Albi | |||||
Stare miasto Albi widziane z brzegów Tarnu . | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Oksytania | ||||
dział |
Tarn ( prefektura ) |
||||
Dzielnica |
Albi ( stolica ) |
||||
Międzywspólnotowość |
Społeczność miejska l'Albigeois ( siedziba ) |
||||
Mandat burmistrza |
Stéphanie Guiraud-Chaumeil ( DVC ) 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 81000 | ||||
Wspólny kod | 81004 | ||||
Demografia | |||||
Miły | albigenski | ||||
Ludność miejska |
48 993 mieszk . (2018 ) | ||||
Gęstość | 1107 inhab./km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
73 088 mieszk . (2018 ) | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 43 ° 55 ′ 44 ″ północ, 2 ° 08 ′ 47 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 130 m Maks. 308 m² |
||||
Obszar | 44,26 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Albi ( centrum miasta ) |
||||
Obszar atrakcji |
Albi (centrum miasta) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kantony Albi-1 , Albi-2 , Albi-3 i Albi-4 ( centralizacja biura ) |
||||
Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | ratusz-albi.fr | ||||
Albi to miasto w południowo-zachodniej z Francji , stolicy departamentu Tarn w regionie Oksytanii i siedzibie archidiecezji Albi, Castres i Lavaur .
Dzięki 48,993 mieszkańców w 2018 roku zwanych albigensów, Albi, który jest głównym miastem w miejskiej społeczności Albigensia (84,551 mieszkańców w 2017 roku), pozycjonuje się jako trzeci miejscowości byłego Midi- regionie. Pireneje , po Tuluzie i Montauban w Liczba mieszkańców. Albi było również drugim miastem gospodarczym regionu w 2010 roku. Przedmieście rozciąga się w kierunku Arthès , Saint-Juéry , Le Sequestre i innych gmin aglomeracji albigenskiej, a jej obszar miejski w 2017 roku przegrupowuje 100 832 mieszkańców. Albi jest nazywane „czerwonym miastem” "ze względu na kolor cegły swojej katedry i zabytkowego centrum miasta.
Albi jest godne uwagi ze względu na imponującą ufortyfikowaną katedrę Sainte-Cécile i pałac Berbie , dawny pałac arcybiskupów Albi , który dominuje nad historycznym centrum miasta i rzeką. Miejsce urodzenia Henri de Toulouse-Lautreca , mieści muzeum z największą na świecie kolekcją dzieł malarza postimpresjonistycznego . Wreszcie, Albi to przede wszystkim zabytkowy którego nazwa została podana do zwolenników katarów , albigensów, którzy cierpieli brutalnego rozprawienia w XIII -go wieku przez Kościół rzymskokatolicki znany jako krucjata albigensów . Sainte-Cécile katedra została zbudowana przez katolików do walki z katarów .
Sobota 31 lipca 2010w Brasilii , biskupie miasto Albi zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO . Zawiera on w swoim obwodzie na katedrę Sainte-Cécile , warowny kościół w widocznych cegieł ochry zbudowany w latach 1282 i 1480 , pałac Berbie , w którym mieści się muzeum Toulouse-Lautrec , z kościoła Saint-Salvi i jego klasztoru, brzegiem Tarn i Stary Most oraz kilka budynków sklasyfikowanych jako zabytki.
Albi to miasto położone na Tarn niedaleko od winnic w Gaillac , plateau Cordais i lasu Grésigne. Miasto położone jest w centrum departamentu Tarn między dorzeczem Akwitanii a Masywem Centralnym . Geologia departamentu przedstawia wygląd amfiteatru z płaskowyżami i wzgórzami opadającymi w kierunku południowo-zachodnim. Na wschód od Albi pierwsze płaskowyże na małej wysokości tworzą podnóża Causses . Na południowym wschodzie barierę tworzy kilka średnich gór, osiągających wysokość 1300 m n.p.m .: góry Lacaune , Sidobre i Noire . Na północ od Albi znajduje się płaskowyż o nazwie Ségala . Ma powierzchnię 4226 ha i średnią wysokość 170 m . Albi znajduje się 50 minut jazdy samochodem od Tuluzy , niecałe trzy godziny od Pirenejów i niecałe dwie godziny od Morza Śródziemnego . Najbliższe miasta to: Castres , Tuluza , Mazamet , Graulhet , Lavaur , Gaillac , Montauban , Rodez , Carmaux i Béziers .
Poniższa tabela przedstawia odległości drogowe w kilometrach (km) między Albi a dziesięcioma największymi francuskimi miastami i niektórymi stolicami europejskimi .
Paryż | Marsylia | Lyon | Tuluza | Miły | Nantes | Montpellier | Strasburg | bordeaux | Lille | Londyn | Berlin | Madryt | Rzym |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
681 km | 369 km | 472 km | 76 km² | 525 km | 652 km na południowy | 201 km | 937 km | 310 km | 897 km | 1136 km | 1.674 km na południowy | 875 km na południowy | 1.230 km na południowy |
Albi graniczy z piętnastoma innymi gminami.
Castelnau-de-Lévis | Cagnac-les-Mines |
Lescure-d'Albigeois , Saint-Juéry |
Terssac , Marssac-sur-Tarn Florentin Rouffiac |
Cunac , Cambon |
|
Carlus , Le Sequestre , Carlus |
Salies , Puygouzon | Frejairolles |
Przez miasto Albi przepływa rzeka Tarn . Jest trzecim dopływem Garonny po Dordogne i Lot . Bierze swoje źródło w Mont Lozère , przecina wąwozy Tarn i dociera do Albi od wschodu. Tarn tworzy dużą pętlę dzielącą miasto na dwie części. Zabytkowe centrum położone na lewym brzegu rzeki. Przecina miasto u podnóża murów obronnych i kontynuuje swój kurs w kierunku południowo-zachodnim, by rzucić się do Garonny. Rzeka jest żeglowna od Garonny. Zapewnił handel winem Gaillac , konopiami , pastelami i węglem Carmaux dzięki płaskodennym miernikom . Tarn od dawna jest ważną częścią przemysłu albigensów dzięki sile i regularności jego przepływu. Albi również przecina małych dopływami i sub-dopływów Tarn, które są takie strumień Séoux , że Caussels strumienia i jego dopływu strumienia Jauzou . Dolina Tarn, w której znajduje się Albi, odpowiada terenom osadowym basenu Akwitanii, osadzonym w Zatoce Albigeois i Castrais. Na wydrążonych przez Tarn i podatnych na erozję tarasach osadza się melasa z okresu czwartorzędowego . Wokół Albi płaskowyże tworzące Causse d'Albi lub Carmaux wykonane z ubogiego wapienia .
