Pierre Klossowski

Pierre Klossowski Kluczowe dane
Narodziny 09 sierpnia 1905
Paryż ( Francja )
Śmierć 12 sierpnia 2001(w 96)
Paryż ( Francja )
Podstawowa działalność powieściopisarz , filozof , tłumacz i malarz
Autor
Język pisania Francuski

Podstawowe prace

Dopełnienia

Pierre Klossowski , ur09 sierpnia 1905w Paryżu i zmarł dalej12 sierpnia 2001w tym samym mieście jest prozaikiem , eseistą , filozofem , tłumaczem , pisarzem i malarzem francuskim .

Biografia

Pochodzący z rodziny dalekiego polskiego pochodzenia Pierre Klossowski jest starszym bratem malarza Balthusa . Ich ojciec, Erich Klossowski , jest malarzem i historykiem sztuki  ; ich matka (Elisabeth Dorothea Spiro, znana jako Baladine Klossowska ) była uczennicą Pierre'a Bonnarda .

Dzieciństwo i młodość obu braci toczą się w środowisku artystów i pisarzy. W ich najbliższym otoczeniu, zażyły ​​związek z Rainerem Marią Rilke , który zostaje kochankiem swojej matki (gdy ma piętnaście lat i jego młodszy brat ma jedenaście lat), a potem związek z André Gide'em są dla nich decydujące. szczególnie dla Pierre'a, którego Gide będzie prowadził podczas studiów w Lycée Janson-de-Sailly .

Codzienny kontakt z autorem L'Immoraliste wywołuje u Pierre'a Klossowskiego zbiór dylematów moralnych, które będą go pochłaniać przez wiele lat, zanim zostaną rozwiązane w trakcie tworzenia dzieła.

W 1928 roku , Kłossowski współpracował z Pierre Jean Jouve z przeliczenia poemes de la folie przez Friedricha Hölderlina .

Od 1935 roku , po odwiedzeniu kręgów Paryskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego , którego recenzja opublikowała pierwszy tekst o Sade , spotkał Georgesa Bataille, z którym nawiązał głęboką przyjaźń, która przetrwała aż do śmierci tego. To za namową Bataille'a Klossowski nawiązał kontakt z André Bretonem i Mauricem Heinem w ramach grupy Contre-Attaque (1935); następnie aktywnie uczestniczył w przeglądzie Acéphale (1936-1939), a także w tajnym stowarzyszeniu o tej samej nazwie, potem w Wyższej Szkole Socjologicznej (1937-1939) i zaprzyjaźnił się z malarzem André Massonem .

W czasie okupacji niemieckiej Klossowski podjął studia scholastyki i teologii na dominikańskim wydziale Saint-Maximin , następnie w Lyonie w jezuickim teologacie w Fourvière i wreszcie w Paryżu w Instytucie Katolickim . Jest w kontakcie z sieciami ruchu oporu . Podczas Wyzwolenia brał udział w ekumenicznej recenzji Dieu vivant . Ale powracając do życia świeckiego, w 1947 roku poślubił Denise Morin, wdowę po członku ruchu oporu straconego przez nazistów, a ona sama, która przeżyła obóz w Ravensbrück . Stanie się niejako jego „muzą”, inspirując go jako postać Roberta, jego „wyjątkowy znak”, jak sam siebie mówi i teoretyzuje, „wyjątkową kobietą” w centrum jego romantycznego cyklu „ Prawa gościnności” . W tym samym roku opublikował głośny esej, Sade, mój sąsiad .

W 1950 roku jego pierwsza powieść, La Vocation suspendue , była jedną z transpozycji perypetii jego kryzysu religijnego. Ale najważniejsze z jego dzieł fabularnych zawiera z jednej strony trylogia Prawa gościnności , która łączy La Révocation de l'Édit de Nantes ( 1959 ), Roberte, ce soir ( 1953 ) i Le Souffleur 1960 ). az drugiej strony w Le Baphomet ( 1965 - Prix des Critiques). Zaczął rysować na początku lat pięćdziesiątych.

Stopniowo opuszczając fikcyjny wszechświat, Pierre Klossowski napisał następnie kilka esejów filozoficznych, w tym Le Bain de Diane ( 1956 - wystawiona przez Simone Benmussa w Théâtre du Rond-Point w 1986 z nagranym głosem autora), czy Un si katastrofalne pragnienie ( 1963 ). W 1963 roku za pośrednictwem Rolanda Barthesa poznał Michela Foucaulta, z którym się zaprzyjaźnił i któremu zadedykował powieść Le Baphomet (1965). W 1970 roku Foucault, który uważał Klossowskiego za jednego z najważniejszych żyjących pisarzy, obok Bataille'a i Blanchota , napisał przedmowę do swojego eseju zatytułowanego La Monnaie vivante (ilustrowany 65 fotografiami Pierre'a Zucca i 11 rysunkami Klossowskiego), tekst na awatary pożądania, wartości i podobieństwa, które uważa za „najwyższą księgę naszych czasów”. Napisany po Nietzsche'm i błędnym kole , Klossowski podejmuje swoje uwagi na temat „semiotyki popędowej” Nietzschego iw świetle Sade'a rozwija swego rodzaju „kontrutopię” wymiany ciał niezmiennych, ciał żywych ujętych w logice Wymieniać się.

