T (litera)

T
Grafika
Stolica T
Małe litery t
List w sprawie poprawek , ,
Znak diakrytyczny powyżej ◌ͭ
posługiwać się
Alfabety łacina
Zamówienie 20 th
Główne fonemy / t / , / / ...

T jest 20 th  list i 16 th spółgłoska z francuskiego alfabetu .

Lingwistyczny

Dwudziesta litera alfabetu łacińskiego , która zaliczana jest do kategorii materiałów wybuchowych jako mocne, nieprzyssane zęby dentystyczne. W językach indoeuropejskich The T najczęściej pojawia się jako zmniejszenie pierwotnie złożonego dźwięku reprezentowane w języku greckim przez zeta (ζ = τσ) lub w wariancie z elementami στ odwrócony. Najbardziej oczywistymi przykładami tego pochodzenia jest stan fonetyczny ukazany w łacinie tego dla stego "zakrywać", blisko greckiego στ , γω , to samo znaczenie.

Niezależnie od tej redukcji, wiele faktów wskazuje, że t przeszło przez etap odpowiadającego mu przydechu reprezentowanego przez greckie theta (θ) , zanim dotarło do dźwięku, który znamy. Pewną rzeczą jest to, że aspiraty dentystyczne, które już w języku greckim nie aspirowały do ​​powtarzających się form, takich jak τίθημι dla θίθημι , całkowicie zniknęły z łaciny, gdzie t zajmuje swoje miejsce, jak w patior „cierpieć” z πάϑος „cierpieć”. Ten sam ruch w językach germańskich, gdzie th starożytnych dialektów ustąpił miejsca T (lub d), co odpowiada mu w nowoczesnych formach.

Często też T mięknie w d, co widzimy przez ἕϐδoμoς „siódmy” obok ἑπτά „siedem”; ὄγδοος „ósmy” od ὀκτώ „osiem”; łac. mendax „kłamca” na mentora „kłamstwo”; pando „rozciągnąć” w pobliżu patulus „rozszerzony”; czosnek. darre, pomysł wyschnąć, stwardnieć obok starr, ten sam pomysł; drrangen „ ściskaj, ściskaj ” z siłą , tym samym pomysłem i tak dalej. Biorąc pod uwagę te przykłady zapożyczone z języków germańskich, których efektem jest ukazanie zmiękczenia t po opadnięciu s w początkowej grupie st, łatwo zauważyć, że sugerują one zupełnie inne wyjaśnienie ruchu. te języki, niż ten, który wywodzi się z tzw. prawa Grimma.

Protosemicka T fenickie tawu Etruski T greckie tau Roman T
Protosemicki Taw fenickie tawu Etruski T greckie tau Roman T

W przejściu z łaciny na francuski t na ogół zachował swoją wartość fonetyczną. Przykłady: czas w pobliżu tempus, to samo znaczenie; naśladuj z imitorem, ms; pieśń z kantu, ms zauważyła jednak przyswojenie elementów grupy łacińskiej i podanie tt jak w rzucie z jactarem, ms; i utrata języka dentystycznego w czasownikach in uto. Przykłady: linienia z Muto, ms, orzekając w ustawie, MS itp

Wreszcie, z okresu Łacińskiej, jak się wydaje, t, przed wokalicznego grupowej IO, przeszedł zjawisko asybilacja do którego francuski wymowa frakcja, warcholski, itd. Jest spowodowane, tak jakby te słowa zostały napisane facsion faksową.

Epentetyczny t jest fonetyczny modyfikacja polegająca na wyglądzie, wewnątrz słowa lub grupy słów, tego dodatkowego listu, który sprawia, że możliwe do wyjaśnienia, ułatwienia bądź uczynić bardziej „naturalne” mowę. Typowym przykładem w języku francuskim jest t de va-t-on ou- y a-il .

Paleografia

Egipski znak hieroglificzny przedstawiał wyciągniętą rękę trzymającą na dłoni przedmiot, którym było ciasto . Znak ten, odpowiadający dźwiękowi milczącemu , został bardzo zdeformowany mimochodem w piśmie hieratycznym , a jeszcze bardziej w piśmiennictwie Fenicjan , gdzie został zredukowany do dwóch przecinających się linii. T przyjęło wcześnie, wśród Greków i Rzymian, formę, którą zachowało od tamtego czasu. Wydaje się, że forma alfabetu etruskiego , podobnie jak wiele innych, wywodzi się bezpośrednio z alfabetu fenickiego .

T epigraficzne Roman został zdeformowany dużo podczas barbarzyńskiego okresie ( VI E i VII E  wieków). Poprzeczka lub „głowa” litery T przechylała się w prawo lub w lewo, podobnie jak pośpiech litery. Głowica czasami nawet przyjął postać y ( 3 e w Rys. Inscript The VII p  wieku ). W walut T często masywne linii i trójkątny ( 2 e w Rys. Inscript The IX p i X p  wieku ).

Kapitał rękopisów ma dwie formy: z Epigrafika lub T kwadrat i T rustykalny . Ten ostatni ma łeb i zaokrąglonej i faliste ( 2 nd rys. Col. Kapitału, o rękopisów). Głowa jest często bardzo krótka w porównaniu do wysokości pośpiechu. Podstawa jest czasami tej samej wielkości co głowa, dzięki czemu litera przybiera wygląd rodzaju dużej litery I. Często zdarza się również, głowica jest prawie całkowicie wysunięty na lewo i jest wykonana z bardzo cienką linią ( 2 e fig. Z VI p  wieku ). Końce linii głowy T są bardzo często zakończone w postaci różnych wyrostków tworzących kątowniki, haczyki itp.

T oncial charakteryzuje się zaokrągleniem pośpiechu w jego dolnej części oraz krzywizną głowy w lewo od pośpiechu, z którą często łączy się w połowie swojej wysokości. Często głowica jest bardzo smukły linii i dzida linię bardzo gruby i masowe (fig. 2 V th  wieku ). Noszony w maleńkich pismach, T oncial nadał formę pół-uncjalną. Głowa pół-uncjalnego T staje się bardziej falująca, gdy wkraczamy w średniowiecze. T wejdzie w wielu ligatur na piśmie kapitału i Uncial piśmie, w szczególności, że z NT, który pozostaje na końcu słowa i na końcu linii rękopisów, aż do XII E  wieku .

Główka litery T jest bardzo pofalowana i bardzo pochylona w prawo, rzymską kursywą. Rysunek linii ciągłej w postaci starożytnego kursywą, który od dawna zachowany we Włoszech i głównie w Kancelaria popes do VIII p i IX TH  wieków T przyjmuje postać 0 zwieńczona przez poziomy pręt (rys. Kursywą od VII p do IX th  wieku). W kursywie karolińskiej główka litery T kończy się pętlą, której falowanie kilkakrotnie przecina pośpiech litery. Kilka ligatur używanych w piśmie kursywą z literą T zachowało się przez bardzo długi czas, w szczególności & for i.

W notarialnego kursywą Włoszech, X e the XIII th  stulecia, sam podwiązanie, z rozszerzeniem w prawo, poniżej linii bazowej piśmie, ma wartość H , gdy jest wyraźna zi po włosku, to od Z tylko ( C. Paoli, w Archivio storico italiano , ann. 1883, Miscell. XI). Ligatura ST jest bardzo powszechna w karolińskiej kursywie i minuskule, a także w gotyckiej minuskule dyplomów królewskich i papieskich, gdzie wyróżnia się odstępami między dwiema literami i zawijasami linii, która służy jako łącznik.

Formy pism krajowych powiedzieć Przejaskrawiaj lub dowolnie zmieniać konwencjonalnych rodzajów litera T, na przykład w formie pisemnej Visigoth, który wzmacnia falistą głowę T Capital tamtejsze (rys. Z kapitału Visigoth Tab. N °  3). W lombardique pisania i pisania Visigoth, kształt Y, które czasami zaczyna głowicę T (fig. 3, napisów na VII p  wieku Tab. N O  2) jest zachowana w pogłębiając. Prawa pętla głowy T, powiększona i obniżona. zwrócona do poziomu podstawy T, została narysowana linią ciągłą z pośpiechem litery (rys. kursywą i rys. 2 małej litery Lombard itd.), tak że T przyjmuje pojawienie się a, to i na . Te błędy w czytaniu popełniali często kopiści w średniowieczu, kiedy nie znali pisma lombardzkiego . W piśmie anglosaskim runa cierń pochodzi od dawnej stolicy, posiada także prototyp list, którego głowa była w kształcie litery Y i dał w angielskiej dolnej przypadku XIV th  wieku , o herbacie -Jak à'y , na przykład: y- dla .

W pismach gotyckich wielkie T ma dwie formy, kapitel i uncjał, które były używane jednocześnie przez całe średniowiecze. Dwa końce głowy stolicy T zakończone są opadającymi liniami, które schodzą prawie do poziomu podstawy, zwłaszcza w pismach niemieckich . T w kształcie uncial ma swoją podstawę złożoną w bardzo zaokrągloną wolutę, której lewa strona jest zawsze znacznie mocniejsza niż prawa strona. Niekiedy prawa strona tej woluty jest zredukowana do prostej bardzo cienkiej linii (ryc. 2 kapitele z XIII w. i ryc. 8 na frontyspisie) Głowa kapiteli gotyckiej T składa się na ogół z falistej i bardzo nabrzmiałej linii. w jego centralnej części. w gotyckim kursywą, włócznia jest bardzo zakrzywione i kątowe głowicy, która jest zwykle mylić tego listu, zwłaszcza w XIV -go i XV th  stulecia z e malutkie i kursywą. końce głowy często z linii dodatków, które łączy się z podstawy (fig. 2 małe. i serca. na XV p  wieku ).

Pisemnie bękart czasach (tab. N o  , 5), mała litera T zawiera dwie formy, z których jeden przekracza linię dzida wierzchołkowy pisania (fig. 1) i z których druga głowica zostanie usunięty (fig. 2 ) i których pośpiech nie przekracza wysokości przeciętnych ościeży liter (takich jak i ).

Znaki diakrytyczne

W języku rumuńskim , włoskim i prowansalskim , litera t występuje również z małym znakiem diakrytycznym ț , który wymawia się t͡s .

Kodowanie

Informatyka

Radio

Plik audio
T alfabetem Morse'a
Trudności w korzystaniu z tych mediów?

Inny

Oznakowanie Język migowy pisanie
brajlem
Flaga Semafor Francuski Quebec
ICS Tango.svg Semafor Tango.svg List LSFT.jpg LSQ t.jpg Braille'a T.svg

Zobacz również