Stacja jest otwarta na1 st listopad 1976na lotnisku 172 m n.p.m. W mieście panuje klimat śródziemnomorski znany jako zdegradowany ( Csa ) łagodny jesienią, z przeważnie mokrymi źródłami oraz bardzo gorącymi i suchymi latami. Średnia roczna temperatura wynosi 13,4 °C . Albi ma znaczną ilość słońca przez około 2113 godzin dzięki autanowemu wiatrowi, który nadaje miastu szczególnie przyjemny południowy klimat. Średnia roczna suma opadów wynosi 730,9 mm i przypada na 101,7 dni . Ekstrema zostały zarejestrowane w temperaturze -20,4 ° C w dniu16 stycznia 1985i w 42,5°C w dniu 29 lipca 1993 r. i 41,4 °C w dniu12 sierpnia 2003 r.. Mgła często występuje wzdłuż doliny Tarn . Miasto jest w niewielkim stopniu narażone na wiatry, średnio przez 25 dni w roku. Autan wiatr szczególnie wpływa na Tarn dział , ale nie jest bardzo obecny w Albi przeciwieństwie Castres i Sidobre gdzie wiatr wieje 50 dni rocznie aż do 90 dni od Causse de Labruguière .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | móc | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 1,4 | 1,7 | 3,8 | 6,2 | 10.2 | 13,6 | 15,8 | 15,6 | 12,3 | 9,5 | 4,9 | 2,1 | 8.1 |
Średnia temperatura (°C) | 5.4 | 6,4 | 9,3 | 11,8 | 15,9 | 19,6 | 22,3 | 22 | 18,5 | 14,6 | 9 | 5,9 | 13,4 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 9,4 | 11.2 | 14,7 | 17,4 | 21,6 | 25,5 | 28,7 | 28,4 | 24,7 | 19,7 | 13.2 | 9,8 | 18,7 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-20,4 1985/16 |
-12 1983-14 |
-9,8 01.2005 |
−2,9 1984-03 |
-0,2 1979-05 |
4.3 01.2006 |
6.5 1978-08 |
4,9 1986-30 |
1 19.1977 |
−2,7 25.2003 |
-9,4 1988,23 |
-10,5 24.2001 |
-20,4 1985 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
19,5 1993-13 |
24,7 1990-1993 |
28,3 1981 25 |
29,9 30.2005 |
33,5 17.2006 |
40,5 27.2019 |
40,8 1983/30 |
41,4 12.2003 |
36,4 03.2005 |
31.4 02.2011 |
25.3 07.2015 |
21 1989/15 |
41,4 2003 |
Słońce ( godz ) | 96,6 | 118,6 | 177 | 183,6 | 219,3 | 244,9 | 270,6 | 255,7 | 213,5 | 154,1 | 92,7 | 86,8 | 2 113,2 |
Opady ( mm ) | 55,9 | 53,1 | 51,5 | 82 | 79,9 | 64,4 | 40,6 | 55,9 | 57,1 | 65,4 | 60 | 65,1 | 730,9 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm | 10.2 | 8.4 | 8,8 | 10.2 | 9,6 | 7,3 | 5.1 | 6,5 | 6,7 | 9,1 | 9,7 | 10 | 101,7 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 5 mm | 4 | 3,7 | 3,5 | 5.4 | 5.1 | 3,8 | 2,5 | 3.1 | 3,3 | 4.2 | 4.2 | 4.4 | 47,2 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm | 1,3 | 1,5 | 1,4 | 2,6 | 2,7 | 1,6 | 1,3 | 1,8 | 1,8 | 1,7 | 1,7 | 1,9 | 21,2 |
Tabela porównawcza danych meteorologicznych z Albi i niektórych francuskich miast
Miasto | Nasłonecznienie (h/rok) |
Deszcz (mm/rok) |
Śnieg (d/rok) |
Burza z piorunami (d / rok) |
Mgła (d / rok) |
---|---|---|---|---|---|
Mediana krajowa | 1852 | 835 | 16 | 25 | 50 |
Albi | 2113 | 730 | 2 | 22 | 40 |
Paryż | 1,662 | 637 | 12 | 17 | 8 |
Miły | 2724 | 733 | 1 | 27 | 1 |
Strasburg | 1,693 | 665 | 26 | 28 | 51 |
Brześć | 1530 | 1 210 | 7 | 12 | 76 |
bordeaux | 2035 | 944 | 3 | 31 | 69 |
Albi jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Albi , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującej 9 gmin i 73,005 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Albi , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 91 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów sztucznych (53,6% w 2018 r.), co stanowi wzrost w porównaniu z 1990 r. (44,7%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (40,9%), heterogeniczne tereny rolnicze (21,3%), grunty orne (16,1%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (7,9%), wody kontynentalne (4,6%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (3,1%), łąki (2,4%), lasy (2,1%), kopalnie, składowiska i place budowy (1,7% ).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Albi jest ograniczone przez dwanaście dzielnic utworzonych z uwzględnieniem poczucia przynależności wyrażanego przez mieszkańców, historii Albi oraz cech urbanistycznych i geograficznych. Na północy znajdują się dzielnice Le Breuil-Mazicou, Madeleine i Cantepau, na południu Rayssac-Veyrières-Ranteil i Lude-Bellevue, w centrum Grand-Center, na zachodzie dzielnice West - Pointe de Marre, a na wschodzie Piscine i Plaine du Gô, Renaudié, Wiskoza, Lapanouse-Saint-Martin, Jarlard-Le Peyroulié i Marranel-Le Roc. Zauważ, że Pointe de Marre tworzy przedłużenie pan tail .
W 2015 r. Albi posiadało 28 794 mieszkań. Nowe konstrukcje nie są bardzo obecne, a zasoby nieruchomości są dość stare, ponieważ prawie połowa głównych rezydencji została wybudowana przed 1970 r. Budynki sprzed 1945 r. stanowią nawet 20,4% zasobów.
88,3% mieszkań to główne rezydencje, 51,2% w domach jednorodzinnych i 48,5% w mieszkaniach. Albi ma zatem dużo mieszkań zbiorowych. Ponadto 8,8% mieszkań jest pustaków. 47% mieszkańców posiada swoje domy, w porównaniu do 51,4% najemców.
Albi posiada 34 643 lokale mieszkalne HLM, czyli 18,57% zasobów w 2016 r. W związku z tym miasto nie przestrzega postanowień art. 55 ustawy o solidarności i odnowie miejskiej (SRU) zgrudzień 2000ustalając dla Albi minimalną stawkę mieszkalnictwa socjalnego na poziomie 20%. Jest jednak zwolniony z polecenia zapłaty.
W 2015 roku większość głównych rezydencji posiadała 4 i więcej pokoi (55,2%) lub 3 pokoje (19,1%), następnie 2 pokoje (15,5%). Niewiele jest mieszkań małych (kawalerki: 10,2%). Miasto posiada więc duże zabudowania mieszkaniowe ze względu na nieograniczoną przestrzeń nieruchomości, pozwalającą na duże budowy oraz ze względu na niski popyt na małe mieszkania. Na koniec należy zauważyć, że domy te są dobrze wyposażone, ponieważ 62,7% ma zbiorcze lub indywidualne centralne ogrzewanie, a 33,8% elektryczne. 67,4% posiada co najmniej jedno miejsce zarezerwowane do parkowania.
Na początku XXI -go wieku miasto przeżywało szeroki projekt upiększanie. Wiele miejsc publicznych i wiele ulic zostało zrehabilitowanych i odnowionych pod względem architektonicznym miasta. W ten sposób miasto zainwestowało w nową przestrzeń kulturalną z mediateką Pierre-Amalric . Place du Vigan w samym sercu miasta zostało odnowione i jest teraz całkowicie wyłączone z ruchu kołowego. Zadaszony rynek został wyremontowany i stał się miejscem wymiany i komunikacji. Wreszcie Place Sainte-Cécile został całkowicie przeprojektowany dla publiczności.
Obwodnica Albi, której budowa rozpoczęła się w 1972 roku, od 2015 roku ma 2 x 2 pasy na całej swojej trasie do ronda Larquipeyre. Omija wschód miasta główną osią prowadzącą do Tuluzy na południe i Rodez na północ. Zluty 2007, prace pozwoliły na budowę mostów obwodnicy oraz montaż ekranów akustycznych. Na południe od obwodnicy, droga ekspresowa Albi-Marssac, została przystosowana do połączenia z autostradą A68 w kierunku Tuluzy. Sekcja Albi-Marssac została zainaugurowana wstyczeń 2010. Ostatnie odcinki w Lude, stadion i droga do Millau zostały otwarte w 2015 roku.
Na zachód swoje podwoje otworzyło 10- hektarowe centrum handlowe „Portes d'Albi” w dzielnicy Fonlabour na skraju obwodnicy z wieloma markami.30 września 2009. Budynki o długości 500 m wyposażone są w panele słoneczne i kolektory deszczowe.
Na dawnym miejscu Przyjaźni między narodami miała miejsce budowa dużego kompleksu złożonego z teatrów i licznych podziemnych kin, podziemnego parkingu i panoramicznej restauracji na dachu teatru. Projekt ten, zwany „wielkim teatrem d'Albi” lub czasami „projektem Cordeliers”, wygrał architekt Dominique Perrault . Rozpoczęcie prac rozpoczęło się w 2011 roku i zakończyło wStyczeń 2014. Wokół Place de l'Amitié entre les people przeprowadzono wiele zmian urbanistycznych, w szczególności na Place Lapérouse, który został całkowicie zamknięty dla ruchu kołowego, ozdobionego fontannami zaprojektowanymi przez zagranicznych projektantów, a także rue des Cordeliers, która prowadzi do Park Rochegude .
Od 2015 roku planowana jest kładka łącząca prawy brzeg Tarnu z zabytkowym centrum. Prace rozpoczęły się 20 czerwca 2017 r. i mają zakończyć się w 2020 r.
Albi jest dotknięte kilkoma poważnymi zagrożeniami: powodziami , ruchami ziemi, transportem materiałów niebezpiecznych i burzami.
W związku z budową nad brzegiem Tarnu , na równinie aluwialnej, Albi jest zagrożone powodzią. Kilka strumienie, takie jak te z Caussels , Maranel , Jauzou , Falcou i Séoux na południu, ale także tych z Cunac na wschodzie i Carrofoul i Lavergne na Zachodzie, zagrażają przedmieściach miasta w przypadku obfitych opadów deszczu.
W Albi istnieje ryzyko zawalenia się terenu, w szczególności z powodu erozji brzegów Tarnu, osiadania powierzchniowego spowodowanego suszą przez zjawisko pęcznienia i kurczenia się gleb gliniastych oraz zawalenia się podziemnych chodników kamieniołomów datowanych na Lata 80.
Ponadto zakład Dyrup stwarza ryzyko wybuchu, pożaru i toksycznej chmury.
Albi znajduje się na osi komunikacyjnej między Tuluzą a Lyonem . Autostrada A68 zapewnia dostęp do Albi w południowo-zachodniej z Tuluzy. Podjeżdżając do Albi, skręca w drogę krajową 88 . Ta sama droga krajowa 88 biegnie na północny-wschód do Rodez w Aveyron i Lyonie . Główną sieć uzupełnia droga departamentalna 612, która zapewnia dostęp na południowy wschód do Castres, a następnie do Carcassonne przez Mazamet . W sieci drugorzędnej departament 999 biegnie na wschód w kierunku Millau , przecinając regionalny park przyrody Grands Causses . Na północnym zachodzie droga departamentalna nr 600 łączy Cordes-sur-Ciel, następnie Saint-Antonin-Noble-Val i wreszcie Caussade en Tarn-et-Garonne . Albi znajduje się 789 km od Paryża , 390 km od Barcelony i 195 km od Montpellier .
Transport publiczny KolejAlbi ma dwie stacje kolejowe: Albi-Ville (największa) i Albi-Madeleine . Główną linią jest linia kolejowa Toulouse - Rodez, która również przechodzi przez Carmaux . Te dwie stacje są obsługiwane przez nocne Intercités, które łączą je z Paryż-Austerlitz , ale także przez TER Occitanie, który łączy je ze stacjami Toulouse-Matabiau i Carmaux lub Rodez .
Kilka linii oddziałów jest teraz zamkniętych. Tak jest w przypadku linii kolejowej Tournemire- Albi, która nigdy nie została ukończona. Część Albi -Saint-Juéry została otwarta w 1899 roku i zamknięta w dniu12 lutego 2001. Albi było również połączone koleją z Castelnaudary w latach 1865-1987 (patrz linia z Castelnaudary do Rodez ) i początkowo zarządzane przez Compagnie des Chem de Fer du Midi .
Autobusy i autokaryAlbi obsługiwane jest przez sieć miejską Albibus , która składa się z 16 regularnych linii przecinających aglomerację , z których wszystkie przejeżdżają przez centrum miasta. Dworzec autobusowy, znajdujący się przy Place Jean Jaurès, w centrum miasta, stanowi serce sieci, ponieważ jest obsługiwany przez wszystkie te regularne linie. Ten dworzec autobusowy jest również centralnym punktem regionalnej sieci LiO , ponieważ 14 regularnych linii obsługuje plac, łącząc Albi z wieloma miastami w Tarn i poza nim, a w szczególności z Castres , Millau , Rodez , Montauban , Saint-Sulpice-la -Pointe , Lavaur , Carmaux lub Lacaune .
Transport lotniczyAlbi jest również obsługiwane przez lotnisko Albi - Le Sequestre , położone 2,5 km na południowy zachód od miasta. Zarządza nim związek mieszany lotniska Albi. To prawie zamknięte wlipiec 2005z powodu braku ruchu i niechęci do inwestowania w zwiększenie długości pojedynczego pasa startowego utworzonego w 1974 roku. Lotnisko nie obsługuje już Paryża, ani żadnego innego celu. Bliskość Tuluzy stawia ją w bezpośredniej konkurencji. W 2004 roku lotnisko przyjęło 4262 pasażerów. Lotniska krajowe i międzynarodowe znajdują się najbliżej lotniska Toulouse-Blagnac , lotniska Castres-Mazamet i lotniska Rodez Aveyron .
Albi zapisuje się w ten sam sposób Albi w języku prowansalskim , ale jest wymawiane z akcentem na pierwszą sylabę.
Formę * Albiga w łacinie późno , zrekonstruowany z notatek, takich jak civitas Albigensium „Miasto albigensów” w notitia Galliarum (koniec IV th wieku lub na początku V th wieku) lub apud Albiginsem Galliarum Urbem „miasto Albigensian galijski” oświadczenie w Gregory z Tours ( VI th century) nie jest potwierdzone w tekstach, jak zauważył Ernest Negro. Jeśli wykluczymy wiele zastosowań przymiotnikowych lub pochodnych (jedyne, które najwyraźniej napotkano we wczesnym okresie), pierwsze potwierdzone autonomiczne formy nazwy Albi wydają się być Albio w 961, a następnie Albi około 972.
Postawiono trzy hipotezy etymologiczne:
Pierwszy do tej pory (w latach 30. XX wieku) można przypisać Auguste Vincentowi , który uczynił z niego przymiotnikową pochodną gallo-rzymskiego imienia Albius , a mianowicie „(posiadłość/dom) Albiusa”. Wyjaśnienie to zostało podjęte w 1972, a następnie w 1990 przez Ernesta Nègre'a , który jednak widział w nim jedynie czyste i proste ponowne użycie imienia Albius , a nie formę przymiotnikową, która by od niego pochodziła. Ta ostatnia analiza została powtórzona w identyczny sposób kilka lat później przez Bénédicte i Jean-Jacques Fénié i wspomniana w niektórych lokalnych publikacjach.
Drugie wyjaśnienie, które pojawiło się w 1963 r., zawdzięczamy Albertowi Dauzatowi i Charlesowi Rostaingowi , którzy czynią z niego niejasną pochodną preceltyckiej nazwy * alba „wzgórze”, stąd „forteca (zrozumieć oppidum ), miasto”. Charles Rostaing rzeczywiście zwrócił uwagę na częste używanie podstawy * al-b- „wysokość” na całym Morzu Śródziemnym i bardziej rozpowszechnione gdzie indziej. Ten autor odnosi ją do preceltyckiego rdzenia * al- „height”, badanego w szczególności przez Alfredo Trombetti (it) . Taka interpretacja wydaje się od tego czasu nie podejmowana, ale wspomina się o niej również w kilku lokalnych publikacjach.
Trzecią analizę zaproponował w 2011 roku Pierre-Henri Billy. Ten ostatni uważa, że pewne stare formy uważane za przymiotniki (na przykład Albigæ , Albige in 575-594 autorstwa Grégoire de Tours) są w rzeczywistości formami żeńskimi reprezentującymi gallo-rzymski etymon * ALBIGA lub * ALBICA . Toponim stał się następnie męski z nieznanego powodu. Pierre-Henri Billy uważa, że nazwa ta powstała na podstawie nazwy Albici lub Albiques , celto-liguryjskiego plemienia z grupy Commoniens, dawniej osiedlonej w Riez , od której pochodzi nazwa Albiosc (dziś zjednoczona w Esparron-de-Verdon ) na południowy zachód od Riez, a część z nich osiedliłaby się na obecnym terenie Albi. W tej hipotezie civitas Albigensium, o których mowa w Notitia Galliarum (patrz wyżej), interpretowana byłaby jako „miasto albiców”, typ apelacji powtarzający się w rzymskiej Galii, tworzony od imienia ludu.
Miasto powstałe w starożytności, jest twierdzą panów Trencavel w średniowieczu, a następnie kataryzmu . Staje się biskupiego miasta od XIII -go wieku. W okresie renesansu miasto wzbogaciło się dzięki kulturze pasteli . Kilka rezydencji pozostaje świadkami tej epoki. Podczas Rewolucji Francuskiej dobra duchowieństwa zostały sprzedane, a poszczególne budynki stały się ośrodkami administracyjnymi. XIX th century cechował wzrost branży ze szkła i nakryć głowy i wydobycie węgla koło Carmaux .
Pierwsi ludzie osiedlili się na brzegach Tarn, zwabionych wodą i obfitością kamyków. Pozostawiają po sobie wiele ciętych kamieni, takich jak biface , skrobaki czy siekacze . Następnie w okolicach Albi znaleziono pozostałości przedmiotów z brązu, a następnie z żelaza . W pobliżu naturalnego oppidum Castelviel odkryto warsztat odlewniczy. Tarn jest żeglowny z Albi, stąd instalacja pierwszych ludzi w tym regionie. Ponadto teren znajduje się w pobliżu żyznych dolin i bogactw mineralnych, które można eksploatować. Podczas drugiej połowy IV -go wieku pne. AD , Rutenes , Galowie , tworzą duży obszar odpowiadający przyszłym diecezjom Albi i Rodez .
W 120 pne. AD , region jest podbity przez Rzymian , ale romanizacja jest słaba i Albi zachowuje swój charakter małego galijskiego miasta. Port Albi staje się miejscem wymiany i tranzytu wielu towarów i podróżnych. Rolnictwo nadal pozostaje główną działalność gospodarcza miasta. Pierwszym biskupem Albi jest Diogenes około 405, a pierwsza wzmianka o Civitas albigensium pochodzi z 406.
W 418 r. Wizygoci najechali region i przejęli kontrolę, następnie Frankowie zajęli go w 507 r . Książę Didier przekazuje tymczasowe opieki nad Chilperic I st , króla Neustrii . Szybko królestwo Franków odzyskuje albigensów pod wodzą Clotaire'a II . W lipcu 666 r. miasto nawiedził wielki pożar.
W średniowieczu miasto było oppidum otoczone murami. W X -go wieku , pierwszy most nad Tarn jest zbudowany w Albi. To jest obecny Pont-Vieux. Most ten umożliwia rozwój miasta po obu brzegach Tarnu. Około roku 1000 Albi wchodzi do twierdzy rodziny Trencavel , panów Ambialet . Miasto jest jednak lennem kościelnym, ale ponieważ Trencavel był nadal biskupem, rodzina używa go jako własnego.
W XII TH i XIII -tego wieku Albi jest ruch religijnych od środka kataryzmu ; kontrowersje, które się tam toczą, nadają również katarom przydomek albigensów (tych, którzy bronią doktryny głoszonej w Albi). Herezja postępowała szybko i różne misje i kazania księży Kościoła rzymskokatolickiego nie przeszkodziło jej rozwój. W katarów została brutalnie stłumiona podczas krucjaty przeciwko albigensów . Albi przechodzi jednak do obozu katolickiego bez oporu; wicehrabia Carcassonne , Raimond-Roger Trencavel , stracił twierdzę w 1209 roku podczas chwytania Carcassonne . Następnie, pod egidą pana miasta i wiceinkwizytora Francji Bernarda de Castanet , budowa ufortyfikowanego pałacu biskupiego w Berbie i imponującej katedry Sainte-Cécile zakotwicza miasto w łonie Kościoła. Biskupi chcą tymi nowymi budynkami zaznaczyć potęgę Kościoła. Miasto jest również ważnym ośrodkiem kulturalnym, znanym ze swojego skryptorium . Umożliwia kopiowanie tekstów i ksiąg życia liturgicznego.
W XIV -tego wieku , struktura miasto zmienia się znacząco. Dzieli się na sześć dzielnic, czyli „gaches” otoczonych murami . Stary Most jest ufortyfikowany zarówno od strony podmiejskiej, jak i miejskiej, z mostem zwodzonym na każdym końcu. Zwieńczony jest domami, w centrum których znajduje się kaplica poświęcona Matce Boskiej. La Plassa to serce miasta położone u podnóża katedry. Na przedmieściach znajdują się młyny i garbarnie. Duża ilość tych młynów, dziesięć na zboże, więcej młynów depczących , młyny obsługujące kuźnie (miechy i narzędzia tłukące metal) i wreszcie wiatraki zainstalowane na łodziach z braku miejsca na brzegach, zaśmiecają koryto rzeki, co nie może dłuższy przepływ. Modyfikuje się jego naturalny przebieg, zmienia się również osadzanie osadów, takie jak erozja, co prowadzi do poświęcenia niektórych z tych młynów, aby umożliwić przepływ wody.
Silne katalońskie trzęsienie ziemi z 2 lutego 1428 było odczuwalne aż do Albi.
Okres renesansu przyniósł rozkwit dzięki uprawie pastelu , rośliny używanej m.in. do wytwarzania bardzo popularnego wówczas niebieskiego barwnika. Region nazywany jest „ krainą obfitości ”. Wielu mieszczan szybko staje się bogatymi i wpływowymi w życiu miasta. To czas budowy wielu rezydencji i dworów widocznych do dziś na ulicach Albi. Dom Enjalberta, hotel Gorsse i hotel Reynès są dobrymi przykładami architektury tego okresu. Charakteryzuje się wyłącznym wykorzystaniem cegieł jarmarcznych na ściany oraz kamienia na wsporniki i obramienia drzwi i okien.
W 1474 roku Louis d'Amboise został mianowany biskupem Albi. Był wcześniej ambasadorem Francji w Rzymie, a następnie doradcą króla Ludwika XI i generałem porucznikiem prowincji Langwedocja . Jest odpowiedzialny za instalację Neumeistera, mistrza drukarza z Moguncji i współpracownika Gutenberga . Jest to jeden z pierwszych warsztatów poligraficznych we Francji po Paryżu i Lyonie.
W XVI -tego wieku , pojawiają się nowe problemy z przybyciem kalwinizmu we Francji w 1540 roku biskupstwa Albi jest uważana za jedną z najważniejszych królestwa powodu jego znacznego dochodu. Jednak wojny domowe, które spustoszyły albigensów, uczyniły go jednym z najtrudniejszych w zarządzaniu. Kilku Włochów zastąpiło się na tym miejscu. Wybierając ich, władze były niewątpliwie przekonane, że znajdą w nich więcej stanowczości i większą gorliwość niż wśród prałatów francuskich do wykonania surowych środków, jakie musieli nakazać stłumić niepokoje wewnętrzne. .
ten 25 lutego 1560Albi organizuje wielką procesję ekspiacyjną, a regentka Katarzyna Medycejska powołuje na biskupa swojego kuzyna Laurenta Strozziego , odpowiedzialnego za obronę miasta przed protestantami. Masakra Saint-Barthélemy (24 sierpnia 1572w Paryżu) powtarza się w Albi 5 października i powoduje rozliczenie rachunków. Albi trzyma się politycznego procy Ligi .
Około 1581 , oprócz wojen religijnych , zaraza spustoszyła Albi . .
W 1593 r. w obecności księcia Henryka de Joyeuse odbyły się stany Ligi . Palais de la Berbie stał uzbrojony twierdza aż 1598, kiedy Liga zniknął z powołaniem Francji Henryka IV jako króla Francji .
XVII th stulecia to okres upadku gospodarczego w Albi i regionu. Pastel jest w spadku i miasto poszukuje nowych możliwości gospodarczych. Szklarstwo, garbarstwo i tkactwo to ważne zajęcia, ale miasto nie jest w stanie powrócić do poziomu dawnej prosperity. Na obrzeżach powstało kilka cegielni, które dostarczają budulca dla miasta. Kontekst gospodarczy w przededniu Rewolucji Francuskiej w 1789 roku jest szczególnie trudny.
Podczas rewolucji Albi stracił na chwilę swoją rolę kierowniczą na rzecz Castres, które w 1790 r. stało się stolicą nowego departamentu Tarn. Ale Republikanie uznali Castres za niebezpieczne i uciekli z niego, by schronić się w Albi. Miasto zostało stolicą w 1797 roku , po tym krótkim okresie hegemonii Castres. Majątek kleru zostaje sprzedany, a klasztor Karmelitów staje się obecnym sądem, a kordelierów przekształconym w więzienie. Palais de Berbie stał się siedzibą administracji departamentalnej do 1823 r. W 1794 r. na Place du Vigan spalono archiwa duchowieństwa.
W XVIII -tego wieku The Marquis de Solages , panem Carmaux , próbuje jednym z pierwszego wydobycia przemysłowego węgla we Francji. Uzyskał pozwolenie na budowę linii kolei konnej do Albi. Tak narodził się Faubourg de la Madeleine.
Kolej dotarła do Albi 24 października 1864 roku , dołączona do linii Cie PO Toulouse-Lexos przez oddział z Tessonières. Nad Tarnem wybudowano drugi most, obecny Pont Neuf, a także wiadukt dla pociągu otwartego w październiku 1864 roku. W Saut du Tarn powstała hutnictwo, co doprowadziło do powstania wyspecjalizowanych odlewni, ale działalność najbardziej znana to robotnicza „huta szkła Albi” , założona w 1896 roku jako samodzielna spółdzielnia robotnicza dzięki pomocy składki państwowej i Jeana Jaurèsa oraz po strajku w Carmaux w 1895 roku . Kapelusz jest również ważnym przemysł Albi, umieszczając ją wśród pierwszy we Francji w XIX th wieku . W 1931 roku samodzielnie zarządzana huta przeszła do rangi spółdzielni robotniczej (SCOP).
W czasie II wojny światowej mieszkańcy miasta doświadczyli epizodu reżimu Vichy , kiedy to powstało Centrum Zgromadzeń Cudzoziemców . W sierpniu 1942 r. odbyły się demonstracje przeciwko Relève .
Arcybiskup Albi , Mgr Moussaron otwarcie protestowali w 1942 roku wobec prześladowań wobec Żydów . W tym samym czasie organizował potajemne przyjmowanie uchodźców żydowskich w niektórych instytucjach katolickich w regionie i potajemnie mianował kapelanów w makii. Aresztowany przez gestapo 12 czerwca 1944 r., a następnie osadzony w więzieniu w Tuluzie , biskup Moussaron został po uwolnieniu triumfalnie powitany przez albigensów.
Tuż przed wyzwoleniem niemiecka kolumna próbowała przeprawić się przez Tarn , idąc od Madeleine. Z odpornych na krajowych i zagranicznych (wielu Polaków i Hiszpanów) wydaje ostrą bitwę na Pont-Neuf przed konieczności odpaść. Pomnik zmarłych jest zawsze pamiątką ich działania.
Możemy odnotować obecność w październiku 1945 r. obozu 1200 jeńców rosyjskich, położonego od 1 do 2 km od miasta przy drodze do Saint-Juéry.
Jednostki wojskowe stacjonowały w Albi, którego 143 th pułku piechoty w 1906 roku.
Obecnie Albi jest obiecującym biegunem innowacji ze szkołą górniczą Albi-Carmaux (badania nad energią słoneczną, samochodami i czystymi paliwami). Miasto podkreśla swoje walory przyrodnicze (przyjemny klimat i krajobrazy) i kulturowe, aby rozwijać zieloną turystykę, która się rozwija. Ponadto miasto nieustannie stara się ulepszać i upiększać: Place du Vigan, a także, całkiem niedawno, katedra zostały całkowicie przerobione.
