Allée des Demoiselles

Allée des Demoiselles (oc) Alèia de las Domaisèlas
Allée des Demoiselles zimą.
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 35 ′ 23 ″ na północ, 1 ° 27 ′ 20 ″ na wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza ( Haute-Garonne )
Okolice	Busca ( sektor 5 )
Początek	n o  1 avenue François-Frizac i allée Serge-Ravanel
Koniec	n o  89 Avenue Paul Crampel i Boulevard Monplaisir
Morfologia
Rodzaj	Aleja
Długość	721  m
Szerokość	między 16 a 18 m
Historia
kreacja	Ścieżka Montaudran ( XVI th  century) Allée du Chantier des Barques (1806) Allée des Demoiselles (1824)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Toulouse

Allée des Demoiselles (w Occitan  : Aleia de las Domaisèlas ) to droga publiczna w zabytkowym centrum Tuluzy , stolicy regionu Occitanie w South z Francji . Przecina dzielnicę Busca w sektorze 5 .

Lokalizacja i dojazd

Opis

Napotkane ścieżki

Allée des Demoiselles spotyka się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej liczby („g” oznacza, że ​​ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):

1. Avenue François-Frizac (g)
2. Allée Serge-Ravanel (d)
3. Rondo Wolnych Francuzów (d)
4. Allée Frédéric-Mistral (d)
5. Rue d'Auriol (g)
6. Rue Saint-Luc (g)
7. Ulica Georges-Picot (g)
8. Rue David-Bègue (d)
9. Rue Marc-Demouilles (g)
10. Ulica André-Delieux (d)
11. Rue des Pyrénées (g)
12. Japan Street (d)
13. Ulica Deodora (g)
14. Avenue Paul-Crampel (g)
15. Boulevard Monplaisir (d)

Transport

Odonymy

Pochodzenie nazwy Allée des Demoiselles nie jest do końca jasne. Nazwa Demoiselles, który znajduje się od końca XVIII -tego  wieku, wydaje się mieć zastosowanie pierwszy Montaudran most, który przecina Canal du Midi - tym samym stał się demoiselles mostowych . Popularna tradycja głosi, że te „młode damy” to prostytutki, które spotkały tam pracowników kanału. Dokument przechowywany w Archiwum Historycznym Canal du Midi, cytowany w 1968 r. Przez profesora Wydziału Nauk Gastona Astre, w rzeczywistości nazywa dzieło Pont de las Putas („Pont des Putes” w języku prowansalskim ).

Pod koniec średniowiecza była to tylko ścieżka, Chemin de Montaudran, ponieważ prowadziła do wioski Montaudran, która znajdowała się wokół kościoła na zboczach Butte du Calvinet . Nazwę tę stosowano również do dróg, które poprzedzają ją na północy (obecna rue Alfred-Duméril ) i rozciągają ją na południe (obecna aleja Saint-Exupéry i route de Revel ). W 1806 nadano mu nazwę nawie site-des-Barques, ponieważ biegł wzdłuż suchym doku (obecnie n o  65). Dopiero w 1824 r. Droga ostatecznie przyjęła nazwę mostu, do którego się kończy.

Historia

W 1820 r. Wzdłuż ścieżki zbudowano duże rowy. Służą do dostarczania wody, pobieranej przez Canal du Midi, do mostu Demoiselles, który zasila kanał otaczający kopiec budowany w sercu Jardin des Plantes .

W 1934 roku Allée des Demoiselles została wybrana do eksperymentu z budową nowych kamiennych chodników, powierzona wykonawcy Gordinowi, który sprowadził granit z Dorre.

Dziedzictwo

Zamontuj umywalkę

 Wymieniony MH ( 1989 , remont niecki, w tym zadaszony hangar z 1843 r., Zadaszona stacja z 1855 r. I niecka) .

Departamentalne Muzeum Ruchu Oporu i Deportacji

Kościół Matki Bożej z Lourdes

Domy i wille mieszczańskie

• n O   2: Valette domu.
  Dom został zbudowany w 1938 roku przez architekta Jeana Valette'a , który założył tam swoją rezydencję i biura. Cieszy się uprzywilejowaną lokalizacją na rogu Avenue Frizac, naprzeciwko południowego wejścia do Jardin des Plantes i stanowi manifest gustu jego projektanta. Częściowo zakopana piwnica, wzmocniona rustykalnymi tłoczonymi kamiennymi okuciami , oświetlona jest małymi oknami zamkniętymi kutymi żelaznymi bramami . Górne poziomy są ceglane. Podwyższony parter jest otwarty na duże okna, sklepione półkolistym łukiem z guzkami , z fałszywymi poręczami wykonanymi z nałożonych płytek. Podłogę przebijają prostokątne okna, na przemian pionowe i poziome.

• n O   4: domu.
  Dom jest cofnięty od Allée des Demoiselles. Dziedziniec jest zamknięty bramą z kutego żelaza, której kształty inspirowane są bramą Cours Dillon , wykonaną w 1784 r. Przez ślusarza Josepha Bosca i ponownie zmontowaną w 1961 r. Przy wejściu do Grand-Rond , po drugiej stronie. Allée Frédéric-Mistral .

• n o   13-15: podwójne domów.

• n o   35: Saphir dom.
  Villa Saphir została zbudowana w 1913 roku dla pana Bébéli w eklektycznym stylu charakterystycznym dla budynków z okresu Belle Époque . Wznosi się na rogu rue Bégué-David i składa się z kilku budynków. Jest zbudowany z cegły, ale kamień jest używany do narożników , kordy, że odrębne poziomy, ościeżnice i gzymsy okien, balkony z balustradami z 1 st  piętrze, a na końcu gzyms karnisze zwieńczeniem elewację. W głównym budynku po lewej kondygnacja strychu nakryta jest łupkowym dachem o długich spiczastych bokach, przepruto dużymi lukarnami . Główny budynek po prawej stronie, prezentujący z drugiej strony szczyt zwieńczony rzeźbionym kamiennym tłumieniem , nakryty jest dwustronnym dachem pokrytym dachówką.

• n o   37-39: Villa des Violettes.
  Oba domy w zabudowie szeregowej powstały około 1905 roku w stylu neorenesansowym . Powstają na czterech poziomach: częściowo podziemnej piwnicy, podwyższonym parterze, drugim piętrze i poddaszu . Fasada jest z cegły, ale kamień jest używany, na przemian z cegły, do ościeży z drzwi i okien, strun, które oddzielają poziom, a modylion z gzymsu że korony elewacji. Okna mają również kamienne szprosy . Te na parterze również kute balustrady na poręczy i są sformułowane konsole , które wspierają balkon z balustrady kamień 1 st  piętrze, gdzie okna są oprawione mniejsze wsporniki podtrzymujące cienki formowane gzymsy. Na najwyższym piętrze przęsła są przerywane kamiennymi wkładami .

• n o   43: Dom (1897).

• n o   45: Villa de la Tourelle.

• n o   47 Dom.

• n o   49 Dom.

• n o   74 Dom.

Budynki

• n o   36-38: Les Kołki przebywania.
  Rezydencja Les Pins został zbudowany przez architekta André Boudes, przedstawiciel współczesnego ruchu w Tuluzie, w latach 1964 i 1965, kiedy praca została ukończona na Herakles I i II (budynki obecnego n °  50-52 boulevard Lascrosses ), w tym zamieszkania of Pins zajmuje tutaj główne funkcje. Składa się z dwóch barów budowlanych, które są zorganizowane wokół centralnej przestrzeni zajmowanej przez ogród i stację benzynową . Pierwszy bar budynku wznosi się na sześć pięter. Na Allée des Demoiselles ma tylko boczną fasadę, ślepą i pokrytą płytami żwirowymi. Na głównych fasad, każda wnęka składa się z nałożonych na loggie , które tworzą pionowe linie, które przecinają się z poziomych linii niebieskich zespołów w Briare szkliwa na tych barierek . Betonu służy do wspierania się pionowe słupy, - kotwienia - a - poziome belki, nadproża.

• n o   51: budynku.
  Budynek, zbudowany w 1956 roku przez architekta Roberta-Louisa Valle , zaskakuje swoją dużą wysokością - trzynaście pięter - oraz nowoczesnym stylem , który odsłania betonową konstrukcję. Został zbudowany w ramach powojennej odbudowy , przy wsparciu Sekretarza Stanu ds. Odbudowy i Mieszkalnictwa . Budynek wznosi się na rogu rue du Japon. Parter zajmowany przez sklepy chroniony jest dużą markizą bąbelkową. Piętra zajmują mieszkania, oświetlone dużymi francuskimi oknami wychodzącymi na balkony. Narożnik budynku zdobi betonowa rzeźba.

• n o   54: Les Magnolie przebywania.

• n o   58: Les Pyrenees przebywania.

• n o   68: budynku.
  Budynek w stylu Art Deco został zbudowany w 1931 roku przez architekta Jeana Valette'a . Składa się z dwóch budynków, które wznoszą się na rogu alei des Demoiselles i dezo Street (obecnie n o  22), nieco z dala od ulicy, pozostawiając wąski ogród wokół budynków zamknięty przez kutą żelazną bramą . Brama, również z kutego żelaza, ma geometryczne wzory i monogram ze skrzyżowanymi literami „JC”. Główny budynek na Allée des Demoiselles ma sześć przęseł. Fasada jest beton powłoka, kontrastujące z cegły używane w dolnych częściach parterze, w sklepieniem kolebkowym przejścia, który daje dostęp do dziedzińca i na banerze, który łączy okien 2 e  podłodze. Boczne przęsła są lekko wystające. 1 st  podłoga jest akcentowane przez balkon z balustrady którego geometryczne wzory są charakterystyczne dla Art Deco .

Osobowość

• Jean Valette (1876-1961): to było w domu-pracowni że był zbudowany w 1938 roku według własnych planów, opracowanych z pomocą swoich dwóch synów, Hervé i Jean-Pierre, że architekt mieszkał (prąd n o  2).

Uwagi i odniesienia

1. Salies 1989, t. 1, str.  365-366 .
2. Salies 1989, t. 2, str.  185 .
3. Salies 1989, t. 1, str.  260 .
4. Salies 1989, t. 1, str.  365 .
5. Salies 1989, t. 2, str.  29 .
6. Salies 1989, t. 2, str.  536 .
7. Wskazówka n o  PA00094675 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
8. Papillault 2016, s.  194 .
9. Wskazówka n o  IA31119461 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
10. Wskazówka n o  IA31110607 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
11. Wskazówka n o  IA31119424 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
12. Wskazówka n o  IA31110383 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
13. Salies 1989, t. 2, str.  572 .
14. Wskazówka n o  IA31110385 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
15. Wskazówka n o  IA31110348 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
16. Wskazówka n o  IA31110347 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
17. Wskazówka n o  IA31119249 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
18. Wskazówka n o  IA31119248 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
19. Wskazówka n o  IA31110630 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
20. Wskazówka n o  IA31119312 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
21. Wskazówka n o  IA31119250 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
22. Wskazówka n o  IA31119251 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , Occitanie regionie / mieście Tuluza
23. Salies 1989, t. 2, str.  124 .
24. Wskazówka n o  IA31119253 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , Occitanie regionie / mieście Tuluza
25. Salies 1989, t. 2, str.  324 .
26. Wskazówka n o  IA31110627 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .

Zobacz też

Bibliografia

• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .
• Rémi Papillault (red.), Laura Girard i Jean-Loup Marfaing, Architektury przewodnik XX th  century w Tuluzie obszarze , Coli. „Architectures”, University Press of Mirail, Tuluza, 2016 ( ISBN  978-2-8107-0469-9 ) .

Powiązane artykuły

• Dzielnica Le Busca
• Lista utworów w Tuluzie
• Lista zabytków w Tuluzie

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Miejskie Archiwa Tuluzy (konsultowane na9 lutego 2021 r).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii na stronie internetowej Zasoby dziedzictwa - Biblioteka mediów kulturowych regionu Oksytanii (dostęp1 st maja 2021).