Rue Saint-Jacques (Paryż)

5 p  ARR t Ulica Saint-Jacques
Zdjęcie poglądowe artykułu Rue Saint-Jacques (Paryż)
Rue Saint-Jacques i Sorbona .
Sytuacja
Miasto 5 th
Dzielnica Sorbona
Val-de-Grâce
Początek 79, rue Galande i rue Saint-Severin
Koniec 84, bulwar Port-Royal
Morfologia
Długość 1550  m²
Szerokość 20  m²
Historyczny
Określenie 1806
Dawna nazwa Via Superior
Grant-Rue
Grant-Rue-Oultre-Petit-Pont
Grand'rue du Petit-Pont
Grand'rue Saint-Jacques-des-Prêcheurs
Grand'rue Saint-Étienne-des-Grès
Grand'rue Saint-Benoît-le- Beslournet
Grand'rue przy łóżku kościoła Saint-Severin
Grand'rue za Petit-Pont
Grand'rue w kierunku Saint-Mathelin
Grand'rue Saint-Benoît
Grand'rue Saint-Jacques
Geolokalizacja na mapie: 5. dzielnica Paryża
(Zobacz sytuację na mapie: 5. dzielnica Paryża) Ulica Saint-Jacques
Geolokalizacja na mapie: Paryż
(Zobacz sytuację na mapie: Paryż) Ulica Saint-Jacques
Obrazy na Wikimedia Commons Obrazy na Wikimedia Commons

Rue Saint-Jacques położony jest na lewym brzegu Sekwany, w 5 -tego  okręgu .

Lokalizacja i dojazd

Dawna główna oś miasta Gallo-Roman, nadal jest jedną z głównych tras tranzytowych przez Dzielnicę Łacińską , równoległą do Boulevard Saint-Michel (ale w przeciwnym kierunku dla ruchu samochodowego). Jej działalność charakteryzuje się obecnością działalności studenckiej, a w jej północnej części działalności turystycznej.

Zaczyna się na 79, rue Galande i kończy na 84, boulevard de Port-Royal . Z n os  1 bis i 2 bis do 161 i 184, gdy przechodzi on przez sąsiedztwie Sorbonie i n OS  163 i 186, 307 i 350, jeden z Val-de Grace .

Rue Saint-Jacques jest obsługiwana w pobliżu linii RER B , do stacji Saint-Michel - Notre-Dame , Luxembourg i Port-Royal , metrem(M) (10), na stacji Cluny - La Sorbonne oraz przy liniach autobusowych RATP 21 27 38 82 84 85 89 91.

Rue Saint-Jacques zbiega się z następującymi pasami, w porządku rosnących numerów (gdzie wskazuje, że ulica jest po lewej stronie, d po prawej), idąc tą ulicą od strony Sekwany:

Pochodzenie nazwy

Jej nazwa pochodzi od starej kaplicy Saint-Jacques, zważywszy na XIII th  wieku dominikanie , nazywany od jakobinów.

Historyczny

antyk

Dawny szlak galijski staje się główną osią galijsko-rzymską północ-południe pod nazwą Via Superior . Dziewięć metrów szerokości i solidnie wybrukowana droga do Genabum (Orléans) od rue des Feuillantines do bulwaru Port-Royal . Jej układ nawiązuje do południowej części cardo antycznej Lutecji , rzymskiego miasta, którego centrum znajdowało się w obecnej Dzielnicy Łacińskiej ( Luksemburg , Panteon ). Jest przedłużeniem rue du Petit-Pont i biegnie na południe wzdłuż rue du Faubourg-Saint-Jacques .

Średniowiecze

W średniowieczu była to główna arteria łącząca Paryż z Étampes i Orleanem . Był używany przez wielu pielgrzymów, którzy udali się do Saint-Jacques-de-Compostelle , z kościoła Saint-Jacques-la-Boucherie , którego ostatnią pozostałością jest obecna wieża Saint-Jacques, przy ulicach Saint-Jacques, Faubourg - Saint-Jacques i Tombe-Issoire .

Ulica wielokrotnie zmieniała nazwę. W XII -go  wieku, był nazywany "Grant-Street-Oultre-Petit Pont" "Mainstreet Petit Pont"; około 1280-1300, cytowany w Le Dit des rue de Paris przez Guillot de Paris w formie „Grant-Rue”. W XIII -go  wieku, zajęło jako sekcje następujące nazwy: "Grand'rue Saint-Jacques-of Preachers", "Grand'rue Saint-Etienne-des-Grès  ", „Grand'rue Saint-Benoît-le- Beslournet "," Grand'rue w pobliżu chevet kościoła Saint-Severin "," Grand'rue za Petit-Pont "," Grand'rue w kierunku Saint-Mathelin "," Grand'rue Saint-Benoît "," Wreszcie" Grand'rue Saint-Jacques ”, z powodu kaplicy Saint-Jacques, gdzie osiedlili się w 1218 r., w zakładzie, który stał się klasztorem jakobinów i przetrwał do 1790 r., dominikanie zakonnicy, bracia kaznodzieje , znani od jakobini. Ta droga, aż do rue de la Bourbe, od 1806 roku jest wreszcie nazywana „rue Saint-Jacques”.

Rue Saint-Jacques stanowiła jedną z granic lenna Clos de Garlande .

Porte Saint-Jacques w obudowie Philippe Auguste znajdował się między rue Soufflot i rue des Fossés-Saint-Jacques . Nazywana również „Porte Notre-Dame-des-Champs”, ponieważ służyła do dotarcia do przedmieścia i klasztoru noszącego tę nazwę, widziała przejście13 kwietnia 1436wojska Karola VII wkraczające do Paryża uwolnione od Anglików. Brama została rozebrana w 1684 roku.

Nowoczesne czasy

4 września 1557, rue Saint-Jacques to scena afery rue Saint-Jacques , krwawe wieści i preludium do wojen religijnych .

Od XVI TH do XVIII th  stulecia skoncentrowane są we Francji pierwsze drukarek i drukarek w księgarzy jak Golden Sun i Trzech Bocianów . Użycie zostało potwierdzone zatrzymaniem1 st kwiecień 1620nakazując wszystkim drukarzom i księgarzom w Paryżu ograniczyć się do dzielnicy uniwersyteckiej, wokół rue Saint-Jacques i nie wychodzić poza rue des Noyers , pod groźbą śmierci. W ten sposób ulica jest także miejscem, gdzie rytowników, takich jak Guillaume Chasteau , Laurent Samochody , Étienne Jehandier Desrochers , Edme Jeaurat , Jean-Baptiste Scotin , Noël Le Mire , Jean-Jacques Le Veau , Charles-François-Adrien Macret , Clément mieszkają .- Pierre Marillier lub Simon Thomassin .

Jest wymieniony pod nazwą „rue Saint Jacques” w rękopisie z 1636 roku.

Po 1806

Do 1806 r. rue Saint-Jacques była ograniczona do części objętej dawną klauzurą Philippe Auguste . Jej południowy kraniec znajdował się przy starej Porte Saint-Jacques, zburzonej w 1684 roku, znajdującej się na ulicy pomiędzy obecną rue Soufflot a rue des Fossés-Saint-Jacques . Poza tym obecna rue Saint-Jacques nosiła nazwę rue du Faubourg-Saint-Jacques.

Rue Saint-Jacques została przedłużona do tej części rue du Faubourg-Saint-Jacques aż do rue de la Bourbe i rue des Capucins , w miejscu bulwaru de Port-Royal zbudowanego w latach 1857-1867, który wchłonął te dwie starożytne ulice.

Ulica straciła na znaczeniu po otwarciu bulwaru Saint-Michel przez prefekta Haussmanna pod rządami Napoleona III . Ten nowy bulwar, równoległy do ​​znacznie szerszej rue Saint-Jacques, znajduje się zaledwie 200 metrów na zachód.

Wąska i nieregularna ulica Saint-Jacques została poszerzona w północnej części na mocy dekretu wyrównawczego z 1855 r. z 1907 r. Stare domy po parzystej stronie zostały zburzone, uwalniając kościół Saint-Séverin. Zachowało się jednak kilka budynków po nieparzystej stronie.

Budowa nowej Sorbony w latach 1893-1897 i fasada Lycée Louis-le-Grand w latach 1895-1898 również poszerzyły ulicę na podejściu do Montagne Sainte-Geneviève. Pomiędzy rue Soufflot i rue Gay-Lussac ulica odzyskuje średniowieczną ciasność. Upadek niektórych nowszych budynków zwiększa nieregularność jego układu.

23 marca 1918 , w czasie pierwszej wojny światowej , powłoki uruchomiony przez Big Bertha wybucha w Louis-le-Grand liceum znajduje się w n o  123 rue Saint-Jacques.

Bulwar Saint-Michel i rue Saint-Jacques są jednokierunkowe (dla dolnej części bulwaru) i odwrócone, dzięki czemu stanowią jedną z osi ruchu samochodowego Paryża.

Niezwykłe budynki i miejsca pamięci

Miejsce to było wówczas również miejscem starej Porte Saint-Jacques zburzonej w 1684 r. z klauzury Philippe-Auguste .

Na południe od tej lokalizacji rue Saint-Jacques była nazywana „rue du Faubourg Saint-Jacques” do 1806 roku. Od tego czasu ulica ta zaczyna się na skrzyżowaniu bulwaru Port-Royal.

Nie zlokalizowane

Dawni księgarze i drukarze

W kulturze popularnej

W filmie Les Yeux sans visage ( 1960 ) Georgesa Franju to właśnie na tej ulicy, przy wyjściu z Uniwersytetu Sorbony, Edna Grüberg ( Juliette Mayniel ) dyskretnie dostrzega młode dziewczyny, które mają służyć jako króliki doświadczalne. ( Pierre Brasseur ).

W powieści Sentimental Education przez Gustave Flaubert , Baptiste Martinon stary przyjaciel Fryderyka, leży w tej ulicy.

Uwagi i referencje

  1. Hillairet i Payen-Appenzeller 1985 , s.  438-449.
  2. Lazare 1844 .
  3. Louis Batiffol, La Vie de Paris sous Louis XIII , Éditions Calmann-Lévy, 1932, s.  232 .
  4. Alexandre Gady , La Montagne Sainte-Geneviève i Dzielnica Łacińska , Hoëbeke, 1998, ( ISBN  9782842300678 ) , s.  55
  5. [bpt6k4605797h / f6.item przeczytaj online] na Gallica
  6. Henri Sauval, Historie i badania starożytności miasta Paryża , t.  II , Paryż u Jacques Chardon, drukarza-księgarza, rue du Petit-Pont, na dole rue Saint-Jacques w La Croix d'Or .
  7. Lista drukarek i księgarzy w Mazarinades .
  8. Louis Moréri , Nowy dodatek do dużego słownika historycznego… , t.  2 , "HZ", Paryż, 1749.
  9. Żywoty świętych… , Paryż, Estienne-François Savoye, 1739.
  10. Claude Horry, Instytucja kościelnej praktyki dobroczynnej , Paryż, 1693, 862 s.
  11. Pouczające i ciekawe listy pisane z misji zagranicznych przez niektórych misjonarzy Towarzystwa Jezusowego , zbiór XVII w Paryżu w Nicolas Le Clerc, 1726, oraz zbiór XXIII w Złotej Księdze w 1738.
  12. „Vinchon, René, Joseph” , maitron-fusilles-40-44.univ-paris1.fr .
  13. klasztoru Mathurins był paryski dom z Trynitarze wcześnie XIII th  century aż do rozpuszczenia kolejności, w 1790 roku zajmował ziemię teraz ograniczony Rue Saint-Jacques, na Boulevard Saint Germain , w Hôtel de Cluny i rue Du Sommerard (dawniej zwana „rue des Mathurins-Saint-Jacques”). Paul i Marie-Louise Biver, op. cyt. , s.  231 .
  14. Aresztowanie wielkiego soboru w sprawie uzurpacji dóbr kościelnych 13 stycznia 1698 r .
  15. Przyjaciele Père Lachaise .
  16. Katarzyna Brut "rue Saint-Jacques od starożytności do średniowiecza" Les Dossier d'Archéologie , n o  371, wrzesień-październik 2015 str.  43 .
  17. Akt zgonu Philiberta Aspairta .
  18. Album Hugo , Gallimard , kol.  „Biblioteka Plejady”,1964, s. 24
  19. Guyot de Fère, Statystyka sztuk pięknych we Francji, katalog artystów francuskich , Paryż, 1835, s.  9
  20. „François Villon w Paryżu i Meung” , witryna Terre des writers.
  21. Didier Busson i Nicole Alix , Paryż, starożytne miasto , Centrum Zabytków Narodowych,2001, 160  pkt. ( ISBN  978-2-85822-368-8 , czytaj online ) , s.  42.
  22. Gaëtan I, Nonne M, Chronology Paul Durand-Ruel and the Impressionists , w Paul Durand-Ruel, le pari de l'impressionisme , katalog wystawy w Musée du Luxembourg 2014-2015
  23. Alexandre Gady, La Montagne Sainte-Geneviève i Dzielnica Łacińska: przewodnik historyczno-architektoniczny , Paryż, edycje Hoëbecke,1998, 327  s. ( ISBN  2-84230-067-X ) , s.  273-274.
  24. Alexandre Gady, La Montagne Sainte-Geneviève i Dzielnica Łacińska: przewodnik historyczno-architektoniczny , Paryż, edycje Hoëbecke,1998, 327  s. ( ISBN  2-84230-067-X ) , s.  274
  25. Barbe 1987 , s.  614.
  26. Wskazówka n o  PA75050006 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  27. Wskazówka n o  PA00088401 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  28. Wskazówka n o  PA00088411 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  29. Louis Bulteau, Abrégé de l'Histoire de l'Ordre de Saint Benoist, gdzie omawiane są główni Święci, Znakomici, Fundacja i główne wydarzenia w Klasztorach. Wszystko zaczerpnięte z Dziejów Świętych, Kronik i Kart Klasztorów oraz innych starożytnych zabytków; wraz z tabelą chronologiczną. Przez ***** Kongregacji Świętego Maura , w Paryżu, u Jean-Baptiste Coignard, przy Złotej Biblii , rue Saint Jacques, 1684.
  30. Guy Coquille, Dzieła Mistrza Guy Coquille, Sieur de Romenay. T. 1, zawiera kilka traktatów dotyczących libertez Kościoła gallikańskiego, historii Francji i prawa francuskiego, między którymi kilka nie zostało jeszcze wydrukowanych, a inne zostały dokładnie poprawione , t. 1,  1 , nowe wydanie, 1703.
  31. Frédéric Barbier, Sabine Juratic i Annick Mellerio, Słowniki drukarzy, księgarzy i ludzi książki (1701-1789) AC , Droz, 2007, s.  279 .
  32. Charles Antoine Bourdot de Richebourg , Nowy zwyczajny generał Francji i ... , Paryż, 1724, t.III, Claude Robustel, rue Saint Jacques à l'Image Saint Jean.
  33. Nicole Alix i Rosine Leprévots "The galloromańskim malowidła odkryto 242 Saint-Jacques Street ( 5 p ARR). W 1974 r" Rotunda dokumenty , N O  1 1978 s.  77-84 , 4 ryc.
  34. Tabliczka umieszczona na zewnątrz, na ścianie zakładu.
  35. Wewnątrz budynku na głównym dziedzińcu umieszczona jest tablica w języku francuskim i angielskim.
  36. Hillairet i Payen-Appenzeller 1985 , s.  476-477.
  37. Tablica pamiątkowa przed budynkiem.
  38. Wskazówka n o  PA00088480 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  39. mdm - oficjalna strona domu kopalni i mostów i jezdni .
  40. Paul Alexis , Emil Zola. Notatki od przyjaciela , Rozdział V: Walka literacka , na Wikiźródłach .
  41. Barbé 1987 , s.  612.
  42. Statystyka sztuk pięknych we Francji, katalog artystów francuskich , Paryż, 1835, s.  7 .
  43. Marie-Ange Nami, „Marcel-Lenoir i fresk”, In Situ ( tekst online ).
  44. Genealogiczna historia Domu Francuskiego... , Sébastien Cramosy, rue Saint-Jacques à la Cigogne, 1628. Otrzymany jako księgarz-drukarz w 1606, przejął Deux Cigognes , słynną księgarnię swojego dziadka, Sébastiena Nivelle'a . Jego wnuk, Sébastien Mabre-Cramoisy (ok. 1637-1687) zastąpił go na stanowisku szefa Królewskiej Drukarni. Firma została zlikwidowana w 1698 r. Françoise Loir, córka paryskiego złotnika, wyszła za Sébastiena Mabre-Cramoisy w 1670 r. W 1697 r. uznana za bezprawną, w 1698 r. przystąpiła do likwidacji swojego przychodni. Publikowała także pod nazwą Sébastien Mabre-Cramoisy do 1698 r. Jean-Joseph Barbou kupił swoją kolekcję i dom w 1715 r. .
  45. W czerwcu 1609 odbył praktykę u paryskiego księgarza-introligatora Claude'a Bazina.2 września 1627 r. Zięć księgarza Jeana II de Heuqueville, do którego odnosi sukces. Członek Towarzystw Użytkowych i Grand-Navire. Ojciec księgarzy Claude, Georges II, Louis i Pierre II Josse, teść księgarza Charlesa Angota. Drukuje w 1653 Oraison żałobnej Anne-Marie de Lorraine, opactwa Pont-aux-Dames księdza Cosme Rogera ( online ).
  46. Dom Georges Viole, La Vie de Saincte Reine virgin et męczennik , wydanie drugie, w Paryżu u Jeana Piota, rue Saint-Jacques w La Salamandre d'argent , 1653.
  47. Młody brat paryskiego księgarza Edme I Couterota. Pochodzi z Ormes-sur-Voulzie (Seine-et-Marne). Przyjęto praktykanta wmaj 1650ze swoim bratem Edme I Couterot. Drukarka pokwitowań-księgarz włączona13 marca 1664 r, nigdy nie pracował w drukarni. Sprzedaje swój fundusz Jeanowi II Villette wLipiec 1692ale nadal ćwiczył co najmniej do 1699 roku. Powiedział, że ma 65 lat i nie ma założenia podczas badaniaListopad 1701zmarł przed 1714 r. Od 1683 r. współpracował ze swoim siostrzeńcem Louisem Guérinem (por. data.bnf.fr ).
  48. Claude Le Laboureur, Les Mazures z królewskiego opactwa Isle Barbe-les-Lyon lub ...
  49. Postępowanie Prawdziwego Chrześcijanina , 1694 .
  50. Tondouze, Vauban , druk, 1703 lub 1704 .
  51. Robert Bonnart (1652-1733), Vauban w pełnej długości zażywający tabakę , rysunek, Paryż, Biblioteka Narodowa Francji.
  52. Jean-Baptiste-Michel Renou de Chauvigné dit Jaillot , Krytyczne, historyczne, topograficzne badania miasta Paryża , Paryż, w sierpniu. Targowisko. Starszy Lottin, 1774.
  53. Kontynuacja kluczowego lub historycznego dziennika o sprawach czasu , Ganneau, 1758, s.428.
  54. Martyrologia powszechna… , w Paryżu u F. Léonard, rue Saint Jacques w L'Écu de Venise , 1709.
  55. Lenain de Tillemeont, Pamiętniki w służbie kościelnej historii pierwszych sześciu wieków... , Paryż, Charles Robustel, rue Saint Jacques, Au Palmier , 1711.
  56. Michel Félibien, Historia miasta Paryża… , tom I, Paryż, u Jean Desessartz, 1725.
  57. Historia literacka Francji… , 1735, w sprzedaży w Paryżu w tych księgarniach.
  58. Daire, Historia miasta Amiens… , tom II, u wdowy po Delaguette.
  59. Żywoty świętych… , Paryż, u J.-T. Herissant, rue Saint Jacques, 1739.
  60. Traktat historyczno-praktyczny o pieśni kościelnej… , Paryż, 1741.
  61. „Gabriel Martin” na histoire-bibliophilie.blogspot.com .
  62. Wszyscy sprzedali francusko-łaciński słownik uniwersalny , ich nazwiska widniały na pierwszej stronie książki.
  63. BNF. [1]
  64. BNF, [2]
  65. BNF, [3]
  66. Siostrzeniec Jean-Baptiste III Coignard, BnF, [4]
  67. Ojciec Gabriel Daniel, Abrégé d'Histoire de France ... od 1350 do 1422 , Paryż, 1751, w (patrz lista)
  68. Jean-Jacques Rousseau, Wyznania , księga VII.
  69. François-Alexandre Aubert de La Chenaye-Desbois, Słownik szlachty, zawierający genealogie ... , Paryż, chez la veuve Duchesne, 1772.

Bibliografia