Monarchizm
Monarchia jest doktryną polityczną, która opowiada się za monarchią , to powiedzmy, forma rządów , w której jedna osoba założył władzy państwowej. Sposób wyznaczania monarchy niekoniecznie jest dziedziczna: może w rzadkich przypadkach może być wybrany, jak cesarzy od Świętego Cesarstwa Rzymskiego , z dożów z Republiki Weneckiej lub (jeszcze obecnie) z papieży w Kościele rzymskokatolickim .
Jednak słowa monarcha i monarchizm są prawie zawsze używane zamiast króla i rojalizmu , zwłaszcza w tekstach tych, którzy krytykowali królewskość za starego reżimu . Mówimy także, z prezydencjonizmem , o monarchii republikańskiej.
Rodzaje monarchii
Jeśli przyjmiemy identyfikację między członkami rodziny królewskiej a monarchią, można sobie wyobrazić kilka monarchii:
- Monarchia od prawa Bożego , to system, który uważa, że wszelka władza pochodzi od Boga. Król, uważany za Jego „zastępcę na ziemi”, musi zatem bronić wiary . System ten opiera się na kilku głównych motywach założycielskich, w szczególności na chrzcie Clovisa , królowaniu Salomona i Dawida , „boskiej misji Francji” itd. Występuje w większości kręgów współczesnego świata: czy w krajach muzułmańskich: Arabii Saudyjskiej ; Azjaci: Bhutan ; lub Europejczycy: Państwo Watykańskie
- Monarchia absolutna oznacza koncepcję legitymacji ze źródeł energii; monarchia absolutna to system, w którym „władza jednego” (monarchy) nie wywodzi się z powszechnego lub szlachetnego określenia i znajduje swoje źródło w sobie, i odwrotnie, jest źródłem wszelkiej władzy (etymologicznie, „hrabia „( przychodzi, itis ,„ wysłannik ”) jest urzędnikiem królewskim). „Źródło prawa”, osoba króla czy królowej nie konkuruje z nikim: ani ze szlachtą, ani z reprezentacją ( parlamentem , radą), która jest tylko możliwa i pomyślana tylko jako środek rządzenia. Zasada monarchiczna jako źródło wszelkiej prawowitej władzy jest absolutna.
Absolutyzm dotyczy źródła władzy, a nie jej ćwiczenia : ćwiczenie francuskiej monarchii absolutnej jest ograniczony przez Podstawowych Praw Królestwa Francji oraz prawami i zwyczajami . Różnych prowincjach i organów państwowych Francji starego reżimu , że król zobowiązuje do szacunku podczas jego koronacji.
- Monarchia konstytucyjna , system, w którym prerogatywy królewskie są określone i ograniczone przez konstytucję, która może być zapisana lub - jak w Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii - zasadniczo zwyczajowego .
- Monarchia parlamentarna , system, w którym król, niezależny od stron, sprawuje władzę moralną, najwyższy Sądownictwa wpływów i arbitrażu w życiu politycznym, rząd jest odpowiedzialny wyłącznie do parlamentu:
- Monarchia parlamentarna, ponieważ ma konstytucję, jest z definicji monarchią konstytucyjną, jak ma to miejsce w Hiszpanii , Belgii , Holandii , Danii , Norwegii , Szwecji , Luksemburgu , Monako , Japonii , Kambodży , Maroku lub jak miało to miejsce w przypadku Francja od 1791 do 1792, a następnie od 1814 do 1848, w ramach pierwszej i drugiej restauracji i monarchii lipcowej .
- W Wielkiej Brytanii monarchia parlamentarna jest również monarchią konstytucyjną, a rolę monarchy określa i ogranicza Konstytucja Wielkiej Brytanii . Nie jest to skodyfikowane w jednym tekście, ale składa się z zestawu podstawowych praw oraz zwyczajowych praw i zasad, przy czym te ostatnie są konwencjami konstytucyjnymi . To samo jest prawdą w Nowej Zelandii : Konstytucja Nowej Zelandii ma ten sam charakter i przyznaje rolę monarchy Nowej Zelandii , czyniąc kraj monarchią zarówno parlamentarną, jak i konstytucyjną.
Bibliografia
-
Francuskie określenie króla Francji
-
(en) „Monarchia konstytucyjna” , Encyklopedia Britannica
-
(w) „The Independent Guide to the UK constitution: The monarchy” , The Independent , 12 czerwca 2015
-
(w) „New Zealand Legal Research” , Law School of Harvard University
-
(w) "Jaki jest system rządów Nowej Zelandii?" , Komisja Wyborcza Nowej Zelandii
Zobacz też
Praca na uniwersytecie
- 2005 - Absolut de la Gastine Eléonore, Powrót emigrantów rojalistycznych do Paryża na początku restauracji , praca magisterska pod kierunkiem J.-O. Boudon, Uniwersytet Paris IV-Sorbonne .
- 2003 - Cedric Tartaud-Gineste, rojalistów protestantów we Francji w XX th wieku , pod kierunkiem Jean-Pierre Chaline , Uniwersytecie Paris IV-Sorbonne.
- 2001 - Lamorre-Cargill Vanessa, L'Étudiant français et la jeunesse royaliste au Quartier Latin (1934-1939) , pod kierownictwem R. Sansona i Ch. Charle, University of Paris 1 .
- 1999 - Goutaland Cyril, "La République lyonnaise", gazeta rojalistyczna, 1927-1932 , 281 str. Lyon-2.
- 1969 - Clenet Louis-Marie, La Droite en Vendée od 1900 do 1940: od rojalizmu do nacjonalizmu , magister nauk politycznych, Uniwersytet w Bordeaux .
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne