Rząd Letta

Rząd Letta
(it) Governo Letta

Republika Włoska

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Członkowie rządu Letty po złożeniu przysięgi. Kluczowe dane
Prezydent
Republiki		 Giorgio Napolitano
Prezes
Zarządu		 Enrico Letta
Trening 28 kwietnia 2013
Koniec 22 lutego 2014
Trwanie 9 miesięcy i 25 dni
Wstępny skład
Koalicja PD - PDL - SC - UdC
(kwiecień-listopad 2013)
PD - NCD - SC - UdC
(listopad 2013-luty 2014)
Reprezentacja
Izba Reprezentantów 437/630
Senat republiki 218/319

Monti Renzi

Rząd Letta ( po włosku Governo Letta ) jest sześćdziesiątym drugim rządem Republiki Włoskiej między28 kwietnia 2013 i 22 lutego 2014podczas XVII th ustawodawcę parlamentu .

Chronologia

Trudny poród

Te wybory parlamentarne z 24 i25 lutego 2013 nie mogąc uzyskać większości, utworzenie rządu okazało się trudne.

16 marca , chcąc ułatwić warunki do lokowania gabinetu popieranego przez wszystkie siły bliskie Partii Demokratycznej (PD), lider koalicji większościowej w Sejmie Pier Luigi Bersani poparł wybór Laury Boldrini ( SEL ) na przewodnictwo w Izbie Poselskiej, a następnie Pietro Grasso na przewodnictwo w Senacie. W dniu 22 marca , mniej niż tydzień po wyborach prezesów izb parlamentu, Pier Luigi Bersani, po spotkaniu z prezydentem Republiki , Giorgio Napolitano , został powierzony poszukiwaniu zdecydowanej większości i nabyte w utworzenie rządu. Jednak negocjacje prowadzone przez Bersaniego, który chciał zbliżenia z 5-gwiazdkowym Ruchem (M5S) Beppe Grillo , niezbyt udane, Głowa Państwa zdecydowała się przekazać nominację kolejnego gabinetu wybranemu przez siebie następcy. parlamentarzystów w następnym miesiącu.

20 kwietnia , po czterech głosowaniach, w których żaden kandydat nie został wybrany, ustępujący prezydent Giorgio Napolitano , na wniosek Ludu Wolności (PdL), Partii Demokratycznej (PD), Ligi Północnej (LN) i Obywatelskiego Wyboru dla Włoch ( SC) zgodził się ubiegać o drugą kadencję iw dużej mierze wygrał wybory prezydenckie , stając się pierwszą ponownie wybraną głową państwa; tylko M5S zdecydowanie sprzeciwiało się ponownemu wyborowi starego prezydenta republiki. W swoim przemówieniu na temat inwestytury, 22 kwietnia , Napolitano, bardzo krytyczny wobec klasy politycznej, wezwał ją do zawarcia porozumienia, w celu zobaczenia narodzin rządu jedności narodowej, `` wynikającego z wyborów parlamentarnych bez realna większość, następnie z wyborów prezydenckich, które odnowiły urząd ustępującego szefa państwa, stanęła wobec niemożności znalezienia przez partie następcy.

24 kwietnia , po przeprowadzeniu niezbędnych konsultacji, Prezydent RP polecił byłemu ministrowi Enrico Letcie , zastępcy sekretarza PD, utworzenie rządu jedności narodowej. Ten ostatni, który przyjmuje urząd „z rezerwą” , po uzyskaniu poparcia PdL i KN, zaproponował prezydentowi Napolitano listę ministrów, którzy zostali zaprzysiężeni 28 kwietnia przed głową państwa w Pałacu Kwirynalskim .

Szerokie zaufanie parlamentarne

Plik 29 kwietnia 2013, uzyskał wotum zaufania w Izbie 453 głosami za, 153 przeciw i 17 wstrzymującymi się. Oprócz partii tworzących koalicję, głosuj na nominację Centrum Demokratyczne (CD), Partię Ludową Południowego Tyrolu (SVP), podczas gdy tylko Ruch 5 Gwiazd (M5S), Lewica, Ekologia i Wolność (SEL) oraz Bracia Włoch - narodowa centroprawica (FDI-CDN) jest temu przeciwna. Liga Północna (LN) wybiera wstrzymującym się. Następnego dnia rząd uzyskuje przychylny głos Senatu 233 głosami za, 59 przeciw i 18 wstrzymującymi się, co jest równoznaczne z głosem przeciw, według tego samego rozkładu sił, przy wsparciu Grand Sud (GS). oraz Ruchu na rzecz Autonomii (MpA).

28 września pięciu ministrów wchodzących w skład PDL ogłosiło głosem wiceprzewodniczącego Rady Angelino Alfano swoją rezygnację, protestując z jednej strony przeciw oszczędnościom budżetowym proponowanym przez szefa rządu: z drugiej strony, przeciw ewentualnemu odwołaniu prezydenta PDL Silvio Berlusconiego mógłby być przedmiotem wewnętrznego głosowania w Senacie republiki . Kilku ustępujących ministrów, w tym bliskich Berlusconiemu, odróżnia się od byłego przewodniczącego Rady, jeśli złożyli rezygnację, wzywając do umiaru. Ta niestabilna politycznie sytuacja dla rządu może skutkować utworzeniem nowego gabinetu, o którym decyduje prezydent Napolitano, lub rozwiązaniem parlamentu, a następnie zwołaniem przedterminowego głosowania w parlamencie. Wreszcie Letta bezpiecznie przechodzi etap wotum zaufania dla izby wyższej, udowodnione ryzyko rozłamu w PDL, które doprowadziło do odwrotu Silvio Berlusconiego , który pozwala rządowi uzyskać masowe poparcie 235 głosów przeciw 70 osób i 2 osoby wstrzymały się od głosu. Odmawia się zatem listów od ustępujących ministrów.

