Świat rząd odnosi się do ustanowienia globalnego rządu nad cała Ziemia . Chociaż taki rząd mógłby teoretycznie przybierać różne formy ( na przykład imperium ), najczęściej spotykaną tezą, biorąc pod uwagę skalę zasobów, które byłyby wymagane do rządzenia miliardami ludzi siłą, jest teza demokratyczna i rząd federalistyczny , pomysł, który stoi w sprzeczności z przeciwną tezą, zgodnie z którą tylko podejście totalitarne może wygenerować rząd światowy.
Ponadto z podobnych względów praktycznych konieczna byłaby hierarchiczna struktura rządowa (taka jak na przykład pokazana na ilustracji). Również ten artykuł skupia się w szczególności na idei Światowego Rządu Federalnego (GMF, czyli FWG dla Federalnego Rządu Światowego ).
Zasadniczo GMF jest po prostu rozszerzeniem idei federacji demokratycznej na poziomie globalnym. W większości przypadków jego działanie powinno przypominać działanie istniejących rządów federalnych, z tym wyjątkiem, że do ochrony globalnego obywatelstwa przed zewnętrznymi korporacjami nie byłaby potrzebna żadna siła militarna (chyba że takie korporacje zostaną odkryte).
Poparcie dla GMF jest zakorzenione w globalizmie (zwanym również globalizmem), koncepcji, że wszyscy mężczyźni są współzależnymi członkami jednej globalnej społeczności, oraz w humanizmie , koncepcji, że wszyscy ludzie, bez różnicy pochodzenia etnicznego lub narodowości, zasługują na równy stopień godności i szacunek. Globalizm konfrontowany jest często z internacjonalizmem , który dzieli świat na niezależne suwerenne narody, a humanizm konfrontowany jest z nacjonalizmem , który przywiązuje wielką wagę do praw i interesów członków takiego a takiego narodu w stosunku do członków innych narodów. Powszechna deklaracja praw człowieka jest często cytowany jako najlepszy wyraz najbardziej fundamentalnych wartości motywowanie zwolenników GMF.
Kluczowym argumentem na rzecz GMF jest pragnienie, by wojny i groźba katastrofy nuklearnej zostały zdecydowanie odłożone na bok. Inne siły napędowe obejmują ustanowienie bardziej skutecznych mechanizmów gwarantujących najbardziej podstawowe prawa człowieka na całym świecie oraz zarządzanie ponadnarodowymi rozwiązaniami problemów, których nie mogą rozwiązać państwa narodowe, takich jak pogorszenie praw człowieka, środowisko, globalne ocieplenie, pandemie, przestępczość, terroryzm międzynarodowy, nadzór finansowy itp.
Szybki rozwój handlu międzynarodowego, komunikacji i podróży w ostatnich dziesięcioleciach wynikał z odpowiedniego wzrostu współzależności między narodami. Oczekuje się, że te globalizujące trendy będą się utrzymywać i przyspieszać w nadchodzących dziesięcioleciach. Koniec kolonializmu, a następnie koniec zimnej wojny są częścią niemal powszechnego konsensusu, że demokracja jest najbardziej pożądaną formą rządów. Zwłaszcza patrząc na tle długofalowych trendów ewolucji społecznej, zwolennicy GMF argumentują, że GMF jest nie tylko pożądany, ale także nieunikniony. Widzą w niedawnym pojawieniu się i szybkim wzroście Unii Europejskiej dowód na to, że jeśli polityka będzie wystarczająco silna, to prawdopodobnie za kilkadziesiąt lat GMF będzie stopniowo ustanawiany. Zarys tego możemy zobaczyć podczas spotkań międzyrządowych, takich jak G20, które są organizowane w celu koordynowania najbardziej znaczącej gospodarczo części planety.
Globalny federalizm obejmuje kilka poziomów podziału władzy, zarówno na poziomie ponadnarodowym, jak i stanowym, narodowym, regionalnym i lokalnym. Te różne grupy byłyby definiowane przez same zainteresowane podmioty.
Idea rządu światowego sięga, by tak rzec, początków całej historii ludzkości. Gdy tylko człowiek rozwinął pojęcie społeczności, ważne było, aby przetrwało największe plemię, a jego ekspansja, aż do osiągnięcia dominacji, okazała się pierwszym narodzinami „grupowego” porządku światowego.
