Roland Bonaparte

Roland Bonaparte Obraz w Infoboksie. Funkcjonować
Prezydent
Międzynarodowej Federacji Lotniczej
1905-1925
Henry de La Vaulx
Biografia
Narodziny 19 maja 1858 r.
Paryż
Śmierć 14 kwietnia 1924(65 lat)
Paryż
Skrót w botanice Smacznego.
Narodowość Francuski
Trening Specjalna szkoła wojskowa Saint-Cyr
Zajęcia Botanik , geograf , speleolog , pisarz , esperantysta , fotograf
Okres działalności 1900
Rodzina Rodzina Bonaparte
Tata Pierre-Napoleon Bonaparte
Matka Éléonore-Justine Ruflin
Małżonka Marie-Félix Blanc (od1880)
Dziecko Maria Bonaparte
Inne informacje
Członkiem Filomatyczne Towarzystwo Paryskie
Towarzystwo Botaniczne we Francji
Klub Fotograficzny w Paryżu ( d )
Akademia Nauk
Towarzystwo Historii Paryża i Île-de-France (1891)
Akademia Rumuńska (1920)

Roland Napoleon Bonaparte , książę Bonaparte, urodzony dnia19 maja 1858 r.w Paryżu i zmarł w tym samym mieście dnia14 kwietnia 1924jest potomkiem Luciena Bonaparte , francuskiego geografa i botanika .

Rodzina

Syn księcia Pierre-Napoléon Bonaparte i Éléonore-Justine Ruffin , Roland Bonaparte jest wnukiem Luciena Bonaparte , księcia Canino, którego jest ostatnim męskim potomkiem. Nie będąc dynastą jak jego inni potomkowie, książę Roland Bonaparte został księciem Canino i Musignano po śmierci swojego kuzyna Napoleona-Charlesa Bonaparte . Małżeństwo jego rodziców nie zostało jednak uznane przez Napoleona III.

On poślubia 18 listopada 1880, Marie-Félix Blanc , córka bogatego François Blanc , założyciela kasyna Monte-Carlo i Société des Bains de Mer de Monaco . Marie-Félix Blanc zmarła w 1882 roku, rodząc córkę, księżniczkę Marie Bonaparte , która poślubiła księcia Grecji Jerzego w 1907 roku i została kobietą literatury i psychoanalitykiem, przyjaciółką i protektorką Gustave'a Le Bona i Zygmunta Freuda .

Biografia

Kariera wojskowa

Choć ukończył Specjalną Szkołę Wojskową w Saint-Cyr w ramach promocji Novi-Bazar (1877-1879), służył jako podporucznik piechoty. Książę przebywał w Guyancourt 1880 jako sub-przylegania, 36 th  pp , w Bouviers baterii . Musi jednak zrezygnować z kariery wojskowej po przyjęciu ustawy z4 czerwca 1886 r. zakazanie członkom rodzin panujących we Francji służby w wojsku.

W tym czasie jego rodzina mieszkała w Guyancourt w wiosce Bouviers  : jego żona Marie-Félix Blanc , jego siostra Jeanne Bonaparte i matka Éléonore-Justine Ruflin (wdowa po księciu Pierre Bonaparte , zmarłym w Wersalu w 1881 roku, i matka Rolanda). Według ksiąg metrykalnych rodzinie Bonaparte towarzyszyło wielu służących.

Kariera naukowa

Następnie zajął się geografią, geologią, speleologią i etnologią.

Wielki podróżnik, stara się za pomocą fotografii przeprowadzić antropologiczną inwentaryzację ludzkich populacji. Projekt, który następnie porzucił, aby poświęcić się botanice i utworzeniu największego prywatnego zielnika na świecie. Sam zbiera wiele próbek, ale zatrudnia też wielu kolekcjonerów na całym świecie.

W 1895 roku był jednym ze 121 członków założycieli, jako członek darczyńca, Towarzystwa Speleologicznego , stowarzyszenia, którego prezesem na rok 1896 został wybrany na walnym zgromadzeniu26 grudnia 1895 r..

Książę ten był także założycielem i honorowym prezesem Towarzystwa Malarzy Górskich (Paryż) w 1898 roku. Był członkiem wielu innych towarzystw naukowych (Académie de Versailles, des Yvelines et de l'Île-de-France, Académie des sciences , Académie des sciences, belles-lettres et arts de Lyon, Komitet ds. Dzieł Historycznych i Naukowych, Francuskie Towarzystwo Botaniczne, Francuskie Towarzystwo Historii Literackiej, Towarzystwo Geograficzne, Towarzystwo Amerykanistów, Towarzystwo Przyjaciół Zabytków Paryża, Towarzystwo Literackie, Naukowe i Sztuka „La Haute-Auvergne”). Był prezesem Société botanique de France w 1919 roku.

Dzięki znacznej fortuny odziedziczonej z żoną przeniósł zielnik w rezydencji on zbudowany w 1896 roku w Paryżu n o  10, avenue Jena (wtedy siedziba Geographical Society do 1943, następnie siedziba UBIFRANCE , francuską Agencję ds międzynarodowy pod koniec 2010 roku hotel został przekształcony w pałac dla sieci hotelowej Shangri-La pod nazwą Shangri-La Hotel Paris ). Zawiera również bogatą kolekcję pamiątek napoleońskich oraz bibliotekę liczącą 150 000 woluminów, mieszczącą się w czterech salach ozdobionych bogatą stolarką.

„Książę”, pisze André de Fouquières , „był dobrej postury, z masywnymi ramionami, szeroką twarzą, nieco grubymi rysami, wąsami i gęstymi czarnymi brwiami; kamienny kominek w jego jadalni i przedstawiający dwóch Grenadierów Gwardii, według Raffeta . "

Uznawany przez swoich rówieśników, Roland Bonaparte był od 1910 roku aż do śmierci prezesem Société de geographie , aw 1907 członkiem Akademii Nauk , której został prezesem w 1919 roku . Był też zagorzałym propagandystą rodzącego się lotnictwa: inPaździernik 1905przewodniczy konferencji założycielskiej Międzynarodowej Federacji Lotniczej . Był także członkiem Akademii Rumuńskiej .

W 1910 r. petycje ogłaszające rewolucję w Monako domagały się zakończenia monopolu rodziny Blanc (Roland i jego szwagier Camille Blanc ) na czele morskiej firmy kąpielowej.

Zielnik Rolanda Bonaparte gromadzi ponad 2 500 000 próbek z prawie 100 000 gatunków. Zaproponowany po śmierci Narodowemu Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, które odmówiło przyjęcia go z powodu braku miejsca, z wyjątkiem grupy Pteridophytes, w której wyróżnił się Bonaparte, został przetransportowany do Lyonu z inicjatywy Édouarda Herriota . Zielnik ten , uzupełniony o inne kolekcje, mieści się obecnie w siedzibie Uniwersytetu Claude Bernard na Campus de la Doua w Villeurbanne i stanowi drugie zielnik we Francji i siódme na świecie.

Roland Bonaparte pozostawił również po swojej śmierci ważną kolekcję, która wzbogaci bibliotekę Towarzystwa Geograficznego, podobnie jak bibliotekę miasta Ajaccio. Pozostawia pamięć człowieka kultury i mecenasa nauki. Ostatnim przedstawicielem gałęzi Luciena był Roland Bonaparte, który nie pozostawił potomstwa płci męskiej.

Miał chwilę na towarzyszącą mu w podróżach sekretarz Dominique Bonnaud , późniejszy sławny autor tekstów.

Admirał Henri Rieunier , oświecony umysł, był regularnie zapraszany przez księcia Rolanda Bonaparte na uczone spotkania, które regularnie organizował w swojej luksusowej i wystawnej rezydencji. Wlipiec 1913, zaproponuje mu oryginalne wydanie, z dedykacją, dzieła zatytułowanego: „Mieszkańcy Surinamu” w oprawie odzianej w brązowy perkal, ozdobionego orłem cesarskim z literami złoconymi drobnym złotem, 227 stron, o wadze 6 ½ kilograma o wymiarach: 46 cm wys. - 33 cm szer. - 5 cm grubości. Ta niezwykła księga (notatki zebrane na wystawie kolonialnej w Amsterdamie w 1883 r. - Justicia Pietas Fides - Paryż - Imprimerie de A. Quantin) zawiera w szczególności fotografie etnograficzne, klisze i wspaniałe akwarele z prywatnych kolekcji księcia Rolanda Bonaparte.

Fundusz Rolanda Bonapartego

Roland Bonaparte założył swoją bibliotekę najpierw w swojej rezydencji w Cours-la-Reine , a następnie przeniósł ją do swojego hotelu przy Avenue d'Iéna w 1896 roku.

Czytelnia, pod opieką bibliotekarza, jest otwarta dla publiczności złożonej z naukowców i pracowników akademickich. Zbiory, których trzon stanowi biblioteka jego ojca Pierre-Napoléona , rosły bardzo szybko dzięki darowiznom (biblioteka Louisa Vivien de Saint-Martin w 1894 r.), ale przede wszystkim dzięki zakupom w publicznej sprzedaży (biblioteka San Donato w 1880 r.). , zbiory Charlesa Schefera w 1899) oraz u księgarzy francuskich i zagranicznych ( Fryderyk Müller w Amsterdamie).

W 1884 roku Roland Bonaparte został przyjęty do Towarzystwa Geograficznego . Wybrany na prezesa Komisji Centralnej w 1900 r., był jednym z najaktywniejszych członków, a od 1909 r. do śmierci w 1924 r. był prezesem Towarzystwa Geograficznego. Jego córka Marie z Grecji dystrybuuje kolekcje między Narodowym Muzeum Historii Naturalnej , Institut de France , Musée de l'Homme , Herbarium Uniwersytetu w Lyon 1 oraz, w części geograficznej, Towarzystwem Geograficznym.

Wielkość tego zapisu zobowiązuje ten ostatni do przeniesienia własnych zbiorów i zainstalowania ich obok zbiorów księcia, na terenie Avenue d'Iéna, wydzierżawionej nowemu właścicielowi, Spółce Kanału Sueskiego . 40 000 książek, 17 000 fotografii (w tym ponad 200 albumów antropologicznych), ryciny, akwarele i rysunki, 9 000 map i 500 tytułów czasopism stanowią zbiór Bonaparte biblioteki Société de Géographie . W 1942 roku zbiory te zostały zdeponowane w Bibliotece Narodowej Francji i od tego czasu są przechowywane w dziale map i planów .

Publikacje

Uwagi i referencje

  1. Henri Lecomte , „  Notice sur SA le Prince Roland Bonaparte  ”, Biuletyn Towarzystwa Botanicznego Francji , t.  71 N O  5,1 st styczeń 1924, s.  1041–1047 ( ISSN  0037-8941 , DOI  10.1080 / 00378941.1924.10837005 , odczyt online , dostęp 10 lutego 2021 )
  2. Na początku to małżeństwo zostało pobłogosławione tylko przez byłego wychowawcę dzieci Luciena Bonaparte, ojca Casanovę, bez wcześniejszego ślubu cywilnego. 2 października 1867 roku w willi des Epioux w Belgii belgijski burmistrz Lacuisine przystąpił do ślubu cywilnego dwojga kochanków, ale Napoleon III odmówił uznania jego ważności.
  3. Źródło: Rocznik Saint-Cyrienne. Les Promotions de Saint-Cyr od 1818 do 1912 , Uniwersalna Biblioteka Wojskowa, Paryż, s. 268.
  4. Źródło: Towarzystwo Geologiczne Francji, Biuletyn Towarzystwa Geologicznego Francji , 1882, s. 340 [1]
  5. Ralf Woodal, Isabelle Gourmelin Kiedy Bonapartowie mieszkali w biuletynie miejskim Bouviers Guyancourt z czerwca 2012 r., strona 15,
  6. (fr) Martel, E.-A. (1895) - „Lista członków (150)” , Spelunca 1 st  tom serii I n o  1, Société de spéléologie, Paryż, s.  15.20
  7. (fr) Martel, E.-A. (1895) - „Zgromadzenie Ogólne 26 grudnia 1895” , Spelunca 1 st  tom serii I n o  4, Société de spéléologie, Paryż, s.  113
  8. (en) „  BONAPARTE Roland (książę)  ” , na stronie internetowej Komitetu i nauk historycznych (CTHS) (dostęp 10 lipca 2013 r. )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne

Smacznego. to standardowy skrót botaniczny Rolanda Bonaparte .

Zajrzyj do wykazu skrótów autorskich lub wykazu roślin przydzielonych temu autorowi przez IPNI