Święto Jana w Orleanie

Święto Jana w Orleanie
Parada w strojach z epoki
Parada w strojach z epoki
Inne nazwy) Święto Joanny d'Arc
Zaobserwowany przez Orlean
Rodzaj Uczczenie pamięci
Znaczenie Wyzwolenie Orleanu przez Joannę d'Arc
Przestarzały Od 29 kwietnia do 8 maja
Uroczystości Cywile, żołnierze, zakonnice. Z paradami, dźwiękiem i światłem, zestawem elektro, średniowiecznym jarmarkiem.
Połączony z Joanna d'Arc

Uroczystości Joanny d'Arc w Orleanie * Logo PCI przezroczyste tło.png Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa
kulturowego we Francji
Obszary
Praktyki rytualne Praktyki świąteczne
Lokalizacja zapasów Centre-Val de Loire
Loiret
Orlean

W Johannine festiwale Orleanie są coroczne francuski wydarzenie obchodzone w Orléans ( Loiret ) od 1431 lub 1432 roku z okazji wyzwolenia ,8 maja 1429, przez Joannę d'Arc i jej armię, miasto oblężone przez Anglików . To wydarzenie zostało zarejestrowane odmarzec 2018do inwentarza niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji jako praktyki rytualnej i świątecznej.

Proces

Rozwój współczesnych festiwali Janów

Festiwalom przewodniczy co roku dwóch znamienitych gości (jeden na uroczystości i uroczystości cywilne, drugi na uroczystości religijne). Tradycją jest również, że nowo wybrany prezydent RP udaje się do Orleanu (lub rok po jego wyborze, ponieważ obecnie odbywa się to w maju). Na zaproszenie odpowiedzieli prawie wszyscy prezydenci V Republiki , od czasu Charlesa de Gaulle'a . Valéry Giscard d'Estaing nie przewodniczył festiwalom w 1975 roku, ale później, w 1979 roku . François Mitterrand , również wybrany na dwie siedmioletnie kadencje, był dwukrotnie. Jacques Chirac odpowiedział na zaproszenie w 1996 roku . Nicolas Sarkozy reprezentował w 2008 roku przez Rachida Dati , ówczesnego ministra sprawiedliwości .

W 1998 r. uroczystościom obywatelskim przewodniczyła Ségolène Royal ( PS ), minister edukacji szkolnej w rządzie Lionela Jospina . W 1999 r. to Élisabeth Guigou ( PS ), członek Parlamentu Europejskiego i Strażnik Pieczęci , przewodniczył tym samym uroczystościom obywatelskim. Burmistrzem Orleanu był wówczas Jean-Pierre Sueur , były zastępca Rokardia .

W 2015 roku dziennikarka Audrey Pulvar przewodniczyła tym samym partiom. Poruszyła kwestię miejsca kobiet. 8 maja rano na France Bleu zwróciła również uwagę, że Jean Jaurès był gorącym wielbicielem Joanny d'Arc. Ze strony prezydencji religijnej zaproszono trzech biskupów z Orleanu. Biskup Orleanu, M gr Jacques Blaquart , ogłosił, że przedstawiciele muzułmanie uczestniczyli w uroczystej mszy, obok przedstawicieli prawosławnych i innych delegacji religijnych. Audrey Pulvar, wbrew zwyczajowi, nie uczestniczyła w tej mszy. Powód tej nieobecności nie jest znany. Na France Bleu rankiem 8 maja ogłoszono program na ten dzień, ale tej mszy nie. Podczas homilii biskup mówił o idei ryzyka i szczęścia.

W 2016 roku Emmanuel Macron , minister gospodarki i finansów prezydenta François Hollande , został powołany do przewodniczenia festiwalom obywatelskim. Dnia 8 maja, France Info, ogólnokrajowe radio, zadeklarowało i powtarzało, aż do godziny, kiedy wygłosił swoje przemówienie, że przybywa, aby „zjednoczyć Joannę d'Arc, katolicką świętą, często zabieganą przez skrajną prawicę, z republikaninem. idealny ”. Ten sposób patrzenia na rzeczy pochodził z „świety Emmanuela Macrona”. Został jednak zaproszony przez ratusz Orleanu do przewodniczenia ceremonii cywilnej, a nie do przewodniczenia ceremonii religijnej. To jest rzeczywiście, dla tego typu przewodnictwa, aby oddać hołd wyzwoliciela, jest „bohaterką”, który wzbudził oblężenie prowadzone przez obce wojska, aw żadnym wypadku nie odnosi się do świętego lub nawet do pozycji siebie. W porównaniu do Narodowego Przód .

Po południu 8 maja 2016 r. pochód został zakłócony przez rój dziennikarzy, którzy na samej trasie parady podjęli się przeprowadzenia wywiadu z Emmanuelem Macronem. Wreszcie „Media […], przynajmniej prasa ogólnokrajowa, zostały po prostu zwolnione! Czy powinniśmy się obrazić? Nie. Zbierasz to, co zasiałeś. A brak szacunku dla tego wydarzenia i ta nieustępliwość w dążeniu do przekształcenia obchodów św. Jana w strategię komunikacyjną dla hipotetycznego kandydata na prezydenta nie zasługiwały na [...] więcej uwagi ”. „Odejście parlamentarzystów LR, którzy nie chcieli pójść w ślady ministra gospodarki, przejdzie zupełnie niezauważone. Jeśli chodzi o nieliczne buczenia usłyszane podczas przybycia Emmanuela Macrona [...], nie przetrwały one i nie rozmnażały się w trakcie kursu. [...] szczególnie słyszeliśmy, jak Orleańczycy obrażali się na to przejęcie mediów podczas parady [...] ”.

Daniel Fontaine, który zaprojektował dźwięk i światło zaprezentowane wieczorem 7 maja 2008, był pod wrażeniem popularności festiwali Johannine w Orleanie: „  Pochodzę z Lotaryngii. Znam Joannę d'Arc. Ale nie wiedziałem, jaki zapał mogą mieć dla niej mieszkańcy Orleanu. Nigdy nie wyobrażałem sobie, że to było w tym momencie. Obchody Joanny d'Arc są ich 14 lipca. To święto narodowe Orleanu…  ” .

Od zakończenia II wojny światowej w tym samym dniu ( 8 maja 1945 r .) obchodzona jest kapitulacja hitlerowskich Niemiec . Śmiertelnie cierpi treść przemówień. Wszystkie gminy, niezależnie od nastrojów politycznych, co roku od prawie sześciu wieków organizują te festiwale (ich prowadzenie było zakazane tylko sporadycznie, np. w latach 1941-1944, przez władze okupacyjne ).

W 1929 roku, w pięćsetną rocznicę wyzwolenia miasta, obchodzonego ze szczególną pompą, uroczystościom przewodniczył pierwszy prezydent Republiki wyznania protestanckiego Gaston Doumergue . W tym czasie lewicowy kartel był u władzy. Kilka lat później Doumergue poprowadzi rząd jedności narodowej.

W 1932 roku święta (zaplanowane na 11 i 12 maja) musiały zostać odwołane w ostatniej chwili , z powodu zamachu w Paryżu, kilka dni wcześniej, na prezydenta RP Paula Doumera .

W czasach Frontu Ludowego (1936-1938) w tradycyjnej paradzie brał udział członek rządu Jean Zay .

W 2018 r. orleański think-tank Tous Orleans wzywa do „przemyślenia obchodów Joanny d'Arc, uczynienia ich bardziej popularnymi i bardziej kulturalnymi” , publikując 5 propozycji. Burmistrz Orleanu wskazuje, że pewne aleje są interesujące i że obchody Joanny d'Arc są już popularne, oświadczając tym samym: „To nie jest kasta burżuazyjna, która patrzyłaby na coś, z czego wykluczone są dzielnice robotnicze. ” .

Tradycyjny przebieg festiwali

Ich koncepcja i rozwój zmieniały się kilkakrotnie na przestrzeni wieków. Przed rewolucją 1789 r. była to przede wszystkim „pochód generalny”, który odbywał się dopiero 8 maja i podczas którego maszerowały różne organy miasta. W niektórych miejscach (np. przed kaplicą Notre-Dame des Miracles kościoła Saint-Paul), w pięciu pozach, chóry - zawodowe - katedry i kolegiaty Saint-Aignan, grały antyfony w chorale gregoriańskim do których dodano motety polifoniczne skomponowane specjalnie na tę okazję. W tym czasie, podobnie jak w innych kościelnych kaplicach muzycznych we Francji i Europie, chórzyści (wszyscy mężczyźni) liczyli w każdym chórze po kilkanaście (w dni świąteczne, oprócz tych zwykłych muzyków, wykonywaliśmy apel o „regularne” lub „nadzwyczajne” śpiewaków ). Przenikliwy głos chóru (głos z „  góry  ”) śpiewali chłopcy (w Orleanie w pierwszej pozycji było 8, a prawdopodobnie 6 w drugiej). Widać, że jest to zawsze liczba parzysta, aby umożliwić dialog w samej konsoli głosowej. Ten pochód został stłumiony na początku I Rzeczypospolitej .