Jeśli jednak odniesiemy się do idei rządu światowego we właściwym znaczeniu, to znaczy z systemem prawnym, politycznym i gospodarczym, to widzimy, że powstanie to już od starożytności z Egipcjanami, Grekami i Rzymianami. To powiedziawszy, należy to jeszcze określić, ponieważ dla tych narodów, więcej niż rząd obejmujący wszystkie narody, jest to wysuwana organizacja na dużą skalę: na przykład dla Rzymian dominacja nad światem jest ograniczona w drogi do ówczesnego świata geograficznego i wątpliwe jest, by podbój Azji, nawet gdyby był możliwy, został dokonany z powodu rozbieżności kultur i ich integracji, która była wówczas nieosiągalna.
Idea rządu światowego jest ściśle związana z próżnością człowieka. Jest przywiązany do samych koncepcji rodziny, własności, podboju i znaczenia w grupie, ale na dłuższą metę napotyka trudności.
[wymagany cytat]Prawdziwe pojawienie się idei tak zwanego rządu „światowego” mogło nastąpić wraz z Leonem Trockim, który jako pierwszy wpadł na pomysł rewolucji światowej. Przed nim zakonnicy wszystkich czasów byli jedynymi, którzy pragnęli rządu światowego w duchowym sensie tego słowa.
W 1903 roku socjalistyczny pisarz HG Wells napisał Nowy Porządek Świata, który brzmiał: „Naszym prawdziwym państwem (…) musi być odtąd federalne państwo światowe (…) Naszą prawdziwą narodowością jest rasa ludzka”. Ten sam autor napisał w 1928 roku The Open Conspiracy ( Conspiracy to light ), w którym opisuje metody, za którymi się opowiada, i odpowiada na pytanie: jak dostać się do rządu światowego? W 1939 ukazuje się Union ou chaos , z podtytułem Amerykańska propozycja urzeczywistnienia Federacji Wielkich Demokracji autorstwa Clarence'a Streita . Bardzo szybko ta książka, której celem było ukonstytuowanie się rządu światowego, stała się rodzajem biblii globalizmu.
W 1943 roku Wendell Willkie opublikował książkę One World, która odniosła sukces, sprzedając się w milionach egzemplarzy. Willkie mówi o potrzebie jakiegoś rządu światowego.
W 1948 roku Garry Davis wzbudził zainteresowanie opinii publicznej, zakłócając spotkanie Organizacji Narodów Zjednoczonych, aby zażądać rządu światowego.
Cała ludzka populacja byłaby traktowana na równych zasadach pod względem praw i równych szans. Nie byłoby już dyskryminacji ze względu na narodowość lub dążenie do zaspokojenia interesów niektórych narodów ze szkodą dla innych.
Polityczne zjednoczenie świata oznaczałoby demontaż wszystkich narodowych armii na rzecz światowych sił policyjnych, odpowiedzialnych za egzekwowanie autorytetu GMF na całej Ziemi i tłumienie wszelkich lokalnych konfliktów. Wojna nie mogła więc już istnieć w ścisłym tego słowa znaczeniu (konfrontacja między kilkoma krajami), chyba że przy założeniu kontaktu z wrogą rasą pozaziemską lub powstania w jednej z prowincji świata.
GMF oznaczałoby również ustanowienie wspólnego korpusu prawnego dla całej planety. Wszystkie osoby fizyczne lub prawne na planecie podlegałyby tym samym regułom prawa, co pozwoliłoby na bardziej spójne prowadzenie procesu globalizacji. W raje podatkowe i państwa zbójeckie nie mogła już istnieć, a także zjawiska dumpingu od bandery , z firmy shell i „prawa handlowego” praktykowanej przez państw i koncernów międzynarodowych. Nie byłoby już żadnych niejasności co do obowiązującego prawa na wodach międzynarodowych lub przestrzeni powietrznej w zależności od wysokości. Nie trzeba dodawać, że problemy z ekstradycją przestałyby mieć znaczenie. Ale przede wszystkim w hipotezie demokratycznego GMF byłoby to zastosowanie praw podstawowych do całej ludzkości.
Według Jacques Attali , demokracja może być skuteczna tylko na planetarną skalę i że tak długo, jak nie ma świata rząd dzisiaj, nie możemy poważnie rozmawiać o polityce. Demokracja znajduje swoje wypełnienie w ustanowieniu rządu światowego, a następnie samorządów regionalnych i lokalnych. Spójne zarządzanie globalnymi dobrami publicznymi jest powracającym argumentem za globalną integracją polityczną. Zwolennicy kolonizacji kosmosu uważają to ponadto za warunek wstępny rozpoczęcia poważnego programu kosmicznego .
Krytycy GMF wspominają o poważnych niedogodnościach, które według nich spowodowałby GMF: technokratyczna złożoność (i nieprzejrzystość), brak wyboru, ryzyko tyrańskich dryfów lub błędy w procesie rozwoju GMF: pomysł utopijny i nierealistyczny … nie biorąc pod uwagę obecnych aspiracji czy sił politycznych, nawet potrzeby ustanowienia reżimu totalitarnego , aby osiągnąć swoje cele, czy nawet tego, że państwo totalitarne jest faktycznie jego celem.
Ogólnie rzecz biorąc, wielkość krajów jest przedmiotem badań obserwujących kulturowe, polityczne czy ekonomiczne cechy, które wydają się tam panować. Rząd światowy byłby przypadkiem skrajnym, o największych rozmiarach, który nie wiąże się z największą efektywnością ekonomiczną ani z najwyższą jakością demokratyczną.
Rząd światowy prawdopodobnie zwiększyłby o jeden lub dwa poziomy hierarchię administracyjną wynikającą z obecnych rządów krajowych (administracja kontynentalna, a następnie pojedyncza administracja planetarna), z wyjątkiem całkowitej zmiany rozkładu poziomów niższych niż narodowe. Kwestia lokalizacji caput mundi , mieszczącej instytucje planetarne, a tym samym powołanej do stania się politycznym i gospodarczym centrum świata, również będzie prawdopodobnie przedmiotem gorzkich rozważań . Ponadto zasady koordynacji byłyby jeszcze bardziej złożone, na przykład w celu zapewnienia spójności budżetowej w większych przestrzeniach ludzkich lub mające na celu ustanowienie względnej neutralności władzy publicznej. Nadmierna złożoność takiego rządu wymagałaby drakońskich zasad działania i mogłaby prowadzić do zamieszania, marnotrawstwa, korupcji.
Standaryzacja praw i administracji ułatwiłaby działanie na całym świecie, ale w zamian zapobiegłaby ich różnorodności, która lepiej odpowiadałaby uzasadnionym oczekiwaniom pewnych kultur lub pewnych ludzi. Niektórzy autorzy przypisują dużą rolę rozdrobnieniu politycznemu Europy, wywodzącemu się z rozdrobnienia geograficznego, w nadzwyczajnym rozwoju gospodarczym i technologicznym, który pojawił się w Europie w drugim tysiącleciu. Rozdrobnienie polityczne pozwala ludziom i kapitałowi na migrację w przypadku niesprawiedliwości naruszającej integralność własności lub wolności wypowiedzi, lub po prostu w przypadku praw lub przepisów administracyjnych, które są lepiej dostosowane do pewnych kultur niż do innych. Im ważniejsza jest ta fragmentacja, tym łatwiej migrować z zachowaniem nawiązanych w poprzednim miejscu relacji emocjonalnych, intelektualnych czy ekonomicznych. Im bardziej zmniejsza się fragmentacja, tym trudniejsza i destrukcyjna staje się migracja. W przypadku GMF jest to nawet niemożliwe, ponieważ nie byłoby „gdzie indziej”, gdzie można by przed nim uciec. Ponadto, poza wkładem migracji dla migrantów lub ewentualnie dla tubylców, zjawiska migracyjne są wskaźnikiem atrakcyjnych obszarów lub obszarów odpychających i zachęcają rządy do pielęgnowania atrakcyjności ich terytorium. Rząd światowy ograniczyłby, a nawet wyeliminowałby ten korzystny krąg, ponieważ standaryzacja praw lub administracji tłumiłaby nie tylko swobodę migracji poza ich jurysdykcję, ale także informacje niesione przez migracyjne wybory ludzi lub kapitału.
Nie można wykluczyć obaw o potencjalną globalną tyranię. W przypadku niektórych osób globalne zarządzanie może nastąpić tylko kosztem utraty wszelkiej demokratycznej formy. W skali niewielkiej grupy mężczyzn jest to już trudne do osiągnięcia. Odurzenie potęgą jednej grupy rządzącej resztą ludzkości byłoby przerażające w odniesieniu do konsekwencji każdej decyzji dla codziennego życia miliardów jednostek i przyszłości człowieka. Odurzenie mocą takich władców uczyniłoby ich niebezpiecznymi bogami olimpijskimi, zbyt ludzkimi, by być sprawiedliwymi i zbyt potężnymi, by ich ukarać.
Niektórzy twierdzą, że tylko dyktatura mogła narzucić trwały porządek; dyktatury, którą praktycznie umożliwiają nowe technologie automatycznej identyfikacji, rejestracji i kontroli. Niektórzy obrońcy GMF twierdzą, że jest on w stanie w ciągu kilku chwil doprowadzić do ubóstwa i degradacji każdą jednostkę poprzez uogólnienie pieniądza elektronicznego, czyli rachunków bankowych obywateli. Pojawienie się jednego rządu, w jednym państwie, z jednym systemem gospodarczym, nawet jednym językiem, religią, kulturą, byłoby zaprzeczeniem ogromnego bogactwa ludzkiej kultury na przestrzeni wieków i przestrzeni.
Sceptycy uważają, że heterogeniczność pewnych wartości kulturowych, a także głębokie poczucie tożsamości narodowej lub interesu rządów narodowych skazałyby na zagładę wszelkie próby ustanowienia wspólnego rządu globalnego w dającej się przewidzieć przyszłości.
Według Larry McDonald , członek Stanów Zjednoczonych Izba Reprezentantów oraz Prezydenta Johna Birch Society , do rodziny Rockefellerów i ich sojusznicy chcą tworzyć rząd świata, który łączy w super- kapitalizmu i komunizmu pod jednym dachem, a wszystko to pod ich kontrolą .
Francuski minister Émile Flourens zwrócił uwagę na wpływy masońskie w 1912 r ., aby stworzyć rząd światowy, światową sprawiedliwość i globalną religię, w rzeczywistości Nowy Porządek Świata .
W swojej książce Ukryta twarz ONZ Michel Schooyans opisuje ONZ jako wyznającą reinterpretację, którą uważa za przewrotną Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r., prowadzącą do kontestacji suwerenności państw i zmierzającą do ustanowienia globalnego państwa wspieranego przez odpowiednie porządek prawny.
Zobacz także: Nowy Porządek Świata (Teoria Spiskowa)
Według Jacquesa Attali , ubezpieczenia będą substytutem rządu światowego w oczekiwaniu na jego wprowadzenie, tak jak są już substytutem państw pod względem ochrony, równolegle z tym, co nazywa „organizacjami odwracania uwagi”: jeden czuwać nad tymi, którzy chcą widzieć, innym „pozwolić nie widzieć”. Biorąc pod uwagę, że nie ma społeczeństwa bez rządów prawa lub bez systemu kontrolującego impulsy, aby społeczeństwa mogły odnieść sukces w iluzji indywidualnej wolności , konieczne jest stworzenie warunków, aby tak bardzo obawiać się niestosowania się do standardu , aby monitorować własne odchylenie od normy. W tym sensie towarzystwa ubezpieczeniowe będą odgrywać decydującą rolę, czy to prywatne, czy publiczne, a technologie będą na to pozwalać, w swoistej swobodzie tworzenia własnej służebności . I ta koncepcja nie pochodzi z wczoraj, już Thomas Paine (1737-1809) był jej prekursorem za życia: „Nikt nie jest bardziej rozpaczliwie niewolnikiem niż ci fałszywie przekonani do wolności” . Według Jean Daniel Bensaïd , prawa człowieka zawierają nasiona rządu światowego. Historyk Carroll Quigley wyjaśnia w jednej ze swoich prac, że działanie pewnej części światowego establishmentu gospodarczego zmierza do stworzenia systemu kontroli świata, scentralizowanego w rękach osobowości, które są w stanie zdominować systemy polityczne każdego kraju, a następnie stanowić rodzaj wielkiej planetarnej jednostki gospodarczej. Różne organizacje międzynarodowe, takie jak UNESCO zostały wyznaczone jako wojujący do stworzenia rządu światowego i kolektywizmu systemu następującej idei Rzeczypospolitej z Platona .
Strefy współpracy gospodarczej lub politycznej, takie jak Unia Europejska , Unia Afrykańska , NAFTA , UNASUR , Liga Arabska i ASEAN są już przykładami integracji mniej lub bardziej zarysowanymi na poziomie kontynentalnym. Ostatecznie ich pogłębienie i połączenie mogłoby potencjalnie doprowadzić do globalnej unii.
Transformacja Unii EuropejskiejPomysł utworzenia Unii Światowej po kolejnych rozszerzeniach Unii Europejskiej został zapoczątkowany przez Johna McClintocka w swojej książce „Zjednoczenie Narodów: esej o globalnym zarządzaniu” . Według Barta Gissaca Parlament Europejski jest w najlepszej sytuacji, by podjąć inicjatywę przekształcenia obecnego systemu w federalną, demokratyczną i globalną Unię. W optymistycznym scenariuszu proces ten mógłby rozpocząć się po wyborach europejskich w 2029 roku. Konstytucja Unii powołałaby rząd federalny na czele z premierem, który byłby wybierany i mógł zostać odwołany przez Izbę Reprezentantów Unia. Pierwszy kraj spoza Europy przystąpiłby do Unii około 2040 r., na przykład jeden lub więcej krajów AKP lub SICA . Dzięki akcesjom międzykontynentalnym Unia stałaby się prawdziwie globalna w drugiej połowie XXI wieku.
Rozszerzenie państwa federalnegoKraje federacyjne są autonomicznymi podmiotami prawnymi, które posiadają własną suwerenność. Chociaż jest to mało prawdopodobne ze względu na tożsamość narodową, nic nie stoi na przeszkodzie, by zmienili przynależność do innego rządu federalnego. Klasycznym przykładem jest to, że z tych trzech krajach Ameryki Północnej , wszystkich trzech landów: byłoby to całkiem możliwe, że stany Meksyku lub prowincjach Kanady zapytać przyłączyć się do Federacji Stanów Zjednoczonych Ameryki , i odwrotnie od Członkowskimi Unia wobec Kanady lub Meksyku. Wreszcie, byłoby również możliwe, aby zainteresowane rządy federalne zdecydowały się na bezpośrednie połączenie w jeden, aby stworzyć nowy kraj trzeci, mniej dzielący nastroje narodowe, składający się ze wszystkich ich państw członkowskich. To rozumowanie można rozszerzyć na stany Brazylii w stosunku do ich sąsiadów z Wenezueli i Argentyny ; niemieckie i austriackie kraje związkowe i szwajcarskie kantony ; lub do państw Etiopii , Somalii i Sudanu na ich kontynentach. Wraz ze wzrostem tych federacji inne sąsiednie niezależne państwa unitarne będą zachęcane do przyłączenia się do nich, aby uczestniczyć w ich decyzjach politycznych i integrować swoje gospodarki. Z czasem wszystkie te rządy federalne połączą się, chociaż pokojowy lub brutalny charakter tego procesu pozostaje pod znakiem zapytania.
Niektórzy Uważają, że konkretne stworzenie światowego państwa nie mogłoby się odbyć bez zgody ludzi, dlatego konieczne byłoby, aby wspomniani ludzie, którzy byli wcześniej podzieleni, zdali sobie sprawę, że wspomniany podział nie jest konkretnie użyteczny do niczego i kwestionuje samą zasadę granic. Ale jednocześnie najbardziej zagorzali zwolennicy tego nowego porządku światowego wyjaśniają, że konieczny jest wielki kryzys, aby postawić ludzi w sytuacji, która sprawi, że zapragną innego stopnia organizacji. David Rockefeller jednoznacznie stwierdza, że „dużemu finansiście łatwo jest wywołać poważny kryzys w celu przyspieszenia pewnych procesów”. Kryzys subprime można było tak celowo zorganizować, aby pokazać „kto jest panem” na tym świecie.
Znajdujemy więc przeciwników tych idei, którzy wierzą, że taka konstrukcja spowoduje koniec różnorodności . Oficjalnie światowa organizacja nie twierdzi, że niszczy zwyczaje i kultury, ale łączy mieszkańców planety i ustanawia prawa, które miałyby mniej zdefiniowaną i uniwersalną wartość. Należy zatem znieść przepisy regionalne lub poprzednie dla tego typu rządu. Dwa główne rozwiązania dla takiego rządu to:
Decyzja niektórych państw o zjednoczeniu z pewnością wyjdzie od tych najbardziej demokratycznych. Wyślą jako przedstawicieli do Organizacji Narodów Zjednoczonych nie osoby wyznaczone przez ich rządy, ale wybrane w bezpośrednim głosowaniu ich narodów. Ten przykład byłby prawdopodobnie naśladowany przez coraz większą liczbę innych państw, ponieważ ugrupowanie to osiąga masę krytyczną, która czyni go ekonomicznie i politycznie nieuniknionym. Doprowadziłoby to do powstania prawdziwie wybieralnego zgromadzenia parlamentarnego , które w ramach głębokiej reformy tej instytucji uzupełniłoby (dwuizbowość) lub zastąpiłoby (jednoizbowe) Zgromadzenie Ogólne ONZ . Tym samym ponadto Rada Bezpieczeństwa miałaby nadzorować operacje policyjne mające na celu zachowanie pokoju i porządku na świecie, Rada Gospodarcza i Społeczna zapewniłaby zachowanie i sprawiedliwą alokację światowych dóbr publicznych , Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości pełniłby rolę Sądu Najwyższego, ostateczny planetarny poziom sporu; Całość nadzorowana przez Sekretariat, który miałby takie same uprawnienia jak gabinet rządowy , zapewniając prawidłowe funkcjonowanie organizacji i stosowanie podstawowych zasad prawnych przegłosowanych przez Parlament.
Ale integracja państw i narodów również mogła być dokonana, nie przybierając nawet formy oficjalnego państwa. W XIX -tego wieku, Wielka Brytania właśnie przyszedł najbliżej do stanu świata z ogromnymi koloniami w Ameryce, Afryce, Indiach i Oceanii, ale to było w Anglii i etnocentryczny powodziło kosztem tubylców. Dziś walka toczy się najpierw na gruncie dyplomatycznym, poprzez nacisk na interesy gospodarcze i uciekanie się do soft power . W tej chwili na pierwszej linii znajdują się zasadniczo Stany Zjednoczone i Chiny, a na poziomie bardziej regionalnym Rosja, Unia Europejska, Indie i Brazylia; ale ktokolwiek jest zwycięzcą tamtych czasów, nigdy ostatecznym, oznacza to, że integracja światowa nie odbywa się w sposób zrównoważony między narodami według ich proporcji, ale w służbie interesom w szczególności ludu, dla którego reszta planeta jest jedynie rezerwuarem zasobów, pracy lub rynków dystrybucyjnych dla swojej gospodarki. Jako taka, anglicyzacja świata jest często potępiana przez alterglobalistów, którzy uważają, że służy ona przede wszystkim interesom Ameryki i Zachodu, zanim pozwoli na komunikację między wszystkimi właścicielami ziemskimi.
Pierwotnie idea ta była prowadzona głównie przez ruchy marksistowskie , komunistyczne lub trockistowskie , które miały internacjonalistyczną wizję rewolucji proletariatu. Nawet dzisiaj powtarzającym się wyjaśnieniem porażki komunizmu jest nieuczciwa konkurencja reżimów kapitalistycznych, które utrzymywałyby go w niezdrowym stanie wojennego komunizmu . Jednak obecnie globalizacja odbywa się przede wszystkim poprzez gospodarkę rynkową i globalny kapitalizm . Przepływ kapitału pozostaje nieskończenie szybszy i łatwiejszy niż przepływ ludzi skrępowanych barierą języka i kultury; a to, co można nazwać „społecznością światową”, składa się przede wszystkim z elity anglojęzycznych liderów. Najbardziej przekonującym dziś rozwiązaniem pozostaje ewolucja człowieka poprzez kulturę anglosaską i nowe technologie, które zbliżają ludzi do siebie, ale także sprawiają, że ich relacje stają się bardziej powierzchowne i kontrolowane. Dzięki technologii sieci społecznościowych niektórzy przewidują formę bezpośredniej współpracy na poziomie indywidualnym i rodzaj cyfrowej demokracji, która może doprowadzić do nowego systemu globalnej organizacji, jak widzimy na małą skalę z flash mobami lub wybuchowym potencjałem domu imprezę, gdy są publikowane w Internecie. To, czy będą demokratyczne, zależeć będzie od ich przejrzystości i czujności internautów.
Alternatywą dla rządu światowego może być światowa konfederacja państw narodowych . Różnica jest znacząca, ponieważ rząd światowy byłby usytuowany hierarchicznie ponad państwami narodowymi lub nawet je zastępował, podczas gdy konfederacja byłaby usytuowana hierarchicznie na tym samym poziomie lub nawet poniżej państw narodowych.