Rue de la Pomme (oc) Carrièra de la Poma d'Aur | |||
![]() Rue de la Pomme widziana od rue du Fourbastard do miejscowości Saint-Georges . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 10 ″ na północ, 1 ° 26 ′ 45 ″ na wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Miasto | Tuluza | ||
Okolice | Saint-Georges i Capitole ( sektor 1 ) | ||
Początek | N O 9 miejsce Saint-Georges | ||
Koniec | n o 1 place du Capitole | ||
Morfologia | |||
Rodzaj | Ulica | ||
Długość | 346 m | ||
Szerokość | od 5 do 10 m | ||
Historia | |||
Stare nazwy |
1 st część : Rue du Wells z dwóch kwadratów ( XIV th century); rue Estagnères-Vieils ( XVI p wieku) 2 E części : Rue du A-de la Cadène (środek XIV p wieku) 3 E części : Rue des Fréniers (koniec XIII p wieku) Rue urojona (początek XV p wieku) rue de la Pomme (początek XVII -tego wieku) |
||
Ochrona |
![]() |
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Rue de la Pomme (w Occitan : Carriera de la Poma d'Aur ) to arteria publicznego w zabytkowym centrum Tuluzy , stolicy regionu Occitanie w South z Francji . Przecina dzielnice Saint-Georges i Capitole , obie w sektorze 1 miasta. Należy do niezwykłego zabytku Tuluzy .
Rue de la Pomme łączy się z następującymi pasami ruchu, w kolejności rosnącej („g” oznacza, że ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):
Rue de la Pomme nie jest bezpośrednio obsługiwana przez transport publiczny w mieście . Jest jednak w bezpośrednim sąsiedztwie dworca Capitol w linii z metra . Jest również w pobliżu przystanków wahadłowych
Miasto.
Kilka stacji rowerowego podziału VélôToulouse są rue de la Pomme lub w pobliżu ulic stacje n O 1 (12 rue de ciężarów oleju ) i N O 3 (62 rue de la Pomme).
W średniowieczu obecna ulica de la Pomme była zwykle podzielona na trzy części. Pierwszy z ulicy Cantegril do ulicy Fourbastard miał nazwę w XIV th century, ze Rue du Puits-des-deux-krawędzi, to znaczy „dwie ulice” ( Carriera w Occitan ), bo dobrze o tej nazwie był na skrzyżowaniu obecnych ulic Pomme i Fourbastard. Na XVI th wieku ulica ta przyjęła nazwę ulicy Estagnères-Vieils bo nie było wielu rzemieślników dekarstwo ( estanhièro w Occitan), twórcy cyny . Na drugiej części ulicy, ulica Fourbastard na ulicy St. Pantaleon , spotkaliśmy połowie XIV th wieku XV th century, nazwę ulicy Łańcucha dobrze do-Cadène lub de-la-. Ostatnia część ulicy św Pantaleon Street do Capitol Square , była pod koniec XIII th century nazwa ulicy Fréniers lub Frénétiers, którzy mu fréniers (mieli Frenier w Occitan), rzemieślników wykonane hamulce. Cała ulica była również XV th nazwa wieku ulica zmyślonych, producentów oraz „krawców z obrazów ” ( urojony „image-maker” w Occitan), jak go nazywano je malarze, oświetlacze rękopisów i rzeźbiarzy, którzy pracowali w tej ulicy.
Dostała nazwę ulicy Apple w początkach XVII th stulecie i Logis de la Pomme, gospoda, że był jego znak (miejsce obecnego n o 40). W 1794 r., W czasie rewolucji , decyzją gminy zmieniono nazwy ulic i ochrzczono ulicę rue Ça-va - w nawiązaniu do słynnej rewolucyjnej pieśni, która w 1789 r. Zapowiedziała: Ça ira - ale nazwa ta nie zmieniła się. przetrwać.
W średniowieczu ulica należała głównie do stolicy Saint-Étienne i przez niewielką część, po zachodniej stronie, między rue du Fourbastard i rue des Estagnères-Vieils (obecnie rue des Arts ), do capitoulat de la Pierre . Jest zorganizowana wokół studni publicznej, na skrzyżowaniu ulic rue de la Barutte , studni Cadène ( cadena w języku prowansalskim ).
Ulica ta znajduje się w sercu dzielnicy rzemieślników i kupców miasta i łączy dzielnicę Domu Wspólnego (obecnego Kapitolu ) z Place Saint-Georges , jednym z głównych rynków, a stamtąd z Porte Saint- Étienne i dzielnica katedralna . Jest zamieszkana przez wielu rzemieślników i na XIII th wieku co najmniej, z rzeźbiarzy ( wyimaginowanych w średniowiecznej Occitan ), to znaczy, „Producenci” obraz, rzeźbiarzy, malarzy i oświetlacze rękopisów. Znane są w ten sposób w końcu XV, XX wieku malarzy Jean Pompignac (miejsce bieżącym N O 72) i Bertrand Portat (miejsce bieżącym N ° 72). W górnej części ulicy są inni rzemieślnicy, zwłaszcza blacharze ( estanhièros w prowansalskim), założyciele i garncarze cyny w górnej części ulicy oraz fréniers ( frenièrs w Prowansji), producenci hamulców, na dole ulicy, za rue Pantonières (obecnie rue Saint-Pantaléon ). Aktywność ulica wyjaśnia obecność w połowie XV th wieku, hotelu, domu Libra, który porusza się na koniec wieku Argentiers ulic (prąd Leon Gambetta-ulicy ).
Ulica jest także domem dla połowy XIV -tego wieku, kilka instytucji religijnych. W 1350 roku, przez testamentowych darowizn Jean-Raymond de Comminges, którzy byli arcybiskup Tuluzy , klasztor des Onze-Mille-Vierges powstała (lokalizacja bieżącego n o 61 rue de la Pomme i n o 3 i 5 rue Saint-Pantaléon ), na rzecz kanoniczek katedry św. Szczepana , kierujących się regułą św . Augustyna . Jean-Raymond de Comminges wyraził życzenie, aby nowy klasztor został zbudowany jak najbliżej katedry, ale nie znajdujemy innego wystarczająco dużego terenu niż ten, który rozciąga się między rue des Imaginaires a rue des Pélégantières. Narrow (obecnie rue Baour-Lormian ). Pierwszy kamień klasztoru położono w 1350 r., Ale zakonnice osiedliły się dopiero w r16 października 1356 : jest wtedy dwieście zakonnic, które dzień i noc poświęcają się modlitwie i wychowaniu młodych dziewcząt. Szybko canonesses wziął nazwę Saint-Pantaleon, ponieważ ich kaplicy (miejsce obecnego n ° 61) poświęcony był nim od relikwie tego świętego został spadku do niego przez Jean-Raymond de Comminges. Wkrótce potem, w 1359 roku, papież Innocenty VI , który w młodości studiował prawo na Uniwersytecie w Tuluzie , założył Collège Saint-Martial (lokalizacja bieżącego n o 1 do 3 place du Capitole). Kolegium na południe od dzielnicy uniwersyteckiej jest otwarte dla 20 studentów.
Ulicę kilkakrotnie nawiedzają pożary, zwłaszcza w 1463 r., Które zniszczyły znaczną część zabudowy ulicy. Pomimo Dekrety capitularies zakazu konstrukcji drewnianych, nadal koniec XV -tego wieku w następnym wieku (obecny n o 13, 47 i 49; 18 i 20).
W dzisiejszych czasach populacja rzemieślników pozostaje silnie obecna. Image-twórcy są nadal liczne: jeden spełnia XVIII th malarz wieku Jean Michel i jego syn rzeźbiarza Jean Mailhol (prąd n o 38) i rzeźbiarz Jean-Baptiste Rascouaille mówi Castelnau (miejsce obecnego n ° 19). Inne zawody są także obecne, takie jak chirurg głównego Ramond Godolin, ks poety Peire Godolin (lokalizacja bieżącego N ° 2). W środku XVIII -tego wieku, w budynku w pobliżu Place Saint-Georges urodził Dominique Dupuy , syn piekarza Jean Dupuy (obecnie n o 49). Ulica jest także domem dla schronisk, szczególnie St. Michael Hostellerie pośród XVI th century (aktualna lokalizacja n o 28-30) i Logis de la Pomme - w Ostalaria z Poma w Occitan - następnym stuleciu (miejsce obecnego n o 40).
Członkowie elity Tuluzy, zwłaszcza zamożni kupcy, są również liczniejsi na rue des Imaginaires. Niektóre z nich są rezydencje budowania, jak Jean de Bernuy , wiodący handlowych Pasteliers , który zbudował hotel , który potem dał swemu synowi, Guillaume de Bernuy (prąd n o 5). Mamy również znaleźć, w połowie stulecia, Marin Gascon, capitoul w 1555-1556 i 1556-1557, autor fałszywej woli „ Dame Clemence ” (lokalizacja bieżącego n ° 29). Obecność tych bogatych sklepów rośnie w następnym wieku, w którym nie mniej niż osiem szeryfów: Kamień Barail, Pana Mervilla i capitoul w 1633-1634 (miejsce bieżącym N ° 70); M. de Coupette, capitoul w 1655-1656 (lokalizacja bieżącego N o 7-9); Jean-Bernard Albert capitoul w 1663, 1668, 1674, 1677 i 1704 (stary n o 54-56); Francois Chambert, capitoul w 1666-1667 (dawniej n O 39); Blandinière Pierre Pan Portic i capitoul w 1669-1670, kierownik Konsystorzu 1693 (strony bieżącego N ° 24); Bernard Dejean, capitoul w 1673-1674, kierownik Konsystorzu w 1681-1682 (lokalizacja bieżącego N ° 30); Dominique Baladié, capitoul w 1682-1683 i 1689-1690 (prąd N ° 38); Jean d'Azemar, capitoul w 1687-1688 (obecny n O 57).
W XVIII XX wieku ul zmienia powierzchnię nowe budowle budowane w stylu klasycznym i piękne fasady ozdobione balkonów z kutego żelaza (prąd n o 21 do 25, 53 i 59; 34 i 54). W jednym z tych domów jest zainstalowany Picot Lapeyrouse rodziny, w tym Philip, szeryf w 1738 roku i jego syna Filipa , burmistrz Tuluzie od 1800 do 1806 roku (dawny n o 60). Ponadto, znajduje się w domu notarialnego Jean-Pierre Amilhau, co-panem Mérinville , urodzony w 1793 roku Pierre Amilhau (prąd N ° 66).
Podczas rewolucji francuskiej w 1791 r. Wspólnoty religijne zostały zniesione: kanoniczki Saint-Pantaléon, których było ponad 49, zostały rozproszone. Kościół Saint-Pantaléon został najpierw przekształcony w salę balową, a wkrótce potem sprzedany, podobnie jak klasztor, jako własność narodowa , za 80 000 funtów braciom Laromiguières.
W XIX th wiekuW XIX -tego wieku, gmina Toulouse podejmuje szeroko zakrojone prace, aby oczyścić miasto. Pierwszym krokiem jest poszerzenie ulic miasta. Projekty planują powrót fasadę doprowadzić ulicę szerokości 8 metrów, a kilka budynków zostało przebudowane w stylu klasycystycznym z pierwszej połowy XX wieku (obecny n o 5, 17 do 19 i od 61 do 73; n o 4 do 8, 12 bis , 24-26 i 70 do 72). Prace koncentrowały się również w 1852 roku na wykopaniu nowego kanału, który biegnie od Place des Puits-Clos do miejsca Saint-Pierre , gdzie wpada do Garonne , przechodząc przez rue Saint-Pantaléon , rue de la Pomme, Place du Capitole i Rue Pargaminières .
Dzielnica rue de la Pomme jest animowana przez licznych sklepów, takich jak stoisk zajmowanych przez szewca i poeta Louis Vestrepain (prąd n o 61 od 1840 do 1855 roku, następnie n o 30 od 1855 do 1862), zegarmistrzostwo -Bijouterie Ancely z rodzina, która ma szeroki obszar na zachodzie Tuluzy, ale także drukarek i księgarzy takich Dagalier, który wydał wskaźnik Toulouse w 1833 roku, a następnie zagraniczny przewodnik w Tuluzie (prąd n o 71), lub Dupin publikuje katalog administracyjnej i biznesu (prąd n o 14) lub na zakupy i nowe wzory, podobnie jak w angielskim Malle (aktualny n o 24-26), Bon Marché Tuluza do Paul Dupuy (dawny n o 54), amerykański Bazar (prąd n o 53) i niebieskim Dahlia (prąd n o 59), krawiec English The Red House (obecnie n o 40), szewc Pałac Buty (prąd n o 36) i kapelusznik Lizoń (prąd n o 42). W końcu znaleźliśmy, szczególnie po stronie Capitol Square wielkich kawiarniach i hotelach, jak w języku angielskim (prąd kawa n o 61), Gates Hall (byłej n ° 54) i Hotel London (były nr ° 60).
W latach 1869-1873, w ramach prac zaproponowanych przez inżyniera Urbaina Maguèsa , rue de la Pomme została odwrócona do góry nogami przez otwarcie nowej ulicy Longitudinale, zwanej rue d'Alsace-Lorraine . Kilka budynków zburzono, aby umożliwić stworzenie nowej ulicy (stary n o 44-52 i 29-39). Budynki w stylu Haussmanna , charakteryzujące się lekką architekturą ceglaną, żeliwnymi balkonami i ważnym wystrojem rzeźbiarskim, są wysokie, szczególnie w drugiej części ulicy, między rue d'Alsace-Lorraine a rue du weight-to -oil (obecny n O 7, 9, 27, 29 i 39; 40, 64). Wymaga to niektóre z nich, architekci Toulouse najbardziej znanych, jak Achilles Ambialet (prąd n o 7) i Henri Bach (prąd n o 5). Bliskość rue d'Alsace-Lorraine odmienia handel uliczny i przyciąga domy towarowe ,
W XX TH i XXI th wiekuPodczas XX -go wieku, zwalczanie niskiej obudowie przynosi wyburzenie kilku starych domów corondage podczas gdy budynki są podnoszone przez biura architektów Tuluza, jak obecny n ° 55 W 1930 roku bieżącym n ° 41-45 i aktualną n O 42 w roku 1959. w 1934 r department store Monoprix jest otwarty na ulicy Apple (stary n o 54-56). Istnieje również wiele sklepów, głównie związane z wytwarzaniem i odzieży takiej Sylva (prąd N ° 15) palców Fairy (prąd N ° 34) trybu Dorys (prąd N ° 61), sposoby Jane (obecny n O 63), lub szewc Au rzeczywistym Ressemelage d Amérique (dawniej n O 60). W 1933 roku Marie dissard , który szycie inspektora dla wszystkich szkół gminnych, otworzył sklep „kobiece błahostki” We współczesnej Doll (prąd n o 40). W 1942 roku, po wcześniej pracował dla sieci Berteaux w 1941 roku przeniósł się do jej domu w Paul Meriel ulicy (były n ° 12, w bieżącym n ° 4) PC sieci Pat O'Leary , gdzie jest dedykowany pod pseudonimem " Françoise ”, do ucieczki sojuszniczych bojowników. Po zlikwidowaniu sieci przez gestapo w 1943 r. Utworzyła sieć Françoise , która kontynuowała swoją działalność aż do wyzwolenia , wSierpień 1944.
W drugiej połowie XX -go wieku, ulice Apple pozostaje jedną z głównych ulic handlowych w centrum miasta. Historyk Pierre Salies kółko, w 1950 roku, obecność licznych sklepów odzieżowych i prêt-à-porter, jak Alba de Paris (obecnie n o 39), Jose i Jacqueline (prąd n o 61) i Maria Teresa (dawny n o 62) koronkarstwa w Brugii (prąd n ° 43), przy czym percale pasmanterii Alzacji (prąd n o 49), nowy Lutèce (dawniej n o 58) tkaniny cantly (obecny n o 71), pończochy na Rysor (obecny n O 63) rękawicy Modern House (obecnie n O 73). Najbardziej spektakularną operacją pozostaje marka Monoprix, która wyburza pięć budynków, aby w latach 1963-1967 zbudować nowy dom towarowy na rogu rue d'Alsace-Lorraine, zaprojektowany przez dwóch architektów reprezentujących nowoczesny ruch w Tuluzie, The Christmas Maresquier i Paul orzecha włoskiego (obecnie n O 62).
Rue de la Pomme jest nadal zatłoczona ruchem samochodowym i pieszym. W 1977 r., Kiedy rue Saint-Rome i rue des Changes stały się pierwszymi deptakami w mieście, rozeszła się prośba o poszerzenie chodników przy rue de la Pomme. Pierwsze prace pół-piesze zostały ostatecznie podjęte, między Place Saint-Georges i rue d'Alsace-Lorraine, w latach 90. W 2013 r. Druga część ulicy, między rue d'Alsace-Lorraine i rue du Weight- de-l'Huile , jest z kolei zamknięty dla ruchu kołowego w ramach zagospodarowania terenu Place du Capitole przez architekta Joana Busquetsa . Dziś jest to jedna z najdroższych ulic w mieście, gdzie czynsze komercyjne sięgały od 900 do 1500 euro / m² w 2011 roku. Tę przemianę zaznaczyło również w 2018 roku zamknięcie Szanghaju, jednego z pierwszych gejowskich klubów nocnych, po duża transakcja dotycząca nieruchomości.
Fasada zachodnia wewnętrznego dziedzińca.
Klatka schodowa na wewnętrzny dziedziniec.
Fragment wystroju klatki schodowej.
Szprosowe okno.
Dwa budynki w współzależności .
Fasad budynków n O 13-15.
Szczegóły na fasadzie budynku n ° 15.
Dom położony na skrzyżowaniu ulic rue de la Barutte .
Fasada przy rue de la Pomme.
Przejście od wewnętrznego dziedzińca.
Elewacje wewnętrznego dziedzińca.
Winda i jej brama w stylu Art Deco .
Neoklasycystyczny budynek z lat 70.
Portret Josepha Baylaca w 1935 r. ( Biuletyn informacyjny , biblioteka miejska .
Neorenesancyjny budynku przy N O 72.
Portret Josepha Baylaca ( Biuletyn Miejski , listopad 1935).
Tablica pamiątkowa Marie-Louise Dissard .