Peonidin | |
Identyfikacja | |
---|---|
Nazwa IUPAC | 2- (4-hydroksy-3-metoksyfenylo) chromenylium-3,5,7-triol |
N O CAS | (chlorek) |
N O WE | 205-125-6 |
PubChem | 441773 |
UŚMIECHY |
[Cl -]. Oc1ccc (cc1OC) c3 [o +] c2cc (O) cc (O) c2cc3O , |
InChI |
Std. InChI: InChI = 1S / C16H12O6.ClH / c1-21-15-4-8 (2-3-11 (15) 18) 16-13 (20) 7-10-12 (19) 5-9 ( 17) 6-14 (10) 22-16; / h2-7H, 1H3, (H3-, 17,18,19,20); 1H Std. InChIKey: OGBSHLKSHNAPEW-UHFFFAOYSA-N |
Właściwości chemiczne | |
Brute formula |
C 16 H 13 O 6 [Izomery] |
Masa cząsteczkowa | 301,2708 ± 0,0155 g / mol C 63,79%, H 4,35%, O 31,86%, |
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Peonidyna (lub péonidol ) organiczny związek z rodziny anthocyanidols O-metylu, grupy flawonoidów . Jest ważnym pigmentem roślinnym, który w połączeniu z flawonami i flawonolami nadaje np. Różową barwę niektórym odmianom piwonii chińskiej ( Paeonia lactiflora ), od której wzięła swoją nazwę. Występuje również w niektórych niebieskich kwiatach, takich jak niektóre Ipomoea .
Peonidyna jest jednym z sześciu głównych antocyjanidoli występujących w roślinach (obok cyjanidyny , delfinidyny , pelargonidyny , malwididyny i petunidyny ). W tej grupie charakteryzuje się obecnością grupy hydroksylowej (-OH) w pozycji 4 'oraz grupy metoksylowej -CH 3 w pozycji 3 'na pierścieniu aromatycznym B (patrz numeracja w tabeli 1).
Ze względu na jądro flawylowe wykazujące wysoką reaktywność z nukleofilami , peonidyna jest stosunkowo niestabilną cząsteczką przy niskim pH, a zatem jest mało obecna w postaci wolnej w tkankach roślinnych. Dodatek cukru w pozycji C-3 (przez O-glikozylację) zapewnia lepszą stabilność i rozpuszczalność. Ogólnie, heterozydy utworzone przez kondensację peonidyny i jednej lub więcej bz (opcjonalnie acylowanych), które są częścią rodziny antocyjanozydów lub antocyjanów, są bardziej stabilne.
W stanie czystym, w laboratorium, występuje w postaci ciała stałego od beżowego do czerwono-brązowego, rozpuszczalnego w etanolu i wodzie. Powinien być przechowywany z dala od światła.
Spośród 539 antocyjanozydów zidentyfikowanych przez Andersena i Jordheima w 2006 roku znaleziono 39 heterozydów peonidyny.
Baza PHENOL-EXPLORER wskazuje na siedem ważnych 3-O-glikozydów peonidyny występujących w europejskiej diecie:
Zdecydowanie największym źródłem heterozydów peonidyny w diecie jest żurawina amerykańska (lub żurawina ), która zawiera 42 mg na 100 g owoców. W jagody , na śliwki , tym winogron i wiśni zawierają również znaczące ilości w zakresie od 5 do 12 mg / 100 g . Tylko świeże owoce zawierają znaczne ilości peonidyny; na przykład mrożone jagody prawie już nie zawierają. Peonidynę wyizolowano również z brązowego ryżu , czarnych bananów i słodkich ziemniaków .
Podobnie jak większość antocyjanidoli, peonidyna jest wrażliwa na pH i zmienia się z czerwonego na niebieski w miarę wzrostu. W warunkach in vitro obserwujemy, że przy pH 2 peonidyna jest wiśniowo-czerwona, przy 3 zmienia się w głęboki żółtawo-różowy kolor, przy 5 ma barwę winogronowo-czerwono-fioletową, a przy 8 przyjmuje ciemnoniebieski odcień. W przeciwieństwie do wielu antocyjanidoli jest stabilny przy wysokim pH i został wyizolowany jako niebieski pigment w Ipomoea tricolor .
Ze względu na niezwykłą stabilność koloru, zbuforowana formuła kofeylo-acylowa została opatentowana do stosowania jako barwnik spożywczy. Jego kod to E163e.
Peonidyna, często kojarzona z flawonowymi współ-pigmentami, występuje w różowych kwiatach, takich jak niektóre odmiany petunii lub piwonii.
Zespół japońskich naukowców, kierowany przez T. Ando, sklasyfikował 195 odmian handlowych petunii na podstawie zawartości antocyjanidolu w płatkach.
Petunia x atkinsiana , hybryda |
R 3 | R 5 | Antocyjanidol | R | Pozostałość | |
---|---|---|---|---|---|
OCH 3 | H. | Peonidin | H. | p-kumaryl | |
OCH 3 | OCH 3 | Malvidin | O | kofeyl | |
Petunia różowa: 3-kawoilrutinozyd-5-glukozyd peonidyny, 3-p-kumaroilrutinozyd-5-glukozyd peonidyny | |||||
Fioletowo-niebieska petunia: 3-kawoilrutinozyd-5-glukozyd malwidyny, 3-p-kumaroilrutinozyd-5-glukozyd malwidyny |
Analiza głównych składników względnej zawartości antocyjanidoli dała trzy klasy skupiające głównie albo cyjanidynę, albo peonidynę, albo malwidynę . Pelargonidyna nie wykryto i delfinidyny jest składnikiem mniejszościowym. Pierwsza klasa składa się z 69 odmian, które akumulują cyjanidynę, druga - 59 odmian gromadzących peonidynę, a trzecia - z 67 odmian malwidyny i, nawiasem mówiąc, z podklasy 7 odmian gromadzących petunidynę. Kwiaty z grupy zawierającej głównie peonidynę składają się wyłącznie z różowych petunii . Kwiaty gromadzące głównie cyjanidynę są łososiowoczerwone, a te gromadzące malwidynę są niebieskie lub fioletowe.
Glikozydy peonidyny są acylowane kwasem p-kumarowym i kawowym . Tak więc w odmianach o różowych kwiatach znajdujemy `` Pink Magic '' i `` Pink Grandball '', 3-kawoilrutinoside-5-glukozyd peonidyny i 3-p-kumaroilrutinozyd-5-glukozyd peonidyny oraz formę nieacylowaną (peonidin 3-rutinoside -5-glukozyd). Ostatnio wykryto dwa inne acylowane glikozydy peonidyny.
Zespół chińskich naukowców (Ni Jia et als, 2008) przeanalizował korelację między barwą płatków 41 odmian Paeonia lactiflora a ich składem antocyjanozydowym.
Paeonia lactiflora | 3,5-diglukozyd peonidyny |
Pomiar parametrów barwy spektrofotometrem , raz podany w systemie reprezentacji CIE Lab , pozwala wyróżnić cztery grupy: kwiaty fioletowe (20 odmian), różowe (16 odmian), białe (4 odmiany) i żółte. odmiana. Typowy chromatogram HPLC antocyjanozydów wykazuje 5 pików odpowiadających: peonidyno-3,5-diglukozydowi (Pn3G5G), peonidyn-3-O-glukozydowi (Pn3G), cyjanidyno-3,5-diglukozydowi (Cy3G5G), cyjanidyn-3-O -glukozyd (Cy3G), pelargonidyno-3,5-diglukozyd (Pg3G5G). Diglukozydy (3G5G) są bardzo dominujące w porównaniu do monoglukozydów (3G), występujących w bardzo niewielu odmianach iw bardzo małych ilościach.
Nie wykryto antocyjanozydów w dwóch odmianach (jednej czystej białej i jednej żółtej). Peonidyno-3,5-diglukozyd Pn3G5G jest bardzo dominujący we wszystkich innych odmianach. W większości z nich stanowi ponad 80% antocyjanozydów. Analiza wielokrotnej regresji liniowej pokazuje, że Pn3G5G, Cy3G5G i Pg3G5G są głównymi czynnikami wpływającymi na parametry koloru. Wszystkie z nich mają pozytywny wpływ na wartości a * (i przyciągają do czerwonego), a Pn3G5G, Pg3G5G mają negatywny wpływ na wartości b * (a więc przyciągają do niebieskiego). Suma antocyjanozydów TA obniża wartość jasności L *, co oznacza, że im ciemniejsze płatki, tym wyższe stężenie antocyjanozydów TA.
Istnieje grupa sześciu odmian zawierających tylko Pn3G5G. Składa się z trzech jasnoróżowych odmian i trzech białych odmian. Wszystkie z nich zawierają również flawony i flawonole . Kwiaty różowe mają wyższy poziom TA niż kwiaty białe i proporcjonalnie mniej flawonów i flawonoli.
Kolejną grupę 11 odmian stanowią różowe kwiaty złożone z Pn3G5G i Cy3G5G. Ostatnia grupa, która zawiera wszystkie fioletowe kwiaty, zawiera trzy antocyjanozydy jako pigmenty: Pn3G5G, Cy3G5G i Pg3G5G. Dlatego właśnie 3,5-diglukozyd pelargonidyny (Pg3G5G) jest elementem wyróżniającym, umożliwiającym odróżnienie kwiatów różowych od fioletowych.
Niebieska korona Tricolor Ipomoea zawiera tylko jeden pigment antocyjanozydowy, ale był to najbardziej złożony ze znanych w 1987 roku (Kondo i wsp., 1987). Jego struktura składa się z cząsteczki peonidyny, 6 cząsteczek glukozy i 3 cząsteczek kwasu kawowego. Pączek kwiatu jest purpurowoczerwony, a podczas kwitnienia korona zmienia kolor na jasnoniebieski. Jednak skład antocyjanozydów nie zmienia się w trakcie tego procesu. A chromofor będący peonidyną, nie ma kompleksowania z metalem, który wyjaśniałby niebieski kolor. Ta zmiana koloru jest rzadkim przypadkiem, w którym decydującym czynnikiem jest zmiana pH . Pomiar pH wakuoli komórek powierzchniowych wykazał, że pH czerwonych krwinek wynosiło 6,6, a lazurowych 7,7. Jest to aktywny system transportu jonów Na + lub K + z cytozolu do wakuoli, co powoduje wzrost pH wakuoli z 6,6 do 7,7 podczas otwierania się kwiatu. Słabo zasadowe podłoże daje lazurowy błękit płatków.
Peonidyna, podobnie jak wiele antocyjanidoli, wykazuje silne działanie hamujące i apoptotyczne na komórki rakowe in vitro , szczególnie na przerzutowe ludzkie komórki raka piersi. Pozostaje jednak pytanie o penetrację i zatrzymywanie antocyjanidyn w ludzkich komórkach in vivo , ponieważ byłyby one szybko usuwane przez organizm ludzki.