Po konkordacie z 1801 r. Bonaparte zezwolił na to ponownie, nawet jeśli formy, które festiwal przybrał pod rządami Ancien Regime, nie mogły przetrwać tych wstrząsów. Rzeczy ewoluowały zgodnie z różnymi reżimami politycznymi, które następowały po sobie w tym niestabilnym stuleciu... Oto opis niektórych świąt Jana, tak jak miały one miejsce (już...) w 1878 r., w pierwszych latach 3 III Rzeczpospolita  : „w dniu 7 maja, o godzinie ósmej wieczorem, procesja wojskowy lewo od południowego krańca mostu Orléans, w tym samym miejscu, gdzie Tourelles były. W towarzystwie mężczyzn trzymających zapalone pochodnie procesja zmierza w kierunku katedry przy dźwiękach trąbek i bębnów, podążając za trasą Joanny d'Arc. Przybywszy na Place Sainte-Croix, udaje się na poszukiwania ratusza i burmistrza Orleanu, który nosi sztandar Joanny, w Hôtel-de-Ville. Wielkie drzwi katedry otwierają się i biskup Orleanu, otoczony przez swoich duchownych, staje na placu, aby odebrać sztandar, który właśnie mu wręczył burmistrz miasta. W tym czasie wieże Sainte-Croix są oświetlone pożarami bengalskimi; duchowieństwo śpiewa Magnificat i Regina coeli [- zaczerpnięte z repertuaru gregoriańskiego, a może w polifonię -], a biskup Orleanu uroczyście udziela ludowi swego błogosławieństwa ”. W tym czasie (od 1865 do 1890) kapelmistrzem i kompozytorem katedry był Alexandre Lemoine , uczący się chorału gregoriańskiego w opactwie Solesmes z Domem Prosperem Guérangerem , od 1851 roku. Kapelmistrzem, który brał udział w badaniach nad przywrócenie tej właściwie liturgicznej pieśni , zależało również na kulturze klasycznej.

Ceremonia ta, celebrowana w tej formie od 1855 roku, niewiele się zmieniła od czasu… „Spalenie wież” zastąpił Dźwięk i Światło, błogosławieństwo zniknęło (z punktu widzenia duchowieństwa było to jednak znaczące elementy wieczoru) i śpiewane teksty liturgiczne (dobrane 7 maja 1895 r. chór patriotyczny fragment Fausta w Gounod  : nieśmiertelna chwała naszych przodków ) ustąpiły miejsca hymnowi do Etendarda skomponowanego w 1899 r. przez ognistego kanonika Marcela Laurenta, w czasach silnej rywalizacji między sekularyzmem a klerykalizmem. Ponadto aneksja Alzacji i Lotaryngii przez Niemcy stworzyła bardzo silne napięcie patriotyczne. Tak bardzo, że partytura ma dziwnie bluźnierczy urok wzniosłej Marsylianki . W swoim czasie proponowano, aby stał się hymnem narodowym Francji. Dziś wolimy zauważyć, że nie jest to (zdecydowanie) jedyny muzyczny odcinek tych festiwali.

Każdego roku od 1457 (rok, który nastąpił po zaprzestaniu rehabilitacji Joanny d'Arc , uroczyście ogłoszonej w arcybiskupstwie Rouen w dniu7 lipca 1456 r), Johannine Święta Orleanie dają również podstawę (Rankiem 8 maja) do czytania z panegiryk o Joannie d'Arc , podczas uroczystej mszy, w których różne organy, wierzący czy nie, są zaproszeni.

Podczas parady, która odbywa się w godzinach popołudniowych przez miasto, paradują organizacje o bardzo różnym charakterze, każda w ceremonialnym stroju: na przykład w grupie akademików „historycy paradują w żółtych togach , prawnicy w czerwonych szatach ”.

Możemy wskazać, że pierwsza stacja w Orleanie została zainaugurowana 7 maja 1843 r., w przeddzień świąt Jana, tych „świętowań narodowych” w Orleanie.

Osobowości

Lista „Jeannes” od 1945 r.

Każdego roku od 1945 roku jury utworzone przez stowarzyszenie Orleans Joan of Arc wyznaczało młodą dziewczynę, aby występowała jako Joanna d'Arc podczas wakacji. Akta są badane przez ławę przysięgłych złożoną z osobistości religijnych, politycznych i wojskowych, a także kilku byłych Joanny.

Młoda dziewczyna musi „urodzić się lub mieszkać przez co najmniej dziesięć lat w aglomeracji orleańskiej, zostać ochrzczona , praktykować katoliczkę i poświęcić swój czas na służbę innym”.


Lista Joanny od 1945 roku  

Lista oficjalnych gości cywilnych od 1960 roku

Lista oficjalnych gości cywilnych od 1960 roku  

Lista oficjalnych gości wojskowych od 2019 roku

Lista oficjalnych gości wojskowych od 2019 roku  

Upamiętnienia Joanny d'Arc

Inne uroczystości Jana

Miasto Reims organizuje również co roku na początku czerwca Festyn Jana . Kontekst jest oczywiście inny, gdyż chodzi w tym przypadku o upamiętnienie koronacji Karola VII w katedrze w Reims na17 lipca 1429.

Historyczna Jeanne-d'Arc w Rouen

W marcu 2015 Laurent Fabius i miasto Rouen otworzyli Historyl Jeanne-d'Arc w historycznym centrum Rouen. Minister Spraw Zagranicznych w rządzie François Hollande był głównym architektem powstania tego Historial (projekt nabrał kształtu, gdy był prezydentem Rouen w Normandii Metropolis ). Następnie oświadczył, że „Joan nie należała do nikogo”. W 2015 roku, jeśli Serge Grouard , zastępca burmistrza Orleanu, z zadowoleniem przyjął tę kreację, nie omieszkał wskazać, że Rouen nie ma monopolu na pamięć o Johannie.

Święta Jana

Od 1998 r. (ale już w latach 70.) w Orleanie odbywają się „Johannine Counter-Festivals”, znane również jako „Fête du Mouvement Social”. Organizowane przez skrajnie lewicowe ruchy są mało śledzone. Promotorzy tego wydarzenia zaryzykowali potępienie „święto nacjonalistycznego, militarystycznego i duchownego”, które postrzegają jako święto Jana, oraz „politykę bezpieczeństwa” przypisywaną poprzednikowi obecnego burmistrza. Postrzegają obchody Jana jako „coroczne forum dla militarystycznej i religijnej reakcji”, a także „żałosną zmowę między władzami politycznymi, religijnymi i wojskowymi”.

Wydanie 8 maja 1998 r.został zorganizowany z inicjatywy Alternative Libertaire , Gay Action Group (GAG), Ras l'Front (chociaż żaden członek Frontu Narodowego nigdy nie był i nigdy nie będzie zapraszany na oficjalne partie) oraz Orléanais Rally of Conscious Objectors (ROOC) ). ACIRAD (Orleański antynuklearny), Stowarzyszenie Solidarności Loiret-Algieria (ASLA), AC! 45, Attac 45, Confédération paysanne , Spółdzielnia Prawa do Mieszkalnictwa , Federacja Anarchistyczna (FA), Union Syndicale Solidaires 45, Zieloni i Młody Ruch Socjalistyczny (MJS). Później dodano inne stowarzyszenia, takie jak „Związek organizowania kontrfestiów Johannine” i orleański oddział CADTM (Komisja ds. Zniesienia Nieuzasadnionych Długów).

uniwersalne wartości

Te „kontrfestiwale Johannine” starają się nie mieć żadnego związku z Joanną d'Arc.

Republika Centrum z piątku 6 stycznia 2012 r. wyraża zupełnie inny punkt widzenia:

„[...] / Wartości uniwersalne . Państwo, armia i duchowieństwo w jedności: mało prawdopodobny (i kruchy) związek tej trójki jest na tyle rzadki, że warto go podkreślić. „Św. Joanna d'Arc”, duchowy standard katolików. Bojownik „wojownika” o słuszną sprawę dla wojska. „La Pucelle”, ozdobiony cnotami odwagi i tolerancji dla państwa i gminy. Te uniwersalne i transcendentne wartości wysuwa gość honorowy […]. Joanna d'Arc z Orleanu nie jest rasistką, nie jest nacjonalistką w sensie Frontu Narodowego, ale udaje jej się być patriotką i humanistką. Nie należy do żadnej partii. To łączy. Noś nadzieję. [...]. ”.

