Fotel 1 Akademii Francuskiej | |
---|---|
23 czerwca 1753 -16 kwietnia 1788 | |
Jean-Joseph Languet z Gergy Félix Vicq d'Azyr |
Hrabstwo |
---|
Narodziny |
7 września 1707 Montbard |
---|---|
Śmierć |
16 kwietnia 1788(w wieku 80 lat) Paryż |
Skrót w botanice | Buffon |
Dom | Francja |
Trening |
Uniwersytet w Angers Uniwersytet w Burgundii |
Zajęcia | Botanik , wulkanolog , ornitolog , fizyk , matematyk , tłumacz , biolog , zoolog , filozof , entomolog , astronom |
Obszary | Biologia , geografia , geologia |
---|---|
Właściciel | Wielka Kuźnia Buffon |
Członkiem |
Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk Królewska Pruska Akademia Nauk Akademia Stanisława Towarzystwo Królewskie Akademia Nauk Rosyjska Akademia Nauk Akademia Francuska (1753-1788) Narodowa Akademia Nauk (Włochy) (1786) |
Wpływem | Nicolas Antoine Boulanger |
Różnica | Członek Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki (1782) |
Historia naturalna |
Georges-Louis Leclerc, hrabia Buffon (7 września 1707-16 kwietnia 1788) Jest przyrodnikiem , matematykiem , biologiem , kosmologiem , filozofem i pisarzem francuskim .
Zarówno akademik nauki, jak i akademik francuski , uczestniczył w duchu Oświecenia . Jego teorie wpłynęły na dwa pokolenia przyrodników, w szczególności Jean-Baptiste de Lamarck i Charles Darwin . Okrzyknięty przez współczesnych za arcydzieło Historii Naturalnej , Buffon został nazwany „ Pliniuszem de Montbard ”.
Jest synem Benjamina Leclerc, Pana Buffon i La Mairie, doradca króla, prezydenta spichlerza soli z Montbard , doradca Parlamentu Burgundii , i Dame Anne-Christine Marlin. Byli małżeństwem od roku, kiedy urodził się Georges-Louis. Nazywa się Georges na cześć swojego ojca chrzestnego i dziadka ze strony matki Georges-Louis Blaisot , Lord of Saint-Étienne i Marigny (zmarł w 1714), poborcę podatkowego księcia Sabaudii i Louisa na cześć swojego dziadka, Louisa Leclerca , giermek, sekretarz doradca króla, burmistrz Montbardu i sędzia proboszcz. Jego pradziadek był lekarzem i komornikiem Grignona, jego pradziadek był fryzjerem, chirurgiem .
Rodzina mieszka w pobliżu Porte de la Boucherie, która prowadzi jedne z bram Montbard, na drodze do Châtillon i Dijon . Rodzina się powiększa; Jean-Marc urodził się w 1708 roku, Jeanne w 1710, Anne-Madeleine w 1711 i Claude-Benjamin w 1712.
Jego ojciec, w 1717 roku, korzystając z majątku zgromadzonego przez Georges-Louis Blaisot i odziedziczonej przez żonę i syna, kupił właściwości seigneury z Buffon , znajduje się sześć kilometrów od Montbard od Jean Bouhier , przewodniczący z parlamentu Burgundii i notoryczny uczony. To „ nikczemne mydło ” pozwala rodzinie uszlachetnić się. Benjamin Leclerc otrzymuje również stanowisko komisarza generalnego policji, które odsprzedaje trzy lata później na stanowisko doradcy parlamentu w Dijon . Następnie rodzina przeniosła się do Dijon, do hotelu Quentin, który również został zakupiony w tym samym roku.
Ukończył nauki humanistyczne w kolegium jezuickim Godrans w Dijon , gdzie miał Charlesa de Brossesa jako kolegi z klasy . Wciąż podążając za nakazami ojca, który prawdopodobnie przeznaczył go na następcę, Buffon zapisał się na wydział prawa w Dijon i uzyskał tam licencję w 1726 r. Preferując nauki, i ku wielkiemu niezadowoleniu rodziny, wyjechał na studia na Wydziale Prawa. Wydział Angers w 1728. on zanurzył się tam trochę więcej w matematyce i botaniki, przeczytaj Newton i elementy z Euklidesa , wziął kursy medycyna, ale, zabiwszy młodego chorwackiego oficera w pojedynku , jest on zmuszony do opuszczenia uniwersytetu w pośpiech. Schronił się w Dijon lub Nantes , gdzie spotkał drugiego księcia Kingston , młodego angielskiego arystokratę, który podróżował po Europie ze swoim niemieckim nauczycielem przyrodnikiem Natanielem Hickmanem iz którym się zaprzyjaźnił. Decyduje się podążać za nimi w ich Grand Tour , który zabiera ich do La Rochelle, Bordeaux, Tuluzy, Béziers, Montpellier, a następnie do Włoch, przez Turyn, Mediolan, Genuę, Florencję, Rzym i do Anglii, etapy czasami przerywane błyskotliwymi teoriami matematyka. Ale Włochy i Anglia to jedyne dwa kraje, które odwiedził w całym jego życiu, podczas gdy w pracy, którą zamierza wykonać, będzie sprawiał wrażenie, że podróżował po świecie.
Jego podróż została przerwana w 1731 roku, kiedy zmarła jego matka, a rok później przeniósł się do Paryża, pragnąc uciec od ojca, w wieku pięćdziesięciu lat ożenił się ponownie ku wielkiej furii z młodą kobietą, dwudziestodwuletnią córką. , Antoinette Nadault. Grożąc mu pozwem, uzyskuje swobodę dysponowania swoją fortuną i odzyskuje ziemię, którą wyalienował jego ojciec. Zburzył dom ojcowski i wybudował Hôtel de Buffon , wyposażył menażerię, laboratorium i swój gabinet.
W wieku dwudziestu pięciu lat był zdeterminowany, aby odnieść sukces, zaczynając podpisywać Buffona . Zatrzymał się w Faubourg Saint-Germain , z Gilles-François Boulduc , pierwszym aptekarzem króla, profesorem chemii w Jardin Royal des Plantes , członkiem Académie des sciences i Académie de Stanislas . Jego wczesna praca koncentrowała się na matematyce, jego ulubionej dziedzinie, i przedstawił w:1733pamiętnik w Akademii Nauk, z którego Maupertuis i Clairaut dają świetny raport. W niniejszej rozprawie O grze na wolnym kwadracie po raz pierwszy wprowadzono rachunek różniczkowy i rachunek całkowy w prawdopodobieństwie.
W tym czasie korespondował ze szwajcarskim matematykiem Gabrielem Cramerem . Przeczytał kilka prac z geometrii, zwłaszcza Izaaka Newtona , z których przetłumaczy Teorię fluktuacji . Poznał Woltera i innych intelektualistów i był w Akademii Nauk jako asystent mechanika na9 stycznia 1734. Miał potężnych protektorów, zwłaszcza Maurepasa , a Ludwik XV mianował go na stanowisko zastępcy w sekcji mechanicznej.
Maurepas, Minister Marynarki Wojennej, w 1733 r. poprosił Akademię o badania nad drewnem, które mogłoby być użyte do budowy statków. Z powodu braku zasobów mianowani komisarze początkowo sami się wycofują, ale jest tam Buffon, operator lasu w Montbard. Zwielokrotnił swoje eksperymenty i napisał najbardziej kompletny raport, który dał mu wsparcie księcia Condé (dostarczając mu próbki minerałów burgundzkich i przyjmując go hojnie w Montbardzie). Maurepas oferuje mu nadzór nad wszystkimi lasami w jego domenie, ale on odmawia.
W 1735On tłumaczy pracę biologa Stephen Hales , warzyw Staticks , którą annotates obszernie, gdzie celowo bierze boki przeciwko kartezjańskiej nauki, zwolennikiem teorii systemów i uzasadniony, czysto intelektualnej; promuje obserwację i doświadczenie, zgodnie z tokiem myślenia z przełomu wieków. Anglofil, korespondował obszernie z kilkoma uczonymi i przebywał w Londynie w 1738, raczej krótko, ale został wybrany do Towarzystwa Królewskiego w1739. Tłumaczył także Newtona i Tulla, aby doskonalić swój język angielski i ćwiczyć pisanie w swoim.
W 1738 roku pokazał Académie swoją książkę Easy Way to Increase the Solidity, Strength and Duration of Wood, sporządzoną na podstawie eksperymentów przeprowadzonych w Montbard , w szczególności w Petit Fontenet (która konserwuje dębowy parkiet wykonany według jego pracy). Jednak Henri Louis Duhamel du Monceau , wybitny agronom, z którym Maurepas chciał, aby współpracował z dobrym zrozumieniem, dostrzega w tym plagiat jego przyszłej pamięci: Różne próby osiągnięcia wzrostu twardości lub intensywności drewna . Zrobił sobie potężnego wroga. WMarzec 1739przeniósł się z sekcji mechaniki do sekcji botaniki w Akademii Nauk.
W 1748 roku zaproponował pomysł lupy krokowej nie wymagającej już tych ogromnych mas szkieł tak trudnych do topienia i pracy, pochłaniających mniejszą ilość światła, dających zaletę korygowania dużej części aberracji. zaczerpnięte z doświadczenia pożaru, który zaczął się 200 stóp dalej.
Po godnej podziwu kampanii public relations ze swoim umierającym poprzednikiem, Dufayem , został mianowany zarządcą Ogrodu Królewskiego na26 lipca1739, po raz kolejny wypierając Duhamel du Monceau; Ten ostatni otrzyma od Maurepasa, jako nagrodę pocieszenia, obowiązek reformy Marynarki Wojennej, gdzie będzie się wyróżniał. W końcu ustalony, Buffon podzieli teraz swój czas, aż do końca życia, między swoją posiadłość w Montbard, gdzie żyje spokojnie i pisze swoje prace, a Paryż, gdzie zarządza Królewskim Ogrodem Roślin i utrzymuje swój wizerunek na Dworze.
Z ogrodu aptecznego przekształcił Królewski Ogród Roślin w centrum badawcze i muzeum, sadząc drzewa, które przysłano mu z całego świata. Odtąd poświęcił się całkowicie historii naturalnej . Korzystając z zasobów, jakie oferuje mu wielki zakład, którym kieruje i który stale wzbogaca, podejmuje się rysowania obrazu całej przyrody. Znakomity administrator, ziemianin i prawnik z wykształcenia, znacznie powiększy park, o około jedną trzecią, od1771, w kierunku zachodnim i Sekwanie (obecna Menagerie ) oraz w kierunku południowym po obu stronach Bièvre („clos Patouillet”, obecna wysepka Poliveau), poprzez wywłaszczenie właścicieli lokali, czasami bezceremonialnie. Posiadał elementy jednej z pierwszych metalowych budowli na świecie, „Labirynt Gloriette” lub „ Buffon Gloriette ”, wykute w Montbardzie .
Buffon nie uczy i nie wydaje się być tym zainteresowany (sam nie definiuje programów), nawet jeśli otacza się znakomitymi nauczycielami i znakomitymi praktykami: Louis Guillaume Le Monnier , botanik i przyszły pierwszy lekarz Ludwika XVI , Antoine Laurent de Jussieu , biolog, Pierre Joseph Macquer i Fourcroy , chemicy, Jacques-Benigne Winslow , Antoine Ferrein , Antoine Petit i Antoine Portal , anatomowie. W ten sposób Buffon tworzy wokół siebie dwór szarej materii, przyciągając jednych z najbardziej znanych naukowców, którzy przyprowadzają ze sobą całą swoją rodzinę.
Buffon zarządza także Królewskim Gabinetem Historii Naturelle, z którego stworzy najbardziej rozwiniętą kolekcję w Europie, tygiel naukowy; Powstaną galerie obecnego Muzeum . Od razu wpadł na pomysł powiększenia tego gabinetu, powierzając projekt w 1740 r. architektowi Pierre'owi Coupardowi de la Touche. Długa seria niepowodzeń spowodowała, że projekt ten był kilkakrotnie odkładany. Kiedy projekt został ostatecznie wznowiony w 1780 roku, De La Touche nagle zmarł w tym samym roku. Zastąpił go Edme Verniquet , któremu w końcu udało się nadać budynkowi nową fasadę, a także rozbudować go na południe. Inauguracja tej nowej reorganizacji gabinetu miała miejsce w 1788 r., na krótko przed śmiercią Buffona. Przez cały ten czas Buffon wykorzystywał każdą okazję do wzbogacenia gabinetu, który otworzył dla publiczności w 1745 r.: darowizny, zwroty od wielkich podróżników, takich jak Bougainville , Pierre Sonnerat czy Joseph Dombey , nabywanie interesujących przedmiotów ( znakomicie zarządza zawłaszczeniami Ogrodu), pozyskując kolekcje zmarłych (takie jak zbiór Réaumura , który przekazuje mu Ludwik XV , podczas gdy Réaumur chciał przekazać je Akademii Nauk). I pomimo krytyki organizacji zbiórki, w każdy wtorek i czwartek odniosła wielki sukces wśród zwiedzających, którzy w magicznym bałaganie odkrywają zabytki: z sufitu zwisają zadomowione duże ryby , suszone gady umieszcza się między nogami ogromna zebra . Starsi okazywali mu szczególny podziw, o czym świadczy poniższa anegdota. Buffon, cierpiący i przykuty do łóżka, pewnego dnia przyjął w swoim domu cesarza Józefa II , który przedstawił się jako skromny uczeń przyrodnika. Podczas gdy Buffon chciał się ubrać, aby z godnością powitać gościa, władca odpowiedział: „Nie, nie, kiedy mistrz przyjmuje swojego ucznia, nie może wykonywać dla niego żadnej ceremonii”. Sława Buffona i jego gabinetu jest taka, że pod koniec jego życia najwięksi władcy, Fryderyk II Pruski , Katarzyna II Cesarzowa Rosji, królowie Danii i Polski, obdarowali go prestiżowymi darami. Był bardzo blisko Ludwika XV , który pewnego dnia chcąc zjeść jelenie z Montbard, poprosił go o to, ale Buffon znalazł tylko połowę, król wysłał mu połowę pasztetu.
Kiedy wyjechał do Paryża, Buffon miał swoje wpisy na dworze: Ludwik XV i Ludwik XVI zawsze go popierali. Markiza de Pompadour ceniona go ogromnie (wypożyczamy mu te słowa : „Jesteś dość chłopiec monsieur de Buffon, nigdy nie widzimy cię!” I na krótko przed śmiercią wysłała mu swoje zwierzęta do wzbogacania dziedzictwa MONTBARD w.). Korzystał z licznych poparć politycznych, takich jak wsparcie Amelot de Chaillou , dzięki któremu przez pięćdziesiąt lat był jedynym mistrzem Jardin du Roi. Ale Buffon nie jest dworzanin: on ściera ramiona z polityką ostrożnie i nie wchodzi w intrygi z Trybunału . A jeśli przez całe życie pozostawał monarchistą (jak wielu w owym czasie nie wyobrażał sobie innych możliwych reżimów), zawsze dbał o zachowanie pewnego dystansu między władzą królewską a sobą.
Jego relacje z ówczesnymi uczonymi były znacznie trudniejsze i często się im przeciwstawiał, np. z Carlem von Linné , którego metodę klasyfikacji, opartą na kwiatach, kwestionował. Metoda Buffona, co najmniej bardzo osobista, opiera się na subiektywnym zainteresowaniu, jakim zwierzęta obdarzają człowieka. W swoim „naturalnym” podejściu na pierwszym miejscu jest koń, a zaraz za nim, jak powinien, pies. A owady są prawie nieobecne, ponieważ mają niewielkie znaczenie. Pisał do Réaumura w następujący sposób : „Mucha nie powinna mieć w głowie przyrodnika więcej miejsca niż w naturze”. Z kolei Linneusz jest metodycznym naukowcem, klasyfikatorem, w którym Buffon jako popularyzator widzi przede wszystkim zainteresowanie, jakie można czerpać ze stworzenia. W tym samym duchu ocenzuruje wszystkie opisy anatomiczne Daubentona .
Ze sceptycyzmem wita prace Lazzaro Spallanzaniego czy Charlesa Bonneta i Abrahama Trembleya , ponieważ dla Buffona różnice między gatunkami wynikają z degeneracji.
W 1744 został mianowany skarbnikiem wieczystym Akademii Nauk iz radością korzystał ze swoich przywilejów, ale szybko zdystansował się od paryskiego koła naukowego. Odbywając długie pobyty w Montbardzie, gdzie pisał, objął stanowisko zastępcy M. Tilleta, który pełnił funkcje skarbnika lepiej niż on sam. Jest obciążony indywidualizmem i wzrostem. Ktoś powie o nim: „Pan de Buffon przyjeżdża do Paryża tylko po to, by odebrać swoje emerytury i przejąć pomysły swoich kolegów z Akademii”. "
L ' Histoire naturelle , jego główne dzieło, którego pierwsze tomy ukazują się w1749zajmie mu całe życie. Umieszczony przez to dzieło w czołówce pisarzy swojego stulecia, a także uczonych, Buffon otrzymał wszelkiego rodzaju nagrody i wyróżnienia: został wybrany członkiem Académie française w 1753 r., gdzie wygłosił słynny styl Discours sur le . Pojawia się bardzo rzadko w latach czterdziestych, a już nigdy od 1782 roku, wraz z wyborem Condorceta , znienawidzonego rywala jego przyjaciela Jeana Sylvaina Bailly'ego (1736-1793). Powie też o nim: „Condorcet wybrany!” Ale Condorcet nigdy nie robił nic poza robakami w zaułkach kobiet! " (Paradoksalnie chciał albo Condorcet wymawiając pogrzebowy pochwałę Buffon w Akademii Nauk, będzie to w stylu fałszywie świecące). Odwiedzał także wielkie umysły swoich czasów, w szczególności filozofów Oświecenia , z którymi dzielił sceptycyzm religijny, materializm i zamiłowanie rozumu do mistycyzmu . Ale sprzeciwia się im na poziomie społecznym i politycznym: Buffon jest konserwatystą i monarchistą. Pożyczamy mu też to słowo pod koniec jego życia, u schyłku Starego Reżimu : „Widzę, że nadchodzi straszny ruch i nie ma nikogo, kto by nim kierował” . Wielki przyjaciel encyklopedystów ( Diderot porównuje go do Lucrèce i Platona ), któremu obiecał napisać artykuł „Natura”, czego nigdy nie zrobi, w końcu pokłóci się z D'Alembertem w sprawie Bailly'ego i Condorceta. W młodości w Jardin du Roi mogliśmy go zobaczyć na paryskich salonach, u Marie-Thérèse Geoffrin lub Louise d'Épinay , u Julii de Lespinasse czy u barona d'Holbacha , gdzie mógł rozmawiać z Voltaire , Monteskiuszem , Fontenelle , Marivaux … Ale stopniowo stał się samotny, porzucił salony, potem Paryż, na rzecz spokojnego życia w Montbardzie.
W Montbard Buffon mieszka w domu swojego ojca, który powiększa, aby stał się przestronnym i wygodnym hotelem , Hôtel de Buffon . Podobnie jak w Paryżu, rozszerzył swoje posiadłości przez aneksje prawa cesarskiego, zabierając ziemię, ruiny i zamek, ku rozgoryczeniu ratuszów Buffon i Montbard, które wszczęto postępowanie. Jest jednak dobrym i hojnym panem, nie wahającym się ofiarować swojej gminie wielu darów i pomocy. Z pewnością nie oszczędza wierzycieli, domagając się wszystkich praw i przywilejów jako osoba szlachecka, zwiększając swoje dziedzictwo do ponad 1000 hektarów i dochód do prawie 80 000 funtów rocznie, bez wpływów z pracy literackiej. Skrupulatnie pisał: „Przez trzydzieści lat ułożyłem tak wielki porządek w korzystaniu z mojego majątku i czasu, że zawsze mam w rezerwie pieniądze i czas, aby dać moim ludziom.przyjaciołom” .
W wieku 45 lat ożenił się w Fontaines-en-Duesmois , dnia22 września 1752 do Marie-Françoise de Saint-Belin Malain, młodej 20-letniej kobiety, urodzonej dnia 11 lipca 1732 r. Pochodząca ze zrujnowanej rodziny szlacheckiej, ta kobieta ma wielki sentyment do męża, który wyrwał ją z klasztoru Urszulanek prowadzonego przez jej siostrę Joannę Leclerc de Buffon, nawet jeśli nie jest zbyt lojalny. Zmarła w 1769 r. po ciężkim upadku z konia. Mieli córkę Marie-Henriette Leclerc de Buffon (ur25 maja 1758, zmarł dnia 14 października 1759) i syn, Georges Louis Marie , nazywany przez Rivarola "Buffonetem" , który skończy na rewolucyjnym rusztowaniu w roku II (1794), bez potomstwa. Ponadto Buffon ukrywa w latach 1770-1775 swojego ojca, wdowca po raz drugi i z którym stosunki są zawsze tak trudne, a on regularnie wita swoich przyrodnich braci i siostry, Pierre'a, "rycerza Buffona", oraz Antoinette, żona Benjamina Edme Nadault des Berges, doradca parlamentu Burgundii. Buffon regularnie przyjmuje krewnych lub gości, takich jak Jean-Jacques Rousseau , Claude-Adrien Helvétius , Marie Jean Hérault de Séchelles , Georges Louis Daubenton, burmistrz Montbardu i Philippe Guéneau.
Hotelem zarządza Marie Blesseau, ignorancka wieśniaczka, prawdopodobnie bardzo związana z hrabią, na czele kilkunastu służących. Buffon ma też prywatnego sekretarza, najpierw Trécourta, potem Humberta-Bazile'a, i kapelana, ojca Ignacego Bougota, który stopniowo staje się deistą . Buffon ma dobrze uregulowany harmonogram: wstawanie około ósmej, budzenie przez swojego służącego Josepha (któremu Buffon obiecał ecu za każdym razem, gdy sprawi, że wstanie na czas, zwykle o piątej rano, ecu wygrało tylko raz, z wiadrami zimnej wody, Buffon oświadczył: „Jestem winien Józefowi trzy lub cztery tomy Historii Naturalnej ” , pracę i pisanie przez cztery lub pięć godzin ze swoją sekretarką, obiad od 14 do 16 obfity posiłek od jego doskonałego kucharza Guéneau (co przysporzyło mu wściekłych ataków żwiru ), drzemka potem spacer, znowu praca od 17:00, w administracji i zarządzaniu, bez kolacji, krótka wizyta w salonie, jeśli są goście, potem kładę się spać około 22:00.
Ale Buffon pozostaje przede wszystkim przyrodnikiem : czy jest w Paryżu, czy w Montbardzie (gdzie co roku przechodzi na emeryturę na osiem miesięcy), to jego historia naturalna zajmuje mu cały czas. Trzydzieści pięć tomów ukaże się przed jego śmiercią. W Montbardzie utrzymuje woliery i hoduje na pół-wolności kilka zwierząt (wilk, lis, borsuk), które dostarczą mu dokumentacji do badań i będą czasem niefortunnym obiektem eksperymentów. Legenda opisana w broszurach przedstawia go jako krótkowzrocznego, skrupulatnie regulującego godziny swojego dnia, gardzącego laboratorium dla gabinetu i noszącego do napisania falbankę i koronkowe mankiety. Lubi wspaniały żłobek, przedmiot studiów i pretekst do hojności (z królewskiego nakazu należy rozdać ubogim kontyngent owoców). Ponadto obserwuje przyrodę i nie wiedząc o tym, kładzie podwaliny ekologii: zauważa znaczenie niektórych gatunków w łańcuchu pokarmowym, dostrzega rolę ptaków w rozsiewaniu nasion drzew. W1747Zafascynowany relacji pomiędzy światło i ciepło, będzie on udowodnić w Château de la Muette , w obecności króla, podczas prawdziwej wystawie, rzeczywistość Archimedesa ' ognistych luster w przed publicznością składa się z wysokiej jakości ludzi. W1752, zweryfikował hipotezy Benjamina Franklina dotyczące błyskawicy i elektryczności, instalując piorunochron na najwyższej pozostałej wieży zamku książąt Burgundii, Wieży Aubépin. Zarządza również kuźnią.
W 1768 r. Buffon przeniósł swoją bibliotekę, dawniej w wieży Saint-Louis, na górny taras parku powstałego po zniszczeniu książęcego zamku i stworzył laboratorium chemiczne w Petit Fontenet w czasie, gdy przeorientował swoją działalność intelektualną, porzucając czworonogów i ptaków do badań mineralogii, metalurgii (budowa Wielkiej Kuźni w Buffon, pisanie Epok Natury ), chemii i obróbki drewna. Jego działalność pozwala mu być uważanym za jednego z pierwszych twórców z Réaumur inżynierii materiałowej.
W 1773 r. został hrabią Buffon. W 1776 r. Ludwik XVI zamówił jego posąg u rzeźbiarza Augustina Pajou ; stoi przy wejściu do Muzeum Historii Naturalnej z napisem: Majestati Naturæ par ingenium („geniusz równy majestatowi Natury”). Zmarł w 1788 r. w wyniku ostatecznego kryzysu żwirowego , na kilka miesięcy przed wybuchem rewolucji francuskiej .
Został pochowany w kaplicy przylegającej do kościoła Sainte-Urse de Montbard; podczas Rewolucji Francuskiej jego grób został zbezczeszczony, a ołów przykrywający trumnę został użyty do produkcji kul. Jej ciało zostało początkowo zakonserwowane przez Suzanne Necker (żonę Jacquesa Neckera ). Kości Buffona wróciły do kaplicy dnia4 maja 1973 r.. Dziś móżdżek Buffona zachował się w podstawie posągu, który Ludwik XVI zamówił na jego cześć w 1776 r. w Pajou, obecnie znajduje się na wzniesieniu monumentalnych schodów wielkiej galerii Ewolucji w Paryżu.
Georges Louis Leclerc został hrabią Buffon, lordem Montbardu, markizem de Rougemont, wicehrabią Quincy, lordem ratusza, Harens, Berges i innych miejsc, zarządcą Królewskiego Gabinetu Historii Naturalnej, członkiem Akademii Francuskiej, wieczystym skarbnikiem Akademii Nauk, członek akademii w Berlinie , Londynie , Petersburgu , Florencji , Bolonii , Edynburgu i Filadelfii .
W 1865 roku Michel-Eugène Chevreul , który darzył Buffona wielkim podziwem, zorganizował hołd temu ostatniemu i zainaugurował w Montbardzie brązowy posąg słynnego przyrodnika autorstwa rzeźbiarza Jacquesa-Edme Dumonta .
Wraz ze swoją pracą naukową Buffon zbudował na skraju Kanału Burgundzkiego , kilka kilometrów od Montbardu , kuźnie, które zachowały się i są odwiedzane do dziś. Po przeprowadzeniu licznych eksperymentów w kuźni w Aisy-sur-Armançon iw Petit Fontenet , w latach 1768-1772 zbudował na swojej ziemi własne kuźnie, doradzane przez najsłynniejszych kowali. Pozwalają zagospodarować zasoby drzewne i mineralne swojej ziemi.
Miejsce to można uznać za jedną z pierwszych zintegrowanych fabryk: pomieszczenia są zaaranżowane tak, aby zoptymalizować etapy produkcji. Ponadto na miejscu mieszkają pracownicy, którzy mają dostęp do ogrodu warzywnego, piekarni i kaplicy. Wejście do wielkiego pieca prowadzi monumentalną klatką schodową, która pozwalała wybitnym gościom podziwiać przepływy roztopionego metalu.
Napędzane przez Armancon , łopatkowe koła zapewniają siłę konieczną do maszyn hydraulicznych, takich jak mieszek , młotki , bocard i patouillet . To właśnie w tych kuźniach chciałby wykonać nowe bramy do Jardin des Plantes , gdy jest kierownikiem. Jego doświadczenie w leśnictwie i metalurgii pomaga mu w pisaniu Supplements de l'Histoire naturelle .
Kuźnia produkowała okucia i balustrady schodowe, a przede wszystkim była to jego laboratorium, w którym studiował dla marynarki wojennej udoskonalanie broni, a także dla siebie efekty ciemnego ciepła, ochładzanie zjawisk i wyniki swoich badań. nakarmi swoją pracę naukową, zwłaszcza na temat stworzenia i wieku ziemi.
Przejęty swoją osobistą pracą, powierzył jej zarządzanie Chesneau de Lauberdières w 1777 roku: następnie splądrował okoliczne lasy i uciekł z finansami w 1785. Buffon musiał wtedy przejąć kuźnię, która była w złym stanie. ostatecznie sprzedany w 1791 roku.
Zawsze brakowało mu pieniędzy na finansowanie swoich projektów przemysłowych i naukowych, miał wiele problemów ze swoimi zwolennikami, w szczególności z rodziną Baboin, Silky z Lyonu , która wytoczyła mu pozew o zwrot długów. Skarży się na to swojemu bankierowi w liście z15 lipca 1781 r. Mści się na nich, opracowując historię naturalną , grając na podobieństwie starofrancuskiego słowa „babine” z imieniem swoich adwersarzy i nadaje małpce cynocefalicznej imię „ pawiana ”, które mu nadano do dziś. . W swojej pracy podaje też odrażający opis tego zwierzęcia.
Pierwszą pracą Buffona było tłumaczenie z języka angielskiego w 1753 roku.
„To dzięki dokładnym, rozsądnym i trwałym eksperymentom zmuszamy naturę do odkrycia jej tajemnicy; wszystkie inne metody nigdy się nie powiodły... Zbiory doświadczeń i obserwacji są więc jedynymi książkami, które mogą poszerzyć naszą wiedzę. "
- Słowo wstępne Buffon jego przeliczenia statyki roślin przez Stephen Hales .
Buffon też przetłumaczył teorię fluxions od Isaaca Newtona i składa się z pamięci. W swoim dyskursie o stylu , który wygłosił na przyjęcie w Académie française, napisał: „Styl to sam człowiek” .
Buffon jest szczególnie znany ze swojego głównego dzieła, Historii Naturalnej, Ogólnej i Specjalnej, z opisem Gabinetu du Roy , w 36 tomach opublikowanych w latach 1749-1789, plus osiem innych po jego śmierci, dzięki Lacépède . Obejmowała całą ówczesną wiedzę z zakresu nauk przyrodniczych. W tej pracy zauważa podobieństwa między człowiekiem a małpą. Dbałość Buffona o anatomię wewnętrzną umieszcza go wśród prekursorów anatomii porównawczej. „Wnętrze w istotach żywych jest podstawą projektowania natury”, pisze w Czworonogach .
Natural History , która miała objąć wszystkie królestwa natury, zawiera tylko składniki mineralne i niektóre zwierzęta (czworonogi i ptaki). Towarzyszy mu Teoria Ziemi , Mowa w formie wstępu oraz uzupełnienia, wśród których znajdują się Epoki przyrody , jedno z najpiękniejszych dzieł autora.
Wśród jego współpracowników należy wymienić, dla czworonogów, Louisa Jean-Marie Daubentona , który był odpowiedzialny za część opisów anatomicznych, zastąpiony później dla ptaków przez Philippe'a Guéneau de Montbeillard , do którego dołączył od 1767 r. Barthélemy Faujas de Saint-Fond , ojciec Gabriel Bexon i Charles-Nicolas-Sigisbert Sonnini de Manoncourt .
Buffon przywiązywał dużą wagę do ilustracji, które dla czworonogów dostarczył Jacques de Sève, a dla ptaków François-Nicolas Martinet . Na pracy znajduje się prawie 2000 tabliczek, przedstawiające zwierzęta o silnym znaczeniu estetycznym i anatomicznym, w sceneriach onirycznych i mitologicznych.
Jego Natural History był ogromny sukces, niemal tak samo ważne jak to od Diderota Encyklopedii , który ukazał się w tym samym czasie. Pierwsze dwa tomy, Teoria Ziemi i Naturalna Historia Człowieka , przeszły trzy kolejne wydania w ciągu sześciu tygodni. Dzieło zostało szybko przetłumaczone na język angielski, a następnie na niemiecki (1750-1754), holenderski (1775) i hiszpański (1785-1791). Wzięliśmy kilka skróconych wersjach od 1799 liczniejszej, dla dzieci, XIX th wieku.
Jednak dzieło zna wielu krytyków: Buffon jest krytykowany za swój pompatyczny i empatyczny styl, który nie pasuje do naukowego traktatu, a przede wszystkim za zbyt wielki antropomorfizm. Wśród jego krytyków są: d'Alembert , Condillac , Condorcet , La Harpe , Réaumur i Voltaire . Ten ostatni nawiązał do Buffona w tym wersecie z satyry Les Deux Siècles : „W bombastycznym stylu mów mi o fizyce”.
Voltaire był w stanie odpowiedzieć za „Historia naturalna? - Nie tak naturalnie! "
Od dawna głęboko szanujący się nawzajem, Voltaire i on w końcu pokłócili się w kwestii skamieniałości, śladów pozostałych w historii formowania się Ziemi. Dopóki Voltaire nie zgodzi się zadośćuczynić i porzucić swoją tezę, ponieważ nie chciał „sprzedawać się z Monsieur de Buffon za błędy drukarskie” .
Niniejsza encyklopedia podzielona jest na 36 tomów:
Historia naturalna została po raz pierwszy wydrukowana w Imprimerie Royale w 36 tomach (1749-1789). Buffon odkupił wówczas – w 1764 roku – prawa do swojego dzieła. Kontynuuje ją Lacépède , który w 8 tomach (1788-1804) opisuje jajorodne czworonogi, węże, ryby, walenie. Buffon et ses Suites był wielokrotnie przedrukowywany .
Zgłoś się do EncyklopediiJej Historia Naturalna jest często porównywana do Encyklopedii lub Rozumowanego Słownika Nauk, Sztuki i Rzemiosła , na zasadzie rozpowszechniania wiedzy związanej z Epoką Oświecenia , ale zwłaszcza pod względem rozgłosu i liczby drukowanych egzemplarzy.
Jednak te dwie bardzo odmienne prace są dalekie od konkurencji, a Buffon początkowo zgodził się na udział w Encyklopedii . Jednak w końcu zrezygnował.
Miał brać udział w artykułach naukowych, w szczególności dotyczących historii naturalnej, które ostatecznie przypisywano Daubentonowi , wielkiemu prekursorowi anatomii porównawczej . Wzajemny wpływ tych dwóch naukowców z Montbard jest ogromny, ponieważ zanim się zdenerwowali, pracowali razem, w szczególności przez dziesięć lat, nad aktualizacją Historii Naturalnej Zwierząt .
Buffon to myśliciel, który objął wszystkie dziedziny historii naturalnej. Wszystkie jego pisma są do niego dołączone, nawet Dyskurs o stylu w Suplementach . Jego teorie, czasem błędne, opierają się na obserwacji i doświadczeniu, często sprzeczne z ogólnymi ideami jego czasów. Ponadto rozkłada swoje myśli na prawie pięćdziesiąt lat, co powoduje, że od czasu do czasu sam sobie zaprzecza, chociaż jego tok myślenia pozostaje niezmieniony.
Zwłaszcza od czasu jego wystąpienia akademickiego, powszechnie zgadzamy się, że pisma Buffona są wzorem stylu; uznaje się również, że wiernie opisał obyczaje i cechy zwierząt, że dokonał postępów w historii naturalnej, zarówno dzięki nowatorskiemu punktowi widzenia, jak i mnóstwu swoich badań, oraz że oddał ogromne usługi, gromadząc mnóstwo rozproszonych materiałów i poprzez propagowanie we Francji zamiłowania do badania przyrody.
Buffon to jeden z pierwszych popularyzatorów nauki i prawdziwy szef odnoszącego sukcesy wydawnictwa. Pisze dla kobiet, nigdy nie chce się nie podobać, często woli styl i anegdotę od solidnego wkładu naukowego: jego entuzjazm? Jego model? Być może połowiczne dyskusje, które odbył podczas spaceru po swoich lasach w Montbard, z Jeanem Nadault, znakomitym koneserem przyrody i jej „historii”. Wielki miłośnik błazen, Sainte-Beuve , jest wrażliwy na tę sztukę inscenizacji: „Gdzie byłeś”, powiedział Bóg do Hioba, „kiedy założyłem fundamenty ziemi? Pan de Buffon zdaje się nam mówić bez wzruszenia: Byłem tam! ” .
Herault de Séchelles donosi, że Buffon zwierzył mu się, że było tylko pięciu prawdziwych geniuszy: Newton , Bacon , Leibniz , Monteskiusz i… on sam! Skromniej jednak powiedziałby: „Geniusz to tylko większa umiejętność cierpliwości”. W swoim dyskursie o stylu stwierdza również: „Tak długo, jak temat jest rozległy lub skomplikowany, bardzo rzadko można go ogarnąć jednym spojrzeniem lub przeniknąć go całkowicie za jednym razem. i pierwszym wysiłkiem geniuszu; i nadal rzadko zdarza się, że po wielu refleksjach ogarniamy wszystkie raporty ”.
Wielki wielbiciel Buffona, Honoré de Balzac, nazywa go „jednym z najwspanialszych geniuszy w historii naturalnej”. I twierdzi, że ilustruje system naukowy, który zastosował w La Comédie humaine , a mianowicie socjologię pojmowaną na wzór zoologii: „Jeśli Buffon wykonał wspaniałe dzieło, próbując przedstawić w książce całą zoologię, czy nie było takiego dzieła? miłe do zrobienia dla społeczeństwa? "
Jednak pomimo swojego wpływu i roli, jaką odgrywa w rozpowszechnianiu wiedzy naukowej, praca ta ma kilka niedociągnięć. Przede wszystkim Buffon nie jest systematykiem , co prowadzi go do przedstawiania grup w szczątkowy sposób. Skupia się w szczególności na najsłynniejszych gatunkach i prawie nie wspomina o innych, chyba że przelotnie. Zarzuca się mu, że lekceważy, a nawet zakazuje klasyfikacji naukowych, bez których nie ma jednak ani porządku, ani jasności. Nie jest on zbyt wiarygodnym obserwatorem, co prowadzi go do wielu błędów, takich jak mylenie lelka i (nocnej) jaskółki , lub twierdzenie, że jerzyki to „oni też, prawdziwe jaskółki itd. Z całym szacunkiem, więcej jaskółek niż jaskółek sami ". Buffon i jego współpracownicy kopiują dzieła swoich poprzedników, od Arystotelesa po Pliniusza , od Belona po Gessnera . Oczywiście nowe informacje, często pochodzące od odległych korespondentów, dostarczają im często niepublikowanych obserwacji. Wreszcie autorzy preferują sformułowania odpowiednie do przyciągnięcia publiczności neofitów. Zawsze, aby zadowolić, mniej cenione gatunki są ignorowane, a preferowane są tematy, które najbardziej mogą się podobać, takie jak miłość do ptaków, którą publiczność zawsze lubiła.
Zarzuca się mu również, że ma zaawansowane, ryzykowne, osobiste hipotezy, które szybko stały się mgliste, zwłaszcza w jego Epoques de la nature : w ten sposób przypuszcza, że Ziemia została oddzielona od Słońca przez wstrząs komety, co wyjaśnia pokolenie. żywych istot przez nakładanie się cząsteczek organicznych i pleśni wewnętrznych; że przypisuje zwierzętom materialne znaczenie wewnętrzne, hipotezę jeszcze bardziej niezrozumiałą niż mechanizm, do którego uciekał się Kartezjusz . To niemal przyciągnęło do niego cenzurę, której ojciec Legrand pomógł uniknąć, w zamian za wycofanie się autora.
Ostatecznie jego głównym jakość była dokonać badania naukowe popularna, trochę jak Abbe pluche za okularów de la nature zrobił w tym samym czasie . Georges Cuvier , żeby wymienić tylko jednego, rozwinął pasję do historii naturalnej po przeczytaniu Buffona.
Jego historia naturalna była również źródłem inspiracji dla malarzy fabryki Sèvres , rodząc tak zwane serwisy porcelanowe „Buffon”. Na rewersie każdej monety znajdują się wiernie odtworzone nazwy poszczególnych gatunków. Za Ludwika XVI wyprodukowano kilka „nabożeństw Buffon” ; pierwszy był przeznaczony dla hrabiego d'Artois w 1782 roku.
Buffon została pochwalona w XVIII -tego wieku, ale przyrodnicy XIX th century mocno krytykować jego braki naukowe. Był stopniowo rehabilitowany jako naukowiec od dwustulecia jego śmierci i pracy jego głównego biografa Jacquesa Rogera w 1989 roku.
Za swoje teorie na temat powstania wszechświata oraz ewolucji Ziemi i żywych, Buffon został prawie potępiony, ale zaprotestował o swojej nienaruszonej wierze i Sorbona ostatecznie porzuciła procesy wKwiecień 1781w zamian za niejasną obietnicę skruchy.
Ostrożny, mając zbyt wiele do stracenia dla człowieka, który zawsze tak dobrze radzi sobie w sądzie, Buffon woli wycofać się, niż szukać wsparcia swoich obrońców w konflikcie, który mógłby obrócić się przeciwko niemu, w którym jego obrońcy mogliby go porzucić. Zainspirował się raczej jego formułą, parafrazując Owidiusza , a potem Montaigne'a : specyfika człowieka polega na tym, że chodzi „z głową uniesioną ku niebu”.
Nawet Voltaire, który bardzo go szanował, nie podzielał wszystkich jego naukowych opinii na te tematy i w końcu się z nim sprzeczał. Condorcet musiał wyłączyć pochwałę Buffona; robił to w taki sposób, że „nie hańbiąc się w oczach ludzi wykształconych”, udało mu się „nie za bardzo nie podobać się wielbicielom”.
Igły makaka jawajskiego jest eksperyment prawdopodobieństwo, co pozwala doświadczalnie ustalić wartość liczby Õ , wprowadzenie igły na podłodze: ma sieć równoległych, oddzielonych od siebie odległości mierzonej na jednostkę długości, a igła, której długość jest k <1; jeśli upuścimy igłę na siatkę, prawdopodobieństwo jej nałożenia na linię wynosi 2 k / π ; powtarzając eksperyment dużą liczbę razy, przy czym stosunek między liczbą razy igła leżącym na linii, a całkowita liczba rzutów zbliża tego ilorazu, możemy wyznaczyć przybliżenie z Õ . Metoda Monte-Carlo jest uogólnieniem metody igły Buffona na dowolny proces losowy.
Herb Georgesa-Louisa Leclerca de Buffona: Kwartalnik, 1 i 4, Argent, zakręt Gules z trzema cefalami Or (czyli Leclerc) oraz 2 i 3, Azure z pięcioma kęsami Argentu w saltire (co jest od Marlina). W jego herbie sojuszniczym znajduje się również: Lazur z trzema baranimi głowami ze srebra Accorné ze złota (który pochodzi z Saint-Belin).
Pliniusz z Montbaru, Condillac, Monteskiusz,
uczyń mnie człowiekiem, Naturą i Bogiem.
Buffon to standardowy skrót botaniczny Georges-Louis Leclerc de Buffon .
Zajrzyj do wykazu skrótów autorskich lub wykazu roślin przydzielonych temu autorowi przez IPNI
Buffon to zwykły skrót od Georges-Louis Leclerc de Buffon w zoologii.
Zapoznaj się z listą skrótów autorów w zoologii