Senator na całe życie | |
---|---|
18 lipca 1984 -9 stycznia 2004 |
Narodziny |
18 października 1909 Turyn |
---|---|
Śmierć |
9 stycznia 2004(w wieku 94 lat) Turyn |
Narodowość | Włoski |
Trening | Uniwersytet w Turynie |
Zajęcia | Filozof , prawnik , historyk , polityk , dziennikarz , politolog , profesor uniwersytetu , pisarz , historyk idei |
Pracował dla | Uniwersytet w Padwie , Uniwersytet w Turynie , Uniwersytet w Sienie |
---|---|
Partia polityczna | Włoska Partia Socjalistyczna |
Członkiem |
Lyncean Academy American Academy of Arts and Sciences Turyn Academy of Sciences (1950) |
Stronie internetowej | (en) www.centenariobobbio.it/en.html |
Nagrody |
Norberto Bobbio (urodzony dnia18 października 1909w Turynie we Włoszech i zmarł w tym samym mieście dnia9 stycznia 2004) jest włoskim filozofem specjalizującym się w filozofii politycznej i filozofii prawa . W szczególności, wyruszył do określenia warunków dla wspierania demokracji , które, według niego, wiąże się skuteczną realizację praw człowieka i poszukiwanie pokoju przez prawo międzynarodowe i kosmopolityczny koncepcję tego obywatela. .
W szczególności napisał książkę The State and International Democracy: From the History of Ideas to Political Science .
Bobbio spędził większość swojego życia w Turynie, gdzie w latach dwudziestych XX wieku mieszkał marksistowski filozof Antonio Gramsci i liberalny intelektualista Piero Gobetti . Uczył się w liceum Azeglio , gdzie poznał swoich kolegów z klasy: Leone Ginzburga , Massimo Milę i Vittorio Foa . W latach trzydziestych uczył w liceum Azeglio, gdzie młody Primo Levi został przyjęty jako wolny kandydat. Chociaż Bobbio pochodził z rodziny raczej przychylnej reżimowi faszystowskiemu i samemu mało zaangażowanemu, został aresztowany w 1935 r. Wraz z towarzyszami bojowymi w ruchu antyfaszystowskim Giustizia e Libertà braci Carlo i Nello Rossellich , zamordowanych we Francji w 1937 r. Przez La Cagoule'a. . . Szybko zwolniony, pisze list do Mussoliniego, w którym potwierdza swoje faszystowskie przekonania, epizod, który opisze w swojej autobiografii z 1997 roku. Na poziomie intelektualnym jego główne wpływy to Luigi Einaudi , Gioele Solari (it) , jego profesor filozofii prawa i Benedetto Croce , wszyscy trzej świeccy , liberałowie i antyfaszyści.
Kiedy Włochy przystąpiły do wojny Czerwiec 1940Bobbio jest profesorem na Uniwersytecie w Padwie i aktywnie przyłącza się do ruchu oporu Giustizia e libertà . Następnie uczestniczy w fundacji,Październik 1942z Partito d'Azione (Partii Akcji), zanim został aresztowany i uwięziony w latachGrudzień 1943 i Luty 1944. W 1995 roku napisał w La Stampa :
„Podstawowym ideałem tych, którzy działali w Partii Akcji, była demokracja bez przymiotnika. To walka polityczna, rywalizacja partii w wolnych wyborach miała przesądzić o typie demokracji, jaką będą mieli Włosi. (...) Nie przewidzieliśmy jednak tego, że demokracja we Włoszech zostanie ukształtowana przez chadecję , która odegrała niewielką rolę w ruchu oporu. Musieliśmy z goryczą przyznać, że komuniści i Partia Akcji stawili opór, ale wybory wygrała chadecka. "Po drugiej wojnie światowej Bobbio startował bezskutecznie w wyborach w 1946 roku . Następnie został powołany na Uniwersytet w Turynie , a następnie uważnie przeczytał Hansa Kelsena , autora Czystej teorii prawa , która opowiada się za pozytywizmem prawniczym przeciwko jusnaturalizmowi . Przez całą zimną wojnę Bobbio prowadzi dialog z Włoską Partią Komunistyczną (PCI). W swojej książce „ Polityka i kultura” z 1955 r. Przypisuje marksizmowi przedstawienie „uciskanego punktu widzenia” na historię, jednocześnie broniąc „tak zwanych wolności burżuazyjnych” i rządów prawa . W 1966 r. Wstąpił do Włoskiej Partii Socjalistycznej (PSI) i współtworzył socjalistyczny przegląd Mondoperaio (en) .
W 1972 r. Opuścił katedrę filozofii prawa w Turynie, aby zostać profesorem filozofii politycznej na Wydziale Nauk Politycznych w Turynie. Podczas gdy Włochy utknęły między opozycją między chrześcijańską demokracją a PCI, Bobbio sceptycznie odnosi się do „ historycznego kompromisu ” zaproponowanego przez sekretarza generalnego PCI Enrico Berlinguera i jednego z przywódców chadecji, Aldo Moro . Porwanie i zabójstwo Aldo Moro przez Czerwone Brygady w każdym razie tłumi tę propozycję zakończenia kryzysu, uniemożliwiając Bobbio weryfikację powodów swojego sceptycyzmu.
Członek Academy of Lyncéens , reżyseruje wraz z Nicolą Abbagnano the Rivista di filosofia .
Bobbio jest rozczarowany Bettino Craxi , sekretarzem partii od 1976 roku i przewodniczącym Rady od 1983 do 1987 roku. Uznając wpływ ważnej intelektualistki powojennych Włoch, prezydent Sandro Pertini (PSI) mianował go dożywotnim senatorem w 1984 roku.
Cała jego praca została nagrodzona Europejską Nagrodą za esej Charlesa Veillona w 1981 roku.
Wraz z Operacją Czyste Ręce z lat 90., upadkiem Muru , pojawieniem się Ligi Północnej i błyskawicznym sukcesem Silvio Berlusconiego , nadzieje Bobbio zostały rozwiane, gorycz, którą wyraża w La Stampa , jednocześnie broniąc lewicowego „akcjonizmu”. W 1991 roku Bobbio zaskoczył część swojego otoczenia, wspierając wojnę z Irakiem , którą nazwał „ wojną sprawiedliwą ”. W 1994 roku otrzymał Nagrodę Balzana , która zachęca do działań naukowych i kulturalnych, a także do zaangażowania humanitarnego na rzecz pokoju i braterstwa między narodami. Zwolennik prawa międzynarodowego i Organizacji Narodów Zjednoczonych , corocznie uczestniczy w „Marszu Pokoju” między Perugią a Asyżem .
Jean-Baptiste Le Bohec., Noberto Bobbio i kwestia międzynarodowa , Rennes, PU Rennes, wyd. "Philosophica",2016, 410 s. ( ISBN 978-2-753-54761-2 , OCLC 939550288 , prezentacja online )