Perfidny Albion

„  Perfidious Albion  ” jest starym, pejoratywnym wyrażeniem, czasem wyrażanym jako żart lub drażnienie, nadal używanym w kontekście stosunków międzynarodowych na określenie Anglii, a co za tym idzie Wielkiej Brytanii i Wielkiej Brytanii , łącząc toponim Albion , jego dawny imię, ma obraźliwy epitet odnoszący się do rzekomych aktów manewrów dyplomatycznych, dwulicowości, zdrady, a zatem niewierności (wobec obietnic lub pozornych sojuszy utworzonych z innymi państwami ) przez monarchów lub rządy Wielkiej Brytanii (lub Anglii przed 1707 r.) w dążenie do ich samolubnych interesów.

W dzienniku Le Monde , Marc Roche , odpowiadające Londynu , wspomina użycie tego terminu przez Bossuet w XVII -tego  wieku.

Znacznie później wyrażenie to pojawia się w wierszu napisanym w 1793 roku przez Augustyna Louisa de Ximénès .

Został spopularyzowany głównie we Francji pod koniec XIX -go  wieku przez jej odzyskania na każdy w tej Fenouillard Rodzina od Christopher .

Należy zauważyć, że wyrażenie to, o takim samym znaczeniu i z tymi samymi słowami, które właśnie przetłumaczono, istnieje w bardzo wielu językach europejskich.

Dlaczego „zdradziecki”?

Etymologia i ewolucja znaczenia słowa „perfidny”

W powszechnym znaczeniu słowo zdradziecki oznacza podstępnego, zdradzieckiego, nielojalnego, podstępnego, hipokrytę, który łamie swoje słowo lub przysięgę wobec kogoś, kto ufa. Słowo to wywodzi się z klasycznego perfidus łacińskiego, który ma to samo znaczenie. Nie możesz ufać takiej osobie lub podmiotowi.
Jednak według rozumieniu średniowiecznej łacinie wykorzystywane między IV th  wieku i IX th  wieku i nadal z wykorzystaniem kościelnej łaciny , perfidus może być prosty antonim Fidelis a zatem oznaczać „nieprawda” „Faithless, niewierny, niewierzący, niewierzący, pogański”
To właśnie do tego znaczenia kościelnej łaciny Bossuet odnosi się, kiedy pisze w jednym ze swoich kazań: „Anglia, ach, perfidna Anglia, że ​​wał jej mórz uczynił ją niedostępną dla Rzymian, wiary Zbawiciela jest tam adresowany ” . Mówiąc o nikim, „zdradziecki” oznaczał więc w tamtym czasie „bez wiary, niewierzący”. Bossuet urodził się sto lat po ustanowieniu anglikanizmu , którego potępił rzymskokatolicki duchowny i dlatego zganił ten kraj, określając go jako „zdradliwy”, ponieważ nie szanował jego wiary rzymskokatolickiej, która jednak zdołała narzucić „ Bretonom ”   ”, w przeciwieństwie do Rzymian, których legiony i kultura nie pozostały tam na stałe.
W swoim czasie Bossuet nie był jedynym, który użył terminu „perfidny”; słowo wydaje zakorzenione w polityczno-religijna retoryka XVII -tego  wieku . I tak Madame de Sévigné napisała w liście z 26 stycznia 1689 do swojej córki Madame de Grignan  : „Król i królowa Anglii są o wiele lepsi w Saint-Germain niż w swoim perfidnym królestwie” . Anglikanizm która odłączyła się od Rzymu wieku wcześniej jest oczywiste uzasadnienie epitet „zdradzieckiej” dla czytelnika czasu, ze tutaj dodatkowo wyraźna aluzja do tego, że w 1688 roku (a więc kilka miesięcy wcześniej) króla Jakuba II Anglia , nawrócona na katolicyzm, została zmuszona do emigracji do Francji, by pozostawić tron ​​swemu zięciowi, Wilhelmowi III Orańskiemu , protestantowi.

Niemal trwały antagonizm między Wielką Brytanią i Francją, a także z większością reszty Europy, a nawet krajów pozaeuropejskich, przez prawie tysiąclecie zawiera wiele faktów historycznych, których rozwój służy jako „argumenty zmierzające do ustalenia, słusznie lub nie, ta reputacja „perfidii” (we współczesnym, niereligijnym znaczeniu tego słowa). W swojej propagandzie naziści nadużywali tego wyrażenia podczas II wojny światowej .
Wyrażenie to pojawia się ponownie, gdy pojawia się sytuacja konkurencji lub napięcia między Francją (w szczególności, ale także jakimkolwiek innym krajem) a Wielką Brytanią .
Jeden z najlepszych brytyjskich pisarzy XX th  century, AJP Taylor , cytowany w artykule prasowym, w 2020 roku, wyraźnie uznaje, że pozazdroszczenia reputacja nie jest całkowicie bezzasadne: „Wierzymy, że w rzeczywistości, zestawione, wciąż mamy prawo do bycia podejrzliwy wobec innych, ale inni w żadnym wypadku nie mieli prawa w nas wątpić” ..

Fakty historyczne przedstawione jako argumenty za brytyjską „perfidią”

Wyrażenie to jest używane w szczególności, ale nie tylko, w związku z aktami wojennymi, które nie respektują ówczesnych zwyczajów.

