Zastępca | |
---|---|
Senator | |
Członek Zgromadzenia Ustawodawczego Republiki Włoskiej |
Narodziny |
18 września 1910 Turyn |
---|---|
Śmierć |
20 października 2008(w wieku 98 lat) Formia |
Narodowość | Włoski |
Trening | Uniwersytet w Turynie |
Zajęcia | Polityk , dziennikarz , pisarz , związkowiec, historyk |
Dziecko | Renzo Foa ( d ) |
Partie polityczne |
Giustizia e Libertà Włoska Partia Komunistyczna |
---|---|
Nagrody |
Wielki Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Włoskiej Nagroda Martinetto (1992) |
Vittorio Foa (ur18 września 1910w Turynie , Piemont i zmarł20 października 2008w Formii w prowincji Latina w Lacjum ) jest włoskim dziennikarzem, związkowcem, historykiem, eseistą i politykiem socjalistycznym.
Vittorio Foa, syn świeckiej rodziny żydowskiej, uczył się w klasycznej szkole średniej Massimo d'Azeglio w Turynie, a następnie uzyskał tytuł magistra prawa.
Vittorio Foa dołączył do antyfaszystowskiego ruchu oporu w 1933 roku ( Giustizia e Libertà ). Aresztowany w 1935 roku przez OVRA , skazany na 15 lat więzienia. Wydany wSierpień 1943, wstąpił do Partii Akcji i Komitetu Wyzwolenia Narodowego .
Vittorio Foa został wybrany w 1946 r. Do Zgromadzenia Ustawodawczego , następnie w 1947 r. Wstąpił do Włoskiej Partii Socjalistycznej , którą reprezentował w Izbie Deputowanych od 1953 do 1968 r. Był także działaczem Włoskiej Generalnej Konfederacji Pracy . Broni teorii autonomii politycznej pracowników. Zrezygnował w 1970 roku.
W 1964 r. Był z Lelio Basso jednym z założycieli Włoskiej Socjalistycznej Partii Jedności Proletariatu ( Partito Socialista Italiano di Unità Proletaria , PSIUP), a następnie Partii Jedności Proletariatu (PdUP). Był wówczas członkiem Partii Jedności Proletariatu dla Komunizmu , powstałej z połączenia PduP z grupą Il Manifesto , której pomagał animować lewicę. Wraz z niektórymi bojownikami w 1978 roku opuścił Partię Jedności Proletariatu dla Komunizmu i wstąpił do Demokracji Proletariackiej , której członkiem pozostał do 1987 roku.
W 1987 roku został senatorem po tym, jak znalazł się na listach Włoskiej Partii Komunistycznej , chociaż nigdy nie był członkiem tej partii: sam stwierdził, że nigdy nie trzymał się marksistowskiego odczytywania rzeczywistości jako całości, mieszkać razem z PCI tylko w kontekście włoskiej „budowy demokratycznej” . W tym samym roku rozpoczął korespondencję z Miriam Mafai (it) i Alfredo Reichlinem na temat przyszłości lewicy. W 2002 roku trzej uczestnicy przedstawią sztukę Il silenzio dei comunisti . Le Silence des communistes w tłumaczeniu na język francuski zostało wykonane na festiwalu w Awinionie w lipcu 2007 r. W reżyserii Jean-Pierre Vincenta .