Był sobie kiedyś policjant
Był sobie kiedyś policjant ...
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Pewnego razu policjant to francusko - włoska komedia policyjna w reżyserii Georgesa Lautnera , wydana w 1972 roku z głównymi rolami Michela Constantina , Mireille Darc i Michaela Lonsdale'a .
Streszczenie
Niezłe , rok 1971. Zastrzelono handlarza narkotyków Maurice Lopez. Policja znajduje list do jego brata Louisa, mieszkającego w Tunisie , z zaproszeniem do przyjazdu i osiedlenia się z rodziną na Lazurowym Wybrzeżu . Campana, komisarz oddziału narkotykowego , postanawia wcielić się w rolę tego brata, aby zinfiltrować nielegalną organizację. Jego misja jest skomplikowana, kiedy musi mieszkać z Françoise, jego fałszywą żoną i jej 9-letnim synem. Ponadto koledzy z oddziału kryminalnego, niedoinformowani o zmianie, wciąż go mocno naciskają.
Karta techniczna
- Tytuł: Dawno, dawno temu był policjant
- Tytuł filmu Okładka
- Reżyser: Georges Lautner
- Scenariusz: Georges Lautner i Francis Veber , na podstawie powieści TTX 75 en famille , przez Richarda Caron , Fleuve Noir edycje ( „szpiegostwa” zbieranie, n ° 705), Paryż, 1968, 250 stron.
- Zdjęcia: Maurice Fellous
- Zestawy: Damien Lanfranchi
- Muzyka: Eddie Vartan
- Dźwięk: Louis Hochet
- Montaż: Michelle David
- Asystenci reżysera: Robin Davis i Claude Vital
- Produkcja: Alain Poiré
- Firma produkcyjna: Gaumont
- Kraj pochodzenia: Francja | Włochy
- Format: Kolor - 1,66 - Mono - 35 mm
- Gatunek: komedia , kryminał
- Czas trwania: 95 minut
- Filmowanie: Październik 1971
- Data wydania : 11 lutego 1972, Francja
Dystrybucja
Miejsca filmowania
Film został nakręcony w Alpes-Maritimes , w południowo-wschodniej Francji:
- w Nicei :
-
Victorine Studios , pod adresem 16 avenue Édouard-Grinda,
- Ogród Alzacji i Lotaryngii, przy bulwarze Gambetta 30-32 (Bertrand szkoli swoich „rodziców” w parku do zabawy),
- Boscolo Hotel Atlantic, 12 boulevard Victor-Hugo,
- La Trappa restauracja , Gilles Gilly Vieux-Nice ulicy,
- w Menton , bazylika Saint-Michel-Archange ,
- w Villefranche-sur-Mer , hotel Welcome ,
- w Cannes , przy wieży ciśnień Super-Cannes
Krytyczne uznanie
„Dawno, dawno temu… komedia detektywistyczna, pełna ożywienia i zabawy. […] Czarne gagi (zwłoki-które-się-śmieją to jedna ze specjalności reżysera) i różowe gagi przeplatają się ze szczęściem. Silny, zrzędliwy, oszołomiony, wzruszony Michel Constantin doskonale sprawdza się w roli policjanta odrzuconego przez „swoich”, pobitego przez kolegów, uwikłanego w nierozerwalną siatkę sojuszników i przeciwników. Urok Mireille Darc, flegma Michela Lonsdale, naturalność młodego Hervé Hilliena. "
- Jean de Baroncelli , Le Monde , 16 lutego 1972
„Wreszcie doskonały film komercyjny. […] Produkcja jest zgrabna; piękne obrazy Nicei, dekoracje wnętrz odpowiednie dla postaci. Doskonała gra aktorów, a zwłaszcza dziewięcioletniego Bertranda (Hervé Hillien), którego spontaniczność zawsze brzmi prawdziwie. […] Dużo się śmiejemy i nigdy głupio. "
- Jacqueline Lajeunesse, The Cinema Season 72
Wokół filmu
- Film był pierwotnie streszczeniem napisanym dla teatrów pod tytułem The Cover , przez Richarda Carona i Francisa Vebera . Dwóch autorów, którym nie udało się sprzedać swojego pomysłu na scenariusz, Richard Caron, za zgodą Francisa Vebera, stworzyło powieść TTX 75 en famille . Kilka lat później streszczenie wzbudziło ostatecznie zainteresowanie Georgesa Lautnera , a Francis Veber został poproszony o udział w adaptacji książki zaczerpniętej z jej pierwotnego streszczenia. Z tej okazji Francis Veber odniósł swój pierwszy sukces filmowy, co pozwoliło mu zostać jednym z oficjalnych scenarzystów Gaumonta.
- Uwaga, pojawienie się Alaina Delona (niewymieniony w czołówce) jako mężczyzny, który szuka Rodrigueza o piętro za wysoko.
- Kochankę Lopeza, Mariannę Hallifax, gra słynna modelka Phyllis Major z lat 60. i 70. W 1975 roku wyszła za mąż za amerykańskiego piosenkarza Jacksona Browne'a i popełniła samobójstwoMarzec 1976 w wieku 30 lat.
- Kiedy postać Rodrigueza jest zaskoczona, że Lopez / Campana nie ma akcentu Czarnej Stopy, Rodriguez odpowiada, że mieszka w Billancourt od wielu lat, co jest ukłonem w stronę prawdziwego życia Michela Constantina .
- Podczas sceny zabójstwa Marianny Halifax, kochanki Lopeza, na ścieżkę dźwiękową składają się dwie piosenki w wykonaniu Nanette Workman : Once Upon a Time Mariana , wariacja na temat tematu filmu (słowa: N. Workman; muzyka: E. Vartan ) i Once Upon a Killer (słowa i muzyka: N. Workman).
Bibliografia
- Dominique Vernay, „Sceny w ogrodzie pod palącym słońcem. Lautner kręci swój nowy film ”, Le Figaro , Paryż,8 października 1971, ( ISSN 1241-1248 )
- Jean Wagner, „Pogarda opinii publicznej”, Télérama , Télérama SA, Paryż,Luty 1972, s. 64 , ( ISSN 0040-2699 )
-
Michel Duran , „Filmy, które możemy zobaczyć. Był sobie kiedyś policjant ”, Le Canard enchaîné , Paryż,16 lutego 1972, s. 7 , ( ISSN 0008-5405 )
-
Henry Chapier , „Film dnia Pewnego razu był policjant . Słodki i miły ”, Combat , Paryż,16 lutego 1972
Uwagi i odniesienia
-
Le Monde , 16 lutego 1972
-
Francis Veber, Niech to zostanie między nami , Robert Laffont, 2010, strony 109-112, 129
Linki zewnętrzne