Imię i nazwisko | Alain Fabien Maurice Marcel Delon |
---|---|
Narodziny |
8 listopada 1935 Sceaux ( Francja ) |
Narodowość |
francuski szwajcarski (od 1999) |
Zawód |
Aktor Producent |
Wybitne filmy |
Plein Soleil Rocco i jego bracia Gepard Niesubordynowany Samuraj Basen Monsieur Klein Za skórę gliniarza Nasza historia |
Alain Delon , urodzony dnia8 listopada 1935à Sceaux jest francuskim aktorem . Jest także producentem poprzez swoją firmę Adel Productions , a także wyreżyserował dwa filmy.
Jego kariera rozpoczęła się w 1957 roku. Jako jeden z najpopularniejszych aktorów we francuskim kinie , wystąpił w filmach, które przyciągnęły w kinach łącznie około 134 milionów widzów, co uczyniło go mistrzem kasowym, jak Louis de Funès i Jean-Paul Belmondo na w tym samym czasie. Po udostępnieniu plakatu znakomitym aktorom, takim jak Jean Gabin , Simone Signoret , Romy Schneider czy Lino Ventura , wiele filmów, w których zagrał, stało się klasykami kina, wśród których znalazły się: Plein Soleil , Rocco i jego bracia , Gepard , The Niesubordynowani , Samuraj , Basen , Klan Sycylijski , Czerwone Koło , Borsalino , Monsieur Klein czy Nasza historia .
Chociaż nie chciał pozostawać w Hollywood , cieszy się światową renomą, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak iw Europie – w szczególności we Włoszech – oraz w Azji , gdzie rozwinął działalność przedsiębiorczą. W 1985 roku zdobył Cezara dla najlepszego aktora za Notre histoire i Palme d'Honneur w 2019 roku na Festiwalu Filmowym w Cannes za całokształt kariery.
Alain Fabien Maurice Marcel Delon urodził się dnia 8 listopada 1935w Sceaux , w departamencie Sekwany (obecnie Hauts-de-Seine ). Syn Fabien Delon (1904-1977), dyrektor kina Bourg-la-Reine (Hauts-de-Seine), Le Regina i Edyty Arnold ( +1.911 - +1.995 ), zatrudniony w aptece , urodził się w rodzina drobnomieszczaństwa . Delony pochodzą z Saint-Vincent-Lespinasse w Tarn-et-Garonne . Jego rodowód sięga Jean Delon, urodzony w XV th century . pradziadek Alaina Delona ze strony ojca, Fabien Delon ( Saint-Vincent-Lespinasse ,28 grudnia 1829- Figeac ( Lot ),12 grudnia 1909, odznaczony Legią Honorową w 1892 r. , był inżynierem drogowym . Jej babka ze strony ojca, Marie-Antoinette Evangelista (urodzona w 1867 r. w Prunelli-di-Fiumorbo), pochodziła z Korsyki: pochodziła z miasta Prunelli-di-Fiumorbo , poślubiła dziadka Jean-Marcela Delona 3 grudnia 1888 r. w Prunelli- di-Fiumorbo ówczesny poborca podatkowy w tym mieście (mianowany na Korsyce w 1886 r.). Legenda rodowa głosi, że rodzina Evangelista była spokrewniona z Bonapartami .
W 1939 roku Alain Delon miał cztery lata, gdy jego rodzice rozwiedli się. Następnie zostaje powierzony rodzinie zastępczej, która pozostanie dla niego raną z dzieciństwa, która nigdy się nie zagoiła. Ojcem tej rodziny jest strażnik więzienny we Fresnes, a mieszkający nieopodal Alain Delon słyszy salwę, która zabija Pierre'a Lavala na więziennym dziedzińcu, której szczegóły zostają mu następnie przekazane. Następnie został umieszczony w katolickiej pensjonacie Saint-Nicolas d'Igny (w Essonne), gdzie spędził całą młodość z jednym ze swoich najlepszych przyjaciół, Gérardem Salomé. Został wyrzucony sześć razy ze szkół, do których uczęszczał. Jego matka, która wyszła za Paula Boulogne na drugi ślub, rzeźnik i rzeźnik wieprzowiny z Bourg-la-Reine , zapewnia mu miejsce w rodzinnym domu. Alain przechodzi WPR w wędliniarni i pracuje w wędliniarni swojego teścia, która zatrudnia szesnastu pracowników.
W wieku 14 lat miał okazję zagrać rolę zbira w Le Rapt , 22-sekundowym niemym filmie krótkometrażowym w reżyserii Oliviera Bourguignon, ojca jednego z jego przyjaciół. W tym samym wieku uciekł, by zamieszkać w Chicago , ale został aresztowany w Bordeaux .
Przed apelu ukończył swoją służbę wojskową we francuskiej marynarce wojennej w wieku 17 lat . Po pobycie w Pont-Réan Maritime Training Center , kontynuował służbę wojskową w 1953 roku w Bormettes School of Transmissions. Po tym, jak został schwytany za kradzież sprzętu, francuska marynarka pozostawiła mu wybór między opuszczeniem marynarki a przedłużeniem zaangażowania z trzech do pięciu lat. Seaman 1 st klasy, to jest przypisany do ochrony arsenale Spółki Sajgonu . Pod koniec wojny indochińskiej został aresztowany za kradzież jeepa i odbył podróż, podczas której pojazd wpadł do strumienia . Odebrano mu licencję radiową i wydalono go z marynarki wojennej. Ten okres naznaczył go głęboko: odkrył dyscyplinę wojskową, poczucie honoru i flagę Francji . Rozwinął pasję do broni i został urzeczony przez Jeana Gabina w Touchez pas au grisbi , filmie, który oglądał w stolicy Indochin.
Po powrocie do Paryża w 1956 roku, gdzie poznał przyszłą Dalidę , z którą miał wtedy romans, zaczął wykonywać drobne prace, w szczególności jako doker w Les Halles i kelner w kawiarni niedaleko Pól Elizejskich . Na Montmartrze ściera się ze światem podziemia (w szczególności gangiem Trzech Kaczek) i żigolakami, z których jeden, według Bernarda Violet, „homoseksualista o imieniu Carlos”, zapewni mu ochronę. Jej romantyczne spotkanie z Brigitte Auber w Club Saint-Germain oddala ją od tego wszechświata i zmienia jej kurs. W dzielnicy Saint-Germain-des-Prés zauważył go Jean-Claude Brialy, który zaprosił go na Festiwal Filmowy w Cannes , gdzie jego sylwetka i „anioła twarz” nie pozostały niezauważone. Napisał rozstrzygający esej iw ten sposób zbliżył się do świata kina , bez specjalnego przygotowania aktorskiego .
W 2018 roku uważa się za „aktora”, a nie „komika” . Rozróżnia je następująco: „Moja kariera nie ma nic wspólnego z aktorstwem. Aktor, to powołanie. To jest zasadnicza różnica – i nie ma tu nic uwłaczającego – między Belmondo a Delonem. Jestem aktorem, Jean-Paul jest aktorem. Aktor gra, lata ucząc się, podczas gdy aktor żyje. Ja zawsze żyłam swoimi rolami. Nigdy nie grałem. Aktor to wypadek. Jestem wypadkiem. Moje życie to wypadek. Moja kariera to przypadek. "
W Rzymie, gdzie Alain Delon mieszkał z Gianem Paolo Barbieri, który miał zostać słynnym fotografem, zauważył go słynny producent filmowy i amerykański łowca talentów David O. Selznick , który zaproponował mu siedmioletni kontrakt w Stanach Zjednoczonych o godz. warunkiem, że uczy się angielskiego. Po powrocie do Francji Delon zaczął więc uczyć się tego języka, ale spotkał Yvesa Allégreta , który przekonał go do pozostania we Francji.
W 1957 roku Michèle Cordoue , której jest kochankiem, przekonuje swojego męża, reżysera Yvesa Allégreta , by zatrudnił go do nakręcenia swojego pierwszego filmu Kiedy kobieta się zaangażuje . Odgrywa niewielką rolę u boku gwiazdy Edwige Feuillère . Alain Delon mówi: „Nie wiedziałem, jak cokolwiek zrobić. Allégret spojrzał na mnie w ten sposób i powiedział: „Posłuchaj mnie uważnie, Alain. Mów tak, jak mówisz do mnie. Spójrz jak na mnie patrzysz. Słuchaj tak jak mnie słuchasz. Nie graj, żyj ”. Zmieniło wszystko. Gdyby Yves Allégret mi tego nie powiedział, nie miałbym tej kariery ” . Potem pojawił się w komedii Sois belle et Tais-toi przez Marc Allégret , gdzie potarł ramiona z Mylène Demongeot , Henri Vidal , a także innego młodego aktora, podobnie jak on, początkujący: Jean-Paul Belmondo .
W 1958 poznał Romy'ego Schneidera na planie filmu Christine w reżyserii Pierre'a Gasparda-Huita ze swoim przyjacielem Jean-Claudem Brialy i Micheline Presle . Miłość od pierwszego wejrzenia jest wzajemna. On ma dwadzieścia trzy lata, ona ma dwadzieścia lat; „narzeczeni z Europy” poświęcają się,22 marca 1959, nad jeziorem Lugano w domu rodziców Schneiderów, w centrum uwagi prasy. Uosabiają piękno, młodość, sukces i stają się parą celebrowaną przez showbiznes i publiczność.
Po Christine , gdzie grał swoją pierwszą ważną rolę, Delon spełnił swój pierwszy sukces w Faibles Femmes przez Michel Boisrond , gdzie znalazł Mylène Demongeot a także wspólną ustawę z innymi młodymi premierach, Pascale Petit i Jacqueline Sassard . W Le Chemin des écoliers , według Marcela Aymé , gra syna postaci granej przez Bourvila .
Jego modelem był wówczas Jean Gabin .
W 1960 roku, Alain Delon wzrósł do rangi gwiazdy pod kierunkiem René Clément z Plein Soleil , adaptacja powieści pana Ripley przez Patricia Highsmith , który następnie, w 1961 roku, przez Rocco i jego bracia przez Luchino Viscontiego , który wygrał Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Filmowym w Wenecji oraz dedykacja Delon i Annie Girardot . Młoda gwiazda gra następnie w romantycznym skeczu u boku Brigitte Bardot w Famous Love , filmie kostiumowym inspirowanym komiksami Paula Gordeaux , nakręconym przez Michela Boisronda. W tym samym roku Alain Delon rozpoczął karierę jako biznesmen kupując restaurację La Camargue w Starej Nicei .
Aktor odchodzi od lekkich kompozycji swoich początków. W rzeczywistości, ani René Clément za anarchista komedia , Quelle radość życia , ani szkic Le Diable et les Dix Commandements reżyserii weterana Julien Duvivier (w którym uwodzi Danielle Darrieux ), ani Les Amours FAME są wśród swoich filmach przełomowych. W 1962 roku zagrał u boku Monica Vitti w L'Eclipse of Michelangelo Antonioniego , filmie, który dostaje Nagrodę Specjalną Jury w Cannes.
W 1963 roku zagrał rolę Tancrède w Le GUEPARD przez Luchino Visconti , wraz z Claudią Cardinale i Burt Lancaster ; Film zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes , a pozostanie jako jeden z jego największych ról, kończąc podejmowania Alain Delon ważnym graczem w wielkim kinie europejskim. W tym samym roku, odwraca, pod kierunkiem Henri Verneuil , dowolna liczba może wygrać , zdobywca Złotego Globu za najlepszy film nieanglojęzyczny. To właśnie podczas kręcenia tego klasyka gatunku detektywistycznego Delon poznał Jeana Gabina . Ta seria filmów uważana jest za kontynuację arcydzieł. Alain Delon wyróżnia się także jako bohatera filmowej przygody w La Tulipe Noire , przez Christian-Jaque , z Virna Lisi .
W ślad za Cheetah , Delon próbuje swoich sił w teatrze pod kierunkiem Visconti, w sztuce elżbietańskiej Johna Forda , szkoda, że jest p ... , dając odpowiedź na Romy Schneider i Daniel Sorano .
W 1964 roku spróbował swoich sił w produkcji, w rejestrze zaangażowanego filmu autorskiego, z L'Insoumis przez Alain Cavalier obok Georges geret i Lea Massari . W tym samym roku13 sierpniarok po zerwaniu z Romy Schneider (ich romans trwał pięć lat) ożenił się z Francine Canovas (matką małej dziewczynki urodzonej z pierwszego małżeństwa, Francine zadebiutuje w kinie w 1967 roku pod nazwiskiem Nathalie Delon w filmie Melville'a Samuraj ). Ich syn Anthony urodził się dnia30 września 1964 r., w Hollywood , gdzie aktor podpisał długoterminowy kontrakt, ponieważ chce tam zrobić karierę. Rozczarowany jakością filmów, rozwiązuje umowę.
Jego kariera ma charakter międzynarodowy. Pracował w Wielkiej Brytanii za szkic The Yellow Rolls-Royce przez Anthony Asquith , z Shirley MacLaine i George C. Scott , a dla La Motocyclette de Jack Cardiff po André Pieyre przez Mandiargues z Marianne Faithfull . W Hollywood , on strzela z Ann-Margret , Van Heflin , Jack Palance thriller zabójców San Francisco , Texas, nadchodzimy , A parodią western z Dean Martin , a film wojenny setników przez Mark Robson z Anthonym Quinnem i George Segal .
W 1966 roku Clément dał mu rolę Jacquesa Chaban-Delmasa w Czy Paryż płonie? . Stając się pewien zakład w kinie francuskim, ściera aktor ramiona z rówieśnikami: Lino Ventura w Les Aventuriers przez Robert Enrico , Senta Berger w thrillerze diabolically twoje przez Julien Duvivier i Brigitte Bardot po raz drugi w szkicu o niezwykłych opowieści , według Edgara Allana Poe , w reżyserii Louisa Malle'a .
W 1967 Alain i Nathalie koncertowali razem w Le Samouraï , klasyku Jean-Pierre'a Melville'a . W następnym roku, Delon wrócił do teatru na sztukę przez Jean Cau reżyserii Raymonda Rouleau , Les Yeux crevés . W ciągu dekady Delon odnajduje swojego mistrza Clémenta do thrillera Koci , gdzie jest więźniem Jane Fondy i Loli Albright .
Delon konfrontuje się z Charlesem Bronsonem w 1968 roku w oficerze policji Adieu l'Ami , napisanym przez Sébastiena Japrisota i wyreżyserowanym przez Jeana Hermana , znanego również jako pisarz pod pseudonimem Jean Vautrin. Również w 1968 roku Delon założył własną firmę produkcyjną Adel Productions . Jego pierwszym wyprodukowanym filmem jest Jeff , również wyreżyserowany przez Hermana. Oferuje Mireille Darc z nim grać w Jeff . Alain Delon zamyka dekadę dwoma klasykami kina noir: La Piscine , które jest okazją do spektakularnego spotkania z Romy Schneider przed kamerą Jacquesa Deraya , oraz Le Clan des Siciliens , spotkanie z Verneuilem, Gabinem i Venturą.
W międzyczasie wybuchła afera Markovicia , nazwanego na cześć jego ochroniarza , Stevana Markovicia, znalezionego martwego na wysypisku w Élancourt w Yvelines . François Marcantoni , przyjaciel Delona, zostaje oskarżony o morderstwo . Alain Delon jest przesłuchiwany przez policję, chociaż zabójstwo prawdopodobnie miało miejsce w Île-de-France, podczas gdy on przebywał w Ramatuelle, gdzie kręcono Basen ; Nathalie również jest przesłuchiwana.
W 1969 założył stadninę koni w Aix-en-Provence , razem z Mireille Darc i ojcem chrzestnym społeczności Marsylii, Jackym Imbertem .
W 1970 roku Delon nakręcił z Jean-Paulem Belmondo , jego jedynym rywalem we francuskim kinie, Borsalino , klasycznym filmem gangsterskim Jacquesa Deraya . W 1970 i 1972 roku Delon ponownie koncertował z jednym ze swoich mistrzów, Jean-Pierre'em Melville'em , Le Cercle rouge , u boku Bourvila (jego ojciec w Le Chemin des écoliers jedenaście lat wcześniej) oraz Policjant, który zaznaczył swoje zawodowe spotkanie z Catherine Deneuve i Richard Crenna . W ciągu dekady rozwinął i doprowadził do skrajności dwa istotne aspekty swojej kinematografii: fetyszyzm ubioru (kapelusz i płaszcz przeciwdeszczowy) oraz profesjonalizm. Ten aspekt znajdujemy w Czerwonym kole , Gliniarzu i Borsalino i s. … Nakręcony w 1974 roku , kontynuacja Borsalino odbywa się bez Belmondo (jego postać zmarła w poprzednim filmie), ale z Derayem; w tym samym roku Delon przyjmuje główną rolę Zorro .
W latach 70. i na początku 80. Alain Delon pojawił się w wielu filmach akcji, głównie thrillerach , w których grał postacie bohaterów, a czasem tragicznych antybohaterów: Doucement les basses avec Nathalie Delon i Paul Meurisse , Flic Story (rola z Rogerem Borniche ), Le Gang po Borniche, Trois Hommes à abattre , obok włoska aktorka Dalila Di Lazzaro po Jean-Patrick Manchette , wszystko przez Jacques Deray. Cygan z Bernard Giraudeau i Renato Salvatori , bratem w Rocco i Comme un boomerang , obok Charles Vanel reżyserii Jose Giovanni , Mort d'un pourri przez Georges Lautner , na podstawie scenariusza Michel Audiard zaadaptowany z Raf Vallet (Jean Laborde ), z Ornellą Muti i Klausem Kinskim … W tym samym czasie Delon kręcił western Soleil rouge Brytyjczyka Terence’a Younga , gdzie zagrał „Gotcha”, rywalizując z Bronsonem, Toshirō Mifune i Ursulą Andress . Spróbuje nowych wypraw do amerykańskiego kina , wcielając się w jedną z głównych ról w thrillerze Scorpio w reżyserii Michaela Winnera , u boku Burta Lancastera , Paula Scofielda i Gayle Hunnicutt , oraz w katastrofalnym filmie Airport 80 Concorde u boku Sylvii Kristel i Roberta Wagnera , którzy nie odniosła wielkiego sukcesu komercyjnego.
Rok 1971 to jego pierwsze spotkanie z Josephem Loseyem w filmie Zabójstwo Trockiego , gdzie konfrontuje się z Romy Schneiderem i Richardem Burtonem . Kilka lat później Monsieur Klein , arcydzieło Loseya, którego Delon jest głównym aktorem i producentem, wyszło z pustymi rękami po Festiwalu Filmowym w Cannes w 1976 roku , ale okazało się wielkim sukcesem krytyków. W 1977 roku na 2 nd ceremonii César zdobył Cezara dla najlepszego filmu .
Delon koncertował dwukrotnie Simone Signoret w La Veuve Couderc przez Pierre Granier-Deferre i Les Granges brûlées Jean Chapot, a po raz ostatni konkuruje z Jean Gabin w tragiczny Deux Hommes dans la ville przez Jose Giovanni . Alain Jessua oferuje także aktorowi dwie interesujące role, w Armaguedonie z Jeanem Yanne i Renato Salvatori , a zwłaszcza w wyczerpującym Shock Treatment, w którym pojawia się nago i uderza Annie Girardot .
Alain Delon i Mireille Darc razem praca dla Madly , Les Seins de glace przez Lautner i L'Homme Presse przez Édouard Molinaro po Paula Moranda .
w 1973Jest to międzynarodowy sukces w świecie muzycznym u boku jej przyjaciółki Dalidy w duecie Words ... Words ... . Singiel rankingu 3 rd w sprzedaży w Meksyku i Portugalii , 10 th we Francji, 17 th w Turcji i 28 th w Japonii. w2012singiel znajduje się na 10 miejscu w starym katalogu w regionie flamandzkim .
Wyprodukował thriller The Power Play (Power Play) z udziałem brytyjskich gwiazd Davida Hemmingsa , Petera O'Toole'a i Donalda Pleasence'a .
Jeśli komercyjne wybory Delona są często krytykowane, to trzeba przyznać, że nigdy nie wyszedł z kina autorskiego. Oprócz wspomnianych już filmów pojawił się w 1972 roku w The Professor włoskiego Valerio Zurliniego , który narzuca zmęczonego Delona. W 1978 roku aktor wyprodukował Attention, Children Watch w reżyserii Serge'a Leroy'a , nietypowy film, który pozostał niezauważony, w którym aktor wystąpił w niewykorzystanej roli.
We francusko - szwajcarsko - sowieckim filmie Teheran 43 (1981) Alain Delon, Claude Jade i Curd Jürgens występują na Zachodzie w rolach u boku sowieckich aktorów. Ale to także udział Delona, który pozwala na zwiększenie liczby widzów filmu do 47 milionów dla samego Związku Radzieckiego . W 1981 roku Delon wyreżyserował swój pierwszy film, thriller Na skórę gliniarza , po Jean-Patrick Manchette , w którym ujawniła się Anne Parillaud . Gra w Trois Hommes à demattre , gdzie poznaje Dalilę Di Lazzaro . Jako producent Delon przyznaje, że wszystkie filmy zawierające w tytule określenie „Gliniarz”, które sam wybiera, okazują się sukcesami komercyjnymi. W następnym roku aktor znalazł Catherine Deneuve w Le Choc przez Robin Davis , według Manchette ponownie, z którą wspólnie podpisali adaptację i dialogi (nie po raz pierwszy). Do reżyserii powrócił w 1983 roku dla Le Battant , ponownie z Anne Parillaud i Richardem Anconiną w roli drugoplanowej. W 1984 roku grał Baron Charlus w Un amour de Swann , przystosowanym od Marcela Prousta przez Volker Schlöndorff ; film zbiera mieszane recenzje.
W następnym roku, Alain Delon znowu odszedł od jego charakteru jako bohatera thrillera fotografowania w naszej historii przez Bertrand Blier , którą otrzymał Cezara dla najlepszego aktora w 1985 roku.
Podąża za słowami gliniarza Pinheiro (naprzeciw Jacquesa Perrina i nowicjusza Vincenta Lindona ), które odniosło publiczny sukces. Próbuje odnowić swój wizerunek fantastycznym filmem Le Passage , którego jest producentem i do którego jest współautorem scenariusza (sytuacje śpiewane przez Francisa Lalanne również odnoszą sukcesy) oraz grając po raz pierwszy od 1962 roku w filmie telewizyjnym , miniserialu La Cinema , z którego interpretuje również piosenkę generyczną. Tam odnajduje swoją „matkę chrzestną kina”, Edwige Feuillère . Po filmie Nie obudź śpiącego gliniarza , z Michelem Serraultem i Serge Reggiani , Alain Delon przestaje występować jako bohater thrillera. O ile Nouvelle Vague , którą kręci pod kierunkiem Jean-Luca Godarda , pozwala mu odzyskać przychylność niektórych krytyków, to nie dociera do szerokiej publiczności, podobnie jak bardziej komercyjnym filmem, thrillerem Dancing Machine . Powrót Casanovy , adaptowany przez Jean-Claude'a Carrière'a z powieści Arthura Schnitzlera , w którym Alain Delon ma partnerów Elsę i Fabrice'a Luchiniego , również nie przynosi oczekiwanego sukcesu. Alain Delon następnie obraca się kolejno w reżyserii Jacquesa Deraya dwa czarne filmy, Zbrodnia i Pluszowy miś , według Georgesa Simenona ), z których żaden nie dociera do dużej widowni.
W Le Jour et la Nuit , prowadzonym przez pisarza i filozofa Bernarda-Henri Lévy'ego , gra z Lauren Bacall , ale po kolosalnej promocji filmu następuje przerażający krytyczny odbiór; Komercyjne fiasko Dzień i noc to jedna z największych porażek w karierze Alaina Delona.
W następnym roku pojawił się w Une szansę sur deux , wyreżyserowanym przez Patrice'a Leconte : w tym thrillerze rozrywkowym, w nostalgiczny sposób, spotyka się twórczość Belmondo- Delon, trzydzieści lat po Borsalino , z Vanessą Paradis jako kobietą . Film, mimo że przekroczył milion przyjęć, nie odniósł oczekiwanego sukcesu. W 1999 roku Delon zadeklarował zakończenie kariery filmowej.
Na scenę powrócił w 1996 roku, grając utwór Érica-Emmanuela Schmitta, Wariacje enigmatyczne .
Chociaż ogłosił, że kończy karierę filmową, Alain Delon zgodził się w 1999 roku wziąć udział w filmie Bertranda Bliera Les Acteurs , w którym oddał hołd Gabinowi, Bourvilowi, Montandowi, Signoretowi i de Funès.
W 2001 roku Alain Delon zagrał komisarza policji Fabio Montale z Marsylii w serialu detektywistycznym opartym na twórczości Jean-Claude'a Izzo dla TF1 , który okazuje się być jedną z historycznych partytur dla francuskiej telewizji pod względem oglądalności z 12,4 milionami widzów. widzów. Następnie zagrał w 2003 i 2004 roku rolę Franka Rivy w serialu pod tym samym tytułem dla France 2 , gdzie znalazł Jacquesa Perrina i Mireille Darc. Zawsze dla telewizji oddaje Lwa na podstawie powieści Josepha Kessela i pod kierunkiem Pinheiro, z córką Anouchką i Ornellą Muti.
W październiku 2002 roku Alain Delon i Rosalie van Breemen rozstali się po piętnastu latach spędzonych razem. Przygnębiony, sześćdziesięciosiedmioletni Delon często wyznaje prasie swój brak chęci do życia. W 2003 roku Claudia Cardinale , jej partner w Le Guépard w 1963 roku, przyznała jej Złotą Gwiazdę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Marrakeszu . Został mianowany Komendantem Legii Honorowej w 2005 roku przez Prezydenta Republiki Francuskiej Jacquesa Chiraca za „wkład w sztukę światowego kina”. W 2008 roku zagrał rolę Juliusza Cezara w Asterixie na Igrzyskach Olimpijskich , ale ten bardzo wysokobudżetowy film, mimo ponad sześciu milionów widzów, został bardzo źle przyjęty przez krytyków i nie odniósł oczekiwanego sukcesu. Alain Delon kontynuuje karierę sceniczną, występując w 2007 roku w Sur la route de Madison iw 2008 Love Letters , kolejno z Mireille Darc i Anouk Aimée .
W 2010 roku Alain Delon pojawił się w filmie telewizyjnym Un mari de trop obok piosenkarki Lorie . Do teatru powrócił w 2011 roku ze sztuką Une jour normale o relacjach ojciec-córka, którą wystawił u boku córki Anouchki i Élisy Servier . Widzimy, jak trzyma rękę Mireille Darc,4 marca 2011w kościele Saint-Roch, na pogrzebie Annie Girardot . W tym samym roku, oprócz pełnienia funkcji przewodniczącego jury w wyborach Miss France 2012 , został dożywotnio mianowany przewodniczącym jury (był już przewodniczącym jury w wyborach Miss Francji w 2001 i 2011 roku). W rzeczywistości przewodniczył jury tylko do czasu wyborów Miss France 2013 , decydując się na zrezygnowanie ze swojego stanowiska po sporze z firmą Miss France na temat komentarzy wspierających Front Narodowy, które miał w prasie. Jest również ambasadorem marki okularów Krys .
2013 Cannes Film Festival płaci mu hołd; z tej okazji podczas selekcji Cannes Classics film Plein Soleil jest prezentowany w zremasterowanej wersji. W październiku Alain Delon ponownie zagrał w sztuce Une joururnee , ale tym razem w trasie po Francji, w towarzystwie córki Anouchki. W rozmowie z Paris Match wstyczeń 2018, deklaruje: „Życie już mi niewiele daje. Wszystko wiedziałem, wszystko widziałem. Ale przede wszystkim nienawidzę tego czasu, rzucam. […] Wiem, że opuszczę ten świat bez żalu. "
ten 19 maja 2019 r., podczas Festiwalu Filmowego w Cannes , za całą swoją karierę otrzymał Złotą Palmę . Następnie wygłasza przemówienie, podczas którego pojawia się we łzach.
Od 1959 do 1963 Alain Delon i Romy Schneider mieli historię miłosną i zaręczyli się. Nazywa się ich „narzeczonymi Europy”.
Niemiecki piosenkarz Nico , z którym był w związku, rodzi syna, Christiana Aarona Boulogne aka Ari Boulogne,11 sierpnia 1962. Mimo że dziecko było wychowywane przez matkę Alaina Delona i adoptowane przez jego ojczyma, Alain Delon zawsze zaprzeczał, że jest jego ojcem.
Ożenił się z Francine Canovas (znaną jako Nathalie Delon) dnia13 sierpnia 1964 rw La Ville-aux-Clercs . Ich syn, Anthony , urodził się dnia30 września 1964 rw Hollywood . W oddzielnej rezydencji od19 października 1967, para się rozwodzi 14 lutego 1969.
W połowie lat 60. Alain Delon przeżywał sielankę z Dalidą , chociaż byli przyjaciółmi od pierwszego spotkania w Paryżu , w 1955 roku, kiedy byli sąsiadami w budynku położonym przy Avenue des Champs-Élysées .
Przez piętnaście lat, między 1968 a 1983, Alain Delon dzielił życie aktorki Mireille Darc .
Potem miał romans z aktorką Anne Parillaud , potem kolejny, krótszy, z Catherine Bleynie (ur. 1952), rozwiedzioną z Didierem Pironim . wMarzec 1985, pozuje z nią na okładce Paris Match , a takżewrzesień 1985, na okładce Ciné Télé Revue , podczas ceremonii wręczenia nagród.
W 1987 roku na planie teledysku do jego piosenki Comme au cinéma poznał Rosalie van Breemen , holenderską modelkę . Ma z nią dwoje dzieci: Anouchkę , ur.25 listopada 1990i Alain-Fabien , urodzony dnia18 marca 1994. Rozstali się w 2001 roku, po czternastu latach związku.
W 2001 roku w swojej księdze wspomnień Miłość nigdy nie zapomina , wydanej przez Jean-Jacquesa Pauverta , fotograf Christian Aaron Boulogne , syn niemieckiej modelki, aktorki i piosenkarki Nico twierdzi, że jest ukrytym i nierozpoznanym synem Alaina Delona.
Podczas wywiadu udzielonego w 2021 roku Alain Delon wskazuje, że ma japońskiego towarzysza , Hiromi.
Anthony Delon
(ur. 1964)
Anouchka Delon
(ur. 1990)
Alain-Fabien Delon
(ur. 1994)
W 1972 i 1973 Alain Delon zorganizował mistrzostwa świata w boksie we Francji z plakatami Jean-Claude Bouttier / Carlos Monzón (17 czerwca 1972 oraz 29 września 1973) następnie Carlos Monzón / José Nápoles (Kwiecień 1974). Ponadto założył stajnię koni wyścigowych i ze swoimi końmi Equileo i Fakir du Vivier zdobył tytuł mistrza świata w kłusakach .
W 1978 roku założył w Genewie firmę dystrybucyjną produktów luksusowych Alain Delon Diffusion SA; pod jego nazwiskiem znajdziemy perfumy takie jak AD, a następnie w 1981 roku perfumy dla kobiet „Le Temps d'Aimer”. Te dwie linie zostały zastąpione innymi zapachami, takimi jak „Samurai”, „Samurai Woman”, „Shogun” czy nawet „Samurai Woman Pinkberry”. Firma aktora sprzedaje również szampana , koniak , zegarki , okulary , papierosy , a także odzież i akcesoria na jego nazwisko. Projektanci tych różnych produktów nie są znani. Aktor Chow Yun-fat nosi okulary przeciwsłoneczne marki „Alain Delon” w filmie Syndykat zbrodni i jego dwóch kontynuacjach; Reżyser John Woo również powiedział, że jest wielbicielem Delona i jego aktorstwa.
Alain Delon stał się także kolekcjonerem dzieł sztuki , w tym starych brązów, w szczególności motywów zwierzęcych Rembrandta Bugattiego i obrazów. W jej kolekcji znajdują się prace Oliviera Debré , Rembrandta Bugatti , Jean Degottex , Jean Dubuffet , Hans Hartung , Jean-Paul Riopelle , Pierre Soulages , Nicolas de Staël , Alechinsky , Zao Wou-Ki , Maria Helena Vieira da Silva oraz dwa brązy autorstwa Antoniucci Volti , „Muzy”. Po wystawie zorganizowanej przez gallerystę Francka Prazana sprzedał na aukcji w Drouot-Montaigne w Drouot-Montaigne 40 płócien artystów z École de Paris i ruchu CoBrA.październik 2007. Sprzedaż wynosi nieco ponad 8 milionów euro. W wywiadzie we wrześniu 2018 r. mówi, że niedawno sprzedał kolekcję brązów Bugatti, a nieco wcześniej kolekcję sztuki współczesnej. Wyjaśnia to, co lubi trzymać "The XIX th wieku i na początku XX th century (...) Géricault, proso, Delacroix". Od 2013 roku Delon jest także ojcem chrzestnym Winn'Art, artystycznego dodatku do magazynu Winner kierowanego przez Vérę Baudey.
W latach 60. mieszkał w Paryżu, w prywatnej rezydencji przy Avenue de Messine 22 .
W 1969 mieszkał w Paryżu przy rue François-Ier 3 .
Pod koniec lat 70. mieszkał w paryskim mieszkaniu w budynku z 1920 roku nad brzegiem Sekwany.
