Motto | „Braterstwo, sprawiedliwość, praca” |
---|---|
Hymn | New Dawn |
Status |
Komunistyczna jeden - partia państwo republika |
---|---|
Stolica | Porto-Novo |
Język | Francuski |
Zmiana | Franc CFA |
30 listopada 1974 | Oficjalne przystąpienie kraju do marksizmu-leninizmu |
---|---|
30 listopada 1975 | Proklamacja Ludowej Republiki Beninu |
26 sierpnia 1977 | Przyjęcie nowej konstytucji |
2 grudnia 1990 | Nowa konstytucja przyjęta w referendum, porzucenie popularnego przymiotnika |
1975 - 1990 | Mathieu Kérékou |
---|
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
The Ludowa Republika Beninu był reżim polityczny Benin od 1975 do 1990 roku . Kraj był wtedy rządzony przez Partię Rewolucji Ludowej w Beninie , partię inspirowaną marksizmem-leninowcem .
Reżim Ludowej Republiki Beninu przeszedł w czasie swojego istnienia ważne przemiany: krótki okres nacjonalistyczny (1972-1974); faza socjalistyczna (1974-1982); oraz faza obejmująca otwarcie na kraje zachodnie i liberalizm gospodarczy (1982-1990).
Plik 26 października 1972armia przejmuje władzę w Republice Dahomej i rozwiązuje Radę Prezydencką oraz Zgromadzenie Narodowe. Dowódca Mathieu Kérékou zostaje szefem nowego rządu. Plik30 listopada 1972jest publikowane przemówienie programowe „Nowa polityka niepodległości narodowej” . Powstaje nowy organ - Narodowa Rada Rewolucji : „trening ideologiczno-patriotyczny” staje się obowiązkowy. Zreformowano administrację terytorialną, burmistrzowie i posłowie zastąpili tradycyjne struktury (sołtysi, klasztory, księża animiści itp.). Plik30 listopada 1974wygłasza w Abomey , przed zgromadzeniem oszołomionych notabli, przemówienie głoszące oficjalne przyłączenie się jego rządu do marksizmu-leninizmu . Republika Dahomeju łączy się z ZSRR . Wybierane Revolution Party Beninu , pomyślany jako „awangardowy” partii , został stworzony w tym samym dniu. W 1974 roku pod wpływem młodych rewolucjonistów - „Ligueurów” - rząd uruchomił program o charakterze socjalistycznym: nacjonalizacja strategicznych sektorów gospodarki, reforma szkolnictwa, powołanie spółdzielni rolniczych i nowe struktury samorządu terytorialnego, rozpoczęcie kampanii mającej na celu wykorzenienie „sił feudalnych”, w tym plemienności. Pierwszy rok władzy „marksistowskiej” upłynął pod znakiem czystek w aparacie państwowym. Kérékou potępia, a czasami wykonuje egzekucje, różne osobistości byłego reżimu politycznego, a także niektórych swoich współpracowników: kapitan Michel Aipké, minister spraw wewnętrznych, zostaje zastrzelony przez ochroniarza głowy państwa w miejscu, które wydaje się być próba zamachu stanu. Plik30 listopada 1975, z okazji pierwszej rocznicy przemówienia Abomey, nazwa Dahomej zostaje symbolicznie porzucona na rzecz Beninu, nazwy Królestwa Beninu, które niegdyś kwitło w sąsiedniej Nigerii . Kraj staje się Ludową Republiką Beninu . Święto narodowe wyznaczono na 30 listopada , nawiązując do trzech dni 1972 , 1974 i 1975 , nazywanych przez reżim „Trzech Chwały” .
W styczniu 1977 r. Próba zamachu stanu, znana jako Operacja Shrimp , prowadzona przez najemnika Boba Denarda i wspierana przez Francję , Gabon i Maroko , zakończyła się niepowodzeniem i pomogła wzmocnić reżim, który teraz oficjalnie był zorientowany na rząd jednopartyjny . Konstytucja została przyjęta 26 sierpnia tego samego roku, a jej artykuł 4 stanowi, że „w Ludowej Republice Beninu drogą do rozwoju jest socjalizm . Jej filozoficznym fundamentem jest marksizm-leninizm, który należy w żywy i twórczy sposób zastosować do realiów Beninu. Wszystkie działania narodowego życia społecznego w Ludowej Republice Beninu są organizowane na tej drodze pod przywództwem Ludowo-Rewolucyjnej Partii Beninu, awangardowego oddziału wyzyskiwanych i uciskanych mas, wiodącego trzonu całego ludu Beninu. i jego rewolucja ” . Podstawowe prawo ustanawia wszechmocne zgromadzenie narodowe.
Opozycji nakłada się kaganiec, a więźniowie polityczni pozostają przetrzymywani przez lata bez procesu; wybory odbywają się w systemie pojedynczych kandydatur. Prowadzone są kampanie na rzecz rozwoju obszarów wiejskich i poprawy edukacji. Rząd prowadzi również politykę antyreligijnych inspiracji w celu wykorzenienia czarów, „sił zła” i „wstecznych wierzeń” ( voodoo , tradycyjna religia dobrze ugruntowana na Południu, jest zabroniona), co nie przeszkadza Kérékou , kilka lat później, od posiadania swojego osobistego marabuta . Ludowa Republika Beninu otrzymuje jedynie skromną pomoc od innych krajów komunistycznych, witając kilka zespołów pomocników z Kuby , NRD , ZSRR i Korei Północnej . Wybrany na prezydenta przez Rewolucyjne Zgromadzenie Narodowe w 1980 roku , wybrany ponownie w 1984 roku , Mathieu Kérékou uniknął trzech prób zamachu stanu w 1988 roku .
Benin podejmuje szeroko zakrojone programy rozwoju gospodarczego i społecznego, ale bez przekonujących rezultatów. Niewłaściwe zarządzanie i korupcja osłabiają gospodarkę kraju. Strategia uprzemysłowienia rynku krajowego Beninu prowadzi do eskalacji zadłużenia zagranicznego. W latach 1980-1985 roczna obsługa zadłużenia zagranicznego wzrosła z 20 do 49 mln dolarów, produkt narodowy brutto spadł z 1,402 do 1,024 mld dolarów, a wielkość zadłużenia wzrosła z 424 do 817 mln. Trzej byli prezydenci, Hubert Maga , Sourou Migan Apithy i Justin Ahomadegbé (uwięziony w 1972 r. ) Zostali zwolnieni w 1981 r .
W latach 80. sytuacja gospodarcza Beninu stawała się coraz bardziej krytyczna. Kraj ten odnotowuje wysokie wskaźniki wzrostu gospodarczego (15,6% w 1982 r., 4,6% w 1983 r. I 8,2% w 1984 r.), Ale zamknięcie przez Nigerię granicy z Beninem prowadzi do gwałtownego spadku dochodów z ceł i podatków. Państwo nie jest już w stanie wypłacać pensji urzędnikom.
W 1986 roku sytuacja gospodarcza w Beninie stała się krytyczna: reżim, nazywany już ironicznie „marksizm-beninizm” , odziedziczył przydomek „laksizm-leninizm” . Popularna plotka głosi, że liczba przekonanych zwolenników reżimu nie przekracza kilkunastu. Rolnictwo jest zdezorganizowane, Bank Handlowy Beninu zrujnowany, a społeczności są w dużej mierze sparaliżowane z powodu braku budżetu. Na poziomie politycznym naruszenia praw człowieka, w tym przypadki tortur na więźniach politycznych, przyczyniają się do napięć społecznych: Kościół i związki w coraz większym stopniu sprzeciwiają się reżimowi. Plany MFW z 1987 r. Narzuciły drakońskie środki gospodarcze: dodatkowe 10-procentowe podatki od wynagrodzeń, zamrożenie zatrudnienia i obowiązkowa emerytura. Plik16 czerwca 1989, Ludowa Republika Beninu podpisuje z MFW swój pierwszy plan dostosowawczy w zamian za ulepszony instrument dostosowania strukturalnego (ESAF) w wysokości 21,9 mln specjalnych praw ciągnienia MFW. Planowane są: ograniczenie wydatków publicznych i reforma podatkowa, prywatyzacja, reorganizacja lub likwidacja przedsiębiorstw publicznych, polityka liberalizacji i obowiązek zaciągania wyłącznie kredytów po stawkach preferencyjnych. Porozumienie z MFW pomaga wywołać masowy strajk studentów i urzędników, domagających się wypłaty pensji i stypendiów. Plik22 czerwca 1989kraj podpisuje pierwszą umowę w sprawie zmiany harmonogramu z Klubem Paryskim na kwotę 199 milionów dolarów; Beninowi udzielono 14,1% redukcji zadłużenia.
Niepokoje społeczne i polityczne, katastrofalna sytuacja gospodarcza i upadek reżimów komunistycznych w Europie sprawiły, że Mathieu Kérékou zgodził się położyć kres własnemu reżimowi. W lutym 1989 r. List pasterski podpisany przez jedenastu biskupów Beninu wyraża potępienie Republiki Ludowej. Plik7 grudnia 1989Kérékou przejmuje inicjatywę i zaskakuje ludność, wydając oficjalne oświadczenie ogłaszające porzucenie marksizmu-leninizmu, likwidację urzędu politycznego i zamknięcie komitetu centralnego partii. Rząd zgadza się na ustanowienie Krajowej Konferencji, skupiającej przedstawicieli różnych ruchów politycznych. Otwarcie konferencji19 lutego 1990 : Mathieu Kérékou wypowiada się tam dwudziestego pierwszego dnia i publicznie przyznaje się do niepowodzenia swojej polityki, deklarując, że się wstydzi. Prace konferencji decydują o przygotowaniu projektu nowej konstytucji i ustanowieniu demokratycznego procesu, który zapewni rząd tymczasowy powierzony premierowi. Kérékou pozostaje tymczasowo głową państwa. Mathieu Kérékou oświadczył 28 lutego pod adresem Konferencji: „Przyjmuję wszystkie wnioski z waszej pracy” .
Rząd przejściowy, ustanowiony w 1990 r. , Toruje drogę do powrotu demokracji i wielopartyjności . Nowa konstytucja zostaje przyjęta w drodze referendum2 grudnia 1990. Oficjalna nazwa Beninu zostaje zachowana dla kraju, który staje się Republiką Beninu . Premier Nicéphore Soglo zdobył 67,7% głosów i pokonał Mathieu Kérékou w wyborach prezydenckich w marcu 1991 roku . Mathieu Kérékou akceptuje wyniki wyborów i pozostawia władzę. Został ponownie prezydentem republiki, wygrywając wybory w 1996 roku , porzucając w międzyczasie wszelkie odniesienia do marksizmu i ateizmu, aby zostać pastorem ewangelicznym. Jego powrót do władzy nie oznaczał przywrócenia reżimu marksistowsko-leninowskiego w Beninie.