Albi jest prefekturą departamentu Tarn od 1797 roku . To także stolica sześciu kantonów:
Albi jest filarem społeczności miejskiej albigensów, która założona w 2003 roku zrzesza dziś 17 gmin. Posiada straż miejską, komisariat policji i brygadę żandarmerii narodowej . W mieście obecnie znajduje się nowa remiza strażacka na miejscu dawnej fabryki, z której korzystało kilka firm, takich jak Spanghero czy Fleury Michon .
Albi Urząd miejski jest częścią jurysdykcji okręgu sądowego Albi zawierającej dużą sądu, sąd dla nieletnich, sądy rejonowe, sąd handlową i sądu pracy i oczywiście siedzieć tamtejsi konferencja w du Tarn. Budynek to dawny klasztor Karmelitów, które pozostają klasztor z XIV -tego wieku .
Rada miejska Albi składa się z czterdziestu trzech członków, w tym burmistrza Stephanie Guiraud-Chaumeil i trzynastu asystentów.
Z politycznego punktu widzenia Albi jest prawicowym miastem od czasu wyboru Philippe'a Bonnecarrère'a w 1995 roku . Poprzedni burmistrz był jednak na lewicy, a wybory prezydenckie w 2002 i 2007 roku wykazują niewielką preferencję dla kandydatów lewicowych.
W wyborach prezydenckich w 2002 r. w pierwszej turze prowadził Lionel Jospin z 20,51%, następnie Jacques Chirac z 19,95%, następnie Jean-Marie Le Pen z 14,55% i wreszcie François Bayrou z 6,65%, a następnie Jean-Pierre Chevènement z 6,03% , Noël Mamère z 5,91% i Arlette Laguiller z 5,06%, żaden inny kandydat nie przekroczył progu 5%. W drugiej turze wyborcy zagłosowali 86,74% na Jacques'a Chiraca wobec 13,26% na Jean-Marie Le Pena, przy 15,72% wstrzymujących się, co jest wynikiem wyższym niż wyniki krajowe (odpowiednio 82,21% i 17,79%; wstrzymujących się 20,29%) cztery dodatkowe punkty dla Jacques'a Chiraca.
Referendum w sprawie Traktatu Konstytucyjnego dla Europy z29 maja 2005 r., albigensi głosowali przeciwko Konstytucji Europejskiej , przy 52,61% przeciw, 47,39% na tak, przy 26,7% wstrzymujących się (cała Francja: nie na 54,67%; tak na 45, 33%). Liczby te są niższe niż wyniki dla działu Tarn (Nie – 59,21%; Tak – 40,79%).
W wyborach prezydenckich w 2007 r. w pierwszej turze wyróżniła się Ségolène Royal z 29,30%, następnie Nicolas Sarkozy z 26,95%, François Bayrou z 18,78%, Jean-Marie Le Pen z 10, 58%, a następnie Olivier Besancenot z 3,94%. żaden inny kandydat nie przekracza progu 2%. W drugiej rundzie prowadzenie objęła Ségolène Royal z 50,71% (kraj: 46,94%) wobec 49,29% dla Nicolasa Sarkozy'ego (wynik krajowy: 53,06%).
We francuskich wyborach prezydenckich w 2012 r. François Hollande wygrał pierwszą turę z 35,07% głosów, a następnie Nicolas Sarkozy (23,71% głosów), Marine Le Pen (13,76%), Jean-Luc Mélenchon (13,07%), François Bayrou (9,04%), następnie Eva Joly (2,50%), pozostali kandydaci nie przekraczający 2%. Wskaźnik wstrzymania się od głosu wyniósł 33,77%, a głosów in blanco 6,70%. W drugiej turze wygrywa François Hollande z 59,54% głosów, a następnie Nicolas Sarkozy, który zebrał 40,46% głosów.
W wyborach prezydenckich w 2017 roku Emmanuel Macron prowadzi w pierwszej turze z 27,16% głosów, za nim plasuje się Jean-Luc Mélenchon (21,87%), François Fillon (19,72%), Marine Le Pen (15,29%), Benoît Hamon (8,37%). ) i Nicolas Dupont-Aignan (3,60%), żaden inny kandydat nie przekracza 2%. Wstrzymało się 21,03%, a biali i remisy 1,84%. W drugiej turze Emmanuel Macron wygrał z 75,12% głosów wobec 24,88% na Marine Le Pen.
Kiedy głosowano nad budżetem pierwotnym na 2017 r., zaprezentowana część operacyjna wyniosła 56 741 919 EUR, a część inwestycyjna 75 805 513 EUR (dwie zbilansowane w wydatkach i dochodach). Z budżetu operacyjnego korzysta głównie administracja ogólna gminy (18,3%) oraz szkolnictwo (13%). Jeśli chodzi o inwestycje, to roboty drogowe i sieci zużywają 16,4% budżetu, a następnie rozwój miast z 12,3% .
Stawki trzech podatków z 2017 r. uchwalonych przez radę gminy Albi są następujące: 15,64% dla podatku mieszkaniowego , 29,38% dla podatku od nieruchomości zabudowanych , 99,70% dla podatku od nieruchomości niezabudowanych .
Miasto rozpoczęło politykę zrównoważonego rozwoju , uruchamiając w 2005 r. inicjatywę Agendy 21 .
We współpracy ze stowarzyszeniem Les Incredible Edibles gmina zainicjowała proces ukierunkowany na samowystarczalność żywnościową poprzez rolnictwo miejskie , uprawy organiczne lub permakulturę . Zastępca burmistrza ds. rolnictwa miejskiego, Jean-Michel Bouat, dąży do tego celu na rok 2020. Miasto dąży do pierwokupu 73 hektarów gruntów rolnych poprzez utworzenie ZAD . Tereny te, położone na obszarze zagrożonym powodziami, pozwolą na instalację miejskich rolników lub ogrodników, którzy zobowiążą się do produkcji ekologicznej i odsprzedają swoją produkcję lokalnie. W zamian ci lokalni producenci mogą osiedlić się za darmo przez pierwsze dwa lata.
W 2016 roku Albi wygrało konkurs na najlepsze miasto pod względem bioróżnorodności w kategorii od 20 000 do 100 000 mieszkańców.
W 2014 r. w okręgu bezpieczeństwa publicznego w Albi i jego okolicach ( Lescure-d'Albigeois , Saint-Juéry , Arthès ) przemoc wobec osób dotyczyła 8,81 przypadków na 1000 mieszkańców (5,89 w przypadku Tarn i 7,57 w przypadku Midi-Pyrénées ), kradzieży i uszkodzenia 31,43 przypadków na 1000 (22,71 dla Tarn, 31,32 dla Midi-Pyrénées). W 2005 r. wskaźnik rozwiązywania spraw przez służby policyjne wyniósł 30,11%, najniższy w departamencie, ale zbliżony do średnich regionalnych (28,25%) i krajowych (28,76%). Te wskaźniki przestępstw są wyjaśnione bliskością Tuluzy w przeciwieństwie do Rodez, która odnotowuje niższe wskaźniki (39,2 / 1000).
Od tamtej pory istnieje partnerstwo między Albi a miastem Girona w Katalonii9 czerwca 1985, a także partnerstwo z Palo Alto w Kalifornii , mieście często określanym jako miejsce narodzin Doliny Krzemowej . Miasto utrzymuje również od 2004 roku umowę o zdecentralizowanej współpracy z Abomey , miastem w Beninie, którego muzeum historyczne jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i które jest historyczną stolicą królestwa Dahomey .
Albi nawiązał również współpracę partnerską z miastem Lijiang w Chinach , którego część znajduje się na liście światowego dziedzictwa. Interesem chińskiego miasta jest możliwość zarządzania jego dziedzictwem.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 48 993 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,71% w porównaniu do 2013 r. ( Tarn : + 1,75% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11 176 | 9 649 | 10 061 | 10 644 | 11 665 | 11 801 | 12,408 | 14 211 | 13 788 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
14 636 | 15 493 | 16 596 | 17 469 | 19,169 | 20 379 | 21 224 | 20 903 | 21 948 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
22 571 | 23 303 | 25 100 | 26 628 | 29,015 | 29 351 | 30,293 | 34 342 | 34 693 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
38 709 | 42 930 | 46 162 | 45 947 | 46 579 | 46 274 | 48 712 | 49 179 | 49,024 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
48 993 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Albi jest najbardziej zaludnionym miastem w departamencie Tarn, następnie Castres (44 508 hab), Graulhet 11 991 mieszkańców, Gaillac 12 397 mieszkańców, Mazamet 10 158 i Carmaux 10 273. Gęstość miasta wynosi 1100 mieszkańców / km². Jest to również najgęściej zaludniony departament. Castres o gęstości zaledwie 442 ha/km². Ale ta gęstość jest znacznie mniejsza niż w miastach takich jak Tuluza (3299 mieszkańców/km²), Montpellier (3965 mieszkańców/km²) czy Perpignan (1544 mieszkańców/km²). Jest to również najbardziej zaludniony obszar miejski departamentu (98 240 mieszkańców (2013) obejmujący 44 gminy przed Castres (61 760 mieszkańców) i Mazamet (26 186 mieszkańców).
