Kain

Kain
Cain Cain, namalowany przez João Maximiano Mafra (1851).
Cain Cain, namalowany przez João Maximiano Mafra (1851).
Charakterystyka
Główna funkcja Chłop
Funkcja drugorzędna Pierwszy morderca ludzkości według Biblii i Koranu
Rezydencja Kraina Nod
Rodzina
Tata Adam
Matka Przeddzień
Rodzeństwo Abel
Set
Małżonka Awan (jego siostra według Księgi Jubileuszowej )
• Dziecko (dzieci) Henocha

Kain (wymowa: [ka ɛ̃ ]; hebrajski  : קין Qáyin , arabski  : قابيل Qābīl ) jest postacią z Księgi Rodzaju (która jest pierwszą księgą z pięciu, które tworzą to, co judaizm nazywa Torą i chrześcijaństwem Pięcioksięgu ) oraz Koranem .

Według tych tekstów Kain, najstarszy syn Adama i Ewy , zabija swojego młodszego brata Abla . Cain jest zatem, dla Świętej Księgi, pierwszego mordercy ludzkości, którą następnie Bóg skazuje na wygnanie (w Pięcioksięgu , prawo odwetu występuje w książkach nadchodzi po Genesis). Mit Kaina dał początek wielu interpretacjom, teologicznym, ale także artystycznym, psychoanalitycznym, antropologicznym itp.

Pochodzenie nazwy

W nazewniczego oferuje kilka utworów na etymologii nazwy Cain. Hebrajskie słowo  : קין Qáyin oznacza "oszczep" , ale także przez metonimię "kowal" lub "rzemieślnik", który robił narzędzia z miedzi i żelaza do robienia włóczni i oszczepów wojennych. Wyjaśnienie etiologiczne imienia Kaina wynikałoby z literackiej konstrukcji redaktora biblijnego w jego składzie nie z prostej historii rodzinnej, ale z mitu, który stara się wyjaśnić genezę wojny i przemocy.

Nazwę tę można również interpretować od czasownika qanah w języku hebrajskim ( „tworzyć” ), co przypomina intencję autora biblijnego, by przedstawić Kaina jako stwórcę cywilizacji. Czasownik ten jest odrzucony w Gn 4,1 w qaniti , „nabyłem, stworzyłem, ukształtowałem” lub „spłodziłem człowieka z Panem”, werset, w którym można zobaczyć odniesienie edypalne , Ewa urodziła mordercę syn z substytutem ojca.

Może być również powiązana z grą słów z korzeniem SB , „gniazdo” zanieczyszczeń lub QnA , „zazdrość” , tematy przedstawić w rachunku biblijnej Księdze Rodzaju. To ostatnie znaczenie łączyłoby się z wartością programową edytora biblijnego zawartą w Ablu, którego etymologia przywołuje niepewną egzystencję, młodszego zabijanego z powodu zazdrości starszego brata.

Historia biblijna

Według relacji biblijnej Kain jest najstarszym synem Adama i Ewy . Jest chłopem i ma brata Abla, który jest pasterzem. Pewnego dnia obaj bracia składają Bogu ofiarę: Kain ofiarowuje owoce ziemi, a Abel pierworodne ze swojej trzody wraz z ich tłuszczem. Bóg pozornie woli ofiarę Abla. Wtedy dostrzega gniew i smutek Kaina i nakazuje mu czynić dobrze i zwyciężać grzech. Ale Kain, zazdrosny, upada. Nieco później zaprasza brata na pola, rzuca się na niego i zabija go. To pierwsze morderstwo zapisane w Biblii .

Bóg wzywa Kaina w sprawie morderstwa, on odpowiada pytaniem: „Czy jestem stróżem brata mego?” », Wtedy Bóg uczy go, że jest przeklęty przez ziemię, która zebrała przelaną krew. Więc nie będzie już mógł zbierać plonów. Bóg wypędza go z żyznej ziemi, którą się cieszył, i skazuje go na wędrówkę po ziemi. Kain zapewnia nas, że zostanie zabity przez pierwszego przybysza, a Bóg oświadcza, że ​​wtedy siedmiokrotnie zostanie pomszczony i naznacza go, aby uniknąć agresji innych ludzi. Kain zdobywa ziemię Nod , na wschód od Edenu  ; tam zna kobietę (swoją siostrę Awan według księgi jubileuszowej), z którą ma dziecko, Henocha . Po jego narodzinach Kain zbudował miasto, które nazwał także Henochem, podczas gdy jego rodzina zapewniła mu ważnych potomków.

Bereszit Rabba 22,7 to bracia bliźniacy Kain i Abel. Mówi się, że morderstwo było wynikiem sentymentalnej rywalizacji z udziałem Lilith lub jednego z bliźniaków urodzonych z dwoma braćmi.

Według średniowiecznej legendy pochodzenia żydowskiego Kain został przypadkowo zabity strzałą podczas polowania przez jednego z jego potomków: Lamecha .

egzegeza biblijna

Konkurencyjni bracia w kilku cywilizacjach

Biblijny opis bratobójczej rywalizacji w Księdze Rodzaju przywołuje innych obecnych na wszystkich kontynentach, co sugeruje, że ma ona bardzo starożytne pochodzenie, jak (w Koranie) jako zaproszenie do grzebania zmarłych , często przedstawiane jako wskazówka pojawienia się cywilizacji w człowieku prehistorycznym. Opozycja między dwoma braćmi (czasami bliźniakami) jest bardzo powszechna w mitach, opowieściach i legendach. Etnolodzy i historycy zauważają, że w tych mitycznych relacjach jeden z dwóch braci często zabija drugiego, stając się w ten sposób szczepem późniejszej linii; przytoczymy przykład bliźniaków syberyjskiego i indiańskich mitów, Ozyrysa i Seta w mitologii egipskiej , bracia Shun i Yao z mitologii chińskiej i wreszcie Remus i Romulus w micie o założenia Rzymu . Tak więc Kain mógł reprezentować zło i dobro Abla, w dwoistości, która wywołuje upadek i grzech pierworodny . Jak zauważa René Girard , osobliwość mitu biblijnego w porównaniu z mitologiami archaicznymi jest boską klątwą. W jednym przypadku morderca założył wielką cywilizację rzymską, w drugim potomkowie Kaina są przeklęci przez Boga (i dlatego muszą zostać odkupieni przez naśladowanie Chrystusa).

Morderstwo Abla przez Kaina

Zaproponowano wiele wyjaśnień, aby wyjaśnić wrogość Boga wobec ofiary Kaina u źródła jego zazdrości i morderstwa: kiepskiej jakości ofiara starszego brata, ofiara z warzyw z ziemi, którą Jahwe później przeklął, upadek Ogrodu Eden , hołd Kaina złożony bez miłości i szacunku.

Wybór ofiary Abla (baranka) odnosi się w prostszy sposób niż te wyjaśnienia do natury ofiar składanych bogom: bydło! Tysiące całopaleń od czasu ofiary Izaaka, cytowane w Starym Testamencie, jasno pokazują, co podobało się Panu. Mitologia grecko-łacińska również przytacza powtarzające się ofiary ze zwierząt, bogów żywiących się oparami ich gotowania.

Historia ta może być reliktem dawnych konfliktów między kulturami łowiecko-zbierackimi czy koczowniczymi kulturami pasterskimi , a nowymi kulturami rozwijającymi się wśród ludów osiadłych dzięki rolnictwu i niekoczowniczemu pasterstwu . Kain jest rolnikiem i zabija swojego brata pastora. W Księdze Rodzaju 4.4 boska arbitralność rzeczywiście zaznaczyła preferencję dla hodowców. Podczas gdy Bóg wydaje się cenić rolnictwo, kiedy umieszcza Adama w Ogrodzie Eden, aby je uprawiał ( Rdz 2,15 ), po upadku człowieka przeklina ziemię ( Rdz 3,17 ), a rolnictwo pojawia się jako konsekwencja grzechu pierworodnego . Rolnik zabrania swojemu koczowniczemu bratu dostępu do najbogatszych ziem i wód, obecnie zarezerwowanych na przykład dla rolnictwa , hodowli ryb , wycinki drewna i leśnictwa , ze szkodą dla nomadów i właścicieli stad wędrownych.
Widzimy w tym micie także opozycję między nowymi kulturami przestrzeni sprywatyzowanej (naznaczonej płotami , kontraktami majątkowymi i defensywnym zarządzaniem przestrzenią), a z drugiej strony kulturami przestrzeni wspólnej (zarządzanymi wedle niestandardowe i inne tryby zarządzania konfliktami). Szerzej, mit ten może wywołać opozycję między „  kulturą  ” a „  naturą  ” lub między „racjonalną eksploatacją środowiska” a „uznaniem naturalności  ” człowieka i jego relacji z naturą.

Może symbolizować starszy szok kulturowy między wędrownymi ludami zbieracko-łowieckimi (reprezentowanymi przez Abla) a pierwszymi koczowniczymi pasterzami (potomkowie Kaina są przedstawiani w Biblii jako koczownicy).