• W 1415 roku w bitwie pod Agincourt , na rozkaz Henryka V , żołnierze angielscy zabili francuskich jeńców i następnego dnia wykończyli rannych, którzy przeżyli.
• Podczas uwięzienia przez Anglików pewien lord próbuje wykorzystać słabą pozycję Joanny d'Arc, by ją zgwałcić.
• W 1450 roku angielski generał John Talbot został uwolniony przez króla Francji wbrew obietnicy nienoszenia broni przeciwko niemu. Zmarł trzy lata później bez broni i bez zbroi, aby dotrzymać słowa, na czele armii angielskiej, pokonanej w bitwie pod Castillon .
• W 1704 roku siły angielsko-holenderskie dowodzone przez admirała George'a Rooke'a zajęły Skałę Gibraltarską . Traktatu z Utrechtu w 1713 roku przyznane prawo własności do Wielkiej Brytanii. To ustępstwo, które nie było zrzeczeniem się suwerenności Hiszpanii, byłoby zatem nadużyciem ze strony Wielkiej Brytanii, aby nadal domagać się pełnej suwerenności.
• W 1754 kapitan Jumonville został zamordowany przez George'a Washingtona w Ohio, gdy czytał wezwanie do brytyjskiego oddziału. Potyczka, która następuje, bitwa pod Jumonville Glen , jest jedną z pierwszych wojny siedmioletniej , która doprowadzi do utraty przez Francję jej zespołu kolonialnego Nowej Francji , składającego się z kolonii akadyjskich, Kanady i Luizjany. , a którego stolicą jest Quebec City .
• W 1755 roku , bez wypowiedzenia wojny, brytyjskiej eskadry kierowanej przez admirała o : Royal Navy Edward Boscawen ataku off Funlandii mały francuski eskadry. Ta bitwa morska , znana pod nazwą „  bitwa 8 czerwca 1755  ”, jest jedną z bitew, które zapoczątkują wojnę siedmioletnią . Kiedy wiadomość o walce dotarła do Francji, emocje były niemałe, Francuzi, zarówno lud, jak i król, sądząc, że pomimo napięć w koloniach, pokój z Brytyjczykami nie jest naprawdę zagrożony. W Brześciu , macierzystym porcie tak wielu z tych francuskich marynarzy, pojawiło się wówczas hasło, niezwiązane z określeniem „perfidny Albion”, „ Wiara brytyjska, wiara punicka” . ”. To właśnie po tym epizodzie brytyjskie statki nadal nękały francuskie statki przepływające przez Atlantyk w tym samym roku, przejmując 300 francuskich statków handlowych bez wypowiedzenia wojny i uwięziwszy 6000 marynarzy cywilnych. To działanie zapobiegawcze jest również znane jako „ obława Boscawen  ”.
• W 1755 r. zdobycie Fortu Beauséjour przez Brytyjczyków było wstępem do masowej deportacji Akadyjczyków , która była częścią Wielkiego Dérangement . Francuskojęzyczni mieszkańcy Ameryki Północnej, którzy osiedlili się w Akadii od 1604 roku i którzy prosperowali tam w dobrej harmonii z ludami indiańskimi, zostali deportowani bardzo brutalnie, powodując tysiące zgonów w wyniku walk, głodu, nędzy, zimna i epidemii oraz ostateczne rozdziały rodzin, do Trzynastu Kolonii i do Anglii.
• W 1800 roku Brytyjczycy, wezwani na ratunek przez Maltańczyków, zirytowani zachowaniem Francuzów, których Napoleon Bonaparte zainstalował tam jako bazę tylną dla swojej kampanii egipskiej , zajęli Maltę , która nie była ani francuska, ani brytyjska, ale należała do św. Jana Jerozolimskiego od ponad czterech wieków. W 1802 r. pokój w Amiens podpisany z Napoleonem przewidywał, że Malta została zwrócona Rycerzom Św. Choć oddali głos, Brytyjczycy odmówili opuszczenia Malty, która odzyskałaby niepodległość dopiero 162 lata później, w 1964 roku.
• W 1801 roku , Horatio Nelson , pod rozkazami admirała Hyde Parker , zaatakowany i pokonany duńską flotę w bitwie Kopenhagi z zaskoczenia i bez wypowiedzenia wojny.
• 17 maja 1803 roku , jeszcze przed wypowiedzeniem wojny przez Trzecią Koalicję , rząd brytyjski przejął wszystkie statki francuskie w jego zasięgu i skonfiskował 200 milionów towarów.
• 3 grudnia 1805 roku , dzień po klęsce w bitwie pod Austerlitz , cesarz Austrii Franciszek I wynegocjował pokój z Napoleonem I i porozumiał się z nim w sprawie odpowiedzialności za konflikt: „Anglicy są kupcami ludzkiego mięsa, oni płać innym, aby o nich walczyli. ”. Rzeczywiście, podczas wojny trzeciej koalicji Brytyjczycy uczestniczą tylko finansowo, bez wysyłania żołnierzy.
• W 1815 roku epidemia żółtej febry zdziesiątkowała Brytyjczyków na Gibraltarze. Następnie Hiszpania zaoferowała Brytyjczykom hojną pomoc humanitarną, ale potem zajęli nowe terytoria hiszpańskie.
• W lipcu 1815 roku Napoleon, pod koniec Stu dni , zwrócił się o azyl do kapitana Maitlanda z Bellerophon , który przyjął go i zaprosił na swój statek. Napoleon mówi, że akceptuje z szacunku dla starego wroga. Po drodze Perfidny Albion zmienia zdanie, ogłasza go jeńcem wojennym i wysyła go na resztę życia na Wyspę Św. Heleny . Żyje w warunkach niezwiązanych z jego przeszłą chwałą, a nawet poprzednim wygnaniem na wyspie Elba , pomimo ścisłej etykiety przestrzeganej przez otaczających go ludzi. Mimo oficjalnych protestów Napoleon, oficjalnie zakwalifikowany jako generał Bonaparte , nie został przyjęty przez rząd brytyjski. Z daleka mówimy mu o jego nowym statusie. Ze strachu lub pogardy był preferowany, o ile to możliwe, aby uniknąć jakiejkolwiek kontroli nad historią Europy . Na łożu śmierci obwinia panujący dom o zatrucie (znaczna ilość arszeniku znajdzie się w jego włosach). Montholon jest również podejrzewany.
• W 1878 r. statki brytyjskie wpłynęły na Morze Marmara i zagroziły ingerencją podczas wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1877-1878 . Uniemożliwiają przejęcie Konstantynopola przez Rosjan mimo gwarantowanej wcześniej neutralności .
• W październiku 1884 r. południk Greenwich został przyjęty jako międzynarodowy standard na Międzynarodowej Konferencji Południka w Waszyngtonie . W zamian za przyjęcie południka Greenwich, Brytyjczycy zgodzili się na przyjęcie systemu metrycznego i przystąpili do Konwencji Metrycznej w tym samym roku, nigdy nie przyjmując jej w praktyce.
• W 1898 r. komandor Marchand wyruszył w niebezpieczną wyprawę w kierunku Górnego Nilu . W imieniu Francji zajął miasteczko Fachoda i przemianował je na Fort Saint-Louis. Górna Sudan jest wtedy pod jurysdykcją Egipcie , zatem pośrednio pod że z Sublime Porte (rządowej Konstantynopola) przez kedyw , króla egipskiego. W praktyce Egipt jest protektoratem brytyjskim. Lord Kitchener zostaje tam wysłany przez Lorda Salisbury'ego , brytyjskiego ministra spraw zagranicznych w gabinecie Benjamina Disraeliego , z żądaniem wycofania wojsk francuskich. Dwa oddziały stają naprzeciw siebie, ale nie angażują się w walkę. To jest kryzys Faszody . Rząd III RP ulega nakazom brytyjskim na tym terytorium w zamian za poparcie Wielkiej Brytanii w sprawie francuskiego protektoratu w Maroku. Odcinek Fachody przeżywany jest we Francji jako głębokie upokorzenie.
• Od 3 do 6 lipca 1940 r, samoloty i okręty Królewskiej Marynarki Wojennej bombardują sojuszniczą flotę francuską stacjonującą w porcie Mers el-Kébir w Algierii. Śmierć 1295 marynarzy ma miejsce podczas operacji Katapulta
• Tak zwana afera „Soamesa” z lutego 1969 roku pozostaje dla historyków jednym z największych skandali w historii brytyjskiej dyplomacji. Poufna rozmowa de Gaulle'a z brytyjskim ambasadorem w Paryżu Christopherem Soamesem prowadzi do kryzysu dyplomatycznego, który dotyka całą Europę. Natychmiast przejęta przez Brytyjczyków rozmowa w Bonn i Waszyngtonie zostaje ujawniona, aby zaszkodzić relacjom francusko-niemieckim i chronić stosunki anglo-amerykańskie. Wydarzeniami tak naprawdę kieruje nie ambasador Soames, kozioł ofiarny w tej sprawie, ale Ministerstwo Spraw Zagranicznych . W Paryżu Michel Debré , ówczesny minister spraw zagranicznych, przywołuje perfidny Albion .
• Podczas wojny o Falklandy ,2 maja 1981, : Royal Navy okręt podwodny HMS Conqueror zatopił krążownik argentyńskie ARA General Belgrano , choć ten ostatni był na zachód od 200-milowej strefy całkowitego wykluczenia określonej przez Brytyjczyków i był daleko, powodując śmierć 321 argentyńskich marynarzy i dwóch cywilów.

Dlaczego „Albion”?

Pochodzenie tego słowa pochodzi od alba co oznacza biały (w języku łacińskim , możemy znaleźć przymiotnik albus  : biały) i odsyła do białości z kredowych klifów w Dover . Albion to łacińska nazwa dla Wielkiej Brytanii , który Pliniusz Starszy wspomina w swoich pismach: Albion i Albiones .

Wczesnym VIII th  century , historyk anglosaski Bede i otwiera jego kościelne Historia Anglicy  : „The UK jest wyspą na oceanie, które kiedyś nazywano Albion” .

W Słownik wyrażeń i locutions , Alain Rey i Sophie Chantreau dodać kolejne wyjaśnienie: Albion zostałyby podane do Anglii, „Córka mórz”, przez aluzję do Albionu , nazwa olbrzymiego, syna boga Neptuna . Albion, przodek Brytanii  ?

Zgodnie z celtycką legendą, Albion wziął swoją nazwę od Albine, najstarszego z Danaidów, który skazany na wędrówkę po morzu za morderstwo swoich mężów wylądowałby na angielskim wybrzeżu.

W Gaelic , Alba jest nazwą Szkocji .

Niektóre cytaty

• „Wszystkich wrogich narodów,

Czy zawsze będziemy widzieć Albion? Oburzenie jego perfidią Chwała twojego narodu? »(Oda do Pierwszego Konsula, o uzbrojeniu Francji przeciwko Anglii, w roku XI Belin de Ballu, a więc w latach 1802-1803)

• „Dreszcz, dreszcz zdradliwy Albion  ” ( Henri Simon , Oda na śmierć księcia Montebello , 1809)
• „Gdy tylko Antoine wyschnie, szczęśliwszy niż kos,

Kleopatra uciekła na skrzydle parowca, I z Waterloo-Road w obliczu plotki, Czerp z tych tajemnych funduszy, które na jego romanse Perfidny Albion przejście do naszych lorettes. »(Listopad 1845, Théodore de Banville , Wiersz pt. Przebudzenie ze zbioru Odes funambulesques .)

• „A co z wojną? A przechwałki perfidnego Albionu zamieniającego się w kaszankę? Dowcip zadzwoń! Dowcip zadzwoń! " ( Gustave Flaubert , zestawienia , 1 st marca 1878)
• „  Perfidny Albion , który spalił Joan of Arc na skale Świętej Heleny . » ( Christophe , Rodzina Fenouillardów 1889-1893)
• "  Zdradziecki Albion , przeklinam cię

Od dnia, w którym mnie uwiodłaś Myślę o tobie w środku Paryża Wbrew sobie jestem w domu chory Zdradziecki przeklęty raj Albionu Kochanie cię jest jak choroba Przebiegłe zło, które się ukrywa Uderzyć cię nad Tamizą (...) Zdradziecki Albion , przeklinam cię Serce podłączone do BBC Zamykam oczy, żeby cię posłuchać I czuję się lepiej, to tak, jakbym tam był ”( Yves Martin , 1982)

• „Kiedy perfidny Albion

Dowództwo Penelopy Obaj robią Fajna para dziwek Pojechali na Falklandy W satynowych majtkach Aby przejść chtouille Do odważnych Argentyńczyków ”( Pierre Perret 1986)

• „W szczególności Dunkierka – wielka porażka – utożsamiana jest z wolą zwycięstwa Wielkiej Brytanii, przejawiającą się w ludziach, którzy wykazali się zmysłem do improwizacji, uciekając się do łodzi rybackich i wycieczkowych na morzu w celu repatriacji „Tomków”. Jak na ironię Dunkierka, przywołująca bohaterstwo Wielkiej Brytanii, we Francji jest najczęściej uważana za symbol perfidnego Albionu, pozostawiającego Francuzów na pastwę losu, na łasce Wehrmachtu. » Kenneth O. Morgan,« Miejsca pamięci: Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Francja i dwie wojny światowe, 1919-2003 »
• „  Perfidny Albion staje się drogą i lojalną Anglią” ( François Crouzet 2006)
• „Możemy być fair play angielskich dżentelmenów, ale jesteśmy także skurwysynami perfidnego Albionu  ” ( John le Carré 2010)
• „  Perfidny Albion zdejmuje maski” ( Jean-Pierre Pécau )

Krytyka wypowiedzi

Użycie tego wyrażenia jest o charakterze powtarzającym się od końca XVIII -go  wieku przy każdej okazji napięcia dyplomatycznego i konkurencji między Zjednoczonym Królestwie i innych krajach, zwłaszcza we Francji. Jest podsycany przez powszechne urazy, które są również dobrze podzielane po obu stronach kanału, ale poddaje się krytyce, ponieważ przedstawia się jako frazes złożony z nieuczciwych stereotypów i uprzedzeń, które mogą podsycać dyskryminacyjną, a nawet nienawistną urazę.

Uwagi i referencje

1. Zobacz CNRTL pod słowem zdradliwy w zewnętrznych linkach
2. https://www.universalis.fr/encyclopedie/albion/
3. Le Monde z dnia23 stycznia 2007, strona 32.
4. „Zaatakujmy w jej wodach perfidny Albion! „, Wiersz zatytułowany „Epoka republikańska” autorstwa C. XIMENESa skomponowany w 1793 r., ale opublikowany w 1821 r. w dziele zatytułowanym: „Rewolucyjne i kontrrewolucyjne wiersze lub zbiór, sklasyfikowane według epoki, hymny, pieśni wojenne, pieśni republikańskie, ody, satyry , hymny misjonarzy itd., itd., najbardziej niezwykłe, które pojawiły się od trzydziestu lat. »Paryż, Księgarnia Historyczna, 1821, tom 1, s. 159-160. Werset można znaleźć na górze strony 160. Zobacz faksymile BNF https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6456766k/f176.item.texteImage
5. Zobacz badanie tego wyrażenia na stronie „Expressio” https://www.expressio.fr/expressions/la-perfide-albion Konsultowane 22 lutego 2021 r.
6. Zobacz CNRTL pod słowem zdradliwy w linkach zewnętrznych.
7. https://www.prima-elementa.fr/Gaffiot/Gaffiot-1146.html
8. (w +) KP Harrington, średniowieczna łacina ,1925( przeczytaj online ).Praca Harringtona określa s.  181 , przypis 5, dotyczący słowa perfidorum: „Perfidus i perfidia są używane przez Bede i innych pisarzy LL jako przeciwieństwa fides i fidelis (por. Plummer 2.10). Tak więc perfidorum principum mandata są mandatami niewierzących władców. To znaczy: „Perfidus et perfidia są używane przez Bede i innych autorów łacińskich jako antonimy fides i fidelis (por. Plummer 2.10). Perfidorum principum mandata są zatem mandatami niewierzących książąt.
9. Albert Blaise, łacińsko-francuski słownik autorów chrześcijańskich, opublikowany z pomocą CNRS, Strasburg, 1954, Ed Le Latin Chrétien
10. //books.google.com/books?id=mThNAQAAMAAJ Wszystkie dzieła wydania Bossueta z 1836 r. w Besançon w Outhenin-Chalandre Tom 1 Kazania To zdanie znajduje się w jego pierwszym kazaniu o obrzezaniu Naszego Pana wygłoszonym w Metzu na stronie 141. Bossuet cytuje Tertuliana tutaj w swoim traktacie Adversus Judaeos w paragrafie VII. Zobacz tłumaczenie Genoude „Breton [to znaczy mieszkańcy wyspy zwanej „Bretania” w starożytności] jest okopany za otaczającym go Oceanem”. Wyrażenie to ma konotację religijną, którą można porównać do innego wyrażenia, które się rozwinęło: „  zdradziecki Żyd  ” .
11. Listy Madame de Sévigné od jej rodziny i przyjaciół, Tom 8 Autor markiza de sévigné Publisher Monmerqué Hachette, Paryż, 1862, litera n o  1128 strona 434. Wikiźródła https: //fr.m .wikisource .org / wiki / Strona: Sévigné _-_ Letters, _éd._Monmerqué, _1862, _tome_8.djvu / 440
12. Wyznaczenie Londynu na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012 przed kandydaturą Paryża dało na przykład możliwość ponownego przyjrzenia się temu wyrazowi rozkwitu. A ostatnio przygody Brexitu i wypowiedzi brytyjskiego premiera Borisa Johnsona sprawiły, że wyrażenie to powróciło na pierwsze strony gazet, a nawet pojawił się hashtag #Perfide Albion na Twitterze, na przykład ten artykuł z Expressu z 12 października 2020 r. Agnès C. Poirier „Brexit: Wielka Brytania, wierna swojej reputacji „perfidnego Albionu” https://www.lexpress.fr/actualite/monde/europe/brexit-la-grande-bretagne-fidele-a-sa- reputacja-de-perfide-albion_2136022.html?xtor = EPR-5252-Dostępne 22 lutego 2021
13. Artykuł L ' Express z 12 października 2020 r. autorstwa Agnès C. Poirier, dziennikarki stacjonującej w Londynie https://www.lexpress.fr/actualite/monde/europe/brexit-la-grande-bretagne-fidele-a-sa - reputacja-de-perfide-albion_2136022.html?xtor = EPR-5252-
14. Jeśli chodzi o Brexit , Adrien Wyssbrod, Szwajcar , doktor historii i badacz z tytułem doktora na Uniwersytecie w Cambridge (jego CV konsultowano w lutym 2021 r. https://www.adrienwyssbrod.com/cv ), wspominając burzliwe tysiącletnie relacje między Francja i Wielka Brytania piszą: „Anglia jest wrogiem, ale nie prostym wrogiem. To przeciwnik, z którym trzeba się pogodzić. Anglia jest przeciwnikiem, którego nie można wykorzenić. Anglia jest sojusznikiem, z którym nie możemy się pogodzić. » Opublikowane w ArcInfo, szwajcarskim dzienniku 29.01.2020, https://www.arcinfo.ch/dossiers/ecclairage/articles/ecclairage-la-perfide-albion-l-ennemi-hereditaire-903488 Dostęp 23 lutego, 2021
15. I nawet sfera sportowa zawładnęła tym wyrazem. O francuskiej drużynie rugby , której w lutym 2021 r. prawie wszyscy członkowie zespołu zostali dotknięci tzw. „angielskim” wariantem SARS-CoV-2 podczas pandemii nosicielstwa , co spowodowało odroczenie Francji- Mecz Szkocji turnieju sześciu narodów 27 lutego 2021 r., dziennikarz z Nowej Republiki Pirenejów pisze: „Szanse Antoine'a Duponta były w dobrej kondycji po szczególnie udanym starcie w Turnieju dla naszej narodowej Piętnastki . Ale teraz zdradziecki Albion , nie wiedząc, do jakiego rugby się zwrócić, aby przywrócić kręgosłup swojemu XV à la Rose i który miał wszystkie problemy na świecie, aby pokonać naszą drużynę B, więc tutaj mają brexity swój wariant pokonania Duponta , Marchand , Baille i wszyscy inni Blues, aby zatopić nasze Koguty w kolejnym rugby Trafalgar. Niezbyt sprawiedliwe, panowie Anglicy, strzelać do pierwszego na pandemii, aby zrujnować nadzieje na Wielki Szlem, który przedarł się ludziom z Galthié , również na flance. » 23.02.2021 https://www.nrpyrenees.fr/2021/02/23/perfide-albion-9388473.php
16. Zobacz akapit „Masakra francuskich jeńców i rannych” w artykule Wikipedii o bitwie pod Agincourt
17. Marie-Amélie Blin, „  Joanna d'Arc, spalona żywcem za wznowienie ubioru swojego mężczyzny  ” , Le Figaro ,30 maja 2016(dostęp 17 września 2018 r . ) . Prawda historyczna prowadzi do tego, że jeśli śmierć Joanny d'Arc dobrze zorganizowała polityczne cele Anglików, to francuscy sędziowie kościelni skazali ją na tę okropną i niesławną śmierć. Patrz Jacques Trémolet de Villers,Joanna d'Arc, proces w Rouen (21 lutego – 30 maja 1431), Paryż, Les Belles Lettres, 2016, ( ISBN  978-2-2514-4561-8 ), 320 stron.
18. Zob. John Talbot, The English Achilles .
19. Cyt na stronie 122 Michel poboczy-Franceschi, marynarki francuskiej w XVIII th  wieku: wojny, administracja, poszukiwawczych, Paryż, Sedes Coll. „Spojrzenia na historię”, 1996, 451 s. ( ISBN  2-7181-9503-7 ) .
20. Exposed, na przykład, jak i protestów Napoleona w filmie Monsieur N. przez Antoine de Caunes
21. Rosyjski hrabia Nikołaj Pawłowicz Ignatiew , generał, polityk i dyplomata, pisze w swoich Notatkach, że car Aleksander II powiedział mu ze łzami w oczach: „To Anglicy są za to odpowiedzialni przed historią. Ich zdradzieckie rady zrujnowały nieszczęsnego sułtana i zmusiły mnie do pójścia dalej niż zamierzałem ”Николай Павлович Игнатиев, Записки (1875-1878), изд-во на Отечествения, С. Отечествения, С.ононович Игнатиев, Записки (1875-1878), изд-во на Отечествения, С.ононович стр. 290.
22. Launay, Mickael . , Wielka powieść matematyczna: od prehistorii do współczesności , Flammarion ,2016, 304  pkt. ( ISBN  978-2-08-137876-6 i 2-08-137876-0 , OCLC  963940556 , czytaj online )
23. Ten atak musi być umieszczony w jego historycznym kontekście: ta flota, stacjonująca w Mers el-Kébir, jest pod rozkazami rządu Francji, który właśnie podpisał rozejm z 22 czerwca 1940 r. i umieszcza lub prawdopodobnie wprowadzi Francuskie siły zbrojne do dyspozycji Niemców. W Londynie generał de Gaulle uzasadnia operację, oświadczając 8 lipca w londyńskim radiu: „z racji haniebnego zobowiązania rząd Bordeaux zgodził się dostarczyć okręty według uznania wroga. Nie ma najmniejszej wątpliwości, że z zasady iz konieczności wróg użyłby ich albo przeciwko Anglii, albo przeciwko naszemu własnemu Imperium. Cóż, mówię wprost, lepiej, żeby zostały zniszczone. ” . Te kręgi kolaboracji następnie mocno propagandę o „perfidię” Anglii.
24. Claire Sanderson, Perfidny Albion? Afera Soamesa i tajemnice brytyjskiej dyplomacji , wyd. de la Sorbonne, Paryż, 2011, ( ISBN  979-1-0351-0360-6 ) [ prezentacja online ] . Praca doktorska z historii. Konsultowany 22 lutego 2021 r.: „W rzeczy samej, jeśli sprawa Soamesa pojawia się już w wielu pracach historycznych poświęconych temu okresowi stosunków między Paryżem a Londynem […] dla wielu obserwatorów, jak dla aktorów. zbyt znajomy „perfidnego Albionu”, by zacytować Michela Debré. Podczas tej afery Debré zauważy, że „po raz kolejny brytyjska dyplomacja poświęciła przyszłość natychmiastowej operacji taktycznej, z której, jak wierzyła, mogłaby skorzystać. „ (W książce Sanderson, notowania Pan Debre są odpowiednio odniesione ” Michel Debre był cytowany w transkrypcji rozmowy pomiędzy Debre i minister spraw zagranicznych Luksemburga Gaston Thorn, tajny telegram n O  83 z amerykańskiej ambasady w Luksemburgu amerykańskiego Departamentu stanu w dniu 24 lutego 1969, National Archives and Records Administration, Washington/RG59/POL/UK/F/Box 2101/1967-1969.” oraz „ Telegram od Michel Debré do wiadomości 46 francuskich ambasad w dniu 22 lutego 1969, archiwum MSZ, La Courneuve / Europa 1961 - 1970 / Wielka Brytania / Stosunki z Francją / 266.”
25. Krytykuje się „zdradziecki” charakter tego aktu wojny, a nowsze badania dotyczące odtajnionych dokumentów dowodzą, że brytyjskie roszczenia były uzasadnione. Zobacz akapit „2 maja: storpedowanie generała Belgrano  ” z artykułu o wojnie o Falklandy .
26. Gaffio , edycja 2000
27. Bede the Venerable , Ecclesiastical History of the English People , Księga I, rozdział 1.
28. Wpis „Albion”, w kolekcji Les usuels , wydanie Le Robert, 2002
29. Zgodnie z artykułem „  Perfide Albion  ” Christine Guillou, w Les dossiers de Weblettres, październik 2005.
30. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5619992v/f5.image.r=Perfide%20Albion?rk=85837;2 Strona 4 Dostęp 14.02.2021
31. Prace funambulesques Théodore Banville Ody następnie komentarzem, Ed Alphonse Lemerre, Paryż, 2 nd wydanie, 1892, strona 60. konsultowany na stronie BNF w dniu 23 lutego 2021 r https://gallica.bnf.fr/ark: / 12148/bpt6k6280064t/f67.item
32. List napisany z Paryża do Madame Roger des Genettes, wydanie Louis Conard, Réd. Danielle Girard i Yvan Leclerc, Rouen, 2003 https://flaubert.univ-rouen.fr/correspondance/conard/outils/1878.htm Dostęp 25 lutego 2021)
33. Słynna replika Madame Fenouillard znajduje się na pierwszej płycie rozdziału „Rodzina Fenouillardów w Le Havre” zatytułowanym „Nowy wyczyn parasola przodków”, na drugiej miniaturze strony 24 czarno-białego wydania album „La Famille Fenouillard”, 1893, Paryż, red. Armand Colin, którego faksymile udostępnia BNF https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k106164q/f25.item oraz w samo miejsce 5 th Colour edition niedatowanego edycję ale później, w sierpniu 1917 roku, ponieważ etykieta Związku wydawców przymocowanych do górnej pokrywy wewnętrznej wskazuje decyzję czerwca 1917. Patrz fac-porównanie z BNF https: // galijskiego. bnf.fr/ark: /12148/bpt6k9657430b/f51.item Obie edycje konsultowane 26 lutego 2021 r.
34. Typowy przykład przyjemnego, dokuczliwego użycia wyrażenia przez młodego mężczyznę, który uwielbia Anglię https://www.bide-et-musique.com/song/9400.html
35. Utwór „Quelle époque we live” wydany w 1986 roku na płycie winylowej 45 rpm Adèle http://cicatrice.hautetfort.com/archive/2019/01/08/1986-vue-par-pierre-perret-6119165.html Konsultowane 14 lutego 2021 r.
36. Konferencja inauguracyjna szkoły doktorskiej w Rouen. Rouen, Maison de l'Université, 29 listopada 2003. http://www.cercles.com/actors/morgan.html Dostęp 22 lutego 2021
37. Od François Crouzeta, patrz artykuł "Images d'Outre-Manche: Francja widziana przez Brytyjczyków, Wielka Brytania widziana przez Francuzów, 1904-2004" opublikowany w przeglądzie "Histoire, economy & société" Rok 2006 25-1 s. . 131-141 i wymienione na Persée https://www.persee.fr/doc/hes_0752-5702_2006_num_25_1_2584?q=perfide+albion Konsultowane 14 lutego 2021 r., w szczególności akapit na środku strony 135 zaczynający się od „La” Perfide Albion „to koncepcja, która żyje dłużej. " I środek strony 139 " Wraz z wojną światową cała przeszłość wydaje się zapomniana: perfidny Albion staje się kochaną i lojalną Anglią, Francja dzielnym sojusznikiem "
38. Zdrajca według naszego gustu , Seuil , 2011 ( (en)  Our Kind of Traitor , 2010 ), trad.  Isabelle Perrin, 372  s. ( ISBN  978-2-02-102768-6 )

Zobacz również

Bibliografia

Marc Vion, Perfid Albion! Słodka Anglia? , Tours, red. Sutton, 2002, ( ISBN  978-2842535889 )

Powiązane artykuły

• anglofobia
• Relacje między Francją a Wielką Brytanią
• anglofilia

Linki zewnętrzne

• Słownik CNRTL https://www.cnrtl.fr/definition/perfide
• Dwuczęściowy artykuł na blogu „The Right Word in English” https://www.le-mot-juste-en-anglais.com/2014/01/perfide-albion.html oraz https://www.le -mot-juste-pl- Anglais.com/2014/01/épithète-infamante-qui-lui-collera-plus-tard-à-la-peau-napparaître-que-plus-tard-et-sattache-dabord-à -langleterre-et.html udostępniono 24 lutego 2021 r.