Pierre Bergé

Pierre Bergé Obraz w Infoboksie. Pierre Bergé we wrześniu 2012 r. Funkcjonować
Ambasador Dobrej Woli UNICEF
Biografia
Narodziny 14 listopada 1930
Saint-Pierre-d'Oléron
Śmierć 8 września 2017 r.(w wieku 86 lat)
Saint-Rémy-de-Provence
Imię i nazwisko Pierre Vital Georges Bergé
Narodowość Francuski
Zajęcia Biznesmen , pisarz , przemysłowiec , kolekcjoner sztuki
Małżonka Madison Cox
Yves Saint Laurent
Inne informacje
Właściciel Uparty
Członkiem Komitet Republiki Sekularystycznej
Nagrody Komendant Sztuk i List
Oficer Narodowego Orderu Zasługi,
Wielki Oficer Legii Honorowej (2015)

Pierre Bergé , ur14 listopada 1930w Saint-Pierre-d'Oléron ( Charente-Maritime ) i zmarł dnia8 września 2017 r.w Saint-Rémy-de-Provence ( Bouches-du-Rhône ), jest francuskim biznesmenem i filantropem , szczególnie aktywnym w sektorze high fashion .

Towarzysz Yves Saint Laurent , pomógł założyć dom mody o tej samej nazwie. W 1974 został wybrany prezesem Chambre Syndicale des couturiers i projektantów mody. Od 1977 do 1981 kierował teatrem Athénée, następnie, od 1988 do 1993, przewodniczył Operze Bastille i został mianowany „ambasadorem dobrej woli UNESCO  ” w 1993. Wsparcie medialne i finansowe ze strony Partii Socjalistycznej , a także kampanię na rzecz praw gejów . Zaangażowany w walkę z AIDS współtworzył stowarzyszenie Sidaction , którego do śmierci był prezesem. Był właścicielem magazynu Têtu doStyczeń 2013. W 2010 roku wraz z Xavierem Nielem i Matthieu Pigasse przejął kontrolę nad dziennikiem Le Monde poprzez dokapitalizowanie grupy Le Monde .

Biografia

Młodość

Pierre Vital Georges Bergé urodził się w opasce na głowie, w wiosce w gminie Saint-Pierre-d'Oléron , na wyspie Oleron , został rodzicami działacza anarchistycznego po przejściu przez SFIO do Blum . Jego matka, Christiane Sicard, jest amatorską sopranistką i nauczycielką, wyznawczynią pedagogiki Montessori . Zmarła w 2015 roku w wieku prawie 108 lat . Jego ojciec jest poborcą podatkowym. Bardzo szybko rodzina przeniosła się do La Rochelle (rue Gambetta 107, następnie chemin des Rochepierres 107), gdzie uczęszczał do liceum Fromentin . Jako nastolatek był stałym bywalcem Muzeum Historii Naturalnej, a w wieku 15 lat został nawet sekretarzem generalnym Towarzystwa Nauk Przyrodniczych. W niedziele lubi spacerować po popularnym targu La Pallice obok rodzinnego domu. Marrakesz miał później przypomnieć mu o zapachach przypraw z jego dzieciństwa. Studia przerywa tuż przed maturą.

W wieku 18 lat wyjechał do Paryża z zamiarem zostania dziennikarzem lub pisarzem. 12 października 1948, w dniu jego przybycia do stolicy , podczas spaceru po Champs-Élysées , poeta Jacques Prévert spada przed nim z okna budynku. Od najmłodszych lat interesował się literaturą i został księgarzem w pierwszych wydaniach. Odwiedza Mac Orlan , Cocteau – później stanie się posiadaczem praw moralnych do dzieła tego ostatniego – Aragona , Alberta Camusa , Sartre'a , Bretona . W 1950 roku poznał malarza Bernarda Buffeta , którego towarzyszem został i którego karierą kierował przez osiem lat, oraz Jeana Giono , który miał zająć ważne miejsce w jego życiu. Otrzymany przez Giono w Manosque szkicuje kilka strzępów życiorysu tego ostatniego, niezbyt przekonywającego.

W wieku 19 lat , skuszony sprzeciwem sumienia i przesiąknięty libertariańskimi lekturami , założył gazetę Patrie mondial z Garrym Davisem , rzecznikiem „  Obywateli Świata  ”. Pojawią się tylko dwa wydania.

Dom mody Yves Saint Laurent

W 1958 poznał Yves Saint Laurent , z którym jakiś czas później nawiązał romantyczny związek. W 1960 roku zaczął kierować karierą młodszego o sześć lat mężczyzny, później stylisty u Diora , którego pierwsza kolekcja Trapèze wywarła silny wpływ na świat mody.

Yves Saint Laurent, zawieszony, przez krótki czas przebywał w Diorze. Wezwany do służby, poprosił o zreformowanie i trafił do szpitala. Licencjonowany przez Jacquesa Rouëta, dyrektora zarządzającego Dior i zwolennika francuskiej Algierii , zastępuje go Marc Bohan . Yves Saint Laurent i Pierre Bergé postanowili następnie otworzyć własny dom mody, w którym twardy charakter drugiego kierował nieśmiałym i hedonistycznym temperamentem pierwszego. Z biegiem czasu ich życie miłosne jest często zakłócane przez kontakty zewnętrzne i używanie narkotyków przez Yves Saint Laurent; Pierre Bergé zagrozi nawet Jacquesowi de Bascherowi , oskarżając go o prowadzenie swojego towarzysza do sztucznych rajów. Para mieszkała w swoim mieszkaniu przy rue de Babylone do 1976 roku, kiedy to Pierre Bergé przeprowadził się, wyczerpany uzależnieniem od narkotyków swojej żony. Następnie zajmował apartament w Plaza Athénée , potem w Lutetia i wreszcie rue Bonaparte od lat 90.

Pierre Bergé znalazł w J. Macku Robinsonie w Atlancie ( Georgia ) osobę, która zapewniła fundusze niezbędne do stworzenia domu mody Yves Saint Laurent , a od 1962 roku zabrał się do odbudowy dolara za dolarem (w kredyt w rachunku bieżącym przyznany Pierwszemu Narodowemu Bankowi Miejskiemu ) marka Saint Laurent , sprzedana z konieczności za granicą.

W 1966 roku chcąc urozmaicić swoją działalność i zgodnie z trendem tamtych lat, Yves Saint Laurent i Pierre Bergé założyli wraz z Didierem Grumbachem Saint Laurent rive gauche , luksusowe wyroby gotowe według następującej formuły: modele zaprojektowane przez projektanta , produkowany przez zewnętrznego przemysłowca i dystrybuowany w sieci sklepów franczyzowych.

Za kulisami kolekcji drżą modelki, prowadzone żelazną pięścią przez tego „lewicowego” szefa, który schlebia sobie, że unika związków, rad zakładowych i strajków, ale który raz w roku rozdaje w formie premii prawdziwy gratka. Dom Yves Saint Laurent czasami nawet paraduje na Fête de l'Humanité . Na zewnątrz Bergé ma upartą urazę do dziennikarzy i po omacku ​​procesu sądowego, zwłaszcza za fałszerstwa (sprawa Jacquesa Esterela z 1979 r.).

W 1974 r. został wybrany na prezesa Chambre Syndicale des couturiers et designer de mode, a w 1986 r. utworzył Francuski Instytut Mody , centrum szkoleniowe i eksperckie dla profesjonalistów z branży mody i tekstyliów, który w 2006 r. stał się Grande école , którego miał pełnić funkcję prezydenta. Został z niej usunięty z powodu jego autorytarnego zarządzania.

Para sprzedała dom Saint-Laurent w 1993 roku firmie Elf- Sanofi z bardzo wysokim zyskiem.

W 1994 roku Pierre Bergé został ukarany grzywną w wysokości trzech milionów franków za wykorzystanie informacji poufnych przez Komisję Giełdy (COB), która w wyniku odwołania została zmniejszona do miliona franków. W rzeczywistości w 1992 roku sprzedał akcje Yves Saint Laurent tuż przed publikacją alarmujących wyników ekonomicznych. Decyzja ta stanowi następnie precedens, dając COB uprawnienia do sankcjonowania wykorzystywania informacji poufnych, także w przypadku transakcji odbywających się za granicą w odniesieniu do akcji notowanych we Francji. W postępowaniu karnym uzyskał zwolnienie w 1995 roku.

Działalność haute couture domu Yves Saint Laurent zamknęła swoje podwoje w 2002 roku po odejściu projektanta mody . Pierre Bergé kupił działalność za jedno euro, aby zapewnić jak najlepsze zabezpieczenie społeczne.

Bergé podpisuje pakt solidarności obywatelskiej (PACS) z Yves Saint Laurent, w jego domu, na krótko przed śmiercią projektanta.

Do śmierci Pierre Bergé był prezesem fundacji Pierre-Bergé-Yves-Saint-Laurent , uznanej w 2002 roku za pożytku publicznego, której misją jest konserwacja dzieł Yves Saint Laurenta, organizacja wystaw i wspieranie na działalność kulturalną i edukacyjną. Fundacja została zainaugurowana w 2004 roku wystawą Yves Saint Laurent: dialog ze sztuką .

Od lat 80. do śmierci

Pasjonat teatru i opery Pierre Bergé kupił w 1977 teatr Athénée Louis-Jouvet , którym kierował do 1982 roku, zanim przekazał go państwu. Na poddaszu stworzył mały pokój zaprojektowany przez Jacquesa Grange'a , nazwany imieniem Christiana Bérarda, poświęcony teatrowi eksperymentalnemu. Pod jego kierownictwem teatr na przemian przeplata się z klasycznymi sztukami i odkrywaniem nowych talentów. Programy he Daniele Cattand że „Muzyczne poniedziałki od Ateneum”, gdzie największe głosy w świecie następują po sobie aż 1989. Pierre Bergé produkuje programy przez Peter Shaffer , Antoine Vitez , Claude Régy , Marguerite Duras , Peter Brook , Robert Wilson i koncerty autorstwa Johna Cage'a i Philipa Glassa . W 1988 roku został mianowany przez ministra kultury Jacka Langa , prezesa Opery Paryskiej , gdzie wpadł w złość na dyrygenta Daniela Barenboima i jego współpracowników, którzy potępili jego „dyktatorskie” kierownictwo . Pełnił to stanowisko do 1994 roku, zanim został honorowym prezydentem.

W 2000 roku został prezesem paryskiej luksusowej brasserie Prunier, specjalizującej się we francuskim kawiorze . W 2001 r. założył w Paryżu, rue Drouot , dobrowolną firmę handlową Pierre-Bergé et ssociés, która ma również oddział w Brukseli , place du Grand Sablon.

Od 2004 r. był przewodniczącym komitetu Pierre-Mac-Orlan i jako taki był wyłącznym posiadaczem autorskich praw osobistych Pierre'a Mac Orlana (w szczególności to on wydawał zezwolenia na eksploatację dzieła „pisarza ).

Po otwarciu domu Cocteau w Milly-la-Forêt , inczerwiec 2010za pośrednictwem komitetu Cocteau, którego jest prezesem, w 2011 roku zainicjował odrestaurowanie domu Zola w Médan i utworzenie muzeum Alfreda-Dreyfusa przez stowarzyszenie Maison-Zola - Musée-Dreyfus, którego jest również prezesem . W 2011 roku Pierre Bergé miał fortunę szacowaną na 120 milionów euro.

Wspiera biograficzny projekt Jalila Lesperta Yves Saint Laurenta (2014), poświęcony jego towarzyszowi, który zmarł w 2008 roku.

W 2014 roku ujawnił, że cierpi na miopatię .

23 lutego 2016na planie programu Marca-Oliviera Fogiela Le Divan opowiada o śmierci swojej matki, Christiane Bergé, w wieku 107 lat . W 2016 roku jego majątek oszacował magazyn Challenges na 180 milionów euro .

31 marca 2017 r.ożenił się z amerykańską projektantką krajobrazu Madison Cox , wiceprezesem fundacji Pierre-Bergé-Yves-Saint-Laurent , z którą był związany już od ośmiu lat.

On umarł na 8 września 2017 r.w wieku 86 lat w Saint-Rémy-de-Provence z powodu guza mózgu.

Zobowiązania

Dokumenty pozycyjne i polityka

W 1984 poznał François Mitterranda, z którym się zaprzyjaźnił i wspierał. Cztery lata później brał udział we wszystkich spotkaniach wyborczych (w przeciwieństwie do 1981). Pierre Bergé jest prezesem Friends of the François-Mitterrand Institute .

W 1991 roku był jednym z pierwszych członków Komitetu Laïcité République .

W 1995 roku poparł Jacquesa Chiraca w wyborach prezydenckich .

W 2001 i 2008 roku poparł lewicę kierowaną przez Bertranda Delanoë w wyborach samorządowych w Paryżu.

Poparcie Ségolène Royal w wyborach prezydenckich 2007 jest obecny w Villepinte na prezentacji swojego „paktu prezydenckiego” 11 lutego 2007. Jego wsparcie jest również finansowe, wspiera wynajem siedziby kandydata: mieszkania 150  m 2 , boulevard Raspail, w 6 th  części Paryż). Pierre Berge stworzył Stowarzyszenie Przyjaciół Ségolène Royal w lutym 2008 roku, co pozwala mu na zajęcie za symboliczną opłatą lokalnej serca w 6 -tego  okręgu . Ale 3 marca 2011 r. postanowił przestać finansować to biuro. 22 marca 2011 r. potwierdził swoje poparcie dla kandydatury Ségolène Royal na prawybory socjalistów prezydenckich w 2011 r. , ale powiedział, że nie może już wspierać jej finansowo od1 st April +2.011rozpoczyna rok przedwyborczy i że nie wolno dawać kandydatowi w wyborach prezydenckich więcej niż 7500  euro .

W listopadzie 2009 roku Pierre Bergé oświadczył, że ma miopatię . Wywołał kontrowersje, oskarżając Telethon o „  populistyczne pasożytowanie na hojności Francuzów  ”. Oskarżane w szczególności o nieod razu wykorzystanie otrzymanych darowizn i inwestowanie w nieruchomości, francuskie stowarzyszenie przeciwko dystrofii mięśniowej (AFM), które organizuje program charytatywny, zaprzecza komentarzom Bergé. Po tych powtarzających się ataków przez przedsiębiorcę, AFM złoży skargę za zniesławienie w lutym 2010. Na 28 czerwca 2013 roku 17 th  izby Trybunału Karnego w Paryżu skazał go na 1500  zł grzywny.

W 2009 roku wspierał Vincenta Peillona i jego obecny L'Espoir à gauche oraz jego Rajd Społeczno-Ekologiczny i Demokratyczny według Le Figaro .

17 grudnia 2012 r. opowiedział się za małżeństwami osób tej samej płci i wspierał medycznie wspomaganą prokreację i macierzyństwo zastępcze na rzecz par osób tej samej płci. Mówi: „  Nie możemy rozróżniać praw, niezależnie od tego, czy chodzi o wspomaganą reprodukcję , macierzyństwo zastępcze czy adopcję . Jestem za wszystkimi wolnościami. Wypożyczanie brzucha na urodzenie dziecka lub wypożyczanie ramion do pracy w fabryce, jaka jest różnica? Chodzi o dokonanie rozróżnienia, które jest szokujące  ” . Uwagi te zostały w następnych tygodniach ostro skrytykowane i wywołały silne oburzenie wśród wielu zwolenników małżeństw homoseksualnych, którzy wyróżniali się na takim stanowisku.

16 marca 2013 r. Pierre Bergé przesłał na Twitterze następującą wiadomość: „jeśli bomba wybuchnie na Polach Champs z powodu #laManifPourTous, to nie ja będę płakać” . Ten retweet wywołał silne reakcje. Dla La Manif Pour Tous jest to podżeganie do aktów terroryzmu. 21 czerwca w programie Le Petit Journal powraca do tego odcinka, oświadczając, że jest „  niestosujący przemocy  ”.

26 września 2013 r. opowiedział się za zniesieniem wszystkich świąt chrześcijańskich we Francji.

30 marca 2016 krytykuje islamskich projektantów mody, którzy według niego uczestniczą w „  zniewoleniu  ” kobiet. Jednak w latach 60. Pierre Bergé i Yves Saint-Laurent sprzedawali ubrania w stylu orientalnym i wystawiali w swoich katalogach kobiety z woalkami.

W listopadzie 2016 r. z okazji prawyborów prawicy i centrum asymiluje wyborców François Fillona do „  Francji pétainiste  ”.

Pod koniec stycznia 2017 roku Pierre Bergé ogłosił na swoim koncie na Twitterze swoje poparcie dla kandydata na prezydenta Emmanuela Macrona .

Prasa i media

Pierre Bergé jest obecny w mediach od lat 80 - tych .

Świat

Na początku 1987 roku uruchomił magazyn Globe , który poparł kandydaturę François Mitterranda w 1988 roku . W 1993 roku pomógł uruchomić magazyn Globe Hebdo, który z deficytu zaprzestał działalności w 1994 roku.

Uparty , Różowy

Założył w 1990 roku wraz z Jacquesem Rosselinem , Courrier International , a następnie gejowski magazyn Têtu , w 1995, z którego zrezygnował na początku 2013 roku. Był także jednym z udziałowców Pink TV , płatnego kanału telewizyjnego skierowanego do odbiorców homoseksualnych, wcześniej wycofać.

Grupa La Vie - Le Monde

W czerwcu 2010 połączył siły z Xavierem Nielem i Matthieu Pigasse w celu nabycia większościowego pakietu udziałów w grupie La Vie-Le Monde ( Le Monde , Courrier international , Télérama itp.). We wrześniu 2010 roku głosował za podwyższeniem kapitału oraz utratą kontroli nad grupą przez jej pracowniczych udziałowców i stażystów (w tym dziennikarzy).

15 grudnia 2010 roku Pierre Bergé został Przewodniczącym Rady Nadzorczej Le Monde SA i SEM (Société éditrice du Monde), zastępując Louisa Schweitzera .

W zamian za ten rozwój kapitału została przyjęta Karta Etyki i Postępowania Zawodowego Grupy La Vie - Le Monde, dołączona do statutu wydawnictwa i podpisana przez każdego z akcjonariuszy, która gwarantuje niezależność i wolność redakcji w stosunku do akcjonariuszy. W szczególności doprecyzowano, że „niezależność redakcyjna… w stosunku do jej akcjonariuszy… jest warunkiem koniecznym… Nie można im narzucić żadnego tekstu, nie można im narzucić orientacji…”

Od czasu przejęcia grupy Le Monde kilka incydentów zakłóciło stosunki między Pierre Bergé a redakcją. I tak na początku marca 2011 r. w e-mailu skierowanym do Erika Izraelewicza , dyrektora Le Monde , potępił artykuł poświęcony François Mitterrandowi jako „brudny, zależny, godny skrajnie prawicowej tyrady”, „wstyd”. , które nigdy nie powinny zostać opublikowane ”. Dodaje: „Żałuję, że rozpocząłem tę przygodę. Płacenie bez uprawnień to zabawna formuła, o której powinnam pomyśleć! Uważam, że wbrew temu, czego CHCIAŁEM i temu, co twierdzą, dziennikarze Świata nie są wolni, ale są więźniami ich ideologii, ich rozrachunków i złej wiary. To wszystko jest bardzo poważne. "

W sprawie ustawy o małżeństwach jednopłciowych zarzuca dziennikowi, że 11 kwietnia 2013 r. opublikował stronę reklamową „La Manif pour tous”, a następnie w lipcu 2013 r. atakuje przed Radą Nadzorczą, że jest przewodniczącym , redaktor La Vie w redakcji niekorzystnej dla tej ustawy. Pierre Bergé znów grozi: „Nie jestem zobowiązany do znoszenia [etyki] Życia, z którą walczę na co dzień. Tak, byłbym szczęśliwy, gdyby ta gazeta przestała być częścią Grupy. Nie można tego zrobić bez zgody dwóch pozostałych akcjonariuszy większościowych, Xaviera Niela i Matthieu Pigasse. W grupie prasowej reakcje są silne. „Biegun Niepodległości”, który skupia pozostałych akcjonariuszy, spółki redakcji i spółki personelu „przypomina”, w komunikacie prasowym rozprowadzonym następnego dnia, „że określenie linii redakcyjnej tytułów i stron grupy jest wyłączną odpowiedzialnością dyrektorów redakcji i ich zespołów redakcyjnych. "

3 października 2013 r. Pierre Bergé ostro skrytykował literacki dodatek Le Monde , uważając, że nie ma wzmianki o książkach i przyznając się do preferowania Le Figaro . Zarząd Stowarzyszenia Redaktorów Świata ubolewał wówczas, że Pierre Bergé „próbuje interweniować w linię redakcyjną gazety, wyrażając krzywdzące uwagi pod adresem Świata Książek i wszystkich jego współpracowników” . W grudniu 2014 roku obraził krytyka literackiego Érica Chevillarda . Komentując ten nowy atak na pracowników gazet, specjalista ds. prasy Benjamin Dormann potępia „immunitet mediów wirtualnych, który pozwala mu lekceważyć pracowników, grozić im i obrażać innych; wszystko bez żadnych konsekwencji, ponieważ trzyma książeczkę czekową ”.