Przeniósł się do Szwajcarii w 1985 roku , w Chêne-Bougeries , na przedmieściach Genewy . 23 września 1999 r. rada miejska Chêne-Bougeries przegłosowała szwajcarską naturalizację Alaina Delona, a także jego dwójki dzieci, Anoucki i Alaina-Fabiena (wówczas ośmiu i pięciu lat), a 13 marca 2000 składa przysięgę w sali Wielkiej Rady Genewskiej . W 1990 r. uzyskał zezwolenie C (zezwolenie na osiedlenie się).
W 1993 roku rozstał się ze swoim pałacem w Sidi Mimoun w Marrakeszu, gdzie przez piętnaście lat mieszkał z Mireille Darc.
Wieczny samotnik, obecnie mieszka głównie w Domaine de la Brûlerie w Douchy (Loiret) , 55- hektarowej posiadłości nabytej w 1971 roku i gdzie planował zostać pochowany w kaplicy zbudowanej w parku obok cmentarza psów, gdzie jego 35 psów , „jego najwierniejszym towarzyszom”. Doświadczony miłośnik sztuki, zbudował w tej rezydencji podziemną galerię malarstwa.
w sierpień 2019Anthony Delon potwierdza, że jego ojciec dwa miesiące wcześniej doznał udaru mózgu i krwotoku mózgowego , co doprowadziło do jego hospitalizacji w szpitalu Salpêtrière, a następnie w szwajcarskiej klinice.
Alain Delon określa siebie jako gaullistę , tłumacząc, że został „wychowany w duchu generała de Gaulle'a ” . W ten sposób jest od dawna oddany prawicy. W grudniu 1970 r. zdobył rękopis tekstu plakatu Wszystkim Francuzom , który generał de Gaulle wywiesił na murach Londynu 20 czerwca 1940 r., a następnie przekazał go kanclerzowi Orderu Wyzwolenia.
Jak wielu artystów, w tym Brigitte Bardot , wezwał Valéry'ego Giscarda d'Estaing do głosowania w wyborach prezydenckich w 1974 i 1981 r. W 1988 poparł kandydaturę Raymonda Barre'a w pierwszej turze .
Od końca lat osiemdziesiątych mówił o swojej przyjaźni i sympatii do Jean-Marie Le Pena , podkreślając, że „niektóre rzeczy w swoim programie [on] zaspokaja, a inne nie” . Stwierdza, że skrajna prawica „nadal ma rację” i że „zrzesza kilka milionów Francuzów”, z czym trzeba się liczyć. wPaździernik 2013z zadowoleniem przyjmuje postępy wyborcze Frontu Narodowego. Stanowisko to, potępione przez Komitet Miss Francji , skłoniło go do rezygnacji z funkcji dożywotniego przewodniczącego jury; następnie oświadcza: „Twoja kontrowersja jest równie absurdalna, co narcyzowa i obsesyjna. Twoja postawa jest pogardą dla publiczności, która ma prawo głosować na kogo chcą, wyraźnym zaprzeczeniem rzeczywistości” .
Jednak, jak mówi, że woli Nicolasa Sarkozy'ego do Frontu Narodowego . W związku z wyborami europejskimi w 2014 roku wyraża współczucie dla ruchu Force Vie Christine Boutin .
ten 2 września 2013 r., stwierdza: „Był czas, kiedy na ulicy wyróżniano mężczyzn i kobiety. Teraz nie wiemy już, kto jest kim. Role są mniej określone, czasem nawet odwrócone, jak w przypadku urlopu ojcowskiego. A potem wydajemy się sugerować, że przebywanie z kimś płci przeciwnej lub tej samej płci jest tym samym. To jest poważne. Nie jestem przeciwko małżeństwom homoseksualnym, nie obchodzi mnie to, ale jestem przeciwko adopcji dzieci. "
Alain Delon nawiązuje przyjaźnie z osobowościami, których idee są dalekie od jego własnych. On nakręcony z Luchino Visconti , blisko Włoskiej Partii Komunistycznej i wspierane finansowo filmu Pan Klein przez Joseph Losey , zakazane od Hollywood do swoich komunistycznych sympatii. W 1986 roku, po przegranej lewicy w wyborach parlamentarnych , nalegał, aby to były minister kultury Jack Lang (PS) wręczył mu insygnia Komendanta Orderu Sztuki i Literatury . Podczas wyborów samorządowych w Paryżu w 2014 r . poparł kandydatkę PS Anne Hidalgo .
W ramach prawyborów republikańskich w 2016 roku woli Alaina Juppé od Nicolasa Sarkozy'ego , wierząc, że został przez niego „opuszczony” i „porzucony”. ten20 kwietnia 2017 r.Opublikował list poparcia dla prawicowego kandydata na prezydenta , François Fillon , w trudnej sytuacji w sondażach. Podczas drugiej tury, w której Emmanuel Macron i Marine Le Pen przeciwstawiają się sobie , nie bierze udziału w głosowaniu.
W 2018 roku obok 200 osobistości podpisał w Le Monde rubrykę „ Największe wyzwanie w historii ludzkości ”, „ocalić planetę”. Podczas gdy gazeta pyta go, zauważając, że „[jego] imię na dole tekstu jest niezwykle rzadkie”, Alain Delon odpowiada: „To prawda, rzadko podpisuję. Powód jest dość prosty. […] Mężczyźni – mówię o tych dupkach – zabijają świat” .
Wielu współczesnych filmowców, takich jak Johnnie To , Quentin Tarantino czy Sofia Coppola , wyraziło szacunek lub podziw dla kariery i długowieczności Alaina Delona.
W 2012 roku Madonna potwierdziła w wywiadzie dla Los Angeles Times, że piosenka Beautiful Killer z albumu MDNA jest hołdem dla Alaina Delona: „Widziałam wszystkie filmy Alaina Delona. Jest taki charyzmatyczny. "
Lalka Alaina Delona w Les Guignols de l'Info wyraża się we wspaniały sposób, mówiąc o sobie w trzeciej osobie. Jest to karykatura bardzo wysokiej opinii, jaką Alain Delon miałby o sobie.
Amerykański producent Robert Evans ( Love Story , Chinatown …) składa żywy hołd Delonowi w swoim pamiętniku The Spoiled Child of Hollywood, wyznanie ekstrawaganckiego producenta (A Contrario, 1995): uważa go za swojego „brata w życiu jako w kinie ”i„ najpiękniejszy aktor w Europie ”i opowiada, jak Francuz odegrał decydującą rolę w swoim debiucie jako producent (z mimowolnym współudziałem Brigitte Bardot ).
Podczas kręcenia filmu American Gigolo scenarzysta i reżyser Paul Schrader pokazał Richardowi Gere'owi film Plein Soleil inspirowany kompozycją Delona (wywiad Richarda Gere z TV Magazine).
Nadal wykorzystujemy sylwetkę młodego Delona, który pojawia się na okładce albumu Smiths : The Queen Is Dead wydanego w 1986 roku (jest to jeden z ostatnich obrazów filmu L'Insoumis , autorstwa Alaina Ridera).
Muzyk i kompozytor Jimmy Smith napisał i wykonał na swoim albumie The Cat (1964) utwór zatytułowany Delon's Blues w hołdzie aktorowi
Alain Delon jest cytowany przez włoską grupę rockową Baustelle w piosence La canzone di Alain Delon .
W 1986 roku rosyjska grupa Nautilus Pompilius wydała album Separation (po rosyjsku : Разлука ), w którym Alain Delon był kilkakrotnie wspomniany w refrenie piosenki Le Regard de l' école (po rosyjsku : Взгляд с экрана ).
W 1991 roku brytyjska grupa White Town wydała EPkę Alaina Delona z gwiazdą na okładce, która zawierała utwór Hair Like Alain Delon
W 2010 roku Emma Daumas złożyła hołd Alainowi Delonowi w piosence Dans les eyes Alaina Delona na swojej EP-ce Acoustic .
„W oczach Alaina Delona” to oryginalna inicjatywa francuskiego fotografa Baptiste Vignol : „Codziennie fotografować osobę w zabawny i lekki sposób w okularach Alaina Delona”. Według serwisu materialist.com: W „Tajlandii, Brazylii, Argentynie, Kambodży, Australii, Kenii, Paryżu… nie wspominając o wszystkich miejscach przeznaczenia tych okularów […] ku zaskoczeniu fotografa wszyscy znali naszego francuskiego aktora, prawdziwego Francuza męski symbol (choć stał się szwajcarski) dzięki jego filmom, ale przede wszystkim dzięki użyczeniu swojego wizerunku Diorowi za perfumy Eau Sauvage . Nadal jest w Japonii niezaprzeczalną gwiazdą, ponieważ jego perfumy pozostają w pierwszej piątce sprzedaży. "
Daleko od tego koncertu pochwał, Marianne Faithfull , przyjaciółka Nico, która była partnerką Delona w kinie w latach 60., wspomina aktora na jego albumie Kissin Time .
W Chinach , według mikrochodnika z Petit Journal of Canal+, Delon jest jednym z nielicznych znanych francuskich artystów. Ten rozgłos w Chinach wynika głównie z faktu, że jednym z pierwszych europejskich filmów, które trafiły na chińskie ekrany, był Zorro, z Delonem w roli zamaskowanego strażnika. Aktor był także ojcem chrzestnym francuskiego pawilonu na wystawie Shanghai World Expo, którą zainaugurowali Carla Bruni i Nicolas Sarkozy .
W Iranie jest podziwiany. Jego filmy są dubbingowane przez Khosro Khosroshahi.
W Japonii , gdzie jest ubóstwiany, nazywany jest Samurajem Wiosny . Ten rozgłos doprowadziła do humorystycznej powieści Alain Delon est une gwiazda au Japon przez Benjamina Berton (a „pokoleniowa fantazji” porwany przez parę wielbicieli ...), opublikowanego w 2009 roku przez Hachette Littératures.
Sylwetka Alaina Delona zainspirowała Freemana , bohatera mangi Crying Freeman napisanej przez Kazuo Koike i narysowanej przez Ryōichi Ikegamiego , również zaadaptowanej w OAV, a później w filmie Christophe'a Gansa .
Alain Delon jest głównym bohaterem spektaklu inspirowanego jego karierą i światem Jean-Pierre'a Melville'a , Alaina Delona lub prawie Stéphane'a Doliveta. Dzieło powstało wlipiec 2007na festiwalu w Awinionie. Jest on zawarty w nowej wersji w 2010 roku, „Alain Delon… et moi”.
W 2009 roku Alain Delon użyczył swojego wizerunku perfumom „Eau Sauvage” od Parfums Christian Dior . Wybrane zdjęcie zostało zrobione podczas filmu La Piscine z Romy Schneider przez fotografa Jean-Marie Périer . Dior gra na ponadczasowym obrazie młodości Alaina Delona. Papieros na oryginalnym zdjęciu został skasowany.
Jak informuje serwis „Francja dyplomacja”, po retrospektywie ponad pięćdziesięciu filmów z Delonem we francuskiej kinematografii Ministerstwo Spraw Zagranicznych chce zaprezentować za pośrednictwem swoich służb kulturalnych wybór filmów wybranych przez artystę.
Guillaume Delorme zagrał Alaina Delona w 2009 roku w niemieckim filmie telewizyjnym Romy , wyreżyserowanym przez Torstena C. Fishera i odtwarzającym jego romans z Romy Schneider .
Francuskie kasy w milionach widzów (filmy, które przekroczyły dwa miliony widzów w kinach):
Ponadto dwadzieścia jeden filmów osiągnęło od jednego do dwóch milionów widzów.