Kain jest często przedstawiany ubrany w skórę zwierzęcia, jak Herakles , co przywołuje na myśl zwierzę, myśliwego, dziką postać i przemoc leżącą u podstaw tego morderstwa. Mit jest wyrazem stłumionej winy (por. gniew Boży, Oko Boga itd.) oraz dwóch wewnętrznych tendencji – indywidualnej i zbiorowej – które w człowieku są nadal przeciwstawne; cywilizowany osiadły tryb życia i wędrowny (podwójnie represjonowany zgodnie z tą interpretacją mitu).

Jeśli relacja o morderstwie była od dawna interpretowana jako odniesienie do powracających od neolitu konfliktów między osiadłymi rolnikami (reprezentowanymi przez Kaina) a koczowniczymi pasterzami (reprezentowanymi przez Abla), obecne badania stawiają kilka hipotez.
Interpretacja egzegetyczna wydaje się raczej chcieć zintegrować tę relację, która wiąże doświadczenie nierówności bez wyjaśnienia (w rzeczywistości Biblia nie podaje powodu preferowania Boga) w większą literacką całość, która rozwija mit usiłujący wyjaśnić pochodzenie przemocy.
Za tą etiologiczną relacją wyjaśniającą genezę przemocy badacz Henning Heyde dostrzega raczej historię plemienia Qénites  (w), które znalazło się w postaci Kaina, ich przodka. Fragment o Kainie, który ma bliski związek z Jahwe, którego twarz widzi, byłby prymitywną opowieścią o etiologicznej legendzie wyjaśniającej nomadyzm Kenitów uważanych za pierwszych czcicieli Jahwe.

Założenie cywilizacji przez potomków Kaina

Kain założył pierwsze miasto, zrodził obyczaje i cywilizację dzięki dużej liczbie potomków. Księga Rodzaju nazwy niektórych z nich: Henoch , Irad , Méhujaël , Methusaël , Lamek (z którego poligamii daty ), Jabal ( „prąd wody” ), Jubal ( „produkt” ), Tubal-Kain i Nahama . Ta genealogia Kaina ujawnia pochodzenie sztuki i techniki, ponieważ potomkowie Kaina wyróżniają się życiem jako koczownicy i pasterze, muzycy lub kowale.

Autor biblijny opracowuje opis etiologiczny, który wyjaśnia narodziny sztuk i technik i sugeruje, że pozwalają one na pewne zarządzanie przemocą.

Rodowód Kaina zakończył się wraz z potopem w czasach Noego .

Znak Kaina

Wielu komentatorów (w tym w szczególności biblijnych i rabinicznych, ale także powieściopisarzy) spekulowało na temat dokładnej natury piętna lub znaku Kaina  (w)  : znaku symbolicznego lub fizycznego (komentatorzy żydowscy oferują wiele interpretacji: róg , trąd , przedwczesne drżenie , obrzezanie , litera tetragramu YHWH , tatuażu klanu , itd.), reprezentuje „pieczęć jego upadku” , niezależnie od tego, czy jest to znak hańby, czy skruchy, zgodnie ze statusem nadanym Kainowi przez jego rozmówców. Anty-judaizm tradycyjny chrześcijański chwycił tę caïnique markę marką Deicide Żydów , stanowiących szczególności zaopatrzone w nosie aquiline, twarz brzydka i rogaty diabeł .

W grze fabularnej Vampire: The Masquerade opublikowanej w 1991 roku przez wydawnictwo White Wolf Publishing boski gniew czyni Kaina pierwszym z wampirów, które „pochodzą” od niego.

W serii Lucyfer znak jest podobny do pieczęci lub blizny , w serii Supernatural rodzaj oparzenia, a następnie tatuaż, w serii Nocnych Łowców Simon, wampir dnia, otrzymuje od królowej wróżek znak Kaina, jest reprezentowana przez symbol na czole, który pojawia się, gdy Simon zostaje zaatakowany i chroni go.

Według tłumaczenia w grudzień 1830z Księgi Mojżesza rozdziale 7 werset 22, skóra Kaina musiałaby „stać się” czarny po „Pan” dał mu karę i to konsekwencja zmiany koloru jego skóry byłby znak odróżniający (znaku) swego rodowód wśród potomków synów Adama.

„22. I Henoch widział także pozostałych mężczyzn, którzy byli synami Adama; i byli mieszaniną całego nasienia Adama z wyjątkiem nasienia Kaina, ponieważ nasienie Kaina było czarne i nie miało między nimi miejsca.  "

To przypuszczenie bardzo nasycane tezy rasistowskie z XIX th  wieku, na tak zwanej „ czarnej skórze ” Cain „nie zostanie potwierdzona w tych dniach. W rzeczywistości, Księga Mojżesza promujących tę tezę został napisany przez Józefa Smitha , założyciela mormonów do Stanów Zjednoczonych , którego wizje skutkują przepisaniem świętych tekstów. Egzegeza Księgi Rodzaju wykonana przez chrześcijańsko- protestanckie miejsce ewangelickie „ Mam pytania ”, pokazuje, że nic w Biblii nie wskazuje na to, że znamię Kaina jest przekazywane na Ponadto hebrajskie słowo słuszność użyta dla „znaku” Kaina nigdy nie jest używana w pismach hebrajskich w odniesieniu do koloru skóry.W końcu, chyba że żona Noego była jednym z jego potomków, co wydaje się wysoce nieprawdopodobne, linia Kaina wymarła wraz z potopem .

W sztuce

Eliptyczny charakter Księgi Rodzaju o Kainie i Ablu stanowi wylęgarnię tematów, z których czerpali artyści.

W ikonografii

Wśród biblijnych pierwowzorów Żyda Tułacza znajdują się postacie Kaina i Mojżesza skazanych na wygnanie. Kain bywa przedstawiany z podstępnym spojrzeniem i spiczastą żydowską czapką ( judenhut ). Papież Innocenty III nakłada ją na ludobójczy naród żydowski przeznaczony do pozostania bez ojczyzny oraz na nomadów .

Broń zamordowania Abla nie jest wymieniona w relacji biblijnej, ale zgodnie z wieloma pozabiblijnymi tradycjami jest zwykle reprezentowana przez łopatę, widły, widły, drewnianą pałkę, szczękę wielbłąda lub osła, sztylet lub prosty kamień.

Kilka ikonograficzne cechy wyrażające dualizm dwóch braci i alegorię o dobro i zło są stopniowo nałożone na obrazy, rzeźby, witraże: Abel blond, wszystko w delikatności i finezji z cech zwierzęcych (pszenica, jagnięcina), twarzą do A brązowy i mocny Kain, dziki i gwałtowny z cechami roślinnymi (snop pszenicy, kąkol nawet kiść winogron). Abla czasami zdobi aureola z aniołem u boku , Kain ma bardziej surową twarz i towarzyszy mu demon .

Utwory i wiersze bezpośrednio inspirowane Kain

Interpretacja augustianów przygotowywania Kain i Abel emblematy dobrych i złych panuje w literaturze do XVIII th  wieku. Ten model caïnique staje się bardziej złożona z XVI -tego  wieku z autorów jak Aubigné, Sceve lub Szekspira zainteresowanych Cain ucywilizowanie. „Ale to z Byronem wybuchł skandal z niewinnym Kainem w 1821 roku. Bunt z jednej strony (Byron, Baudelaire, Nerval, Leconte de Lisle), z drugiej rehabilitacja (Coleridge, Blake, Hugo, Bloy) nie zwycięży: w rzeczywistości dominuje socjologiczna lektura (Balzac, Dickens, Hardy), polityczna ( Hugo Rossetti, Wilde), która przygotowuje NIEMOŻLIWE XX th  century (Hessen, Unamuno, Conrad Shaw Steinbeck, Butor, Tournier, Emmanuel Camus) " .

Inne zajęcia

Muzyka

Inne bratobójcze historie

Wiele mitów i opowieści przedstawia „wrogów” lub „sprzeciwiających się” braci, których można porównać do Kaina i Abla:

