Tzvetan Todorov

Tzvetan Todorov Obraz w Infoboksie. Tzvetan Todorov w 2012 roku. Funkcjonować
Dyrektor
Centrum Badań nad Sztuką i Językiem ( d )
1983-1987
Biografia
Narodziny 1 st marzec 1.939
Sofia ( Królestwo Bułgarii )
Śmierć 7 lutego 2017 r.(w wieku 77 lat)
Paryż
Narodowości francuski
bułgarski
Trening Uniwersytet Sofii Saint-Clement-Ohrid
Zajęcia Eseista , historyk , semiolog , krytyk literacki , pisarz , socjolog , geolog , teoretyk literatury , eseista , krytyk , filozof
Tata Todor Borow ( d )
Rodzeństwo Iwan Todorow ( d )
Małżonka Nancy Huston (zDziewiętnaście osiemdziesiąt jeden w 2014)
Inne informacje
Pracował dla Harvard University , Columbia University , National Center for Scientific Research , Yale University , University of California at Berkeley , University of Paris
Obszary Językoznawstwo , literatura
Członkiem Królewska Belgijska Akademia Nauk, Literatury i Sztuk Pięknych
Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki
Kierownik Roland Barthes
Nagrody Nagroda Księżnej Asturii w dziedzinie nauk społecznych (2008)
Podstawowe prace
Wprowadzenie do literatury fantastycznej (1970) , Podbój Ameryki: kwestia innego (1982)
podpis Tzvetana Todorova podpis

Tzvetan Todorov [ t s v e t a n t ɔ d ɔ ʁ ɔ f ] ( bułgarski: Цветан Тодоров ), ur.1 st marzec 1.939w Sofii i zmarł dnia7 lutego 2017 r.w Paryżu jest krytykiem literackim , semiologiem , historykiem idei i francuskim eseistą bułgarskiego pochodzenia .

Biografia

Urodzony w Sofii dnia 1 st marca 1939, Tzvetan Todorov wyjechał do Paryża w 1963 i został lekarzem psychologii w 1966. W 1973 uzyskał obywatelstwo francuskie.

Wstąpił do CNRS w 1968 roku, gdzie spędził całą swoją karierę. W latach 1983 i 1987 , kierował Centrum Badań nad Sztuki i język (CRAL, CNRS- EHESS ).

Początkowo teoretyk literatury, od lat 80. poświęcił się historii idei, problemom pamięci i relacjom z innymi w tak różnych kontekstach historycznych, jak podbój Meksyku czy totalitarne obozy koncentracyjne.

Tzvetan Todorov po raz pierwszy zasłynął swoim przekładem rosyjskich formalistów (1965), który w znacznym stopniu przyczynił się do upowszechnienia współczesnej poetyki . Jego esej Literatura i znaczenie uczynił go jednym z pionierów renesansu retoryki  ; we Wstępie do literatury fantastycznej ( 1970 ) analizuje gatunek literacki literatury fantastycznej . Był on również, że w 1970 roku założył w Poetique opinię z Gérard Genette .

Od lat 60. do końca lat 70. Todorov odgrywał wiodącą rolę w teorii literatury, niosąc coś, co nazwał poetyką , opartą na narratologii , semiologii i językoznawstwie .

Późniejsze refleksje Todorov skupiają się głównie na inność , aw szczególności w kwestii „nas” i „innych” w dyskusjach humanistów w Europie w odkryciu Nowego Świata , podczas kolonizacji procesu lub podczas XX th  wieku, a także w kwestii pamięci.

Niezależny obrońca demokracji w opublikowanym w 2009 roku zbiorze esejów The Human Signature mówi o swoim przywiązaniu do środkowej drogi liberalnej demokracji, którą jego zdaniem należy skrytykować „w imię samego ideału demokratycznego, a nawet” . Tak pisze:

„Strzeż się dwóch skrajności: nie musimy się wstydzić, aby wybrać tę środkową drogę. "

Jego analiza życia wspólnego wpisuje się w podejście zarówno antropologiczne, jak i historyczne . Jego badania nad historią humanizmu zwracają uwagę na dzieła Jeana-Jacquesa Rousseau , Monteskiusza , Montaigne'a , Benjamina Constanta i Jacques'a Cazotte'a .

Tzvetan Todorov był profesorem wizytującym na kilku głównych amerykańskich uniwersytetach: w Nowym Jorku , Kolumbii , Harvardzie , Yale i Kalifornii .

Był członkiem Komitetu Wsparcia Centrum Primo Levi (opieka i wsparcie dla ofiar tortur i przemocy politycznej) oraz prezesem Stowarzyszenia Germaine Tillion , gdy zostało założone wlistopad 2004.

Był żonaty z Martine van Woerkens, a następnie z Nancy Huston od 1981 do 2014 roku. Jego dziećmi są z pierwszego małżeństwa Boris, a z drugiego Léa i Sacha.

Nawiązując do własnej biografii (ojciec przywiązany do kultury rosyjskiej, dzieciństwo w komunistycznej Bułgarii po II wojnie światowej), jego ostatni esej „Triumf artysty”. Rewolucja i artyści. Rosja: 1917-1941 (Flammarion, 2017), wydana tuż po jego śmierci, przywołuje walkę artystów radzieckich z władzą stalinowską, zwracając szczególną uwagę na przypadki malarza Kazimierza Malewicza i pisarza Jewgienija Zamiatina , wzorcowych postaci „sztuki która chce być autonomiczna, wolna od wszelkich ideologicznych ograniczeń.

Tzvetan Todorov umiera dnia 7 lutego 2017 w Paryżu, po chorobie neurodegeneracyjnej.

Uznanie

Cena £

Nagrody

Konkursy literackie

Podczas sesji egzaminu wstępnego do École normale supérieure w 2003 r. (w A / L ) przedmiotem wspólnego testu z kompozycji francuskiej (czyli z literatury) był cytat zaczerpnięty z Krytyki krytyki (1984) Tzvetana Todorova, czyli:

„[Powtarzano nam] wielokrotnie, kto lepszy od literatury jest językiem, który znajduje swój cel sam w sobie. Czas wrócić (powrócić) do faktów oczywistych, o których nie powinno się zapominać: literatura odnosi się do ludzkiej egzystencji, jest dyskursem, kiepskim dla tych, którzy boją się dorosłego słowa, zorientowanym na prawdę i moralność. "

W 2020 r. tematem francuskiego składu konkursu ogólnokształcącego liceum był cytat z La Littérature en Peril (2007):

„To, co dają nam powieści, to nie nowa wiedza, ale nowa zdolność komunikowania się z istotami różnymi od nas; w tym sensie bardziej uczestniczą w moralności niż w nauce. Ostatecznym horyzontem tego doświadczenia nie jest prawda, ale miłość, najwyższa forma relacji międzyludzkiej. "

Pracuje

Bibliografia

  1. Wymowa w znormalizowanym francuskim francuskim transkrybowana zgodnie ze standardem API .
  2. Zobacz na franceinter.fr .
  3. Zobacz na sudoc.fr .
  4. Atanassov i Rasse 2017 , s.  231.
  5. Schemat organizacyjny Primo Levi Center .
  6. Strona internetowa Germaine Tillion .
  7. „Im bardziej kobiety są autonomiczne, tym bardziej stają się przedmiotami”, Psychologie Magazine , 24 lutego 2012 ( czytaj online ).
  8. "  Eseista i historyk idei Tzvetan Todorov nie żyje  " , na Le Monde.fr ,7 lutego 2017( ISSN  1950-6244 , dostęp 7 lutego 2017 ) .
  9. http://old.rdv-histoire.com/-Prix-Jean-Michel-Gaillard,828-.html .
  10. Lista Akademii Francuskiej.
  11. Nowości na stronie internetowej instytucji
  12. "  Sprawozdania i temat 2003 A / L  " , na ens.psl.eu ,27 kwietnia 2017 r.(dostęp 27 maja 2020 r. )
  13. Strona książki Insoumis na stronie wydawcy.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne