Półoś wielka ( a ) |
414 739 471 km (2,7724 AU ) |
---|---|
Peryhelium ( q ) |
319,358 x 10 6 km (2,135 AU ) |
Aphelia ( Q ) |
510,077 x 10 6 km (3,410 AU ) |
Mimośrodowość ( e ) | 0.231 |
Okres rewolucji ( P rev ) | 1.685.927 d |
Średnia prędkość orbitalna ( v orb ) | 17,65 km / s |
Pochylenie ( i ) | 34,852 ° |
Długość węzła wstępującego ( Ω ) | 173,166 ° |
Argument peryhelium ( ω ) | 310,529 ° |
Średnia anomalia ( M 0 ) | 346,022 ° |
Kategoria | Asteroida głównego pasa |
Satelita | Słońce |
Parametr Weaver (T Jup ) | 3.043 |
Wymiary |
[(582 × 556 × 500) ± 18] km (545 ± 18) km (średnia średnica) |
---|---|
Masa ( m ) | (2,11 ± 0,26) × 10 20 kg |
Gęstość ( ρ ) | (2490 + 600 - 400) kg / m 3 |
Grawitacja równikowa na powierzchni ( g ) | 0,16 m / s 2 |
Prędkość wydania ( v lib ) | 0,35 km / s |
Okres rotacji ( P rot ) | 0,32555 d |
Klasyfikacja widmowa | b |
Absolutna wielkość ( H ) | 4.13 |
Albedo ( A ) | 0.14 |
Temperatura ( T ) | ~ 164 K |
Najstarsza obserwacja sprzed odkrycia |
6 kwietnia 1779 ( Charles Messier ) |
---|---|
Przestarzały | 28 marca 1802 |
Odkryty przez | Heinrich Olbers |
Nazwany po | Pallas ( epikleza od greckiej bogini Ateny ) |
Przeznaczenie | każdy |
Pallas (ze starożytnej greki Παλλάς ), oficjalnie (2) Pallas , jest trzecim co do wielkości obiektem w głównym pasie asteroid Układu Słonecznego , po planecie karłowatej Ceres i asteroidzie Westa . Jest to druga odkryta asteroida. To było szczęśliwie włączone28 marca 1802przez Heinrich Olbers , jak astronom próbowali znaleźć Ceres za pomocą prognoz orbitalne Carl Friedrich Gauss . Charles Messier był jednak pierwszym, który ją obserwować w 1779 roku , kiedy był po trajektorii komety , ale wziął przedmiot na prosty gwiazdy o wielkości 7 .
Pallas zawiera około 7% całkowitej masy pasa asteroid. Podobnie jak Ceres , Juno i Westa , była uważana za planetę, dopóki odkrycie wielu innych asteroid nie doprowadziło do jej przeklasyfikowania. Podobnie jak w przypadku Plutona orbita Pallasa jest bardzo silnie nachylona (34,8 °) w stosunku do płaszczyzny głównego pasa asteroid, co sprawia, że asteroida jest trudna do osiągnięcia przez statek kosmiczny. Jej powierzchnia składa się z krzemianów , jego widmo jest podobna do meteorytów z chondryty węgla.
Asteroida została nazwana na cześć Pallas Ateny , epiklezy Ateny, co oznacza mędrca Atenę . W niektórych wersjach mitu Atena zabiła swojego przyjaciela Pallasa , a następnie w żałobie przyjmuje jej imię. W mitologii greckiej istnieje kilka postaci męskich o tym imieniu , ale pierwszym odkrytym asteroidom nadano wyłącznie imiona żeńskie.
W języku greckim , w przeciwieństwie do (1) Ceres , (3) Juno i (4) Westy , asteroida zachowuje tę samą nazwę, która jest już grecka. Prawie wszystkie inne języki używają odmiany Pallas : we włoskim Pallades , w rosyjskim Pallada , w hiszpańskim Palas , w arabskim Bālās . Jedynym wyjątkiem jest język chiński , który nazywa go „gwiazdą bogini mądrości” 智 神 星 ( zhìshénxīng ). Kontrastuje to z chińskim imieniem bogini Pallas, które pochodzi od greckiego:帕拉斯 ( pàlāsī ).
W pallasyty (klasa meteorytów ) nie są związane z asteroidy Pallas, ale są nazwane niemieckiego przyrodnika Peter Simon Pallas . Pierwiastek chemiczny pallad (liczba atomowa 46 ) został nazwany na cześć asteroidy, odkrytej krótko wcześniej.
Pierwsze odkryte asteroidy mają symbol astronomiczny, a Pallas to or .
Charles Messier obserwuje Pallasa6 kwietnia 1779, 23 lata przed jej odkryciem, zauważa swoje położenie i myśli, że jest gwiazdą.
Marc-Antoine Parseval des Chênes , ponad dziesięć lat przed odkryciem Olbersa, obliczył pozycję Pallasa.
W 1801 roku astronom Giuseppe Piazzi odkrył asteroidę, którą początkowo wziął za kometę. Niedługo potem ogłosił odkrycie obiektu, którego powolny, jednostajny ruch nie odpowiadał ruchowi komet, i zasugerował, że jest to część obiektu nowego typu. Obiekt ten zaginął na kilka miesięcy, gdy przeszedł za Słońcem, a kilka miesięcy później został znaleziony przez barona von Zacha i Heinricha WM Olbersa dzięki obliczeniom redukcji orbity wykonanym przez Friedricha Gaussa . Nazywał się Ceres . Jest to pierwsza odkryta asteroida.
Podczas próby zlokalizowania Ceres kilka miesięcy później Olbers zauważył obecność poruszającego się obiektu w regionie, w którym miał się znajdować. Była to asteroida Pallas, która przypadkowo przeleciała w pobliżu Ceres. Odkrycie tego obiektu wzbudziło zainteresowanie środowiska naukowego. Przed odkryciem Ceres astronomowie zakładali obecność planety między orbitami Marsa i Jowisza . Odkrycie drugiej planety zaskoczyło ich.
Orbita Pallasa została obliczona przez Gaussa, który znalazł okres 4,6 roku, podobny do okresu Ceres. Jednak Pallas ma duże nachylenie orbity w stosunku do płaszczyzny ekliptyki .
W 1917 roku japoński astronom Kiyotsugu Hirayama zaczął badać ruch asteroid. Układając asteroidy zgodnie z ich średnim ruchem orbitalnym, nachyleniem i ekscentrycznością, odkrył kilka odrębnych grup. W późniejszym artykule poinformował o odkryciu klastra trzech asteroid związanych z Pallas, które stały się rodziną Pallas nazwaną na cześć największego członka grupy. Od 1994 roku odkryto ponad dziesięciu członków tej rodziny; jego elementy mają półoś główną między 2,50 a 2,82 AU i nachylenie między 33 ° a 38 °). Istnienie tej rodziny zostało ostatecznie potwierdzone w 2002 roku przez porównanie ich spektrum.
Badania przeprowadzone przez belgijskiego astronoma amatora René Bourtembourga wykazały, że asteroida została po raz pierwszy zaobserwowana przez Charlesa Messiera w dniu5 kwietnia 1779gdy podążał ścieżką komety Bodego. Na mapie nieba narysowanej przez Messiera, pokazującej trajektorię komety, astronom reprezentuje 138 gwiazd, których pozycję sam zmierzył. René Bourtembourg, dzięki program komputerowy zdolny do znalezienia dokładnych pozycji gwiazd w ciągu tysięcy lat, odkrywa, że jedna z gwiazd reprezentowany przez Messiera (o wielkości 7 ) jest w rzeczywistości planetoida Pallas. Charles Messier, skupiony na obserwacji komety, nie zwrócił szczególnej uwagi na tę banalnie wyglądającą gwiazdę i tym samym przegapił odkrycie nowego ciała w Układzie Słonecznym.
W wrzesień 2007The Hubble Space Telescope produkuje nowy kształt, wielkość i obszar danych dzięki świtu zespołu misji, który uzyskał czas obserwacji z Hubble'a; Pallas był wtedy najbliżej Ziemi, co zdarza się tylko co 20 lat. W ten sposób zebrano dane umożliwiające porównania z Ceres i Westą.
Podobnie jak w przypadku Plutona orbita Pallasa jest bardzo silnie nachylona (34,8 °) w stosunku do płaszczyzny głównego pasa asteroid, co sprawia, że asteroida jest trudna do osiągnięcia przez statek kosmiczny. W rzeczywistości Pallas nie był jeszcze odwiedzany przez taki statek, jak sonda Dawn, która z powodzeniem zbadała (4) Westę i (1) Ceres . Orbita Pallasa przecina ekliptykę wgrudzień 2018ale biorąc pod uwagę ważne nachylenie orbity Pallas, nie jest możliwe, aby Dawn podążała za tą orbitą . Misja na Pallas, bardziej skomplikowana niż przelot, wymagałaby statku kosmicznego o innej konstrukcji.
W szkicu definicji planety Międzynarodowej Unii Astronomicznej z 2006 r. Pallas znalazł się wśród „planet kandydujących”, ale ostatecznie nie zakwalifikował się, nie mogąc oczyścić sąsiedztwa ze swojej orbity . Jeśli w przyszłości okaże się, że powierzchnię Pallas ukształtowała równowaga hydrostatyczna , możliwe jest, że jej klasyfikacja zostanie zmieniona na planetę karłowatą .
Pallas zawiera około 7% całkowitej masy pasa asteroid.
Z kolei Vesta i Pallas nosili tytuł drugiej co do wielkości asteroidy. W rzeczywistości Pallas ma nieco większą objętość, ale z drugiej strony jest znacznie mniej masywny: Pallas ma 22% masy Ceres i 0,3% masy Księżyca.
Niewiele wiadomo o powierzchni asteroidy. Obrazy Hubble'a w rozdzielczości 2007 ≈ 70 km pokazują różnice między pikselami, ale 12% albedo sprawia, że te cechy są ledwo wykrywalne. W świetle widzialnym i podczerwieni uzyskuje się niewielką zmienność, ale w ultrafiolecie ważne cechy są możliwe w okolicach 285 °, to znaczy 75 ° długości geograficznej zachodniej.
Uważa się, że Pallas miała okres zróżnicowania planetarnego , co wskazuje, że byłaby protoplanetą . Podczas fazy formowania się planet Układu Słonecznego niektóre obiekty urosły w wyniku akrecji , podczas gdy inne uległy zniszczeniu w wyniku zderzeń z innymi. Pallas i Westa prawdopodobnie przeżyją ten podstawowy etap formowania się planet.
KompozycjaZgodnie z obserwacjami spektroskopowymi głównymi składnikami na powierzchni Pallas są krzemiany ubogie w żelazo i wodę, takie jak oliwin i piroksen . W rzeczywistości widmo odbicia w podczerwieni przypomina chondryty węglowe typu CM ( Mighei ), a nawet CR ( Renazzo ), które w minerałach uwodnionych są jeszcze niższe niż w przypadku typu CM. Meteoryt Renazzo, odkryty we Włoszech w 1824 roku, jest jednym z najbardziej prymitywnych znanych meteorytów.
W porównaniu do Westy, Pallas jest dalej od Ziemi i ma mniejsze albedo , więc wydaje się mniej jasny. Nawet (7) Iris , która jest mniejsza, wydaje się jaśniejsza. Wielkość średnia Pallas 8,0, co mieści się w zakresie obserwowanym dla lornetki 10 x 50 , ale zamiast Ceres i Westa, większa moc obserwacji jest wymagane, gdy wydłużenie Pallas jest w swoim minimum, ponieważ jej wielkość jest następnie 10,6 . Podczas peryhelikalnych opozycji Pallas może osiągnąć wielkość +6,4 magnitudo, która jest prawie widoczna gołym okiem.
Koniec luty 2014, Pallas miał wielkość (wcześniej obliczoną) 6,96.
Parametry orbity Pallasa są niezwykłe jak na obiekt o takiej masie. Jego orbita ma silne nachylenie i jest dość ekscentryczna , chociaż znajduje się w tej samej odległości od Słońca, co środek pasa asteroid . Wydaje się, że jego rotacja jest progresywna .
Ponadto nachylenie osi Pallasa jest bardzo duże, 78 ± 13 ° lub 65 ± 12 °. Na podstawie niejednoznacznych danych krzywej blasku biegun wskazuje współrzędne ekliptyki (β, λ) = (−12 °, 35 °) lub (43 °, 193 °) z niepewnością 10 °. Dane z Teleskopu Hubble'a z 2007 roku, a także obserwacje z lat 2003-2005 z teleskopu Kecka przemawiają za pierwszym rozwiązaniem. Innymi słowy, we wszystkich palladiańskich latach i zimach duże części powierzchni są stale nasłonecznione lub stale zanurzone w nocy, przez okres rzędu jednego ziemskiego roku.
Quasi-rezonansePallas jest w bliskim rezonansie 1: 1 z (1) Ceres . Podobnie jest z Jowiszem w quasi-rezonansie 18: 7 z okresem 6500 lat i quasi-rezonansem 5: 2 z okresem 83 lat.
Widziane z Pallas, Merkurego, Wenus, Marsa i Ziemi czasami znajdują się w astronomicznym tranzycie , to znaczy, te planety przechodzą przed Słońcem. Tak było w przypadku Ziemi w 1968 i 1998 r., A następnym razem w 2224. W przypadku Merkurego ostatni raz był w 2009 r. Ostatni i następny raz na Wenus przypadają odpowiednio w 1677 i 2123 r. W przypadku Marsa mieli i odbędzie się w 1597 i 2759 roku.