W tym samym czasie Klossowski pracował nad Nietzsche'm , w szczególności nad tłumaczeniami Gai Savoira , który miał zainaugurować edycję Dzieł wszystkich w reżyserii Gillesa Deleuze'a i Michela Foucaulta oraz opublikował esej zatytułowany Nietzsche et le Cercle vicieux (Mercure de France , 1969), również witany przez Foucaulta w ten sposób: „To największa książka filozoficzna, jaką przeczytałem razem z samym Nietzsche'em”.

Ponadto, w kinie , Kłossowski pojawia się jako aktor w filmie Roberta Bressona za , Losowe Balthazar ( 1966 ), a także w Pierre Zucca użytkownika , Roberte ( 1978 , z żoną Denise w tytułowej roli), który jest inspirowany przez jego trylogii Prawa gościnności . Współpracuje również przy projektowaniu dwóch filmów Raula Ruiza , Hipoteza skradzionego stołu ( 1979 ) i Zawieszone powołanie .

Od lat 80. poświęcił się prawie wyłącznie rysunkowi. Akt kobiecy i półnagie, wystawiane w fikcjach erotycznych i sado-filozoficznych, są stałymi motywami w jego twórczości. Klossowski rysuje fantazje, które spełniają się tylko na papierze, skupione wokół romantycznej postaci Roberta, zainspirowane jego żoną Denise, którą można również rozpoznać po portretach chłopców czy androgynicznych sylwetkach. Liczne są też aluzje literackie: do jego własnych pism, do starożytnych mitów, do Sade'a , Dumasa , Mirbeau , Apollinaire'a czy Bataille'a . Wystawy we Francji i za granicą pokazują, że jego reputacja w tej dziedzinie tylko wzrosła.

Zmarł w wieku 96 lat, sześć miesięcy po swoim bracie, malarzu Balthusie .

Różnica

cytaty

Klossowskiego

„Bogowie nauczyli ludzi kontemplować siebie w spektaklu, tak jak bogowie kontemplują siebie w ludzkiej wyobraźni. "

- w Le Bain de Diane

o Klossowskim

„Ten człowiek wydaje się przybywać z daleka. Nie tylko z Europy Środkowej, nie tylko z Cesarskiego Rzymu, nie tylko z Tybingi. Pod tą dziwną czaszką, z czołem wyższym niż życie, walczcie, obejmujcie się, nienawidźcie się nawzajem, kochajcie się i umierajcie, jak chmury na niespokojnym niebie, mnóstwo bogów i bogiń, marzenia i pragnienia niewypowiedzianych bohaterów mitologii, a także te Kafki, Nietzschego, Hofmannsthal, Rilke, wszystkich prawdziwych mieszkańców dzisiejszych, wieków i wieków.
Dla tego nawiedzonego człowieka, tego człowieka ekstazy, jesteśmy tylko współczesnymi przypadkami, szczęśliwi lub nie, zgodnie z jego wolą emocjonalną. "

Georges Perros

Publikacje

Historie, powieści i eseje

Kilka artykułów

Tłumaczenia

Uwagi i odniesienia

  1. Denise Klossowski (Denise Marie Roberte Morin-Sinclaire) zmarła 2 lutego 2019 roku w wieku 100 lat. Umiera Denise Klossowski
  2. Didier Eribon , Michel Foucault, 1926-1984 , nowe wydanie, poprawione i uzupełnione, Flammarion, pot. „Dziedziny: biografia”, 2011, s. 180.
  3. La Monnaie vivante , list Michela Foucault do autora, Éric Losfeld, 1970, s. 9.
  4. „Wymiana niezmiennych towarów. Variations sur une utopia Pierre Klossowski ”, w La Cause freudienne , Hervé Castaneta, nr 69, luty 2008, s. 72–79 [1]
  5. Nietzsche and the Vicious Circle , poprzedzony listem Foucaulta do Klossowskiego, Mercure de France, 1969, s. 11.
  6. Le Bain de Diane , wydania Jean-Jacques Pauverta, 1956, s. 53.
  7. Cytowane przez Slaven Waelti, Klossowski, Incommunicable : Lectures complices de Gide, Bataille and Nietzsche , Droz, 2015, s. 211.

Zobacz też

Bibliografia

Filmy dokumentalne

Linki zewnętrzne