Struktura wiekuMężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,1 | 0,5 | |
9,2 | 13,6 | |
15,4 | 17,1 | |
18,6 | 18,7 | |
19,5 | 18,3 | |
22,3 | 19,3 | |
14,9 | 12,5 |
Miasto zna pewne różnice w porównaniu z piramidą wiekową regionu Midi-Pyrénées . Najbardziej reprezentowane są udziały osób w wieku 15-29 lat i 30-44 lat, które w 1999 r. wynosiły 22,3% i 19,5% (odpowiednio: 19,7 i 22,1% dla regionu). Populacja albigensów jest zatem stosunkowo młodsza niż reszta regionu. Osoby starsze są słabo reprezentowane (9,2% w 1999 r.), podobnie jak w pozostałej części regionu (7,4%).
Szkolnictwo średnie skupia kilka szkół średnich. W Albi znajdują się trzy publiczne licea: liceum Bellevue, liceum Lapérouse, w którym uczył Jean-Jaurès , oraz liceum Louis-Rascol , w którym studiował Georges Pompidou . Trzy publiczne licea prowadzą zajęcia przygotowawcze do Grandes Écoles (CPGE). Posiada również dwie prywatne szkoły średnie: liceum w Amboise i liceum Sainte-Cécile. Albi ma również dwie publiczne szkoły zawodowe, liceum Rascol i liceum Toulouse-Lautrec oraz dwie prywatne, liceum Sainte-Cécile i liceum Saint-Dominique. Szkoła rolnicza Albi-Fonlabour oferuje również kształcenie specjalistyczne w zakresie rolnictwa .
Albi to również ośrodek akademicki z 3790 uczniów w roku 2006. Uniwersytet Narodowy Instytut Jean-François Champollion - stworzony do decentralizacji oferty uczelni Tuluza i tym samym stał się 5 th Uniwersytetu Autonomicznego Midi-Pyrenees - zrzesza ośrodki uniwersyteckie i IUTs z Tarn (w Albi i Castres ), Aveyron ( Rodez ) i Lot ( Figeac ) wokół Albi . Ta zdolność jest uzupełniony przez School of Mines Albi-Carmaux , utworzony w 1992 roku z inicjatywy Ministerstwa Przemysłu , którego nauczanie skupia się na sprzęcie do procesów przemysłowych, na styku z inżynierii procesowej , w inżynierii mechanicznej , az elektryczne inżynieria i inżynieria przemysłowa . Albi ma również INSPE , dawniej IUFM , szkolący nauczycieli szkolnych.
Albi posiada szpital publiczny ( centrum szpitalne Albi), a także dwie kliniki (klinika Claude-Bernard i klinika Toulouse-Lautrec). Znajduje się tam również ważny Pierre-Jamet CHS, prywatny szpital (należący do fundacji Bon Sauveur d'Alby) zajmujący się głównie psychiatrią i pracą medyczno-socjalną, a także laboratorium badania snu kierowane przez znanego dr. Érica Mullensa somnolog w tej dziedzinie. Również Union mutualiste Tarnaise utworzył tam klinikę rehabilitacji funkcjonalnej .
Oprócz ogólnopolskich stacji radiowych istnieją lokalne stacje radiowe:
Ratusz dystrybuuje miesięcznik informacyjny Albimag . Strona internetowa ratusza Albi oferuje w szczególności wirtualną wycieczkę po mieście biskupim, a także narzędzie do przeglądania podziemi katedry Sainte-Cécile . Dodatkowo umożliwia dostęp do przestrzeni do promocji lokalnych artystów, agendy wydarzeń w Albi oraz dostęp do oficjalnych tekstów.
W przypadku imprez artystycznych typu koncertowego miasto ma salę widowiskową w centrum wystawienniczym, zwaną Scénith d'Albi .
Przez cały rok w Albi odbywają się różne wydarzenia, takie jak:
Ponadto, w dniu 7 maja 2004 roku odbyło się w dniu 15 th Konkurs Wina dojrzewa przez Vigneron niezależną jest konkurs podróżowanie promowanie wina i winiarzy. Podczas tej imprezy najlepszym winiarzom we Francji przyznano 338 złotych medali, 445 srebrnych i 275 brązowych medali.
SC Albi ewoluuje Mistrzostwa Francja Nationale, odpowiednik trzeciej ligi krajowej, pandemia Covid-19 z prywatnego klubu następnie drugie miejsce w ogólnopolskim rankingu okazję cofnąć się w D2 końca sezonu.
Albigensów się szczególnie mistrzowie Pireneje pokonując mistrza Francji w tytule Stade Toulousain w 1926 roku klub koncentruje się na treningu, który niedawno świadkami pojawienia Adrien Seguret świat Młodzieżowy Champion w 2018 roku . Profesjonalna drużyna rozgrywa swoje mecze na Stadionie Miejskim w Albi o maksymalnej pojemności około 11 500 miejsc, w tym 8000 miejsc.
SC Albi grał w Top 14 w sezonach 2006-2007 i 2007-2008 . Podczas gdy utrzymanie w Top 14 zostaje przejęte, DNACG ogłasza degradację klubu w Pro D2 z powodu „problemów z zarządzaniem finansami”. Jeden sezon po spadku administracyjnym, SCA udaje się natychmiast wrócić do Top 14 , pokonując Stade Rochelais w półfinale u siebie z wynikiem 15-15 (korzystając z rzutów karnych) oraz w finale wejście do Top 14 US Oyonnax na Stade Yves-du-Manoir w Montpellier z wynikiem 14-12. Sezon 2009-2010 będzie ostatnim w Top 14 dla SCA zdegradowanego do Pro D2, a następnie Federal 1 .
Liga rugbyAlbi Rugby League XIII Klub zastąpił albigensów Racing Club XIII w roku 2008. Ten ostatni jest od dawna jednym z najbardziej popularnych klubów o czym świadczy pięć francuski Mistrzostw tytułów zdobytych w 1938, 1956, 1958, 1962 i 1977, jak również Coupe de France w 1974 roku. Profesjonalna drużyna rozgrywa swoje mecze na Stade Mazicou przy maksymalnej pojemności około 5000 miejsc.
Piłka nożnaGłównym męskim klubem piłkarskim w mieście jest US Albi, który podczas mistrzostw Francji amatorów korzysta ze stadionu Maurice-Rigaud . Jednak po ponad dziesięciu latach gry w CFA klub przeszedł dwa kolejne występy w latach 2012-2013 i 2013-2014, kończąc w DH, szóstej lidze francuskiej.
Z kolei kobieca drużyna ASPTT Albi gra od 2014-2015 w pierwszej lidze, elicie francuskiej kobiecej piłki nożnej .
Piłka nożnaW mieście działa też klub futbolu amerykańskiego o nazwie Hurricane, który bierze udział w regionalnych mistrzostwach.
SiatkówkaW piłce siatkowej kobiet , Albi Volleyball - USSPA gra również na najwyższym krajowym poziomie, A League . Od 2019 roku Albi wita drużynę France Avenir 2024 jako obrońca młodej drużyny, która weźmie udział w przyszłych Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu.
InniJeśli chodzi o obiekty sportowe, Albi posiada sześć stadionów, w tym Stadion Miejski i Stadion Maurice-Rigaud , cztery hale sportowe, dwa ośrodki wypoczynkowe w Pratgraussals i Cantepau oraz bazę morską Canavière. Wreszcie pole golfowe , Golf Albi Lasbordes, graniczy z Tarnem, zdominowanym przez katedrę Sainte-Cécile na sześćdziesięciu hektarach . Lekkoatletyczna bieżnia Stadionu umożliwiła organizację mistrzostw Francji w lekkiej atletyce 2011, podczas których sprinter Christophe Lemaitre pobił rekord Francji w 9,91, ale także w 2008 i mistrzostwa Francji w lekkiej atletyce 2018 .
W 2012 roku Albi była gospodarzem spotkania lekkoatletycznego DécaNation . Wydarzenia te zostały zorganizowane przez ECLA Albi , miejski klub lekkoatletyczny.
Miasto Albi ma ważną historię wyścigów samochodowych, a tor Albi był gospodarzem wielu imprez do 1957 roku.
W 1959 roku zainaugurowano nowy tor w sąsiednim mieście Séquestre . Jest to druga najstarsza strona konkursowa we Francji. Co roku jest gospodarzem Grand Prix Albi.
RóżnicaW 2012 r. w 2019 r. Albi zostało wybrane przez gazetę L'Équipe , najbardziej sportowe miasto we Francji , w kategorii gmin liczących ponad 20 000 mieszkańców.
Albi Kraina gier 2024Etykieta „Terre de Jeux 2024” ma na celu zjednoczenie społeczności lokalnych graczy przekonanych, że sport zmienia życie. Z okazji zjazdu Stowarzyszenia Burmistrzów Francji 500 gmin otrzymało etykietę „Terre de Jeux 2024”, przeznaczoną dla gmin, które dziś rozpoczynają przygodę igrzysk ze swoimi mieszkańcami. W ten sposób Albi otrzymał tę etykietę w 2019 roku.
Oznakowane społeczności zobowiązują się również do rozwijania działań na rzecz promocji sportu i Igrzysk wśród swoich mieszkańców , zgodnie z Kartą Olimpijską i Kartą Etyczną Paryża 2024.
Spośród 500 gmin i gmin międzygminnych oznaczonych w listopadzie 2019 r. 416 złożyło wniosek o przekształcenie w Centrum Przygotowania Igrzysk i przyjęcie zagranicznych delegacji w ramach swojej infrastruktury.
Z epoki węgla w zagłębiu Carmaux-Albi wciąż istnieją ślady, takie jak Verrerie Ouvrière d'Albi (VOA) i elektrociepłownia EDF Le Pélissier (rozbierana i której komin został już zdemontowany), dawne wyloty węgla, jak miasto powiedział Saut du Tarn . Albi jest drugim ośrodkiem gospodarczym dawnego regionu Midi Pyrenees z 14 strefami aktywności rozwiniętymi w aglomeracji na ponad 250 hektarach . Albi jest również siedziba Albi- Carmaux - Gaillac Izba Przemysłowo-Handlowa . Zarządza CFA , lotniskiem Albi, strefami przemysłowymi Jarlard, Fonlabour, Le Garric , Montplaisir. Od lat 90. School of Mines of Albi-Carmaux i National University Institute Jean-François Champollion (2002), urodzone z przegrupowania oddziałów trzech uniwersytetów w Tuluzie ( Le Mirail , Nauk Społecznych i UPS ) w 2002 r., zorganizowane oferta uczelniana miasta.
Kilka ważnych branż napędza region, takich jak laboratoria farmaceutyczne Pierre Fabre i podwykonawcy producenta samolotów Airbus .
Trzeciorzędowy | Przemysł | Budowa | Rolnictwo | |
---|---|---|---|---|
Albi | 83,28% | 10,95% | 4,98% | 0,80% |
Średnia krajowa | 71,5% | 18,3% | 6,1% | 4,1% |
W 2013 r. rolnictwo było bardzo słabo reprezentowane wśród miejsc pracy albigensów z 0,60%. Przemysł i budownictwo również stanowią nieliczne miejsca pracy, odpowiednio 5% i 7,4% miejsc pracy. Handel, transport i różne usługi stanowią 67,2% miejsc pracy i 19,9% dla administracji publicznej, edukacji, zdrowia i działań społecznych. Sfera produkcyjna stanowi zatem 18,3% etatów w porównaniu do 81,7 w sferze bezpośredniej w 2013 r. Odsetek albigensów z wykształceniem wyższym wynosi 19,8%, wobec 18,1% średnio we Francji metropolitalnej. Stopa bezrobocia wynosi około 9,8% (szacunki z 2005 r. ), nieco wyższa niż średnia krajowa (9,6%), a średni dochód na gospodarstwo domowe wynosi około 15 158 EUR rocznie (średnia krajowa: 20 363 EUR rocznie).
Na 1 st stycznia 2007, największymi pracodawcami w mieście są pracujący Szkło Albi z 297 pracowników i Teddy Smith z 161 pracowników i wreszcie Safra, fabryka ciało przemysł i montaż sklepów, w tym 145 pracowników.
Branża w Albi jest zdominowana przez firmę Verrerie Ouvrière d'Albi (VOA) utworzoną przez Jeana Jaurèsa w 1896 roku. Jej przejęcie przez Saint-Gobain w 1998 roku umożliwiło jej uregulowanie znacznego zadłużenia. Dziś VOA osiąga obroty w wysokości 66 milionów euro i zatrudnia 297 osób. Jej firma macierzysta Verallia , niezależna od 2015 roku, jest światowym numerem 2 w szklanych opakowaniach z 360 milionami butelek rocznie.
W dziedzinie chemii firma Dyrup specjalizuje się w obróbce drewna i materiałów. W ciągu dziesięciu lat podwoiła swoje obroty (80 mln euro) i zatrudnia 70 osób. W dziedzinie zaawansowanej mechaniki firma Mécanuméric produkuje od 1994 roku sterowane numerycznie urządzenia tnące. Firma osiąga wzrost sprzedaży o ponad 20 milionów euro i zatrudnia 150 osób. Eksportuje do około pięćdziesięciu krajów. Firma definitywnie zamknęła swoje podwoje w 2020 roku.
Albi posiada również najstarszą odlewnię we Francji, Fonderie Gillet . Zbudowany na1 st listopad 1687za panowania Ludwika XIV , jest 3 th najstarszy odlewni na świecie. Przez prawie 320 lat była to firma rodzinna. Po dwóch likwidacjach sądowych w 2008 i 2014 roku pracownicy firmy postanowili przejąć starą odlewnię, którą przemianowali na Nouvelle Fonderie Gillet lub Nouvelle Fonderie Gillet Industries .
Istnieje również firma tekstylna teddy Smith , wiodący francuski producent dżinsów .
Safra , producent autokarów , specjalizujący się w renowacji autobusów i autokarów , również ma swoją siedzibę w Albi. Firma to przemysłowa przyszłość zagłębia. Projekty rozwoju ekologicznie czystych pojazdów (autobusów wodorowych) pozwoliły firmie na silny rozwój w latach 2010. W 2021 firma zatrudniała 245 pracowników. Firma zamierza zrekrutować 400 dodatkowych pracowników na kolejne 2 lata, aby zrealizować swoje cele rozwojowe.
Ceramiki Albi, Centennial rodzinnego biznesu, to ostatni we Francji w produkcji ceramiki ręcznie szkliwione.
Albi to miejscowość turystyczna na południu Francji. W 2016 roku przyciągnął 1 500 000 odwiedzających. W 2006 r. liczba noclegów w hotelach wzrosła o 10% dla wszystkich kategorii hoteli w porównaniu do 2005 r. Jest to największy wzrost w miastach Tarna , który sam w sobie ma tylko wzrost o 3%. W 2006 r. oznacza to 209 400 noclegów z 133 400 turystami w hotelach Albi, z których 84% to Francuzi, a 16% obcokrajowcy. Średnia długość pobytu to 1,6 nocy, a obłożenie hotelu wynosi 50%. Odpowiada to średnim wydziałowi z 1,6 dnia i 47% zawodów.
Muzeum Toulouse-Lautrec w Albi jest pierwszym muzeum w Tarn, które w 2016 roku odwiedziło 163 855 osób. Ale najczęściej odwiedzanym zabytkiem w Albi jest bez wątpienia katedra Sainte-Cécile d'Albi, która łącznie odwiedziła 802 681 osób.
Albi jest oznaczony jako poziom 4 Wolnych terytoriów cyfrowych.
Podczas 21. edycji internetowej ceremonii nadawania nalepek „Terytoria Narodowe, Miasta i Wsie” miasto otrzymuje 4 @ dla internetowej marki miasta.
Albi jest bogate w zabytki. Centrum miasta jest wyjątkowo dobrze zachowane i ma wielu świadków złotego wieku Albi. Stare dzielnice są bogate w ulice o średniowiecznym charakterze, z renesansowymi hotelami i panoramami na Tarn i jego mosty nadają tej miejskiej przestrzeni wyjątkowy charakter we Francji. Sprawę wygrało miasto Albi, które od 1996 roku starało się o wpisanie swojego ośrodka miejskiego na listę światowego dziedzictwa UNESCO .31 lipca 2010podczas UNESCO sesji w Brasilii , Brazylii .
W biskupiego miasta , romańska i gotycka sztuka wmieszać się w festiwal kolorze ochry. O ile w średniowieczu kwartałach możemy podziwiać wpływy czasu Katarów ( XIII th wieku).
Zabytki cywilneStary Most został obejmowali Tarn od 1035 , kiedy to został zbudowany. Był kilkakrotnie przebudowywany i pozwalał na rozwój prawobrzeżnego miasta z dzielnicą Madeleine. W XIV -tego wieku , to jest wzmacniane i ma mostów zwodzonych. Kolejny, nowszy most umożliwia przejście przez Tarn. To jest Pont Neuf zbudowany w 1868 roku .
Podczas XV TH i XVI th wieku , Albi odnotowały znaczny dobrobyt poprzez uprawę i handel pastelowe w regionie. Zamożni albigensi zbudowali kilka rezydencji z włoskimi wieżami i loggiami. Najpiękniejsze są więc Hôtel de la Rivière, Hôtel de Gorsse i Hôtel de Reynès. W tej ostatniej mieściła się izba przemysłowo-handlowa. Hôtel Reynès to renesansowy hotel artystyczny wybudowany w 1520 roku przez kupca pasteli o imieniu Reynès. W hotelu znajduje się dziedziniec, zbudowany z cegły i kamienia i graniczy z loggią i rzeźby autorstwa François I er i jego drugiej żony, Eleonory Austrii . Dziś jest siedzibą Izby Przemysłowo-Handlowej .
Vieil-Alby to największa zachowana i sklasyfikowana dzielnica na południu Francji . W centrum tej dzielnicy znajduje się zamek Castelnau. Na kilku ulicach w centrum miasta znajdują się domy z muru pruskiego i murowane, typowe dla architektury renesansowej. Dom Vieil Alby położony na rogu ulic Puec-Béringuier i Croix-Blanche to typowy dom albigensów. Jest to najczęściej odwiedzany dom w Albi, ponieważ oferuje odwiedzającym wyjątkową przestrzeń wystawienniczą, szczególnie na temat dzieciństwa Toulouse-Lautreca. Apteka od Penitent lub domu Enjalbert to kolejny renesans dom pochodzący z XVI -tego wieku . Posiada drewnianą rzeźbę o fallicznym charakterze.
Budynki sakralneBerbie pałac i ogrody, wraz z katedrą, tworzą całość biskupiego miasta zbudowanego po krucjacie przeciwko albigensów . Budowa takiej konstrukcji umożliwia ochronę biskupów Albi, którzy stali się panami miasta, przed wrogimi działaniami katarów i burżuazji Albi. Umożliwia także ochronę przed ewentualnymi atakami z zewnątrz i wzmocnienie obecności Inkwizycji . Pałac rzeczywiście ma pokój pytań i więzienie. Nazwa Berbie pochodzi od prowansalskiego bisbé, co oznacza biskupów. W XIII -go wieku , biskup Castanet Bernard jest decydującym postacią w konstrukcji tego zestawu. Zbudował 50-metrową twierdzę , cztery wieże i mury. Otacza pałac ścianami kurtynowymi i zewnętrznymi wałami obronnymi aż do Tarnu. Pierwotnie był to zamek obronny , który na przestrzeni wieków został przekształcony w rezydencję. W 1905 roku pałac stał się domeną departamentu, a burmistrz Andrieu zainstalował w nim muzeum Albi. Po śmierci Henri de Toulouse-Lautreca w 1922 roku staje się muzeum ku czci Toulouse-Lautreca z darowaniem jego dzieł przez matkę gminie.
St. Cecilia Katedra Place Sainte-Cécile został zbudowany między XIII th wieku i XVI th wieku przez biskupów Albi stał panowie po krucjacie przeciwko albigensów . Jest arcydziełem południowego gotyku dzięki unikalnej ceglanej architekturze i dekoracji wnętrz, na którą składa się największa kolekcja malarstwa włoskiego wyprodukowana we Francji. Katedra ma znaczne wymiary, ma 114 metrów długości, 35 metrów szerokości i 40 metrów wysokości. Wieże wieżowe mają wysokość 78 metrów. Wejście od strony nawy, a nie przez bramę wjazdową pod dzwonnicę ze względu na brak miejsca. Katedra została przywrócona w XIX XX wieku przez architekta César Daly następnie podniesienie ściany i przypory siedmiu metrów. Inne zmiany zostały wprowadzone w XV th wieku z Florencji i Dominika drzwi ganku lub baldachim z XVI -tego wieku . W 1948 r. katedra została podniesiona do rangi bazyliki . Plac otaczający katedrę Sainte-Cécile to plac o tej samej nazwie, który w 2005 roku został przebudowany z wieloma miejscami dla pieszych .
Saint-Salvi kolegialny , Maries Street, jest najstarszym kościołem Wysokich Albi na cześć św Salvi , pierwszego biskupa Albi w VI th wieku . W całej konstrukcji również mieszany jest kamień i cegła . Jego architektura dawna modyfikowany XI th do XVIII th wieku . Ma klasztor z XII -go wieku mieszania romańskiego i gotyku. Otaczają go piękne stare domy, które niegdyś służyły jako siedziba kanoników. Wieża dzwon jest wieżą z romańskiego dniu bazowym XI p wieku i pierwszym piętrze gotyckim. Szczyt wieży jest zwieńczony ceglaną koroną zwieńczoną wieżą strażniczą o florenckim wyglądzie.
Albi ma również bardziej nowoczesne kościoły:
Albi posiada również wiele kaplic:
Muzeum Toulouse-Lautrec to muzeum poświęcone twórczości Henri de Toulouse-Lautrec urodzonego w Albi. Muzeum śledzi całą twórczość artysty od jego pierwszej kompozycji na koniach do ostatniego płótna, Egzamin na wydziale paryskim , w tym ważne dzieła, takie jak Au salon de la rue des Moulins .
Albi ma jeszcze jedno ważne muzeum: muzeum Lapérouse . Obejmuje ona zbiór eksploratorze Jean-François de La Pérouse , Comte de Laperouse z XVIII th wieku . Kolekcje zapewniają przegląd wiedzy o świecie przed Lapérouse, aż do nawigatora Cooka , a następnie po Lapérouse.
W mieście znajduje się również centrum sztuki Le Lait , laboratorium badawcze poświęcone współczesnej twórczości i jej transmisji: produkcji niepublikowanych dzieł, filmów dokumentalnych, wystaw, edycji, konferencji, seminariów i warsztatów. Międzynarodowe Laboratorium Artystyczne w Tarn gościło już wielu wschodzących twórców i artystów o międzynarodowej renomie, takich jak Daniel Buren , Claude Lévêque , Chen Zhen .
W dzielnicy Madeleine znajduje się również wyjątkowe muzeum miniatur. Akademia Muzeum Miniatur przedstawia oryginał gabloty kolekcji wykonane w skali 1/ 7 th przez artystę Annie Jaures. To niezwykłe miejsce, dobrze wpisujące się w kulturalny i artystyczny pejzaż miasta, oferuje również warsztaty, wieczory czytelnicze czy tematyczne oraz oryginalne imprezy.
MuzykaMiasto posiada narodowe centrum twórczości muzycznej GMEA . Po stronie asocjacyjnej znajdziemy Stowarzyszenie Pollux, Le local à bohème .
TeatryW Albi są dwa teatry. Wielki teatr Cordeliers, oddany do użytku w 2014 roku, ma trzy sale, ale także restaurację na szczycie i parking podziemny. Czasami służy jako sala konferencyjna. Teatr Miejski w Albi pochodzi z 1893 roku.
KinaAlbi ma trzy kina. Kino Cordeliers, pierwszy multipleks w Tarnie, zostało otwarte w grudniu 2013 roku. Posiada 8 sal kinowych i jest wyposażone w technologię 3D. Pozostałe dwa kina, Lapérouse i sala Arcé, to bardziej zorientowane kina artystyczne. Stare kino Tivoli znajdujące się na Place Fernand-Pelloutier zamknęło swoje drzwi, aby zrobić miejsce dla Cordelierów.
BibliotekiMiasto Albi oferuje sieć bibliotek składającą się z biblioteki mediów Pierre-Amalric, biblioteki Cantepau i biblioteki mediów. Ponadto biblioteka mediów Pierre Amalric przechowuje Mappa mundi , jedno z najstarszych przedstawień na świecie, pochodzące z wczesnego średniowiecza. Od ponad 1300 lat jest w posiadaniu albigensów, a od 2015 roku jest wpisany na listę UNESCO jako Pamięć Świata.
Albi posiada wiele terenów zielonych oraz dwa centra rekreacji. Plac Lapérouse znajdujący się na placu o tej samej nazwie na południe od miasta to mały publiczny ogród zbudowany w hołdzie Jean-François de Galaup , hrabiemu Lapérouse, wielkiemu podróżnikowi, który przemierzył wiele egzotycznych krajów. Ogród Narodowy to kolejny ogród publiczny położony na południe od Place du Vigan. Składa się z geometrycznych kształtów mieszających perspektywy i ścieżki spacerowe. Posiada centralną okrągłą umywalkę i estradę. Ogrody Palais de le Berbie to ogrody w stylu renesansowym zlokalizowane wokół Palais de la Berbie, dawnego pałacu biskupiego Albi. Są to dawne ogrody tarasowe datowany na XII th wieku . Wreszcie Rochegude Park to park czterech hektarów z hotelu w XVIII th wieku i małym strumieniem. Ma też popiersie admirała Rochegude .
Od 2002 roku Albi otrzymuje cztery kwiaty w konkursie dla kwitnących miast i wsi .
Miasto ma też dwa centra rekreacyjne znajdujące się wzdłuż Tarn : Centrum rekreacji Cantepau i Pratgraussals centrum rekreacji.
Od 1997 roku służby miejskie upiększają miasto kwiatami, które są odnawiane co roku.
Jednostki, które stacjonowały w Albi:
Wśród najsłynniejszych osobistości Albi znajdujemy malarza Henri de Toulouse-Lautreca , odkrywcę Jean-François Galaup de La Pérouse , markiza Henri Pascal de Rochegude , księdza Henri Pistre zwanego „papieżem rugby”, Jean-Joseph Moussaron , abp pod okupacją i Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata i św Eugene Kartaginy .
Herb miasta tworzą:
|