Uwagi i referencje

  1. Florent Buisson, „  Ekskluzywne: Święta Joanny d'Arc w Orleanie dla narodowego niematerialnego dziedzictwa kulturowego!”  » , Na La République du Centre ,13 marca 2018 r.(dostęp 18 marca 2018 )
  2. „  Inwentarz niematerialnego dziedzictwa kulturowego: Festiwale Joanny d'Arc w Orleanie  ” [PDF] , Ministerstwo Kultury i Komunikacji ,6 lutego 2018
  3. Świat. 8 maja 2016. Emmanuel Macron oczekiwał w Orleanie na hołd dla Joanny d'Arc i Republiki
  4. Republika Centrum , 9 maja 2016, s.  7 .
  5. „Media… Macron, wielkie targi”. La Tribune / L'Hebdo. Magazyn informacje ORLEANS et de l'AGGLO , n O  144. 11 maja do 17, 2016, str.  8 .
  6. Id.
  7. Republika Centrum, 10 maja 2008 r.
  8. Wideo. Pamięć. Cykliczny. 1936. Uroczystości Jana
  9. „  Orlean: stowarzyszenie chce, aby obchody Joanny d'Arc stały się bardziej popularne i kulturalne  ”, Francja 3 Centre-Val de Loire ,18 kwietnia 2018( przeczytaj online , skonsultowano 9 lipca 2018 r. )
  10. "  Uczty Joanny d'Arc: Zasadniczo, co się zmienia?  », Francja 3 Centrum-Val de Loire ,1 st maja 2018( przeczytaj online , skonsultowano 9 lipca 2018 r. )
  11. 9 maja w kolegiacie Saint-Aignan odbyło się uroczystość za zmarłych podczas oblężenia z 1429 roku i wojny stuletniej .
  12. François Le Maire, Historia i starożytność miasta i Księstwa Orleanu , Orlean, Maria Paris, 1645-1646, s.  306-308 (teksty motetów śpiewanych 8 maja: motety śpiewane przed kościołem Matki Bożej Cudów przez S. Paula; motety śpiewane przed Porte d'Unoise [dunoise]). Teksty i muzyka Eloy d'Amerval .
  13. Jak donosi Frédéric Godefroy w Misji Joanny d'Arc , Paryż: Philippe Reichel, 1878.
  14. Jules Brosset, Alexandre Lemoine, nauczyciel muzyki w Lycée de Vendôme, kapelmistrz katedry orleańskiej (1815-1895) , Vendôme, Vilette, 1907, 19 s.
  15. Alexandre Lemoine, Cantiques Facile ... z muzyką na wykorzystanie placówek oświatowych , Paryż, Fouraut, 1860, 2 nd   ed. 1867, VIII-98 s.
  16. katedralnym był wówczas Léon Pelletier (od 1849 do 1865).
  17. Jeszcze w repertuarze armii francuskiej chór ten został zaśpiewany przy akompaniamencie muzyki wojskowej podczas uroczystości pod Łukiem Triumfalnym 14 lipca 2013 roku w obecności Prezydenta Republiki François Hollande'a.
  18. Jean Garrigues , „Wszyscy chcą głosów Joanny”, audycja C dans l'air , Francja 5 , 6 stycznia 2012 r.
  19. Tygodnik. Magazyn Informacyjny Orleans and Agglo , 6-12 lutego 2013, s.  14  : 584. Święto Joanny d'Arc
  20. "  Matylda Edey Gamassou, uczennica liceum Metis, cel tożsamości  " , na Huffpost ,30 kwietnia 2018
  21. "  Blandine Veillon będzie Joanną d'Arc 2019  " , na La République du Centre ,28 stycznia 2019
  22. Republika Centrum . 8 maja 2017 r. „Metropolia w centrum uwagi”.
  23. L'Hebd'O. The Orleans i AGGLO Informacja Magazine , n o  103, 29 kwietnia-12 maja 2015, s.  19  : „Rouen zapala się dla Joanny d'Arc”, Anthony Gautier.
  24. Ten ruch, bliski skrajnej lewicy, jest niezależny od Partii Socjalistycznej .
  25. 2006 CADTM Biuletyn Francja
  26. Anne-Marie Coursimault w: La République du Centre , 6 stycznia 2012, s.  3 . „600 th rocznica urodzin Joanny d'Arc”.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne