Hallyu ( 한류 hangyl,韓流Hanja) jest znaczący wzrost w upowszechnianiu kultury Korei Południowej .
W Chinach było to szczególnie widoczne od początku lat 90. Termin spopularyzowały pekińskie media w związku z gwałtownym rozprzestrzenianiem się kultury rozrywkowej Korei Południowej. Niezależnie od tego, czy na poziomie krajowym, czy ponadnarodowym, południowokoreańskie seriale telewizyjne ogólnie odnoszą się do uniwersalnych tematów, takich jak miłość, rodzina lub synowska pobożność, w kontekście przewrotów technologicznych i wartości. Stosowanie przemocy i odniesień do seksualności jest tam ogólnie ograniczone.
W tym czasie Chiny kontynentalne były największym rynkiem eksportowym dla koreańskiej kultury popularnej. Zaprezentowano kilka seriali telewizyjnych pochodzenia koreańskiego, a następnie muzykę pop . W miarę postępu fala kulturowa objęła później przemysł filmowy i gry online w innych krajach, takich jak Japonia, Hongkong , Tajwan i Wietnam . Wpływ był generalnie ograniczony do Dalekiego Wschodu w Azji, biorąc pod uwagę bliskość geograficzną i analogiczne korzenie kulturowe, zwłaszcza te inspirowane konfucjanizmem ; następnie rozprzestrzenił się na Zachód.
Popularność kultury południowokoreańskiej wynika ze wzrostu gospodarczego w Azji w latach 90. Wiele krajów Azji Wschodniej poprawiło w tym okresie swoją siłę nabywczą, co doprowadziło do dywersyfikacji i zwiększonego popytu na nowy typ produktu kulturowego. Korea Południowa miała tę przewagę, że stanowiła alternatywę dla kultury Japonii czy Stanów Zjednoczonych . Wpływ był szczególnie duży w Chinach kontynentalnych, gdzie było niewiele produktów w przemyśle rozrywkowym, które przyciągałyby młodsze pokolenie odbiorców. W 2006 r. Programy pochodzące z Korei Południowej nadawane w chińskich rządowych sieciach telewizyjnych liczyły się bardziej niż wszystkie inne programy pochodzenia obcego łącznie.
Muzyka południowokoreańska ma również silną siłę przyciągania na rynkach Chin kontynentalnych i Tajwanu. Deficyt chińskich dóbr kultury skłonił rząd kilkakrotnie do próby ograniczenia liczby południowokoreańskich seriali lub koncertów. Sukces ten zawdzięczamy również staraniom południowokoreańskich artystów o adaptację ich piosenek w języku japońskim lub chińskim.
Kuchnia koreańska jest również wektor rozprzestrzeniania koreańskiej kultury. Od 2009 roku i decyzji Kim Yoon-ok , ówczesnej pierwszej damy, rozpowszechnianie i promocja kuchni koreańskiej na arenie międzynarodowej jest również częścią tej koreańskiej dynamiki fal.
Na Tajwanie duża część sukcesu południowokoreańskich seriali telewizyjnych wynika z udanej adaptacji do specyfiki tego rynku. Tak samo było w Hongkongu, gdzie popyt jest tak wysoki, że niektóre kanały telewizyjne zostały stworzone specjalnie do nadawania.
Dziś Hallyu nie ogranicza się już do eksportu muzyki i seriali telewizyjnych. Chińskie kanały komunikacyjne coraz częściej wykupują prawa do programów typu reality show (np. 1Night2Days).
We wczesnych latach Hallyu kilku krytyków twierdziło, że ruch ten szybko zniknie. Ponadto tendencje w końcu pierwszej dekady XXI -go wieku sugeruje inaczej. Prognozowana wielkość eksportu kultury w Korei Południowej w 2011 r. Wyniosła 3,8 mld USD (USA), co oznacza wzrost o 14% w porównaniu z rokiem poprzednim. Pomimo tego gwałtownego wzrostu wyrażano wątpliwości co do długoterminowej trwałości tego wzrostu.
Kolejną konsekwencją tej fali był znaczący wzrost turystyki w Korei Południowej. Tylko w latach 2003-2004 liczba turystów zagranicznych wzrosła z 2,8 do 3,7 miliona odwiedzających.