W połowie listopada Silvio Berlusconi postanawia zatopić The People of Freedom (PDL), aby odtworzyć swoją partię pod starą nazwą Forza Italia . Ministrowie PDL podążają za Angelino Alfano w jego ostatnim zerwaniu z Berlusconim, zakładając nową partię, Nową Centroprawicę i pozostałych ministrów rządu Letty.

Kompozycja

Ministrowie

Funkcjonować Uchwyt Lewo
Prezes Rady Ministrów Enrico Letta PD
Wiceprezes Rady Ministrów,
Minister Spraw Wewnętrznych 		Angelino Alfano PDL, a następnie NCD
Podsekretarz Stanu ds. Prezydencji Rady Ministrów
Sekretarz Rady Ministrów 		Filippo Patroni Griffi Niezależny
Ministrowie bez teki
Minister ds. Stosunków z Parlamentem i Koordynacji Rządu Dario Franceschini PD
Minister ds. Europejskich Enzo Moavero Milanesi SC
Minister ds. Regionalnych i autonomii Graziano Delrio PD
Minister spójności terytorialnej Carlo Trigilia PD
Minister ds. Reform konstytucyjnych Gaetano Quagliariello PDL, a następnie NCD
Minister administracji publicznej i uproszczeń Gianpiero D'Alia UdC
Minister ds. Równych szans, sportu i polityki młodzieżowej Josefa Idem (do 24 / 06 / 2013 ) PD
Minister ds. Integracji Cecile Kyenge PD
Ministrowie
minister spraw zagranicznych Emma Bonino Rad.
Ministerstwo Sprawiedliwości Annamaria Cancellieri Niezależny
Minister obrony Mario Mauro PpI
Minister Gospodarki i Finansów Fabrizio Saccomanni Niezależny
Minister Rozwoju Flavio Zanonato PD
Minister Polityki Rolnej, Żywnościowej i Leśnej Nunzia De Girolamo (do 27 / 01 / 2014 ) PDL, a następnie NCD
Enrico Letta (tymczasowo) PD
Minister Środowiska, Ochrony Terytorialnej i Morza Andrea Orlando PD
Minister Infrastruktury i Transportu Maurizio lupi PDL, a następnie NCD
Minister Pracy i Polityki Społecznej Enrico Giovannini Niezależny
Minister Zdrowia Beatrice Lorenzin PDL, a następnie NCD
Minister Edukacji, Szkolnictwa Wyższego i Badań Maria Chiara Carrozza PD
Minister Dziedzictwa Kulturalnego Działania
Ministra Kultury i Dziedzictwa działalności i Turystyki ( 26 / 06 / 2013 ) 		Massimo Bray PD

Wiceministrowie i sekretarze stanu

Do Prezydencji Rady Ministrów W Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Do Ministerstwa Spraw Zagranicznych W Ministerstwie Sprawiedliwości Do Ministerstwa ObronyW Ministerstwie Gospodarki i Finansów Do Ministerstwa Rozwoju Do Ministerstwa Infrastruktury i Transportu W Ministerstwie Polityki Rolnej, Leśnej i Żywnościowej W Ministerstwie Środowiska, Ochrony Terytorialnej i Morza W Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Do Ministerstwa Edukacji, Szkolnictwa Wyższego i Badań Do Ministerstwa Dóbr Kultury, Działalności i Turystyki Do Ministerstwa Zdrowia

Uwagi i odniesienia

Uwagi
  1. Koalicja centrolewicowa, Włochy. Dobro wspólne zdobyło bezwzględną większość mandatów w Izbie Poselskiej, z 345 wybranymi, czyli 29,5% oddanych głosów. Z drugiej strony, w Senacie republiki ma ona tylko zwykłą względną większość w Izbie Wyższej, z 123 wybranymi, co nie wydaje się ułatwiać inauguracji rządu, tego rządu, który ma prowadzić swoją politykę, aby być wspierane przez obie izby, z tymi samymi prerogatywami.
  2. Siedmioletnia kadencja Prezydenta Giorgio Napolitano miała się zakończyć wcześniej15 maja 2013.
  3. Wreszcie rząd może być pewny poparcia 437 posłów (69,4% mandatów) i 218 senatorów (68,3% mandatów) członków partii koalicyjnych
  4. Zrezygnował po wycofaniu się ruchu Forza Italia wgrudzień 2013.
  5. Po kontrowersjach wywołanych przez jego homofobiczne stanowiska, powtórzone w wywiadzie dla dziennika La Repubblica z datą4 maja 2013.
  6. Zrezygnował po wycofaniu się ruchu Forza Italia wlistopad 2013.
Bibliografia
  1. „  Enrico Letta oskarżony o utworzenie rządu we Włoszech  ” , na www.lesechos.fr ,24 kwietnia 2013(dostęp 5 września 2019 ) .
  2. (en) „Enrico Letta przedstawia nowy rząd Włoch” , Le Point ,27 kwietnia 2013
  3. (en) „Letta walczy, aby ocalić swój rząd” , Le Figaro ,1 st październik 2.013.
  4. (en) „Włochy: rząd Letty zdobywa wotum zaufania” , Le Monde ,2 października 2013

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne