Imię urodzenia | Iwan Siergiejewicz Turgieniew |
---|---|
Narodziny |
9 listopada 1818 Orel , Imperium Rosyjskie |
Śmierć |
3 września 1883 Bougival , Francja |
Podstawowa działalność | Powieściopisarz, nowelista, dramaturg |
Język pisania | Rosyjski |
---|---|
Ruch | Realizm |
Gatunki | Powieść |
Podstawowe prace
Iwan Siergiejewicz Turgieniew (po rosyjsku : Иван Сергеевич Тургенев ,[ɪvan sʲɪrɡʲeɪvʲɪtɕ turɡʲenʲɪf] ) jest pisarzem , powieściopisarzem , autorem opowiadań i dramaturgiem Rosjaninem urodzonym 28 października 1818 r. (9 listopada 1818w kalendarzu gregoriańskim ) w Orle i zmarł 22 sierpnia 1883 r. (3 września 1883w kalendarzu gregoriańskim ) w Bougival . Jego nazwa była wcześniej zapisywana jako Tourguénieff lub Tourguéneff.
Jej rodzina jest zamożna, a jej matka jest bardzo autorytarna. Mieszkał od 1838 do 1841 roku w Berlinie, po czym wrócił do Sankt Petersburga, a następnie wyjechał do Londynu i osiadł w Paryżu . Jego najbardziej znaną powieścią jest Pères et Fils , w której pojawiają się zwłaszcza nihiliści - nazwisko, które popularyzuje - i którym przeciwstawia się „pozytywnemu bohaterowi”.
Zaprzyjaźnił się z wieloma pisarzami, takimi jak Gustave Flaubert , Émile Zola , Victor Hugo , Guy de Maupassant , Alphonse Daudet , George Sand , Edmond de Goncourt , Prosper Mérimée , Alexandre Dumas czy Jules Verne , a także z muzykami i kompozytorami.
Ivan Tourgueniev urodził się w Orle (350 km na południowy południe od Moskwy) w 1818 roku, do Serge Nicolaïévitch (1793-1834) i Varvara Pietrowna Loutovinova (1787/50). Jego ojciec, starszy oficer, pochodził z dużej arystokratycznej rodziny pochodzenia tatarskiego , założonej w Toula ; jej matka, pochodząca ze szlachetnej, służebnej rodziny Orela, litewskiego pochodzenia , sierota w wieku 16 lat, jest zamożną właścicielką ziemską, „posiadającą” 5000 dusz. Wszystko przeciwstawia się ojcu pisarza, przystojnemu oficerowi, eleganckiemu, zamkniętemu w rodzinie, jego matce, starszej, brutalnej pomiéchtchitsa (właścicielce), tyrańskiej nawet we własnej rodzinie, o szorstkich rysach: to małżeństwo, które interesuje potomka chanów ze Złotej Ordy .
Troje dzieci pary, Nikołaj (1816–1879), Iwan i Siergiej (1821–1837), mieszkają w majątku matki Spasskoje-Lutovinovo , dziesięć kilometrów na północ od Mtsenska . To tutaj Ivan uczy się polować, chwilowo uciekając przed tyranią swojej matki. W jego powieściach dużą rolę odgrywa także przyroda. Został powierzony nauczycielom rosyjskim i zagranicznym, od których otrzymał doskonałe wykształcenie. Uczy się francuskiego, niemieckiego, angielskiego, greckiego i łaciny. Wraz z chłopem zaczyna pisać swoje pierwsze wiersze. Bardzo wcześnie zdaje sobie sprawę z niesprawiedliwości ludzi z wyższych klas wobec poddanych, niesprawiedliwości, przeciwko której będzie się buntować i walczyć przez całe życie.
W 1827 r. Przeniósł się do Moskwy . Od dwóch lat przygotowuje się do podjęcia studiów. W 1833 r. Zapisał się na Wydział Listów Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1834 r. Uczęszczał na Wydział Filozoficzny w Petersburgu i poznał Nicolasa Gogola , który w następnym roku był profesorem historii. Ukończył studia w 1836 r ., Aw 1851 r. Uczęszczał na czytanie jego Revizora przez Gogola .
W 1837 r., Po śmierci Alexandre Pouchkine , zredagował jego korespondencję i przetłumaczył kilka jego wierszy z Mérimée . W następnym roku w postępowym czasopiśmie opublikowano jego słynny wiersz Le soir . Następnie wyjechał do Berlina, aby kontynuować studia i podróżować do Europy. Powrócił w 1841 roku, aby spędzić lato z matką. Ma romans z lnianą dziewicą, z której urodzi się jego córka Pelagie. Został urzędnikiem państwowym w 1843 r. I spotkał się z krytykiem Vissarionem Bielińskim . Tourgueniev z podziwem poświęci mu Ojców i Synów .
Od zimy 1843 Tourgueniev interesował się włoskim teatrem, do którego zapisał się w Petersburgu . Tam poznaje słynną mezzosopranistkę Paulinę Viardot, z którą będzie utrzymywał romans aż do śmierci. Okres ten był jednocześnie początkiem jego postępowych idei i cenzurowania jego dzieł, zwłaszcza sztuk, które często były wystawiane w Rosji dopiero po 1861 roku.
Od 1847 do 1850 roku Tourgueniev mieszkał we Francji i szeroko publikował, w tym zbiór Mémoires d'un chasseur i sztukę Miesiąc na wsi . W 1850 r. Mieszkał pod Paryżem w Château de Courtavenel należącym do Viardotów, gdzie mieszka Charles Gounod , autor opery Faust . Spotyka się z George Sand . W tym samym roku Nicolas I er domaga się powrotu emigrantów Rosjan. Tourgueniev opuścił Francję i został zatrzymany w Rosji podczas wojny krymskiej, gdzie odebrał córkę i wysłał ją do Pauline Viardot we Francji. Wychowuje go jak własne dziecko.
W tym samym roku zderzają się dwa nurty myślowe: słowianofile , którzy odrzucają wszelkie wpływy zewnętrzne i są bardzo przywiązani do rosyjskich zwyczajów, oraz ludzie Zachodu , którzy opowiadają się za zachodnią modernizacją. Borys Zajcew w swojej biografii odnotowuje, że „ Turgieniew był westernistą, w młodości nieco dystansował się od Rosji, aw debatach ze słowianofilami regularnie krytykował Rosję w duchu„ liberalnym ”. Ale w głębi duszy, skąd pochodzi jego sztuka, był głęboko Rosjaninem… ”
W 1852 roku opublikowano Wspomnienia myśliwego . Praca ta mimo wywrotowego charakteru wymyka się cenzurze, ponieważ opowiada o życiu rosyjskich chłopów. Następnie Turgieniew został skazany na jeden miesiąc więzienia, ale nadal pisał swoje przemyślenia na temat pańszczyzny . Następnie został umieszczony w areszcie domowym. W 1853 roku Pauline Viardot powróciła na tournee po Rosji. Następnie Tourgueniev bierze fałszywy paszport, wyjeżdża do Moskwy na spotkanie z nią i przekazuje jej rękopisy do publikacji we Francji. Pod koniec 1855 roku przyjął młodego Lwa Tołstoja , wówczas oficera, któremu wyjaśnił, że powinien pisać, a nie walczyć. Zachęca go do tego. To rok, w którym kończy Roudin , swoją pierwszą powieść, literacki typ rosyjskiego idealisty lat czterdziestych, „ u źródła wszystkich„ nadmiaru ludzi ”i rozczarowanych lekarzy Czechowa”, według Zajcewa .
W tym okresie (1856-1862) Tourgueniev utrzymywał przyjaźń z hrabiną Lambert, członkinią arystokracji Sankt Petersburga, o czym świadczy bogata korespondencja.
W 1857 r. Wrócił do Paryża, gdzie poznał Prospera Mérimée , Alexandre Dumas , napisał przedmowy do Pères et Fils i Fumée oraz przetłumaczył kilka opowiadań. Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku założył Fundusz Literacki . W 1860 roku opublikował „ À la Veve ”, „swoją pierwszą powieść społeczną” ( „ Troyat”). Krytyka jest ostra: Turgieniew, który zawsze bronił pokojowego postępu w Rosji, wydaje się przestarzały dla bardziej bezkompromisowych młodych postępowców, takich jak Czernyszewski czy Dobroliubow . Następuje jedno z jego arcydzieł, Premier amour , autobiograficzne opowiadanie („To opowiadanie, ja go nie wymyśliłem, jest wytworem całego mojego istnienia” ) . Turgieniew dzieli się swoją ziemią ze swoimi chłopami i zostaje członkiem Akademii Nauk. Plik9 lutego 1861, Pańszczyzna została zniesiona . Turgieniew publikuje Ojców i synów , co może symbolizować przejście ze starej do nowej Rosji.
Jak zauważył rosyjski krytyk: „ Był to wówczas dla literatury rosyjskiej i światowej czas przejścia między romantyzmem a realizmem, czas afirmacji i rozwoju realizmu. "
Po raz pierwszy spotyka Flauberta28 lutego 1863, według gazety Braci Goncourt , i napisał do niego następnego dnia, aby ogłosić wysłanie jego książek. Rozpoczyna się przyjaźń, której pierwszy ślad pojawia się w korespondencji Flauberta z dnia2 kwietnia 1863, po przeczytaniu powieści. To nie ustanie aż do śmierci Flauberta8 maja 1880. Przetłumaczył Legendę św. Juliana l'Hospitalier na język rosyjski i zebrał pieniądze na wzniesienie pomnika ku czci autora.
W latach siedemdziesiątych XIX wieku mieszkał z Viardotami w Paryżu, 50 bis rue de Douai . Poznał Zolę (którego powieści publikował w Rosji), Alphonse'a Daudeta, któremu pomagał przy swoich publikacjach, samego Edmonda de Goncourta (jego brat Jules zmarł w tym roku 1870), Julesa Verne'a, któremu doradzał przy tworzeniu swojej powieści Michel Strogoff (opublikowane przez ich wspólnego wydawcę Pierre-Jules Hetzel ). Tam też poznał Flauberta, George Sand , kompozytorów Camille Saint-Saëns i Théodore Dubois , a także córki domu (1871-72), wówczas śpiewaczki, z których jedna, Claudie, utrzymywała później urzekającą korespondencję z Rosjaninem. pisarz. W 1875 roku Tourgueniev został wybrany wiceprzewodniczącym na Międzynarodowym Kongresie Literatury, obok Victora Hugo, którego spotkał po raz pierwszy. Pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku Turgieniew zbudował daczę w Bougival na tej samej ziemi, co posiadłość Viardot, niedaleko Paryża. W 1879 r. Uzyskał tytuł doktora w Oksfordzie, a jego sztuki zaczęto wystawiać w Europie. Ciężko zachorował na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku , był operowany w Paryżu i wrócił do Bougival w okresie rekonwalescencji. Tam dyktuje Paulinie pożar na morzu i przepowiada wydarzenia w Rosji.
On umarł na 3 września 1883w swoim domu w N ° 16, rue de Mesmes w Bougival i zostanie pochowany9 października 1883w Petersburgu, na cmentarzu Volkovo u stóp Bielińskiego, zgodnie z jego życzeniem.
Fiodor Dostojewski , cytując go jako epigraf do swojego opowiadania Białe noce , karykatury pod tytułem Karmazinow w Demonach .
Kilka jego tekstów zostały ustawione muzyki, Pauline Viardot, Anton Rubinstein , Anton Areński , Vladimir Rebikov , Alexandre Dubuque i Georgi Catoire w szczególności.
Urząd francuski post wyda znaczek z jego podobizną na12 listopada 2018 r.
W astronomii są nazwane na jego cześć:
Jego imię nosi również kilka instytucji, takich jak rosyjska biblioteka Turgieniewa w Paryżu czy muzeum Iwana Turgieniewa w Bougival.