Ogon w kształcie litery V.
V ogon lub motyl ogona statku powietrznego jest ogon, gdy winda i steru są zastąpione dwiema powierzchniami w kształcie litery V, patrząc w kierunku lotu od przodu lub od tyłu.
Ta konfiguracja została wynaleziona przez polskiego inżyniera Jerzego Rudlickiego w 1930 roku, a po raz pierwszy przetestowana w 1931 roku na zmodyfikowanym samolocie szkoleniowym Hanriot H-28.
Korzyści
- Konfiguracja przedstawia dwa samoloty (w V) przeciwko trzem na konwencjonalnej jednostce sterowej (ster i dwie windy). Dlatego jest lżejszy i ma mniejszy opór aerodynamiczny.
- W niektórych nowoczesnych pojedynczych reaktorach reaktor znajduje się nad kadłubem w celu ochrony pasażerów i ułatwienia certyfikacji. W tym przypadku ogon w kształcie litery V zapobiega umieszczeniu ogona samolotu w strumieniu strumieniowym reaktora. Tak jest na przykład w przypadku Cirrus Jet , Eclipse 400 i gigantycznego drona obserwacyjnego Global Hawk .
Niedogodności
- Sterowanie windą i kierunkiem za pomocą dwóch płaszczyzn umieszczonych w V wymaga bardziej złożonego systemu sterowania.
- Siła mechaniczna wywierana na ogon samolotu jest większa niż w przypadku ogona konwencjonalnego. Konstrukcja Beechcraft Bonanza musiała zostać wzmocniona po wypadkach.
- Podczas działania na oś odchylenia (stery) występuje lekkie „odwrócenie” przechyłu. Ten przechył jest spowodowany momentem wynikającym z unoszenia na każdej kontrolowanej powierzchni, który napędza samolot w ruchu przechylania przeciwnym do ruchu odchylania. (por. Aéro 1 - 2010-2012 Morlaix)
posługiwać się
Koncept był rzadko używany przez producentów. Znajduje się na przykład na następujących płaszczyznach:
Jest również używany w autonomicznym wahadłowcu Boeing -X-37 .
Kino
Uwagi i odniesienia
-
John C. Eckalbar, „ Aerodynamic study of V-tail ” on Beechcraft ,
1986(dostęp 13 sierpnia 2008 )
-
Hunt, Adam & Ruth Merkis-Hunt: Skeletal Remains , strony 64-70. Kitplanes Magazine, wrzesień 2000.
Zobacz też