zmir Smyrna | |||
Widok panoramiczny | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | indyk | ||
Region | Region Morza Egejskiego | ||
Województwo | Izmir | ||
Dzielnica | Region Morza Egejskiego | ||
Mandat burmistrza |
Mustafa Tunç Soyer ( CHP ) 2019 -2024 |
||
Prefekt | Yavuz Selim Köşger 2020 |
||
Międzynarodowy kod telefoniczny | + (90) 232 | ||
Tablica rejestracyjna | 35 | ||
Demografia | |||
Miły | Smyrniot (Izmirli po turecku) | ||
Populacja | 3 028 323 mieszk . (2017) | ||
Gęstość | 256 mieszkańców/km 2 | ||
Ludność aglomeracji | 4 279 677 mieszk . (2017) | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 38 ° 26 ′ 00 ″ północ, 27 ° 09 ′ 00 ″ wschód | ||
Wysokość | 5 mln |
||
Powierzchnia | 1 181 100 ha = 11 811 km 2 | ||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Turcja
| |||
Znajomości | |||
Strona Ratusza | http://www.izmir.bel.tr | ||
Strona prowincji Province | http://www.izmir.gov.tr | ||
Źródła | |||
" Index Mundi / Turcja " | |||
Izmir , tradycyjnie nazywany Smyrną (po turecku İzmir ; we współczesnym greckim : Σμύρνη , Smýrni ), to miasto w Turcji , położone nad Morzem Egejskim w pobliżu Zatoki Izmirskiej . Jest to drugi port kraju (po Stambule ) i trzecia aglomeracja turecka pod względem liczby mieszkańców (4 279 677 mieszkańców w 2017 roku). Jej mieszkańcami są Smyrniotes ( İzmirli po turecku).
İzmir to współczesna turecka forma nazwy Smyrna , miasto znane od czasów starożytnych (jako İznik dla Nicei ). Kształt Smyrna długo korzystne francuskiego do łaźnia postaci Anglicized Izmir , która została nałożona na XX XX wieku. Nie odnotowano żadnego Goja wyszkolonego w Izmirze , z wyjątkiem algierskich i tunezyjskich nazwisk Zmir, Zemirli, Zmirli lub Zermirline.
Smyrna powstała wokół 3000 pne J.-C.przez Lélèges w miejscu zwanym dziś Tepekule ("wzgórze wieży"), w pobliżu obecnego Bayraklı . Według legendy jej imię pochodzi od imienia królowej Amazonki . pomiędzy2000 i 1200 pne J.-C.To było częścią królestwa Hetytów , a po upadku państwa Hetytów przed atakami z Frygii , stała się miastem wiatr z XI th wieku pne. J.-C.
Według Herodota Eolowie stracili Smyrnę z powodu lekkomyślności jej mieszkańców. Ci ostatni, po udzieleniu azylu Jończykom, którzy uciekli z Kolofonu po nieudanej buncie, szybko zorganizowali przyjęcie poza miastem na cześć Dionizosa . Smyrnioci eolscy opuściwszy swoje miasto, aby dołączyć do festiwalu, Ionianie zamknęli bramy miasta i przejęli je.
Pierwsza Smyrna przeżywała swój szczyt w okresie jońskim. Został najechany w600 pne J.-C.przez króla Lidii Alyatte II , a następnie przez Persów in546 pne J.-C.Osłabiony, miasto nie miał ważniejszą rolę podczas okresu klasycznego ( V E i IV th stulecia pne. ).
Według legendy to Aleksander Wielki zdecydował się na odbudowę miasta. Ale bardziej prawdopodobne jest jego następcy ( Antygon i Lizymach ), który odbudował miasto w IV -go wieku pne. AD na planie Hippodamia , po śmierci Aleksandra. W302 pne J.-C., znalazła się pod panowaniem Lizymacha , byłego generała Aleksandra Wielkiego, po jego zwycięstwie nad Antygoną Jednooką. Na Lizymach udało dominacji Seleucydów , a następnie przez krótki okres, że królestwa Pergamonu (koniec III th WCZESNE w II th wieku pne. ). Seleucydzi próbowali odzyskać kontrolę nad Ionią, gdzie znajdowała się Smyrna. Smyrna walczyła u boku Attalidów z Pergamonu i Rzymu . W189 - 188 pne J.-C.Seleucydzi zostali wypędzeni z Ionii i Azji Mniejszej . Smyrna otrzymała terytoria za walkę u boku Rzymu. Jego zaangażowanie pozwoliło mu czerpać korzyści z niepodległości chronionej przez rzymskie miasto. Miasto przyjęło kilku polityków rzymskich na emigracji.
Z 89 w 85 pne J.-C.Smyrna, podobnie jak większość miast Azji Mniejszej, wspierała króla Pontu ( Mitrydatesa VI Eupatora) w jego wojnie z Rzymem. Sylla , rzymski generał, podjął się podboju Azji Mniejszej. Zdobył Smyrnę i zmusił każdego z mieszkańców miasta do marszu nago w środku zimy. Podczas pokoju Dardanos (85 pne J.-C.), Który kończy wojnę między Rzymem i Mitrydates VI, Smyrna, podobnie jak większość wolnych miast Azji i Egejskim następnie wszedł do rzymskiej prowincji w Azji .
W starożytności Smyrna była zamożnym miastem z wieloma społecznościami: politeistycznymi Grekami , wyznawcami misteriów lub kultów chrześcijańskich , Rzymianami , Greckimi Żydami , Ormianami ... Artystycznie znana jest z groteski : terakotowych figurek, których cechą szczególną jest wyolbrzymianie defektu fizycznego często związane z chorobą. Wydaje się, że te przedstawienia były nie tylko przedmiotami artystycznymi czy rozrywkowymi, ale także amulety czy wota . Smyrna miała szkołę medyczną, w której przebywał doktor Galen . Jest prawdopodobne, że niektóre z tych rzeźb zostały wykorzystane do zilustrowania chorób, takich jak wodniak (nieprawidłowe nagromadzenie płynu lub gazu w jądrze ). Kolekcja tych obiektów jest widoczna w muzeum w Luwrze .
Z rzymskiego miasta znany jest tylko obszar agory (obecnie odkopywana) i lokalizacja teatru, obecnie zabudowanego domami. Miasto jest domem słynnego retora Eliusz Arystydes , który żył w II th century lewo ważną pracę literacką.
Chrystianizowana od początku naszej ery, Smyrna jest wymieniana w Biblii jako jeden z siedmiu kościołów Azji . To cytat z Apokalipsy przypisywany apostołowi Janowi, który według Tertuliana nazwał pierwszego biskupa Smyrny Polikarpem . Fragment w Apokalipsie wspomina także o uwięzionych chrześcijanach i Jan gratuluje im odwagi w obliczu prześladowań Domicjana .
Zostań prowincji wschodniego cesarstwa rzymskiego po podziale Cesarstwa Rzymskiego w 395, że została zaatakowana przez Gotów w 440, a następnie przez Arabów w 695, ale pozostał i wzrosła w łonie cesarstwa., Że od XVI E wieku nazywamy “ Bizancjum ”. Od 1081 do 1097 wpadła po raz pierwszy w ręce Turków seldżuckich , została przekroczona (i splądrowana) przez krzyżowców i Turków w 1222 i odbudowana przez Jana III Dukasa Vatatzèsa, który zbudował Pagos (dziś Kadifekale , „cytadelę aksamit ').
W 1320 roku został zdobyty po raz drugi przez Turków Mehmet Bey, emir z Aydın . Jego syn Umur Bey stracił cytadelę portu (w tureckiej Liman Kalesi ) do wykorzystania przez joannitów z zakonu joannitów na28 października 1334. Do 1402 r. Krzyżowcy i Turcy utrzymywali swoje pozycje, Krzyżowcy w Cytadeli portu i Turcy w „Aksamitnej Cytadeli” ( Kadifekale ), dopóki Tamerlan nie zwyciężył obu i zniszczył Cytadelę portu wgrudzień 1402.
W 1426 roku Smyrna została zdobyta po raz trzeci i ostatni przez Turków Osmańskich . Gospodarcze i kulturowe znaczenie Smyrny stopniowo rosło w ciągu 500 lat, kiedy była częścią Imperium Osmańskiego , z którego była jednym z najbogatszych i wciąż wielokulturowych miast . Miasto jest także miejscem narodzin Sabbatai Cwi (1626-1676), samozwańczego „ mesjasza ”, który spowodował poważny kryzys w społeczności żydowskiej Imperium Osmańskiego , którego część następnie przeszła na islam . Ale chrześcijanie byli również liczni konwertować, jeśli tylko do ucieczki podwójnego kapitacyjnych z haraç , zgodnie z prawem islamskim i porwania ich pierworodnych chłopców zostać wychowany jako janczarów : to są „ linobambakis ”.
Miasto było jedną z najważniejszych „skal Lewantu”, słowo wywodzące się z genueńskiego scala oznaczającego „przystanek”. W tych „skalach” osiedlali się katolicy zachodni , zwłaszcza Włosi i Francuzi, chronieni „ kapitulacjami ”: nazywano ich „ frankami ”, a ich prestiż był taki, że przez konwersję lub małżeństwo rodziny greckie lub ormiańskie. tego, na wzór rodziny Balladur . Do tego stopnia, że w XIX -tego wieku, Smyrna nazywany jest „mały Paryż” i port Smyrna był znany ze swego kosmopolitycznego charakteru.
Malarz Alexandre-Gabriel Decamps był jednym z głównych artystów sceny orientalistycznej , choć odwiedził Bliski Wschód tylko raz, w 1828 roku. W turku La Patrouille dziewięciu mężczyzn z patrolu pieszo towarzyszy Cadji-Beyowi, szefowi policji na swojej trasie.
Nowy port (1870) został zbudowany przez firmę Dussaud, a dwie pierwsze linie kolejowe połączyły Smyrnę z Kassabą i Aïdin w 1856 roku. Wszystko to pomogło wprowadzić miasto w erę współczesną, ale z paradoksem, który będzie ciążył w 1922 roku. : podczas gdy jest to miasto Imperium Osmańskiego , Turcy , większość w aglomeracji , ale biedni i wykonujący najtrudniejsze zawody , są tam spychani do wiosek na peryferiach i dystrykcie z alejkami wąskimi i krętymi uliczkami Kadifekale , podczas gdy „Frankowie” i Grecy, w większości bogaci handlarze, zajmują nadbrzeże i centrum miasta w stylu europejskim: Konak .
Widok Izmiru 18 maja 1862 r.
Widok Izmiru, lata 70. XIX wieku
Konak Molo (Konak Molo, 1890)
Wieża Izmir Clock (lub Saat Kulesi , zbudowany w 1901 roku)
Winda (lub Przedpokój , zbudowany w 1907 roku)
Przypisywana Grecji po I wojnie światowej podczas traktatu w Sèvres , ze względu na w dużej mierze helleńską ludność Ionii , Smyrna została zajęta przez armię grecką od15 maja 1919. Tego dnia w Smyrnie i jej okolicach ginie ponad dwa tysiące żołnierzy tureckich. Po upadku greckiego wojska wlato 1922, miasto zostało zajęte przez siły Ataturka on9 września 1922pod koniec tureckiej wojny o niepodległość .
W ostatnich tygodniach wojny greccy osmańscy cywile z Ionii , a szerzej z Anatolii , masowo uciekali do Smyrny w tempie ponad 20 000 dziennie: było ich ponad 200 000 dziennie.8 wrześniakiedy ostatnie siły greckie opuszczają miasto. W porcie pozostają jedynie obce statki (angielskie, francuskie, włoskie i amerykańskie), które jako priorytet przyjmują swoich własnych obywateli i brutalnie odpychają łodzie greckich lub ormiańskich cywilów, którzy próbują ich zacumować. Liczba utonięć rośnie, gdy pierwsze wojska tureckie inwestują w9 wrześniakonak , po powitaniu jako wyzwolicieli na obrzeżach miasta, w Kadifekale. Nadużycia zaczynają się: do13 września, miasto jest skazane na grabieże i mordy na ludności greckiej i ormiańskiej. Metropolitan Smyrny, Chrysostomos , który odmówił podjęcia z ostatnich greckich urzędników, jest lynched na głównym placu w świetle francuskich strażników konsulatu, którzy mają rozkaz nie interweniować, aby zachować bezpieczeństwo obywateli francuskich. Próby zorganizowania ewakuacji przez amerykańskiego konsula Hortona są odrzucane przez jego rząd.
13 września, A ogień wybucha w ormiańskiej dzielnicy. Szybko rozprzestrzenił się na cały Konak , podczas gdy wiele towarów wciąż było porzuconych na miejscu. W ciągu tygodnia zniszczył prawie cały Konak i spowodował blisko 2000 zgonów. Pochodzenie tej katastrofy jest mocno dyskutowane: Grecy i Ormianie obwiniają o nią tureckich szabrowników, Turcy zaś oskarżają chrześcijan o prowadzenie polityki spalonej ziemi, aby ich własność nie spadła na muzułmanów. Jednak zeznania, w szczególności te George'a Hortona , potwierdzają, że dzielnica ormiańska była strzeżona przez wojska tureckie, które zakazywały tam swobodnego przemieszczania się.
Częściowo dzięki donosom konsula Hortona o międzynarodowej obojętności wobec tego, co nazywa ludobójstwem , grecka flota jest upoważniona do24 września wrócić do Smyrny: ewakuuje się do 1 st październik180 000 uchodźców, preludium do wymiany ludności muzułmańskiej i chrześcijańskiej, jaka miała miejsce między Turcją a Grecją w następnym roku, zgodnie z postanowieniami traktatu z Lozanny (1923) . W swojej książce z 1926 r., The Blight of Asia , Horton oskarża armię turecką o świadome spowodowanie zniszczenia Smyrny, aby uniemożliwić jakikolwiek powrót lub rekompensatę dla deportowanych uchodźców.
Miasto, w którym pożar ocalał tylko muzułmańskie dzielnice, co zdaje się potwierdzać zeznania Hortona, będzie stopniowo odbudowywane zgodnie z planami urbanisty René Danger. Każdego roku, w pierwszym tygodniu września, od 1936 roku, w mieście odbywają się Międzynarodowe Targi, dla których w centrum miasta utworzono duży park: Kültürpark .
Po II wojnie światowej Izmir doświadczył boomu demograficznego, częściowo z powodu exodusu wsi z prowincji wschodnich. Projekt rozbudowy Le Corbusiera , na zaproszenie władz miejskich w 1939, a następnie w 1948, nie został zrealizowany. Jednak miasto ma bardzo nowoczesny wygląd , który łagodzą tylko dzielnice portowe ( konak , dawna dzielnica frankońska) i zbocza cytadeli Kadifekale.
Całkowicie turecki Izmir zachował swoją tradycję miasta otwartego na Zachód. Istnieją ślady i powiązania z obecnością wspólnoty francuskojęzycznej w Izmirze, w tym kościoła katolickiego i katolickiej szkoły średniej św. Józefa, założonej przez Braci Szkół Chrześcijańskich w 1880 roku, która kontynuuje swoją misję, korzystając z programu LabelFrancÉducation etykieta .
W 2020 roku miasto zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi na Morzu Egejskim w 2020 roku , które było najbardziej śmiercionośnym zdarzeniem sejsmicznym tego roku. W Turcji zginęło 117 osób, a 1034 innych zostało rannych, z wyjątkiem jednego z miasta Izmir.
Stacja Alsancak (1858)
Stacja Basmane (1876)
Alsancak, Izmir
Cumhuriyet Meydanı (Plac Republiki)
Cumhuriyet Meydanı (Plac Republiki)
Izmirska Izba Handlowa
Crowne Plaza Hotel i centrum handlowe Ozdilek
Wieża Mistral w dzielnicy Bayraklı w Izmirze
Wycieczki folklorystyczne w dzielnicy Bayraklı w Izmirze
Wieżowce w dzielnicy Bayraklı w Izmirze
Izmir jest prefekturą (valilik) prowincji (il) o tej samej nazwie.
Izmir ma kilka uniwersytetów, z których najstarsze to Uniwersytet Egejski (Ege Üniversitesi, 1955) i Uniwersytet 9 września (Dokuz Eylül Üniversitesi, 1988). Ostatnio Otwarto prywatne uczelnie: Uniwersytet Ekonomiczny w Balçova i Yaşar University w Bornova (miasto) .
Muzeum Etnograficzne w Izmirze
Centrum Sztuki im. Ahmeta Adnana Sayguna w Izmirze
Wewnątrz Salepçioğlu Camii (tr) w Izmirze. Luty 2020.
Izmir Music Festival odbywa się każdego lata, częściowo w miejscach historycznych, takich jak Teatr w Efezie .
W Parku Kultury odbywa się wiele imprez, m.in. targi książki i międzynarodowe targi kamienia (w kwietniu).
W 2008 roku gmina zainaugurowała Centrum Kultury Adnan Saygun, nazwane na cześć najsłynniejszego tureckiego kompozytora.
Jak w większości miast na Zachodzie, w Izmirze ludzie tańczą Zeybeka . W boyoz i Izmir köftesi są typowe dania Izmir. Zwykle gotujemy dania na bazie oliwy z oliwek i różnego rodzaju sałatek, takich jak ırgan otu salatası czyli sałatka z pokrzywy, oliwy z oliwek, zmiażdżonego ząbka czosnku, soku z cytryny i pomarańczy, twarogu i pestek granatu.
Według angielskiego orientalisty Richarda Pococke , Smyrna miała w 1739 roku około 100 000 mieszkańców (84 000 Turków, 8 000 Greków, 6 000 Żydów i 2 000 Ormian); Według francuskiego dyplomaty Josepha Michela Tancoigne w 1812 r. Smyrna liczyła 106 tys. mieszkańców (60 tys. Turków, 25 tys. Greków, 10 tys. Ormian, 6 tys. Europejczyków (głównie Francuzów, Anglików, Włochów, Holendrów, Niemców i Rosjan) oraz 5 tys. Żydów). W 1848 roku podróżnik-historyk Baptistin Poujoulat napisał w Recits et pamiątki d'un voyage en Orient, że miasto ma 150 000 mieszkańców, „z których prawie dwie piąte stanowili Grecy ; reszta to Turcy, Ormianie, Żydzi i Europejczycy. ”. Dziesięć lat później, Ojciec Pierre Azaïs mówi o mieście 160.000 mieszkańców, w tym 80.000 60.000 Turków, Greków i Ormian i 20.000 franków , czyli tzw. Ludzie z Zachodu.
W Izmirze panuje klimat śródziemnomorski , z gorącym i suchym latem z temperaturą maksymalną 32°C (średnia 27°C) i łagodną zimą, z temperaturami ujemnymi 6°C (średnia 10°C). Od kwietnia do października pada bardzo mało, ale mogą wystąpić gwałtowne burze i ulewne deszcze powodujące powodzie.
Zimą śnieg utrzymuje się tylko kilka godzin i nie pada co roku. W przeciwieństwie do śniegu, deszcz ze śniegiem i mokry śnieg są bardziej powszechne i padają mniej więcej każdego roku. Temperatury rzadko spadają poniżej zera, a mrozy są lekkie i ulotne.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 5,6 | 6,1 | 7,7 | 11,3 | 15,3 | 19,6 | 22,2 | 21,9 | 18,5 | 14,3 | 10,6 | 7,4 | 13,4 |
Średnia temperatura (°C) | 8,6 | 9,3 | 11,6 | 15,8 | 20,6 | 25,2 | 27,5 | 26,9 | 23,4 | 18,4 | 14 | 10,5 | 17,6 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 12.2 | 13,3 | 16,2 | 20,8 | 25,9 | 30,5 | 32,7 | 32,3 | 28,9 | 23,5 | 18,4 | 13,6 | 22,4 |
Opady ( mm ) | 132,3 | 99,1 | 76,4 | 44,5 | 23,5 | 9,9 | 7,5 | 3,5 | 14,9 | 40,3 | 87,1 | 153 | 692,4 |
Port na Morzu Egejskim .
Działa jedna linia metra , a dwie kolejne są w budowie.
Międzynarodowe lotnisko im. Adnana Menderesa znajduje się 18 kilometrów na południe od Izmiru.
Arcybiskupem Izmiru jest Monsignor Lorenzo Piretto .