Józef Lakanal

Józef Lakanal Obraz w Infoboksie. Lakanal w akademickim stroju autorstwa Achille Lemot . Funkcje
Członek Conseil des Cinq-Cents
Ariège
Członek Zjazdu Krajowego
Biografia
Narodziny 14 lipca 1762 r
Serres-sur-Arget
Śmierć 14 lutego 1845
Rue de Birague
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Imię w języku ojczystym Joseph Lacanal (liczba urodzeń)
Narodowość Francuski
Zajęcia Polityk , filozofphil
Inne informacje
Pracował dla Lycée Condorcet , Lycée Charlemagne , École Centrale
Członkiem Akademia Nauk Moralnych i Politycznych
podpis Josepha Lakanal Podpis Lakanala w liście zaadresowanym z Bergerac do Sieyès , 15 Messidor roku II. Père-Lachaise - Oddział 11 - Lakanal 01.jpg Grób na cmentarzu Père-Lachaise .

Joseph Lakanal jest politykiem francuskim , byłym księdzem doktrynerem katolickim , urodzonym14 lipca 1762 rw Serres-sur-Arget i zmarł dnia14 lutego 1845w Paryżu .

Biografia

Urodzony w Serres , w dzisiejszym Ariège , jego imię pierwotnie brzmiało Lacanal , które zostało zmienione na Lakanal, aby odróżnić się od jego rojalistycznych braci. Był profesorem retoryki, a następnie filozofii u Ojców doktryny chrześcijańskiej w różnych miastach Francji, zanim przyłączył się do rewolucji .

Był zastępcą od Ariège na konwencji , gdzie usiadł wśród górali , a głosowało za śmierć Ludwika XVI . Członek Komitetu Oświaty Publicznej Konwencji przedstawił raport na temat Szkół Wojskowych, zauważając, że Paryż jest „jednym z najbardziej odrażających pomników wzniesionych przez despotyzm do dumy i próżności” .

W jego raporcie jest również, że 19 lipca1789 Konwencja wydała dekret dotyczący własności autorów wszelkiego rodzaju pism, kompozytorów muzycznych, malarzy i projektantów; to on nadał Claude Chappe , wynalazcy telegrafu , tytuł inżyniera mianowanego na porucznika inżynierów i zbudował pierwszą linię telegraficzną.

Został wysłany na misję do Dordonii , gdzie dotarł do Bergerac dnia21 października 1793. Przebywał tam aż 9 Thermidor Rok II (27 lipca 1794 r).

Na jego propozycję 17 listopada 1794Konwent decyduje o utworzeniu 24 000 szkół podstawowych. W tym samym roku, na podstawie sprawozdania Lakanala i Garata , komisji nauczania publicznego, otwiera Szkołę Normalną III roku i Szkoły Naukowe III roku . Zgodnie z jego dekretem szkoła nie jest już obowiązkowa.

Masonem , należał do Ligi Ideologów i w 1795 głosował za zorganizowaniem normalnych szkół i projektem oświaty publicznej, gdzie rozwinął idee drogie ideologom nauczania: „Tylko analiza jest w stanie odtworzyć rozumienie, a dyfuzja jego metody zniszczy nierówność światła. ” .

Dwukrotnie wybierany przez departament Seine-et-Oise w 1798 roku, odmówił tego zaszczytu. W następnym roku został wysłany do Moguncji jako komisarz w celu zorganizowania nowych departamentów zjednoczonych z Francją.

W 1794 zgłosił się do Zjazdu o utworzeniu publicznej szkoły dla nowożytnych języków orientalnych . Powstał w 1795 roku.

Odpowiada również za konserwację Jardin des Plantes , którą zreorganizował pod nazwą Narodowe Muzeum Historii Naturalnej .

Wybrany ponownie do Rady Pięciuset , Lakanal przedstawił przepisy założycielskie instytutu narodowego, który wkrótce miał stać się Institut de France , oraz zaproponował listę członków, którzy mieli tworzyć zalążek uzupełniony wyborami. To ciało uczone składało się z trzech klas: pierwsza zajmowała się naukami fizycznymi i matematycznymi, druga naukami moralnymi i politycznymi, trzecia literaturą i sztukami pięknymi. Lakanal został wybrany członkiem drugiej klasy, której został sekretarzem.

Za czasów Cesarstwa przyjął katedrę języków starożytnych w École centrale de la rue Saint-Antoine , a później został dołączony do liceum Bonaparte jako ekonom.

W 1809 został inspektorem miar i wag. Przygotował wydanie dzieł Rousseau i napisał traktat o ekonomii politycznej.

Po restauracji wyjechał do Stanów Zjednoczonych , gdzie został powitany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Jamesa Madisona . Kongres Stanów Zjednoczonych przyznał mu stypendium na 2 km 2 w Colonial Vine and Olive Society of Alabama.

Następnie został plantatorem w Alabamie , gdzie w 1817 roku kilkuset uchodźców z Santo Domingo , dowodzeni przez dwóch byłych generałów Napoleona Bonaparte , założyło kolonię winorośli i oliwek i uzyskało 370 kilometrów kwadratowych od rządu amerykańskiego. Bardzo szybko ci koloniści, do których należał także redaktor prasy Jean-Simon Chaudron , porzucili wino i oliwki, by stać się pionierami w historii uprawy bawełny .

Sam Lakanal został rektorem Uniwersytetu Luizjany w Nowym Orleanie , który zreorganizował przy wsparciu lokalnych lóż masońskich.

Po rewolucji lipcowej czekał trzy lata na powrót do Paryża, po czym ponownie zasiadał w Akademii Nauk Moralnych i Politycznych , na prośbę François Guizota .

Zmarł przy rue de Birague 10 , niedaleko Place des Vosges, pozostawiając swoją młodą żonę i ich dziecko biedne i biedne, pomimo długiej kariery.

Lakanal jest pochowany na cmentarzu Père-Lachaise . Jego grobowiec znajduje się w 11 th  Division, jest wolna grant, przez prefektury przestarzały16 lutego 1847.

Wyroki

„Członek Konwentu Narodowego, Lakanal, dołączył do wszystkich myśli tego zgromadzenia. Pośród tych burzliwych kryzysów myślał o zainteresowaniach Literatury i Nauki. Starał się, często na próżno, wyrwać śmierci tych ludzi, których wiedza i talenty ilustrowały ich kraj, a nie rozbrajały go. Uparcie walczył z systematycznym barbarzyństwem, które zagrażało naszej sztuce, naszym pomnikom narodowym, naszym wielkim instytucjom edukacyjnym. "

-  Charles de Remusat

Nazwany na cześć Josepha Lakanala

Bibliografia

  1. Otrzymał ambony klasa 1 st Périgueux studiach w 1784 roku Zobacz Ch. Lambert, "  The College of pochodzeniu Perigueux do 1792  ," Biuletyn Historii i Towarzystwa Archeologicznego Périgord , lotu.  54,1927, s.  226 ( czytaj online , skonsultowano 5 września 2019 r. ).
  2. Telegrafia lotnicza, elektryczna i podwodna, kabel transatlantycki, galwanizacja, złocenie i srebrzenie elektrochemiczne, aerostaty, eteryzacja , t.  2, Paryż,1868, 703  s. ( czytaj online ) , s.  34.
  3. Eugène Welvert, „Legenda Lakanal. Lakanal pl misja en Dordogne” Revue d'histoire de l'Eglise de France , 1923, tom 9, n o  43, str.  185-205 , [ przeczytaj online ] .
  4. "  Chronologia,. Wykształcenie podstawowe. Polityki publiczne - benchmarki - vie-publique.fr  ” , na www.vie-publique.fr ,21 marca 2018 r.(dostęp 18 października 2019 )
  5. Georges Renauld, Antoine Destutt de Tracy, Homme de Liberté , Paryż, Detrad, 2000, s. 121, przypis 1.
  6. Nowa Biografia Ogólna od najdawniejszych czasów do współczesności , Firmin Didot Frères, 1861.
  7. (w) Biuletyn historii medycyny , t.  17,1945( czytaj online ) , s.  307.
  8. Czapka Paul-Antoine, Muzeum Historii Naturalnej , Paryż,1854( czytaj online ) , s.  93.
  9. Claude-Alain Saby, 1815: Rozbitkowie Imperium , Paryż, 358  s. , 21 cm ( ISBN  978-2-9526488-0-6 , OCLC  993096491 , czytaj online ) , s .  123.
  10. Wolność myśli , t.  3, Paryż, Biuro Przeglądu,1819( czytaj online ) , s.  510.
  11. Rocznik Ekonomii Politycznej i Statystyki , t.  3, Paryż, Guillaumin et Cie,1846( czytaj online ) , s.  523.
  12. Marc de Jode, Monique Cara i Jean-Marc Cara, Uniwersalny słownik masonerii , Paryż, Larousse,2011.
  13. Laurent Theis ( reż. ), Pamiętniki służyć historii moich czasów François Guizot , Paryż, Fayard ,2008, 553  s. ( ISBN  978-2-213-63653-5 , czytaj online ) , s.  157.
  14. Domenico Gabrielli , historyczny Słownik Père Lachaise: XVIII TH i XIX th  stulecia , Paryż, wyd. Amatora,2002, 334  s. ( ISBN  2-85917-346-3 , OCLC  49647223 , informacja BNF n O  FRBNF38808177 )
  15. Claude-Alain Saby, 1815: Rozbitkowie Imperium w Amerykach , Chassieu, Claude-Alain Saby, 358  s. ( ISBN  978-1-326-89826-7 , czytaj online ) , s.  133.
  16. Luc Bronner i Maxime Vaudano, „Więcej prezydentów niż królów na froncie szkół francuskich” , lemonde.fr, 18 kwietnia 2015 r.

Bibliografia

Linki zewnętrzne