Kapelan |
---|
Narodziny |
1516 Angouleme |
---|---|
Śmierć |
23 listopada 1590 Paryż |
Zajęcia | Odkrywca , dziennikarz , pisarz , kosmograf , geograf , historyk , tłumacz , rytownik , podróżnik po świecie |
Pracował dla | Catherine de Medici , Charles IX , François II , Henri III |
---|---|
Religia | Kościół katolicki |
Zakon religijny | Zakon Braci Mniejszych |
Osobliwości antarktycznej Francji |
Andre Thevet lub Theuvet jest odkrywcą i pisarzem- geografem Francuzem , urodzonym w 1516 roku w Angoulême i zmarł23 listopada 1590w Paryżu . Linneusz poświęcił mu rodzaj Thevetia z rodziny Apocynaceae .
Najmłodszy w rodzinie fryzjerów, w wieku dziesięciu lat, został umieszczony wbrew swojej woli w klasztorze franciszkanów (lub kordelierów) w Angoulême. Mało skupiony na religii, woli pożerać książki i podróżować.
Chroniony przez François I er , a także przez La Rochefoucauld i Guise , zaczął podróżować do Włoch, odpowiadając za różne misje ich opiekunów. W Plaisance zaprzyjaźnił się z kardynałem Jean de Lorraine .
W 1549 r. Dzięki pieniądzom kardynała Jeana de Lorraine wyruszył do Lewantu. Odwiedza Kretę i Wyspy Egejskie . W Konstantynopolu spędził prawie dwa lata , być może jako informator dla Francji. W 1552 r. Opuścił Konstantynopol i udał się do Egiptu i Góry Synaj, a następnie do Palestyny i Syrii .
Po powrocie do Francji opublikował historię tej podróży w 1554 roku pod tytułem Cosmographie de Levant . W tej pracy, napisanej przez osobę trzecią, być może François de Belleforest , wymienia archeologiczne, botaniczne i zoologiczne ciekawostki napotkane podczas jego długiej podróży. Ale spis ten zawdzięcza więcej kompilacji starożytnych autorów niż własnym obserwacjom. Dzieło spotkało się z dobrym odbiorem publiczności ze względu na 25 drzeworytów „najlepszych, piramid, jodromów, kolosów, kolomanów i obelisków, jak najbardziej zbliżonych do prawdy” .
Wyjechał niemal natychmiast jako kapelan wyprawy wiceadmirała Villegagnona, aby założyć francuską kolonię w Brazylii, mającą na celu ochronę marynarzy normańskich, którzy przybyli na wybrzeże, aby zdobyć czerwone drewno pernambouc ( po portugalsku pau brasil ), z którego pochodzi , czerwony barwnik. André Thevet pozostał pośrodkuListopad 1555 na końcu Styczeń 1556, na wysepce przy wejściu do zatoki Rio de Janeiro, gdzie znajduje się francuska twierdza Fort Coligny. Jako pierwszy wspomniał o istnieniu Ilha de Paquetá . Chory, będzie musiał jednak wrócić do Francji już po 10 tygodniach pobytu tam.
Po powrocie opublikował pod koniec 1557 roku w formie nowej książki The Singularites of Antarctic France , opis obserwacji, jakie udało mu się poczynić na temat krajów i ludów widzianych podczas jego podróży do Nowego Świata. Dzieło uczyni go sławnym i zostanie przetłumaczone na język włoski i angielski (odp. 1561,1568). Będzie też budzić naśladowania i kontrowersje. Zgodnie z duchem czasu, skupia się na osobliwościach, osobliwościach, które mogą zaskoczyć jego współczesnych. Ponadto z powodu choroby nie mógł kontrolować wszystkich informacji przekazywanych mu przez „pośredników”, byłych marynarzy mieszkających wśród Indian, którzy pełnili funkcję tłumaczy. Przyjechał do Francji, wykorzysta również informacje etnograficzne zebrane przez sekretarza Villegagnona i zwróci się do hellenistycznego skryby Mathurina Héreta, odpowiedzialnego za wypełnienie tekstu odniesieniami do autorów greckich i łacińskich. Liczne odniesienia do starożytności grecko-łacińskiej będą stale powtarzanym sposobem sprowadzenia pierwotnej obcości „dzikich” do znajomości tekstów klasycznych.
Jako jeden z pierwszych podał niejasne, ale uczciwe opisy w języku francuskim dotyczące manioku , ananasa , orzeszków ziemnych , orzechów nerkowca i petuna ( tytoniu ), a także „wielkiej czerwonej ary” ( makaka ara ), tukana , leniwca i tapira . Zawiera również pierwsze etnograficzne zdjęcie Indian Tupinamba . W XX -go wieku , antropolog Alfred Métraux , pokaże ostateczny rozszerzona wersja jego podróży do Brazylii, Historia André Thevet Angoumoisin, kosmograf Króla, dwa wyjazdy wykonane przez niego do południowych Indii i Zachodniej , że „rozdział o kanibalizm rytuału z Tupinamba ... to bez wątpienia jeden z najlepszych dokumentów etnograficznych, które opuściły XVI th century. „ Jakość 41 drzeworytów przedstawiających florę, faunę i rytuały Tupinamby zapewnia sukces książki na dworze i wśród miłośników ciekawostek. Tam jednak przytacza relację Francisco de Orellana o wojowniczych kobietach , nagich i wojowniczych, spotkanych wzdłuż rzeki, którą Orellana ochrzcił „rzekę Amazonek”, potem „Amazonkę”, a później, w kosmografii uniwersalnej , powie: do siebie „Dobrze ożenić się, bo popełniłem błąd, że w to uwierzyłem”.
Jego książka nie tylko opisuje Brazylię, ale także przywołuje „Madagaskar”, który nazywa dokładnie tak, jak ona, i precyzuje, że jest to nazwa, którą nadali jej mieszkańcy.
Frank Lestringant, specjalista Renaissance „ osobliwości Antarctic Francja jest dziełem sztandarowym literatury podróży w XVI -tego wieku .”
Uzyskuje zwolnienie z zakonu monastycznego przez Styczeń 1559. Osiadł przy rue de Bièvre, w Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu, aw 1560 r. Został „kosmografem Roya”, czyli oficjalnym geografem, a na początku 1576 r. Jednym z kapelanów Katarzyny Medycejskiej . Służył kolejno czterem królom Francji: Henri II i jego trzem synom François II , Karolowi IX i Henri III .
Na rue de Bièvre założył gabinet osobliwości, w którym zebrał greckie i łacińskie monety, plumasseries z Brazylii i Meksyku, dzioby tukany, naturalizowane papugi i kajmany oraz inne osobliwości, a także dokumenty i wspomnienia związane z Nowym Światem. cenny Codex Mendoza , aztecki rękopis z lat 1540-1541. Te zbiory naturalistyczne i etnograficzne świadczą o jego nieustannie potwierdzanym pragnieniu zapewnienia prymatu doświadczenia nad autorytetem. „ Tego wszystkiego, co wam mówię i recytuję, nie można się nauczyć w szkole w Paryżu ani na żadnym uniwersytecie w Europie, a więc [ale] na krześle statku, zgodnie z lekcją wiatrów… ”
Od 1566 roku pracował nad bardzo ambitnym projektem uniwersalnej encyklopedii geograficznej rozpowszechnianej na czterech kontynentach. Obszerna praca zatytułowana Universal Cosmography , opublikowana w 1575 r., Zawiera oryginalne dokumenty o dużym znaczeniu dla wiedzy o ludach indiańskich w Brazylii oraz różne kompilacje, takie jak te dotyczące Afryki i Azji, zaczerpnięte z Navigationi i Viaggi du Vénitien, Jean-Baptiste Ramusio .
Jako historiograf opublikował w 1584 r. W ośmiu tomach „ Vrais portraits et vies des hommes illustres” . Jego ambicja jest ogromna, ponieważ zamierza rozprawić się ze wszystkimi wielkimi ludźmi ze wszystkich odwiedzonych przez siebie regionów. Przedstawia, na wzór Plutarcha, portrety ojców Kościoła chrześcijańskiego, wielkich umysłów starożytności lub świętych średniowiecza (księga I do III). W kolejnych książkach są opisani odkrywcy i zdobywcy, Kolumb , Vespucci , Magellan , Cortés i Pizarre oraz sześciu władców Ameryki ( Aztek , Inca , „ Kanibal ”, Tupinikin, Satouriona z Florydy i Patagon ). Dlatego miał czelność połączyć portrety indiańskich monarchów ze wspaniałościami starożytności i Europy. Swoje 224 portrety ilustruje drukiem wklęsłym.
Prace Theveta nie zostały dobrze przyjęte przez ówczesnych uczonych. Został oskarżony o plagiat i ignorancję (Belon 1557, Belleforest i Fumée 1568), a nawet o pogardę. „Zła reputacja jest wzmocniona wraz z początkiem niepokojów społecznych. Po rzekomym spotkaniu z księciem Guise podczas Pierwszej Wojny Religijnej, Thevet próbuje przebić się między dwoma obozami. Ale także potępiony przez dwie przeciwstawne strony, projekt kosmograficzny opuścił margines herezji tylko po to, by rzucić się w bluźnierczy eksces. Wina Thevet jest naukowa, ale także teologiczna (Belleforest, 1575; Du Préau, 1583) ” - pisze Frank Lestringant. „Prawdą jest, że obok tej czarnej legendy kultywowanej przez uczonych, Thevet nigdy nie przestała fascynować ciekawskich umysłów (Paré, 1579). Od dawna przyrodnicy, a przede wszystkim botanicy, z szacunkiem wspominają o niej, zwłaszcza w odniesieniu do egzotycznych realiów Ameryki, a zwłaszcza Brazylii. ” . Tak jest na przykład w przypadku popularyzatora Jean-Marie Pelt , który w swojej książce z 1999 roku o wielkich odkrywcach przyrodników poświęca cały rozdział jej rehabilitacji.
W Singularities of Antarctic France (1558) André Thevet podaje dokładny opis używania „ tytoniu ” przez Indian. Przywiezie nasiona z powrotem do Francji, które zasieje w swoim rodzinnym regionie Angoulême i ochrzci roślinę „trawka angoulmoisine”. Ale termin będzie mniej skuteczne niż „pétun” słowo od Tupi „ petyma, petyn ”, który będzie szeroko stosowane we Francji i Antyli do początków XVII th century, gdy zostanie on obalony przez „tytoniu”, który to termin przychodzi do niego przez hiszpański, od haitańskiego słowa tabaco.
„ Kolejna osobliwość zioła, które w swoim języku nazywają Petun, które zwykle noszą ze sobą, ponieważ uważają, że jest ono niezwykle korzystne z kilku powodów. Wygląda jak nasz buglosse.
Teraz z rozmarzeniem zrywają tę trawę i umieszczają ją w cieniu w swoich małych chatkach. Sposób użycia jest taki. Zawijają ją, będąc mątwą, pewną ilość tej trawy w palmę, która jest bardzo duża, i zwijają ją jak długość świecy, następnie podpalają na jednym końcu i odbierają z niej dym przez nos, i przez usta. Mówią, że bardzo zdrowe jest destylowanie i konsumowanie zbędnego humoru mózgu. Więcej przyjmowane w ten sposób przez pewien czas tłumi głód i pragnienie. Dlatego zwykle go używają, nawet gdy coś do siebie mówią, strzelają tym dymem, a potem mówią: co robią zwyczajowo i kolejno jeden po drugim na wojnie, gdzie jest to bardzo wygodne. Kobiety w ogóle go nie używają. To prawda, że jeśli ktoś wypije za dużo tego wędzonego lub perfumowanego, śmierdzi i odurza, jak aromat mocnego wina. »( Singularitez , 1558, 60r).
Thevet mówi nam, że sam wypróbował cygaro petun i że „ ten dym powoduje pocenie się i osłabienie, aż do omdlenia ”.
Kilka lat później, w 1560 r., Jean Nicot , ambasador Francji w Portugalii, wysłał proszek tytoniowy do królowej Katarzyny Medycejskiej, aby leczył migrenę jej syna. Leczenie zakończyło się sukcesem i na cześć Jean Nicot botanik Delachamps oficjalnie nadał roślinie nazwę „ Nicotiana tabacum ”. Ta uzurpacja rozwścieczy Thevet „ Od qidama, który nigdy nie odbył tej podróży, jakieś dziesięć lat po moim powrocie z tego kraju, nadał mu swoją nazwę ”. Jeśli Thevet był niezaprzeczalnie pierwszym, który wprowadził tytoń we Francji, nie był pierwszym w Europie, odkąd Hernandez wprowadził go do Hiszpanii w 1520 roku.
W Osobliwości , rozdział 36, Thevet opisuje dokładnie „ drzewo nazwane w ich języku ahouai , wydające trujące i śmiercionośne owoce… To drzewo jest prawie podobne pod względem wysokości do naszych gruszy. Ma liście długie na trzy lub cztery palce i dwa szerokie, zielone przez cały rok. Ma białawą korę. Po odcięciu gałęzi powstaje pewien biały sok, prawie jak mleko. Ścięte drzewo wydziela cudownie śmierdzący zapach. Zauważa, że owoc jest „ mniej więcej wielkości średniego kasztana i jest prawdziwą trucizną, zwłaszcza pestką”. Mężczyźni, z powodu lekkości, gniewajcie się na swoje żony, dajcie je im, a kobiety mężczyznom. I tym owocem dzicy, gdy dół jest na zewnątrz, robią dzwonki, które zakładają sobie na nogi, które też robią wielki hałas… ”.
To drzewo nazywa się dziś Thevetia ahouai (rodzina Apocynaceae ). To Carl von Linné sto lat później, aby oddać hołd Thevet, stworzył gatunek Thevetia . Inny gatunek, Thevetia peruviana , jest szeroko uprawiany w ogrodach na całym świecie.