Pietro Tenerani

Pietro Tenerani Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Francesco Gaj , Portret Pietro Teneraniego (1869),
Rzym , Accademia di San Luca . Kluczowe dane
Imię urodzenia Pietro Angiolo Tenerani
Narodziny 11 listopada 1789
Torano, Carrara
Śmierć 14 grudnia 1869
Rzym
Narodowość Włochy
Zawód Rzeźbiarz
Trening Accademia di Belle Arti di Carrara (it)
Małżonka Lilla Montobbio
Potomków Faustyny,
Enrichetty,
Carlo Tenerani

Pietro Angiolo Tenerani urodził się w Carrara dnia11 listopada 1789i zmarł w Rzymie dnia14 grudnia 1869jest włoskim rzeźbiarzem .

Jest jednym z sygnatariuszy manifestu włoskiego puryzmu .

Biografia

Pietro Tenerani urodził się w Carrarze , znanej na całym świecie z białego marmuru , gdzie życie artystyczne zawsze było bogate i intensywne. Pochodzi z rodziny szlacheckiej włoskiej, jest synem Ceccardo Filidei Tenerani i Marii Antonii Marchetti, siostry Pietro Marchetti di Carrara, architekta i profesora rzeźby. Jego pradziadkiem jest rzeźbiarz Giuliano Finelli , który sam jest wnukiem słynnego malarza Giovanniego Lanfranco . Jego brat Giuseppe Tenerani również jest rzeźbiarzem i był, podobnie jak on, uczniem Bertela Thorvaldsena . Jego córka Faustyna jest żoną hrabiego Hervé de Saisy de Kérampuil , francuskiego polityka, a jego syn Carlo Tenerani jest inżynierem i architektem pasjonującym się sztuką i fotografią.

Pietro Tenerani był szkolony od 1803 roku przez Lorenzo Bartoliniego w Akademii Sztuk Pięknych w Carrara, gdzie był również pod wpływem swojego wuja Pietro Marchettiego (działającego w latach 1789-1850) oraz francuskiego malarza Jean-Baptiste Frédéric Desmarais (1756-1813) . Tenerani uzyskał stypendium w 1813 r. Na studia w Rzymie i osiadł tam w 1814 r. W szczególności pobierał lekcje malarstwa aktu w Académie de France i uczęszczał do pracowni Gaspare Landi . Jako podstawowy test każdego przyszłego rzeźbiarza wykonuje kopię jednego z Dioscuri - kolosalnego starożytnego posągu Kastora i Polluksa znajdującego się na Monte Cavallo, a teraz na Piazza del Quirinale  - ale niszczy swoją kopię. Pozostanie w Rzymie przez całe życie, gdzie będzie uczniem Antonio Canovy i Bertela Thorvaldsena .

W 1816 roku otrzymał ważne uznanie, wygrywając Premio dell'Anonimo , ustanowione przez Canovę , dla swojego szacownego Zmartwychwstałego Odkupiciela . Pod koniec 1815 roku zetknął się z Bertelem Thorvaldsenem, z którym pracował w jego pracowni przy Piazza Barberini . Zasłynął swoją Abandoned Psyche (ok. 1817, Florencja , galeria sztuki współczesnej ).

Jego prace są przechowywane w kilku muzeach na całym świecie. Wystąpiły o niego takie osobistości jak Madame Récamier ), prałaci i głowy państw z całej Europy. Wśród rzeźb ilustrujących klasyczną mitologię jest autorem Flory , Psiche svenuta ( Fainted Psyche ) i Psiche abbandonata (1817), które charakteryzują się bardzo gładką i delikatną rzeźbą.

Jest sygnatariuszem manifestu włoskiego puryzmu (1843). W 1846 roku wykonał monumentalny brąz z wizerunkiem Simóna Bolívara w Bogocie .

Był prezesem Accademia di San Luca (1856-1859; 1867-1869), prezesem Muzeów Kapitolińskich (1858) i dyrektorem Muzeów Watykańskich od 1860 roku.

Wśród jego uczniów wyróżnia się Manuel Vilar , który w 1846 roku został dyrektorem szkoły rzeźby Akademii San Carlos w Meksyku .

Pracuje

Krytyczny odbiór

Nagrody

Uwagi i odniesienia

  1. Muzeum Thorvaldsenów w Kopenhadze
  2. Wspomnienia i korespondencja zaczerpnięte z artykułów Madame Récamier , opublikowanych przez Amélie Lenormant, Ed. Michel Lévy frères, t. 2, 1859.
  3. Joaquim Nadal i Farreras i Philippe Wolff, Historia Katalonii , Toulouse, Privat ,1982, 559  s. , s.  168.
  4. Stendhal, Walks in Rome , t. 1, wyd. Martineau, str.  53 .
  5. Podróże historyczne i literackie , t. III, 1832, s.  137 .

Załączniki

Źródło

Bibliografia

Linki zewnętrzne