Sidaction

Działacz na rzecz homoseksualizmu , od początku lat 80. zaangażował się również w walkę z AIDS, przewodnicząc stowarzyszeniu Arcat Sida. W 1994 roku brał udział wraz z Line Renaud w tworzeniu stowarzyszenia Ensemble contre le SIDA, które przybrało nazwę Sidaction . Jego prezesem został w 1996 roku. Sidaction jest jednym z głównych stowarzyszeń w walce z AIDS w Europie. Pierre Bergé wykazuje głębokie przywiązanie do tej walki: część wyniku sprzedaży kolekcji Yves Saint Laurent - Pierre Bergé, która przynosi w lutym 2009 r. prawie 375 milionów euro, jest przeznaczona na badania nad AIDS. Fundusz Pierre-Bergé Endowment Fund, który również ujrzał światło dzienne w 2009 roku, prowadzi długofalową walkę z AIDS, płacąc dwa miliony euro rocznie przez pięć lat.

Pierre Bergé aktywnie wspiera również stowarzyszenia takie jak Act Up-Paris i SOS Racisme . W związku z tym finansuje film 120 uderzeń na minutę (2017).

Wsparcie dla chińskiego sprzeciwu

Pierre Bergé zaoferował chińskim studentom, eksfiltrowanym po demonstracjach na placu Tian'anmen , Chińskim Domu Demokracji przy rue de Tournon 21 w Paryżu. Na prośbę chińskich dysydentów był jej prezesem.

Patronat

„Patronować, trzeba miłości”  : mianowany Wielki Mecenas Kultury i Sztuki w 2001 roku Pierre Bergé wspiera projekty serca, takie jak nabycie malarstwa Saint Thomas à la pique przez Georges de La Tour przez Luwru w 1988, remont dwóch sal National Gallery w Londynie w 1998 roku, które noszą imiona Yves Saint Laurent i Pierre Bergé, renowacja i wyposażenie wnętrz historycznych zbiorów Centre national d'art et de culture Georges-Pompidou czy wystawa erotyczna Picassa w Jeu de Paume w Paryżu w 2001 roku. Przewodniczy Kole Przyjaciół Pierścienia, utworzonemu przy okazji prezentacji cyklu wagnerowskiego w Opéra national de Paris w latach 2010-2011. Pierre Bergé jest głównym sponsorem carte blanche Les visages et les corps , przyznanej Patrice'owi Chéreau przez muzeum w Luwrze w 2010 roku iw tym samym roku przewodniczy Normandzkiemu Festiwalowi Impresjonistów .

Pierre Bergé został mianowany „ Ambasadorem Dobrej Woli UNESCO  ” w 1993 roku. Finansuje również fundacje Danielle Mitterrand oraz fundację Uniwersytetu w Awinionie i Pays de Vaucluse pod przewodnictwem Emmanuela Ethisa, któremu będzie towarzyszyć przez dwie kadencje w Radzie Dyrektorów wspomnianej uczelni. W 1999 roku uniknął rozproszenia „największej prywatnej kolekcji winyli we Francji”, finansując Fundację Armanda Panigela .

Wyprzedaż kolekcji Yves Saint Laurent - Pierre Bergé

Pierre Bergé miał z Yves Saint Laurent jest dwupoziomowe usytuowane 55, rue de Babylone w 7 th  dzielnicy Paryża, Gabriel zamku niedaleko Deauville , sprzedanego w 2007 roku, Villa Majorelle i Majorelle ogród w Marakeszu i wiele dzieł sztuki: Goya , Braque , Cézanne'a , Matisse'a czy Ensora .

Na śmierć Yves Saint Laurent , The1 st czerwiec 2008Pierre Bergé postanawia wystawić na sprzedaż ogromną kolekcję sztuki zgromadzoną przez Yves Saint Laurenta i jego samego . Aukcja, nazywana przez media „wyprzedażą stulecia” , trwa od 23 do 25 lutego 2009 r. i przynosi 373,5 mln euro na rzecz Fundacji Pierre Bergé-Yves Saint Laurent i walki z AIDS. Chiny bezskutecznie domagały się zwrotu dwóch brązowych głów zwierząt (szczura i królika) skradzionych przez francuskich żołnierzy podczas palenia dawnego letniego pałacu chińskich cesarzy w Pekinie podczas drugiej wojny opiumowej w 1860 roku. Biznesmen powiedział: „Ja Jestem gotów natychmiast zaoferować te brązowe głowy chińskiemu rządowi. Muszą tylko zadeklarować, że będą przestrzegać praw człowieka, dać wolność Tybetańczykom i zaakceptować Dalajlamę na swoim terytorium” .

Oferuje również niektóre dzieła bezpłatnie lub za pół ceny do muzeów Luwru i Orsay .

Kontrowersje i oskarżenia o pedofilię

Ten artykuł lub sekcja odnosi się do źródeł, które nie wydają się przedstawiać wymaganej wiarygodności i/lub niezależności .

Możesz pomóc albo szukając lepszych źródeł, aby wykonać kopię zapasową danych informacji, albo wyraźnie przypisując te informacje do źródeł, które wydają się niewystarczające, co pomaga ostrzec czytelnika o pochodzeniu informacji. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.

W swojej książce Saint Laurent i ja: intymna historia (2017), były kierowca Pierre'a Bergé i Yves Saint Laurent, Fabrice Thomas, który był także, według niego, ich kochankiem, opisuje ich jako „dwie ikony, dwóch wyjątkowych mężczyzn”. , ale dwóch mężczyzn chorujących seksualnie” .

Twierdzi, że był świadkiem aktu pedofilii w Ogrodzie Majorelle . Pogłoski już w przeszłości dały początek śledztwu, które zostało oddalone.

Jeśli chodzi o turystykę seksualną , modną wówczas wśród wielu artystów, Fabrice Thomas podkreśla, że ​​„Yves i Pierre nie byli turystami, nawiązali bliskie stosunki, a nawet przyjacielskie, z niektórymi ze swoich młodych kochanków”.

W 2009 roku w swojej książce „ Listy do Yvesa” Pierre Bergé również wspominał: „Jaki byli mili i piękni, ci marokańscy chłopcy! Wszyscy grali w piłkę nożną, mieli muskularne ciała. Mieliśmy z nimi relacje, które pachniały pieniędzmi i wulgarnością” .

W 2011 roku Pierre Bergé powiedział: „Nie jestem pedofilem. Nigdy nie organizowałem orgii w moim domu w Marrakeszu. Teraz udowodnij coś przeciwnego, zamiast mówić cokolwiek” .

Nagrody

Publikacje

  • Wolność, piszę twoje imię , Paryż, Grasset , 1991
  • Inwentarz Mitterrand , Paryż, Magazyn, 2001
  • Dni mijają, ja zostaję , Paryż, Gallimard, 2003 prezentacja internetowa
  • Teatr Chatelet . Stały festiwal (1999-2006) Pierre Bergé i René Sirvina , fotografie Marie-Noëlle Robert , Paryż, Les Éditions Cercle d'Art , 2006
  • Jean Cocteau , Paryż, Gallimard , 2006, seria "Albums de la Pléiade"
  • Sztuka wstępu , Paryż, Gallimard , 2008
  • Historia naszej kolekcji, Pierre Bergé-Yves Saint Laurent , z Laure Adler , Arles, Actes Sud , 2009
  • Listy do Yvesa , Paryż, Gallimard, 2010
- Nagroda Le Vaudeville 2010
  • Yves Saint Laurent, Marokańska pasja , Paryż, Éditions de la Martinière , 2010
  • Saint-Laurent rive gauche, rewolucja w modzie , z Jéromine Savignon, Paryż, la Martinière, 2011

Kandydat do Akademii Francuskiej na stanowisko przewodniczącego Bertranda Poirota-Delpecha , Pierre Bergé, został pokonany w wyborach 22 maja 2008 r. (siedem głosów przeciw szesnaście dla Jeana Claira ).

Uwagi i referencje

Uwaga

  1. W wywiadzie Pierre Bergé tak podsumowuje swoją młodość: „  Przyjeżdżam do Paryża w wieku osiemnastu lat. Prévert dosłownie upadł mi na twarz, zdefenestrowany, pośrodku Pól Elizejskich. […] Spotykam Garry'ego Davisa i staję się obywatelem świata. Wydaję gazetę, która drukowana jest w dwóch egzemplarzach, bo nie mamy ani grosza, kręcę się w kręgach, które bardzo kocham, bo ta gazeta przemawia do André Bretona, Camusa czy Sartre'a, z którymi pracuję. Następnie spotykam Bernarda Buffeta, z którym przeżywam wspaniałą historię miłosną. Miałem dziewiętnaście lat. Mam zamiar spędzić dzień z Giono i zostanę tam na lata . "

Bibliografia

  1. Florence Müller Farid Chenoune et al. , Yves Saint Laurent , Paryż, Wyd. z La Martinière ,październik 2010, 384  s. ( ISBN  978-2-7324-4458-1 ) , "1955 - 1962", s.  49
  2. Pierre Bergé, Co to jest rasizm SOS? , Archipelag ,2006, s.  9.
  3. Who's who we Francji: słownik biograficzny, 1992-1993 , Levallois-Perret, wyd. Jacques Lafitte, 1992.
  4. Telestar.fr , „  Pierre Bergé: jego smutna rewelacja na temat Le Divan Marca-Oliviera Fogiela  ”, Telestar.fr ,8 września 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 10 września 2017 r. )
  5. Źródło: Wywiad z Pierre Bergé Emmanuelle Duverger i Robert Ménard, opublikowany pod tytułem „  Pierre Bergé: estetów dziennikarstwa  ”, w N °   14 czasopiśmie Medias i reprodukowany w dniu 20 września 2007 na stronie www infos. -des-medias.net.
  6. Pierre Citron, Giono 1895-1970 , Paryż, Seuil ,1990, 665  s. ( ISBN  2-02-012212-X ) , s.  460 i 466.
  7. Michel Auvray, Historia obywateli świata: ideał w działaniu od 1945 do dnia dzisiejszego , Auzas Éditeur Imago,luty 2020, 432  s. , s.  92-93
  8. Olivier Lalanne ( photogr.  Hedi Slimane ), "  Moc  ", Vogue Hommes Międzynarodowy "Wydanie specjalne", n o  15,wiosna-lato 2012, s.  203 ( ISSN  0750-3628 )
  9. Św. Laurent, Yves (2002) . Strona konsultowana 15 stycznia 2013 r.
  10. Yves St Laurent, Pierre Berger: Crazy Love , dokument Pierre Thoretton (2010)
  11. Catherine Schwaab, „Pierre Bergé: ostatnia podróż tytana” , parismatch.com, 18 września 2017 r.
  12. Katarzyna Schwaab, "Pierre Bergé: po Yves Saint Laurent" , Paris Match , tydzień od stycznia 1 do 8, 2014, s. 95-98.
  13. Institut National de l'Audiovisuel- Ina.fr , „  Przejęcie firmy Yves Saint Laurent przez Sanofi: COB będzie badać  ” , na stronie Ina.fr (dostęp 28 sierpnia 2019 r. )
  14. Sabine Delanglade, „  Przypięty szef Saint Laurent  ” , Archives , na lexpress.fr , L'Express ,2 czerwca 1994(dostęp na 1 st sierpnia 2013 )  :„Jego detektywi odkryli również silną Fishy że te transakcje odbywają się tuż przed ogłoszeniem stratą prawie 27 milionów franków przez króla couture”
  15. sąd kasacyjny
  16. "  Spód afery Bergé  " , L'Humanité ,1 st czerwiec 1994(dostęp 28 sierpnia 2019 )
  17. Insider trading: COB zadowoleniem przyjmuje orzecznictwo Saint Laurent , Les Echos n ö  16622, 12 kwietnia 1994, str 31 (strona internetowa archive.is ).
  18. „  Yves Saint-Laurent: nie ma miejsca dla Pierre Bergé  ” , na liberation.fr , Liberation ,23 listopada 1995(dostęp na 1 st sierpnia 2013 )  : "Pierre Bergé [...] i Jean-Francis Strap [...] uzyskał zwolnienie w dniu 16 października, ujawnia L'Express  "
  19. „  dyrektora generalnego Yves Saint Laurent stawia pod znakiem zapytania sankcjonującą moc COB  ”, Le Monde ,26 listopada 1995( przeczytaj online , konsultacja 28 sierpnia 2019 r. )
  20. Florentin Collomp, „  YSL, trzy litery warte złota  ” , na lefigaro.fr , Le Figaro ,3 czerwca 2008(dostęp w styczniu 2014 )

    „[…] W 2002 r. Bergé i Saint Laurent odkupują ponownie, tym razem za symboliczne euro, firmę do realizacji w formach planu socjalnego dotyczącego 160 osób, współpracowników całego życia. "

  21. „  Śmierć Pierre'a Bergé, patrona i mentora, biznesmena i zaangażowania  ” , na Le Monde.fr (dostęp 29 czerwca 2018 r. )
  22. http://www.comitemacorlan.com/fr/comite_introduction.php
  23. 500 największych francuskich fortun
  24. Prisma Media , „  Pierre Bergé ujawnia śmierć swojej matki w Le Divan Marc-Olivier Fogiel – Gala  ” (dostęp 25 lipca 2016 )
  25. „  500 największych fortun Francji w 2016 r.  ” , na challenge.fr (dostęp 16 listopada 2016 r. )
  26. "  Pierre Bergé poślubił amerykańską projektantkę krajobrazu Madison Cox  " , na leparisien.fr , artykuł w3 maja 2017 r.(dostęp 4 maja 2017 r. )  : „Regularyzuję swoją sytuację z Madison Cox” .
  27. „  Śmierć Pierre'a Bergé, patrona i mentora, biznesmena i zaangażowania  ” , w Le Monde ,8 września 2017 r..
  28. Laure-Hélène de Vriendt i Monique Younès, „Pierre Bergé zmarł w wieku 86 lat” , rtl.fr, 8 września 2017 r.
  29. "  Utworzenie komitetu Laïcité-République.  ", Le Monde ,13 lutego 1991( przeczytaj online ).
  30. Ségolène Royal i Pierre Bergé: czy polityk może mieć patrona? 5 stycznia 2009
  31. Skrzynia wojenna Ségolène Royal , Le Parisien , 4 lutego 2009.
  32. Pierre Bergé nie wybrałby DSK i potwierdza swoje poparcie dla Ségolène Royal
  33. "  Atak Pierre'a Bergé na Telethon przybiera polityczny obrót  " , Le Monde ,21 listopada 2009
  34. Thomas Bronnec, „  Dlaczego Telethon jest w centrum kontrowersji  ” , L'Expansion ,23 listopada 2009
  35. Maud Descamps, „  AFM składa skargę na Bergé  ” , Europa 1 ,11 lutego 2010
  36. [1]
  37. Peillon: „Royal nie będzie w stanie sprawić, że wygramy w 2012 roku” Lefigaro.fr, 15 listopada 2009
  38. PMA: dla Pierre Bergé, płacącego pracownikowi lub matce zastępczej, to samo , Le Point.fr , 17 grudnia 2012
  39. „  Wypożycz brzuch, aby mieć dziecko”: Pierre Bergé wywołuje skandal!  » , na marieclaire.fr ,17 grudnia 2012(dostęp 5 września 2020 r . ) .
  40. „  Bomba na Polach Elizejskich: 'retweet' Pierre'a Bergé przeszkadza  ” , na CNEWS (dostęp 5 września 2020 r . ) .
  41. „  Clique TV  ” w myCANAL (dostęp 5 września 2020 r . ) .
  42. „Pierre Bergé sprzyja zniesieniu wszystkich świąt chrześcijańskich” , w rtl.fr, 26 września 2013 r.
  43. Lefigaro.fr z AFP, „  Pierre Bergé przeciwko zbiorom islamskim  ”, Le Figaro ,30 marca 2016( przeczytaj online ).
  44. Islamska moda: kiedy Pierre Bergé i Yves Saint-Laurent wypuszczali na rynek kolekcję z zawoalowanymi kobietami , Atlantico , 4 kwietnia 2016 r.
  45. „Pierre Bergé porównuje wyborców François Fillona do„ France pétainiste ”” , w lexpress.fr, 24 listopada 2016 r.
  46. "  Pierre Bergé wspiera Emmanuela Macrona na prezydenta 2017  ", Twitter ,30 stycznia 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 29 stycznia 2017 r. )
  47. Pierre Berge nie chce finansować uparty , puremédias Julien Bellver 1 st Luty 2011
  48. „  Pierre Bergé, człowiek mediów: między faworytami a narzędziami władzy  ”, Liberation.fr ,2017( przeczytaj online , konsultacja 28 grudnia 2017 r. )
  49. [2]
  50. "Pierre Bergé zwraca gniew redakcji" Le Monde "" , w nouvelleobs.com , 3 października 2013 r.
  51. Francjainfo - 04.11.2013
  52. Oświadczenie do Dziennika Les Echos - 07.03.2013
  53. Marianne - Patricia Neves - 07.03.2013
  54. Wydanie - 07.04.2013
  55. Pierre Bergé traktuje dziennikarza z Le Monde jak „dupka” , lexpress.fr, 9 grudnia 2014
  56. „Dupek!” A Pierre Bergé publicznie obrażał swoich dziennikarzy, tak że nikt nie znalazł w tym nic złego… , Benjamin Dormann, atlantico.fr, 14 grudnia 2014 r.
  57. Line Renaud, „  Śmierć Pierre’a Bergé, prezesa Sidaction  ”, Sidaction ,8 września 2017 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 września 2017 r. )
  58. Pierre Bergé i walka z AIDS: walka o prawa najbardziej wykluczonych , France Inter , 8 września 2017
  59. Florence de Changy i Brice Pedroletti, po Tiananmen, operacja „Yellowbird”, aby zmusić dysydentów do ucieczki , Le Monde, 4 czerwca 2014
  60. Pierre Bergé, Liberty, piszę twoje imię , s. 66
  61. Jego dział na stronie UNESCO „Kopia archiwalna” (wersja z 5 maja 2009 w Internet Archive )
  62. „  Uniwersytet w Awinionie opłakuje Pierre Bergé  ” , na stronie midilibre.fr (konsultacja 11 marca 2021 r. )
  63. Przez Séverine Garnier dniu 10 sierpnia 2019 na 10:36 rano , „  Oto największa prywatna kolekcja płyt winylowych we Francji  ” , na leparisien.fr ,10 sierpnia 2019(dostęp 2 lutego 2020 r. )
  64. "  Pierre Bergé, polityk i patron  " , na LaProvence.com ,9 września 2017 r.(dostęp 2 lutego 2020 r. )
  65. https://www.challenges.fr/actualites/monde/20090226.CHA1469/le_point_sur_la_vente_bergesaint_laurent.html
  66. „Kierowca Pierre’a Bergé opowiada o orgiach biznesmena i Yves Saint-Laurent, dwóch „seksualnie chorych” istot” , femmeactuelle.fr , 5 listopada 2017 r.
  67. „Szokujące odkrycie byłego kochanka Pierre’a Bergé” , vanityfair.fr , 4 listopada 2017 r.
  68. „DSK i Weinstein byli chórzystami obok Bergé: były kochanek zwierzeń Yves Saint-Laurent” , atlantico.fr , 3 listopada 2017 r.
  69. Marc de Boni, „Przesłuchiwana w sprawie stanu kobiet w FN, Marine Le Pen atakuje Pierre’a Bergé” , lefigaro.fr, 5 listopada 2017 r.
  70. „Marine le Pen usuwa oskarżenia o nękanie na Froncie Narodowym” , lexpress.fr, 5 listopada 2017 r.
  71. "  Mohammed VI zdobi Pierre Bergé Wielkim Kordonem Wissam Alaouite  " , Le Desk ,22 grudnia 2016(dostęp 28 grudnia 2016 )

Zobacz również

Bibliografia

  • Alicia Drake  (en) , Piękni ludzie, Saint Laurent , Lagerfeld  : splendors and miseries of fashion , Paryż , Denoël , 2008
  • Béatrice Peyrani, Pierre Bergé, twórca gwiazd , Paryż, Pigmalion, 2011
  • Fabrice Thomas, Saint Laurent i ja: intymna historia , Hugo Document, 2017.
  • Alexandre Debouté i Véronique Richebois, Pierre Bergé, Pigmalion , 2020, Kero.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne