Wiele państw nadało jednostkom terytorialnym niższego szczebla w nich terytorialną autonomię , to znaczy uprawnienia szersze niż to, co zwykle uważa się za domenę decentralizacji administracyjnej. Może to obejmować konkretne ustawy dla terytoriów zamieszkanych przez mniejszości etniczne po systemy typu federalnego . Innym rodzajem autonomii, być może kumulującym się z pierwszym, jest autonomia narodowo-kulturowa lub autonomia nieterytorialna, opcja powszechnie broniona przez partie etniczne .
Teoria tych alternatyw dla separatyzmu został specjalnie wiele pism i debaty z przełomu XIX th century ciągu ruchów socjalistycznych w międzynarodowych i wielonarodowych imperiów Austro-Węgier (The austromarxistes ) z Niemiec (kontrowersje między Socjaldemokratycznej Partii Niemiec The polskiego Partia Socjalistyczna prowadził przez Józefa Piłsudskiego i socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy doprowadziły przez Różę Luksemburg i Leon Jogiches ) oraz Rosji (kontrowersji między Party) demokrata pracowników socjalnych Rosji i Bund ), a także w Belgii .
Następnie różne organizacje międzynarodowe, takie jak Liga Narodów , Organizacja Narodów Zjednoczonych czy Rada Europy, ustanowiły międzynarodowe konwencje mające na celu ochronę różnego rodzaju mniejszości. Na przykład Rada Europy prosi swoich członków, sygnatariuszy konwencji tego typu, o składanie corocznych sprawozdań, które są dyskutowane w sposób sprzeczny z przedstawicielami innych państw i zainteresowanych mniejszości.
W raporcie opublikowanym w 2002 roku Eva Herzer (en) , przewodnicząca Centrum Sprawiedliwości w Tybecie , wymienia 34 z tych autonomii terytorialnych i stwierdza, że Tybetański Region Autonomiczny (RAT) nie posiada statusu prawdziwej autonomii.: „ Rząd RAT nie zapewnia Tybetańczykom prawdziwego samorządu. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest kilka. Po pierwsze, rząd RAT kontroluje niewielką władzę rządu. Nawet te uprawnienia są ostatecznie kontrolowane przez rząd centralny Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Po drugie, rząd TRA jest kontrolowany przez członków Komunistycznej Partii ChRL, z których wielu to Chińczycy. Po trzecie, polityka partii komunistycznej opiera się na ateistycznej filozofii, która nie jest zgodna z kulturą tybetańską. Strukturalna podstawa RAT jest zatem taka, że prawdziwa samorządność Tybetu jest praktycznie niemożliwa. ” .