Uwagi i referencje

  1. Véronique Léonard-Roques, Kain, postać nowoczesności , Champion,2003, s.  75
  2. Mircea Eliade wspomina strach inspirowany przez kowali w społecznościach pasterskich.
  3. Jacob Kaplan , Religions and War , Les Éditions du Cerf,1991, s.  67
  4. Rdz 4,1 w Segond Biblii , Księga Rodzaju 4,1 w rabinat Biblii .
  5. Odon Vallet , Co to jest religia? , Albin Michel,1999, s.  271
  6. Véronique-Roques, Figures mitiques: fabrication et métamorphoses , Presses Universitaires Blaise Pascal,2008, s.  46
  7. Grzech opisany jako przyczajona bestia (Księga Rodzaju 4: 7) może odnosić się do babilońskiego demona zwanego Rabisu (dosłownie „ przyczajony ”).
  8. Joseph A. Fitzmyer , „  Biblia Jerozolimska: Pismo Święte przetłumaczone na język francuski pod kierunkiem Ecole Biblique de Jerusalem  ”, Journal of Biblical Literature , tom.  95, n o  4,grudzień 1976, s.  640 ( ISSN  0021-9231 , DOI  10.2307 / 3265579 , odczyt online , dostęp 12 sierpnia 2019 r. )
  9. Jubileusze 4.4
  10. Genesis 4.17 http://www.biblegateway.com/passage/?search=Gen%C3%A8se%204:17&version=LSG
  11. Księga Rodzaju Gn 4,17-24
  12. Początek księgi Genesis IV: grecka wersja Septuaginty i jej recepcja s.  372 , Monique Alexandre 1988
  13. W mitologii sumeryjskiej bogini Inanna woli pasterza Dumuziego od chłopa Enkimdu .
  14. Księga Rodzaju 3,17 w Biblii Rabinackiej .
  15. Bruce Waltke  (w) , Cain i jego oferuje Westminster Teologiczne Journal n O  48, 1986 , str.  363-372
  16. Ta arbitralność jest kilkakrotnie potwierdzona w Biblii. Por. Wj 33,19 w Biblii Segond , [1] Wj 33,19 w Biblii Rabinatu .
  17. Christian Grappe i Alfred Marx, Skandaliczne ofiary? Ofiary ludzkie, męczeństwo i śmierć Chrystusa , Pracy i Fides,2008, s.  18-20
  18. Przemoc i sacrum, René Girard, 1972, wyd. Liczba mnoga
  19. Artykuł "Abel i Kain" przez André Pawła w Słowniku judaizmu , Encyclopaedia Universalis, 2014, s.  11
  20. Thomas Römer , Mroczny Bóg: okrucieństwo, seks i przemoc w Starym Testamencie , Praca i Fides,2009, s.  97
  21. (De) H. Heyde, Kain, der erste Jahwe-Verehrer: die ursprüngliche Bedeutung der Sage von Kain und ihre Auswirkungen w Izraelu , Calwer Verlag,1965, s.  21-34
  22. Véronique Léonard-Roques, Kain, postać nowoczesności , Czempion,2003, s.  29
  23. Thomas Römer , Mroczny Bóg: okrucieństwo, seks i przemoc w Starym Testamencie , Praca i Fides,2009, s.  115
  24. Lascar, A. (2001). Kain w dziele Balzaciana . L'Année balzacienne, 2 (1), 185-198 ( link do informacji CAIRN.
  25. Shoham, SG, Rahav, G. i Motte, J. (1991). Znak Kaina. Wiek człowieka.
  26. Véronique Léonard-Roques, Kain, postać nowoczesności , Czempion,2003, s.  66.
  27. (w) Ruth W. Mellinkoff, The Mark of Cain , Wipf and Stock Publishers,2003, 188  s..
  28. Silvera, M. (1991). Wkład w badanie źródeł „Historii Żydów „Jacques Basnage”: Las Excelencias de los Hebreos autorstwa „Ysaaca Cardoso” . Studia Rosenthaliana, 42-54.
  29. Francuskie tłumaczenie rozdziału 7 Księgi Mojżesza
  30. Véronique Léonard-Roques, Kain, postać nowoczesności , Czempion,2003, s.  9
  31. Laurence Golstenne, Żyd wędrowny. Świadek czasu , Muzeum Sztuki i Historii Judaizmu,2001, s.  36
  32. Skażenie tradycji parabiblijnej relacją o Samsonie zabijającym Filistynów tą bronią w Księdze Sędziów Sdz 15,15 . Źródło: (w) Andrew Breeze, „Cain's Jawbone, Ireland, and the Prose Solomon and Saturn” , Notes & Queries , grudzień 1992, tom. 39, n o  4, s.  433-436 .
  33. Louis Réau , Ikonografia sztuki chrześcijańskiej. Ikonografia Świętych , Wydawnictwo Uniwersyteckie Francji,1959, s.  1501-1525
  34. Paul-Henri Michel, „  Ikonografia Kaina i Abla  ”, Cahiers de civilisation medievale , t.  1,1958, s.  194-199
  35. Cécile Hussherr, Anioł i Bestia. Kain i Abel w literaturze , Cerf,2005, s.  226
  36. Dante, kompletne prace, tłum. André Pézard, Gallimard, 1965
  37. Boska Komedia , Piekło , V, 107 i XXXII, 16-69

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia