Rzymski podbój Retii i alpejskiego łuku
Podbój Retii i Alp
Pomnik
Augusta .
Wojny Augusta
Roman podbój Rhetia i łuk Alpine od 16 do 7 roku pne. AD jest preludium do wielkiej inwazji Germania od 12 do 9 pne. BC Celem jest doprowadzenie północnych granic Cesarstwa aż do Łaby i Dunaju .
Wojna okupacyjna
Kontekst historyczny
Pomimo znaczenia, jakie w imperialnej propagandzie Augusta nadawano tematowi pokoju, jego pryncypat odznaczał się większym wysiłkiem wojennym niż za panowania większości jego następców. Tylko cesarze Trajan i Marek Aureliusz będą musieli walczyć jednocześnie na kilku frontach, jak Augustus.
Za jego panowania rozciągnięto prawie wszystkie granice Cesarstwa, od Morza Północnego po brzegi Morza Czarnego , od gór Kantabrii po pustynię etiopską , mając na celu strategiczne zakończenie ustanowienia rzymskiej dominacji na całym świecie. z basenu Morza Śródziemnego i Europy, z przesuwanie granic na północy w kierunku Dunaju i na wschód w kierunku Łaby (zamiast Renu ).
Kampanie Augusta są prowadzone w celu utrwalenia zdezorganizowanych nabytków czasów republikańskich , które mijały z aneksją wielu terytoriów. Podczas gdy sytuacja na Wschodzie może być utrzymana, gdy Pompejusz i Marc Anthony ją opuścili , na Zachodzie reorganizacja terytorialna między Renem a Morzem Czarnym wydaje się konieczna, aby zagwarantować stabilność wewnętrzną, a tym samym szanse, które są bardziej obronne. granice.
Przygotowanie do konfliktu
August poświęca się przede wszystkim osobiście, z pomocą Agryppy , dokonaniu raz na zawsze poddania „stref wewnętrznych” Cesarstwu nie do końca podbitemu. Przede wszystkim prowadzi do ostatecznego poddania się północno-zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego, co stanowi problem od dziesięcioleci. Terytoria te ostatecznie uległy rzymskiej dominacji dopiero po serii trudnych i krwawych wypraw, wojen kantabryjskich , które trwały 10 lat (od 29 do 19 pne ) przy zaangażowaniu wielu. Legionów (do 7) i równie licznego liczebność wojsk pomocniczych do tego stopnia, że osobista obecność Oktawiana na teatrze działań okazała się konieczna (między 26 a 25 rokiem p.n.e. ).
Po tej kampanii następuje kolejna w Alpach , której celem jest zabezpieczenie granicy i dróg między Włochami a Galią :
26 -
25 pne J.-C.
Te dwa lata kampanii były poświęcone podporządkowaniu się ludności osiadłej wokół
Przełęczy Świętego Bernarda , pod wspólnym działaniem generałów
Aulusa Terentiusa Varro Murena , który działał od południa przeciwko mieszkańcom
Salassów i
Marcusowi Viniciusowi , na północy, jak
legata z
Hairy Galii ,
który podbija populację Vallis Poenina (obecnie Valais ) . Pod koniec działań wojennych
44 000 ocalałych Salassów zostało sprzedanych jako niewolnicy na rynku w Eporedia (
Ivrea ), podczas gdy na miejscu ich fortecy założono kolonię Augusta Praetoria (
Aosta ).
23 pne J.-C.
Miasto Tridentium (
Trent ) zostało ufortyfikowane, dzięki czemu stało się twierdzą wojskową dla przyszłych kampanii generała
Drususa , kilka lat później (patrz poniżej w
15 rpne ).
Zaangażowane siły
W ciągu dwóch dekad wojny północnej Italii i Galii , Augustus był w stanie wdrożyć armię składającą się z wielu legionów i jednostek pomocniczych . W pewnym momencie zaangażowane są następujące legiony:
Kampanie wojskowe
16 pne J.-C.
Tyberiusz , właśnie mianowany
pretorem , towarzyszył Augustowi w drodze do
Galii , gdzie spędził następne trzy lata, aż do
13 pne. AD , aby pomóc w organizacji i administracji prowincji galijskich. W princeps bierze również syna na represyjnym kampanii w całej
Nadrenii przeciwko plemienia
Sicambres i ich sojuszników
Tencteres i
Usipetes , którzy zimą
17 -
16 pne. AD pokonał
prokonsula Marcusa Lolliusa Paulinusa , co spowodowało częściowe zniszczenie
legio V Alaudae i utratę jego insygniów.
Publius Silius Nerva , gubernator
Illyrii , kończy podbój Alp Wschodnich podbiciem dolin od
Como do
jeziora Garda (w tym
Camunes of
Val Camonica ), a także
Venostes of
Val Venosta (w
Alto Adige ). Korzystając z braku
Legatus Augusti propraetore ,
Pannonianie i
Norycy najechali
Istrię . Reakcja rzymskiego generała nie trwała długo, okupacja południowego
Noricum i ustanowienie, między innymi, swego rodzaju statusu wasala ze strony królestwa północnego Norikusa (ludu
Taurysków ).
15 pne J.-C.
Tyberiusz i jego brat
Druzus prowadzą operacje przeciwko
Retyckim osiedlonym między
Noricum i Galią oraz
Vindéliciens . Druzus odciął wcześniej Rhetian z terytorium Włoch, gdzie przeprowadzali liczne naloty, ale August zdecydował się wysłać Tyberiusza w celu ostatecznego ustabilizowania sytuacji. Dwaj dowódcy, próbując otoczyć wroga, atakując go na dwóch frontach, nie pozostawiając mu żadnej możliwości ucieczki, planują „szczypcowy” chwyt, który stosują ich porucznicy: Tyberiusz atakuje z
Helwecji , podczas gdy jego młodszy brat oddziela armię od
Aquileia do
Tridentum na dwie części.
Pierwsza kolumna przecina
Adige i
Isarco doliny (przy zbiegu z których zbudować Druzus Most ( Pons Drusi ) w pobliżu obecnego miasta
Bolzano ), aby osiągnąć
Inn ; drugi trawersy, co stanie się za panowania cesarza
Klaudiusza Via Claudia Augusta (zbudowany przez ojca Druzus, przejście
Val Venosta oraz
podanie od Resia , aby również dotrzeć Inn. Tiberius, pogłębianie z zachodu, pokonuje
Vindelici wokół
Bazylei i
Jezioro Bodeńskie - to tutaj armie udaje się dotrzeć i przygotować do inwazji
Vindelicia Drusus w międzyczasie podporządkowała sobie ludy.
Breuni i
Genauni to wspólne działanie doprowadza obu braci do źródeł
Dunaju , gdzie odniosą ostateczne i ostateczne zwycięstwo nad Vindéliciens Te sukcesy pozwalają Augustowi podbić wszystkie populacje alpejskiego łuku aż do Dunaju i zasłużyć na ponowne uznanie go za
Imperatora , podczas gdy Druzus, ulubiony syn Augusta, odniósł później
triumf między innymi za to zwycięstwo. góry południowych Alp, w pobliżu dzisiejszego
La Turbie , cesarz kazał
zbudować trofeum Alp dla upamiętnienia te podboje.
14 pne J.-C.
Comati
ligurowie z
Alpes Maritimes są częściowo uzależnione od praefecti civitatum , a pozostała część jest załączony do królestwa
Cottius , syna miejscowego potentata oficjalnie mianowany prefektem przez Augusta. Pod koniec operacji wydaje się, że dwa legiony pozostały do
strzeżenia podbitych terytoriów
Vindélicia , jeden w Dangstetten i jeden w
Augusta Vindelicorum . Prowincja
Rhétie zostanie włączona później, pod
Claude'a .
Konsekwencje
Współczesne reakcje
Sukcesy te są konsekrowane przez Trophée des Alpes , zbudowane w pobliżu obecnego miasta La Turbie we Francji, aby upamiętnić pacyfikację Alp ze wschodu na zachód i przypomnieć nazwy wszystkich zgłoszonych plemion. Pomnik ten, wzniesiony w latach 7 - 6 pne. AD na cześć cesarza Augusta , zawierająca nazwiska 45 Alpine narodami Włoszech , z Galii Narbonne i Rhaetia : Triumpilins , Camunes , Vennonètes , Vénostes , Isarciens , Breunes , Génaunes , Focunates cztery plemiona Vindelici ( Consuanètes , Rucinates , Licates i Caténates ) Ambisuntes , Rugusces , Suanètes , Calucons , Brixentes , Lepontians , Vibères , Nantuates , seduni , Veragri , Salasses , Acitavons , Rdzeń , Ucènes , Caturiges , Brigians , Sogiontiens , Brodiontiens , Némalones , Édénates , Ésubiens , Veamini , Gallitae , Triulattes , Ectini , Vergunni , Eguiturii , Némentures , Oratelles , Néruses , Vélaunes i Suetrii .
Wpływ historyczny
Ostateczny podbój sektora strategicznego Rhaetia i Vindélicie ma fundamentalne znaczenie dla budowy i następnie konsolidacji Renu i Dunaju Limes . Wojska rzymskie mogły w następnych latach pomyślnie zakończyć podporządkowanie i okupację terytoriów Ilirii i Germanii , choć ta ostatnia została ostatecznie utracona w 9 roku po bitwie pod Teutoburgiem . Ostateczny cel kampanii Augusta na Zachodzie został faktycznie osiągnięty, ale tylko na kilka lat. Granice Cesarstwa Rzymskiego przesuwają się na północ i wschód, od Renu i Alp , w kierunku Łaby i Dunaju , z nadzieją na skrócenie długości granic kontynentalnych, które mają być bronione.
Uwagi i odniesienia
-
Ronald Syme , L'Aristocrazia Augustea , str. 104-105 .
-
Anna Maria Liberati i Francesco Silverio , Organizzazione militare: esercito , vol. 5
-
R. Syme , Kilka uwag o legionach pod Augustem , str. 21-25 .
-
Dion Cassius , Roman History , Book LIII , 26 (4-5) .
-
R. Syme , Le Alpi , Cambridge Ancient History, tom VIII, w L'inpero romano da Augusto agli Antonini , str. 152-153 .
-
Julio Rodríguez González , Historia de las legiones romanas , str. 721 .
-
R. Syme , Kilka uwag o legionach pod Augustem , str. 25 i następne.
-
Chris Scarre , Kronika cesarzy rzymskich , str. 29 .
-
R. Syme , L'Aristocrazia augustea , str. 587 .
-
Florus , Digest of Roman history , II , 30 (23-25) .
-
Dion Cassius , Roman History , Book LIV , 20 .
-
Velleius Paterculus , Roman History , II , 97.
-
Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezarów , August, 23 .
-
Tacitus , Annals , I , 10 .
-
R. Syme , Le Alpi , Cambridge Ancient History, tom VIII, w L'inpero romano da Augusto agli Antonini , s. 153 .
-
Dion Cassius , Roman History , Book LIV , 22 (1) .
-
Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezarów , Tyberiusz, 9 .
-
Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezarów , Klaudiusz, 1 .
-
Dion Cassius , Roman History , Book LIV , 22 (2) .
-
Dion Cassius , Roman History , Book LIV , 22 (4) .
-
CIL V, 8002.
-
Antonio Spinosa , Tiberio , s. 41 .
-
CIL III, 3117.
-
R. Syme , Le Alpi , Cambridge Ancient History, tom VIII, w L'inpero romano da Augusto agli Antonini , s. 154 .
-
Davide Faoro , Novità sui Fasti equestri della Rezia , str. 97-101 i 107 .
-
CIL IX, 3044.
-
AE 1973, 323.
-
R. Syme , Le Alpi , Cambridge Ancient History, tom VIII, w L'inpero romano da Augusto agli Antonini , str. 155-189 .
Załączniki
Bibliografia
Starożytne źródła
-
(fr) Dion Cassius (Trad. Étienne Gros ), Histoire romaine , wyd. Didot, Paryż , 1864 ( czytaj online ) , książki LIV à LVI.
-
(fr) Suétone (Trad. Désiré Nisard ), Życie dwunastu Cezarów , Paryż , 1855 ( czytaj online ) .
-
(fr) Tacite (trad. Jean-Louis Burnouf ), Les Annales , 1859 ( czytaj online ) .
-
(fr) Velleius Paterculus (Tard. Maurice Desprès ), Histoire romaine , wyd. Panckoucke, Paryż , 1825 ( czytaj online ) .
-
(fr) Florus (Trad. Désiré Nisard ), Abrégé de l'Histoire Romaine , 1840 ( czytaj online ) .
-
(en) Auguste , Res Gestae Divi Augusti . ( czytaj online ).
Współczesne źródła włoskojęzyczne
-
(it) AAVV, Cambridge Ancient History, L'inpero romano da Augusto agli Antonini (tom VIIIb Ronald Syme , Le Alpi ), Mediolan , 1975 .
-
(it) Antonio Spinosa , Tiberio. Imperatore che non amava Roma , wyd. Mondadori, Mediolan , 1991 ( ISBN 88-04-43115-6 ) .
-
(it) Ronald Syme , L'aristocrazia augustea , wyd. Rizzoli, Mediolan , 1992 ( ISBN 88-17-11607-6 ) .
-
(it) Davide Faoro , Novità sui Fasti equestri della Rezia , w Quaderni friulani di archeologia, n ° XVII, Trieste , 2007 .
-
(it) Michael Grant , Gli imperatori romani , wyd. Newton & Compton, Rzym , 1984 . ( ISBN 88-7819-224-4 ) .
-
(it) Santo Mazzarino , L'Impero romano (tom I), wyd. Laterza, Bari , 1976 ( ISBN 88-42-02401-5 ) .
-
(it) Howard Scullard , Storia del mondo romano , wyd. Rizzoli, Mediolan , 1992 ( ISBN 88-17-11903-2 ) .
-
(it) Antonio Spinosa , Augusto. Il grande baro , wyd. Mondadori, Mediolan , 1996 ( ISBN 88-04-41041-8 ) .
-
(it) Antonio Spinosa , Tiberio. Imperatore che non amava Roma , wyd. Mondadori, Mediolan , 1991 ( ISBN 88-04-43115-6 ) .
-
(it) Mario Attilio Levi , Augusto e il suo tempo , Mediolan , 1994 .
-
(it) Anna Maria Liberati i Francesco Silverio , Organizzazione militare: esercito , Museo della civiltà romana, vol. 5.
-
(it) Ronald Syme , L'aristocrazia augustea , wyd. Rizzoli, Mediolan , 1992 ( ISBN 88-17-11607-6 ) .
Współczesne źródła anglojęzyczne
-
(en) Chris Scarre , Chronicle of the Roman Emperors , Londyn , 1995 ( ISBN 0-500-05077-5 ) .
-
(en) Ronald Syme , The Roman Revolution , Oxford , 2002 ( ISBN 0-19-280320-4 ) .
-
(en) Pat Southern , Augustus , Londra-NY, 2001 .
-
(en) Ronald Syme , Kilka uwag o legionach Augusta , XXIII (1933), w Journal of Roman Studies.
Nowoczesne źródła hiszpańskojęzyczne
-
(es) Julio Rodríguez González , Historia de las legiones romanas .