Bernuy Hotel

Hotel Jeana Bernuya Obraz w Infobox. Fasada Hôtel de Bernuy Prezentacja
Rodzaj Dwór
Style Gotycka architektura , renesansowa architektura
Budowa pomiędzy 1504 i 1535
Mieszkaniec Szkoła średnia Pierre-de-Fermata
Właściciel Gmina
Dziedzictwo Sklasyfikowane MH (1889)
Lokalizacja
Kraj  Francja
Region Oksytania
Departament Haute-Garonne
Gmina Tuluza
Adres 1 rue Gambetta
Informacje kontaktowe 43 ° 36 ′ 10 ″ N, 1 ° 26 ′ 28 ″ E
Lokalizacja na mapie Francji
zobacz na mapie Francji Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Tuluzy
zobacz na mapie Tuluzy Czerwony pog.svg

Hotelu Bernuy znajduje się w ulicy Leon-Gambetta w zabytkowym centrum Tuluzy i został zbudowany od 1503 do 1536 roku . Hotel został sklasyfikowany jako zabytek w 1889 roku .

Historia

Pochodzący z Hiszpanii Jean de Bernuy był jednym z najbogatszych handlarzy w Tuluzie , który dorobił się na handlu pastelami . W 1533 roku stał się capitoul .

Budowa hotelu odbyła się w dwóch kampaniach budowlanych. Pierwsza, realizująca architekturę gotycką z lat 1503-1520, dotyczy drugiego dziedzińca i jego wieży, a także głównego portalu. Druga kampania dotyczy pierwszego dziedzińca, zbudowanego w latach 1530-1536, jest tak reprezentatywny dla pierwszego renesansu, że został częściowo uformowany i odtworzony w Cité de l'Architecture et du Patrimoine w Palais de Chaillot w Paryżu.

Od 1567 roku w hotelu mieszczą się szkoły. Najpierw jezuickie kolegium od 1567 do 1762 , a następnie Royal College od 1764 roku . Dziś tworzy całość, która obejmuje kolegium i liceum im . Pierre-de-Fermata .

Gotycki dziedziniec i portal

Najpiękniejszym elementem gotyckiego dziedzińca jest sześciokątna wieża schodowa z siedmioma narożnymi oknami, wzniesiona przez murarza Merigo Caylę około 1504 r. Jean de Bernuy chciał, by była „tak wysoka, jak prokurator królewski”, jej ojczym. Osiąga 26,5 metra wysokości.

Ekstrawagancki portal w stylu gotyckim nosi motto Jeana de Bernuya: SI DEUS PRO NOBIS , początek zdania z Biblii oznaczającego „Jeśli Bóg jest z nami, kto będzie przeciwko nam? "

Renesansowy dziedziniec

Budynki tego dziedzińca zostały zaprojektowane przez architekta i rzeźbiarza Louisa Privata, który potrafił połączyć klasyczną dyskrecję z hiszpańską redundancją.

Na dziedzińcu i zwiedzającym dominują portrety właścicieli w medalionach. W górnej galerii okna po raz pierwszy w Tuluzie przedstawiają kolumny korynckie, których projekt zaczerpnięto z traktatu architektonicznego. Długie kolumny-kandelabry nadają dziedzińcu wyjątkowej monumentalności, której prestiż dodatkowo podkreśla obfite wykorzystanie kamienia, luksusowego surowca w Tuluzie ze względu na jego rzadkość i cenę na lokalnym rynku, co świadczy o bogactwie właściciela .

Dzięki ambitnej architekturze i nieproporcjonalnym rozmiarom duże niskie sklepienie jest najbardziej niezwykłym elementem tego dziedzińca. Przegrody kesonów, podobnie jak wiszące pośrodku róże, nie są zgodne z krzywizną sklepienia, lecz są ściśle pionowe, co znacznie utrudnia pracę kamieniarza.

Podczas tej drugiej kampanii gotycki portal wejściowy wzbogacono medalionami, które miały przedstawiać kupca i jego rodzinę.

Uwagi i odniesienia

  1. Wskazówka n o  PA00094533 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  2. Paul Mesplé, Vieux Hôtels de Toulouse , Toulouse, Editions du Pays d'Oc,1948, 194  s. , s.  33-43
  3. Toulouse Renaissance Exhibition (2018), interaktywny terminal informacyjny dotyczący renesansowych rezydencji. Link: https://www.vip-studio360.fr/galerie360/visites/vv-borne-toulouse/vv-borne-toulouse-fr-c.html  ; pisze: Colin Debuiche w asyście Mathilde Roy.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne