Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż tutaj punkty do sprawdzenia .
Ostryg jest hodowla ostryg .
W pierwszej dekadzie XXI wieku roczna światowa produkcja wynosiła od 4 do 5 milionów ton, głównie wydrążonych ostryg .
Przed hodowlą ostryg ich rafy dominowały w ujściach rzek na całym świecie, napędzając przybrzeżne gospodarki i cywilizacje od czasów prehistorycznych , o czym świadczą antropogeniczne kopce muszli na wybrzeżach.
Początki hodowli ostryg istnieją już wśród niektórych chińskich populacji, którzy instalują zbieracze (kamienne bloki, karbowany bambus wyłożony muszlami ostryg), aby zebrać spluwę 2000 lat przed naszą erą .
Że Grecy i Rzymianie są bardzo przywiązani do płaskiej ostrygi, rodzime Europejskiej ostryg. Przywóz do Rzymu ostryg z europejskich wybrzeży, zarówno Atlantyku i Morza Śródziemnego, jest sprawą handlowców i transporterów. Pozostałości archeologiczne nie pozwalają nam wiedzieć, czy te importowane ostrygi są poławiane lub hodowane w tym celu.
Istnieją początki ostrygi hodowli również wśród Rzymian (wysypisk ujawniają szczególnie ważną zużycie w tym czasie), który według Pliniusza Starszego , przeprowadzić techniką rafinacji w „łóżka ostryg” lub „ ostryg czołgów ” wyznaczony przez łacinie słowo ostriaria . Rybołówstwo i hodowla ostryg w Gallo-Rzymian jest potwierdzone w Armoryka na IV -go wieku.
Do barbarzyńskich najazdów zakończyć ostryg, że nie rozwija się w okresie średniowiecza , gdzie złoża są wystarczające do spożycia tytułowej, nie znowu staje się, że aktywność gospodarcza XI th century. W tym czasie ostrygi jadano w łupinach, niewątpliwie suszone w soli, pakowane w solance lub marynowane w occie, zanim zostały „wywiezione” w głąb miast dla zamożnych mieszkańców miast. Konsumpcja może być znacząca lokalnie, o czym świadczą kopce muszli w Granville , Beauvoir-sur-Mer czy Saint-Michel-en-l'Herm, które świadczą o działalności ważnych średniowiecznych warsztatów kruszenia żywności, ale także eksploatacji muszli, by wzmocnić skorupek kur, lub do produkcji wapna lub rolnych poprawek . W okresie renesansu jego sława rosła dalej (ostryga, którą zjada się w skorupce i gotuje, pojawia się w wielu książkach kucharskich ), tak że łatwość jej eksploatacji i przełowienia prawdopodobnie doprowadziły do wyczerpania wielu szkół. Naturalne. XVII th wieku nastąpił rozwój farm ostryg, aby zaspokoić popyt spożywanych ostryg bez muszli, ale ostrygi są bardziej na utrzymanie zasobów dla społeczności nadmorskich towarem komercyjnym (ograniczona nadwyżka do arystokratycznej konsumpcji i miejskich). W XVIII -tego wieku, Louis XIV lubił ostrygi zielonkawy w Courseulles i tych z ujścia Seudre . Ludwik XV i Ludwik XVI bezskutecznie próbowali uregulować połowy.
Aż do XIX th wieku, ostrygi jest pogłębianie naturalnych łóżka, ostrygi, będących zarówno bezpośredniego spożycia przez ludzi lub umieszczonych w parkach położonych na wybrzeżu w pobliżu łóżka ostryg (rafinacja w świetle tego ostrygi dorzecza Marenne ostryg w XVII -tego wieku ).
W okresie Drugiego Cesarstwa ostrygi odniosły tak duży sukces na poinformowanych stołach, że w 1852 r. , Po alarmistycznym raporcie Ministerstwa Rolnictwa i Handlu, dotyczącym spadku produkcji z naturalnych ostryg, l administracja morska powinna regulować pogłębiarkę tylko z 1 st września30 kwietnia, od wschodu do zachodu słońca.
Napoleon III wyznaczył Victora Coste na szefa misji, która miała zobaczyć i porównać metody stosowane do chwytania i hodowli ostryg na wybrzeżach Francji i Włoch. Powołany Generalny Inspektor Rybołówstwa Morskiego, stanowisko, które zostaną zniesione po jego śmierci, rozwinął, z komisarzem Marine Ferdinand de Bon eksperymenty ze sztucznymi łóżek ostryg, zwłaszcza w Arcachon w 1859. On również stworzył stację tego samego roku. Concarneau morskich .
Miały wtedy miejsce liczne misje naukowe za granicą i wymiany między naukowcami na temat hodowli ostryg. Tak więc w 1864 r. Przyrodnik Franck Buckland odwiedził instalacje Coste, aby przeszczepić je do Herne Bay , a następnie w 1868 r. Misję Brytyjskiej Rady Handlu . Coste jest uważany za ojca założyciela nowoczesnej hodowli ostryg poprzez utworzenie przechwytywanie z splunął i rozwój pierwszych parków zainstalowanych w strefie pływów w 1860. W tym samym roku zoolog Karl Mobius próby realizacji tych metod w Szlezwiku-Holsztynie . W 1884 roku profesor PCC Hoek opublikował raport o hodowli ostryg w ujściu Skaldy , który zawierał odniesienia do doświadczeń zagranicznych. Wreszcie Rodolfo Allodi zostaje oskarżony przez rząd Triestu o dochodzenie w sprawie francuskiej hodowli ostryg. Do takiej wymiany zachęcają czasopisma naukowe ( Maritime and Colonial Revue , Bulletin of Fish and Fisheries Commission , czasopismo Imperial Acclimatization Society ) lub popularyzatorskie ( La Nature ).
W tym czasie drewniane chaty hodowców ostryg były używane do przechowywania sprzętu i sprzedaży ich produkcji, luzem lub luzem.
Malarz Jacques-Eugène Feyen z Lotaryngii i Paryża, który spędził lato w Cancale od 1869 do swojej śmierci w 1908 roku, przedstawił prace rybaków i zbieraczy ostryg na wielu poszukiwanych obrazach.
Rolnicy ostryg uchwycić larwy po ułożeniu użyciu kolektorów na których przyczepiają się: lep rzymskie dachówki , sznurki z drewnianych płytek , żelaza , rur karbowanych lub plastikowych kubkach (mniej niż 6 miesięcy)
Te larwy mogą pływać tylko w pionie i dlatego są rozpraszane przez prądy. Po 3 tygodniach życia planktonowego będą starać się zapewnić sobie wsparcie i stać się „prawdziwymi ostrygami” z morfologicznego punktu widzenia. W tym miejscu określa się je mianem „ splunięcia ”. Po 18 miesiącach hodowcy ostryg usuwają młode ostrygi z tych podpór i transportują je w swoich płaskodennych łodziach ostrygowych lub dużych barkach zwanych „ talerzami ” na tereny lęgowe.
Obecna hodowla ostryg ma cztery główne techniki hodowli w zależności od rodzaju gleby, współczynnika pływów:
Młode ostrygi są obecnie najczęściej rozprowadzane w kieszeniach (woreczki z plastikowej siatki) i umieszczane na nadbrzeżu na stołach (konstrukcje metalowe), a niekiedy nawet rozsiewane na ziemi. Tabele te muszą być rozmieszczone rozsądnie, ponieważ mogą modyfikować reżim hydrosedymentacyjny.
Zadaniem hodowcy ostryg jest odwracanie worków, aby wszystkie ostrygi mogły rosnąć w dobrych warunkach i o regularnym kształcie, oraz czyszczenie tych worków, aby woda morska dobrze krążyła. Po mniej więcej długim okresie, w zależności od stopnia nasycenia wody, ostrygi są sortowane według kategorii wagowej (kalibracja).
Na wybrzeżu Charentais lub Vendeen można je rafinować w czyste, gliniane zbiorniki zasilane mieszaniną wody morskiej i słodkiej , gdzie przybierają zielony kolor (zazielenienie).
W Normandii ostrygi dojrzewają w parkach położonych na szczycie przybrzeża, gdzie wpływ przypływów jest ważniejszy: ostrygi nabierają więc specyficznego smaku i przyzwyczajają się do ekspozycji.
Hodowla ostryg jest inaczej praktykowana w stawach Morza Śródziemnego ( Thau , jezioro Leucate ). Hodowla jest pionowa zamiast poziomej. Zasięg pływów Morza Śródziemnego jest bardzo niski, dlatego zanurzenie jest trwałe. Hodowla ostryg jest praktykowana na stołach hodowlanych .
Hodowla ostryg Cancale *
Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji | ||
Pole | Wiesz, jak to zrobić | |
---|---|---|
Lokalizacja zapasów | Anuluj | |
Hodowla ostryg z zatoki Cancale jest praktyką uznaną przez Ministerstwo Kultury i wpisaną do inwentaryzacji niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji w 2019 roku.
Dorosłe ostrygi umieszcza się w tak zwanych „klarownych” zbiornikach do dojrzewania w celu zmiany właściwości organoleptycznych, wielkości lub koloru ostrygi lub twardości muszli. Kolor zielony nabierają dzięki diecie składającej się w szczególności z niebieskiej puszki , okrzemek ( jednokomórkowych mikroalg wytwarzających barwnik zwany marenniną .
Dojrzewający park znajduje się na morzu, na wybrzeżu lub nad brzegiem morza najbliżej wybrzeża ( aber , ria , dno zatoki , stare słone bagna itp.).
Hodowcy ostryg umieszczają ostrygi w osadnikach, aby usunąć muł i piasek. Niektórzy zainstalowali wtryskiwacz tlenu do walki z pewnym planktonem i toksycznymi lub chorobotwórczymi bakteriami (które następnie tworzą pianę, którą można łatwo usunąć).
Następnie ostrygi są umieszczane w koszach , które po kontroli sanitarnej są wysyłane do restauratorów , osób na miejscu, na targu lub do sprzedawców ryb .
Chińczycy są głównymi konsumentami i producentami ostryg, których produkcja w 2005 roku wyniosła 3,7 miliona ton, czyli 80% światowego rynku. Następne są Korea Południowa (241 000 ton), Japonia (210 000 ton), Stany Zjednoczone (129 000 ton) i Francja (105 000 ton). Ostryga wielka (zwana także ostrygą japońską) Crassostrea gigas stanowi 93% światowego rynku ostryg i 98% rynku francuskiego.
Rynek francuski reprezentuje 90% produkcji europejskiej. Francuska hodowla ostryg stanowi 65% produkcji skorupiaków. 950 firm zajmujących się hodowlą ostryg zatrudnia 17 800 osób. Przez długi czas, będący wynikiem naturalnego chwytania, rozmnażanie ostryg odbywa się coraz częściej w wylęgarniach , przy czym ostrygi triploidalne stanowiły 50% francuskiej produkcji w 2014 r. Według National Shellfish Union.
Ostrygi żywią się filtrując wodę. W związku z tym mogą zostać zatrute, zwłaszcza w stadium larwalnym, w zanieczyszczonej wodzie (na przykład przez miedź lub toksyczne cyny organiczne uwalniane do wody morskiej przez niektóre środki przeciwporostowe . Zakwaszenie oceanu spowodowane nadmierną emisją dwutlenku węgla do powietrza przez człowieka również zaczyna powodować problemy larwy, które w zbyt kwaśnej wodzie nie mogą już normalnie syntetyzować swojej larwalnej skorupy (zwanej „ prodissoconch ”).
Mogą również modyfikować ekosystem po wprowadzeniu przez człowieka. Podobnie jak ogólnie hodowla skorupiaków , a zwłaszcza hodowla małży na dużą skalę, obiekty hodowlane na dużą skalę mogą w szczególności lokalnie modyfikować prędkość prądów i dynamikę osadów . Te skutki sedymentacji i biodepozycji można odczuwać w sposób zaostrzony na płytkich obszarach, na których czynna jest sedymentacja, takich jak Zatoka Mont Saint-Michel .
Import zagranicznych odmian ostryg był przyczyną importu pasożytów, które zdziesiątkowały naturalne populacje francuskie i rozmnażania się z larw ostryg w wylęgarniach , jeśli pozwala na wzrost produktywności i standaryzację produkcji, jest również źródłem utraty różnorodności genetycznej , ryzyko od dryfu genetycznego i braku selekcji naturalnego , co może w długim okresie doprowadzić do osłabienia populacji.
Widok na port podczas festiwalu ostryg Locmariaquer
Port ostryg Salines ( Le Grand-Village-Plage , wyspa Oléron )
Chaty ostrygowe (Marennes-Oléron).
Traktor w Chatressac ( Chaillevette )
Łodzie rybackie w La Cayenne (ujście rzeki Seudre).
Północny brzeg rzeki Faou ria w górę od Lanvoy (w Hanvec ): płytki ostryg.