Żebro (liść)

Do żyły o liściach są części liści odpowiadające przedłużeń ogonek w blaszki liścia . Stanowią również przedłużenie szypułki elementów liściastych ( sepal , płatek , przylistek ). Zestaw żyłek liścia to żyłkowanie. To jest część kryteriów diagnostycznych .

Funkcjonować

To na poziomie żył, które wyróżniają się zaokrągloną rzeźbą od reszty rąbka, znajdują się główne tkanki przewodzące soki , zorganizowane w wiązki: ksylem, który dostarcza surowy sok (woda i minerały) z z korzeni do liści i łyka , który porusza się skomplikowaną sok , zawierający glukozę wytwarzanego podczas fotosyntezy , z liścia . Główne żyły mezofilu, zbudowane z wiązek naczyniowych, służą do transportu wody i soków do liścia lub z niego, podczas gdy drugie służą do zbierania i rozprowadzania tych płynów w samym liściu, na poziomie komórkowym jako rozgałęzienia staje się drobniejszy. W ten sposób żebra zapewniają dostarczanie i odprowadzanie metabolitów.

Historii ewolucji z Tracheophytes charakteryzuje się wzrostem gęstości żeber, optymalizując tym dopływ i ewakuacyjnego.

Różne rodzaje żeber

Rozróżniamy żyłę główną (zwaną również żyłą środkową lub żebrem, gdy jest bardzo widoczna przez związane z nią podstawowe tkanki) i żyły wtórne (lub nerwy ), zaczynając od pierwszej. Mogą być widoczne żyły trzeciorzędowe , czwartorzędowe ...

W XIX th  century, botanicy dał różne nazwy do żeber w zależności od ich grubości: grube i widoczne, są one nazywane żebrami (łacińskie Nervi ), cieńsze są one nazywane żyły (łacińskie venae ), mniejsze, które często anastomose nazywane są żyłki (w Venulae łacińskie ). Dziś nadal błędnie nazywamy żyły wszystkie żyły liści, żyła oznaczająca naczynie krwionośne .

Różne rodzaje nerwów

Układ żył (lub żył) różni się w zależności od gatunku lub rodziny (element diagnozy , szczególnie w paleobotanice ). Żywienie zostało po raz pierwszy zbadane i sklasyfikowane przez Augustyna Pyrame de Candolle w 1805 roku w Zasadach botaniki .

Możemy wyróżnić cztery główne typy żyłkowania:

• liście z żyłkowaniem siatkowatym (liście rétinervées typowe dwuliścienne ):
  • żyłkowanie pierzaste (penninerve lub penninervate), w którym żyła główna, przedłużająca ogonek liściowy, dzieli ostrze na dwie zasadniczo identyczne części wzdłuż osi symetrii i od której żyły drugorzędne odrywają się naprzemiennie lub przeciwnie.
  • płetwowaty lub palczasty żyłkowanie (palmatinerve lub palmatinervate, digitinerve lub digitinervate), gdzie kilka żył, w liczbie nieparzystej, odrywają się od ogonka w punkcie styku z ostrza wkładki (na przykład: 5 żyły na winorośli liścia , 5, 7 lub 9, w celu Malva ).
  • żyłkowanie siateczkowate sricto sensu , żyłkowanie pośrednie między żyłką pierzastą i dłoniaszową, wyraźnie widoczne rozgałęzienie żył trzeciorzędowych, czwartorzędowych ...
• liście z żyłkami równoległymi lub prostymi ( parallélinerve lub parallélinervée ), których żyły są równoległe, bez zespoleń między nimi. Tak jest w przypadku większości traw (Poaceae), których liście są na ogół bezlistne.

Wymienione są bardziej specyficzne nerwy : żyłkowanie dychotomiczne lub rozbieżne (np. Ginkgo ); uninerve ( igły tych drzew iglastych ); peltinerve (żyłkowanie promieniste Tropaeolum . Liście z żyłkowaniem pedału (pedalinerve lub pedałinerve, takie jak platan , ciemiernik lub niektóre arum ) są rodzajem żyłkowania dłoniowatego: w miejscu kontaktu ogonek/ostrze pojawiają się 3 żyły główne; żyły wtórne rozgałęziają się od głównych, ale stanowią mniejszość w porównaniu z trzema głównymi.

Kolejny element diagnostyczny, szczególnie stosowany w przypadku roślin kopalnych , dotyczy przebiegu głównych żył:

• craspedodrom żyłkowanie  : żyły wtórne sięgają krawędzi liścia
• żyły kamptodromiczne  : wierzchołek żył wtórnych wygina się, zbliżając się do krawędzi, nigdy do niej nie dochodząc
• żyłkowanie kampylodromowe  : krzywa żył drugorzędowych od początku
• żyłkowanie brochidodromowe  : główne żyły tworzą pętle na brzegu
• Żywienie dwudrożne  : główne żyły szybko dzielą się na drugorzędowe, trzeciorzędowe, a następnie znikają w rąbku

Uwagi i referencje

1. (w) Simcha Lev-Yadun, Barwienie obronne ( antyherbivory ) w roślinach lądowych , Springer,2016( czytaj online ) , s.  115-128
2. (en) Simcha Lev-Yadun, Amots Dafni, Moshe A. Flaishman Moshe Inbar, Ido Izhaki Gadi Katzir, Gidi Ne'eman, „  Roślina osłabia barwę roślinożernego kamuflażu owadów  ” , BioEssays , tom.  26 N O  10,październik 2004, s.  1126-1130 ( DOI  10.1002 / bies.20112 ).
3. Jean-Claude Roland, Françoise Roland, François Bouteau, Hayat El Maarouf Bouteau, Atlas biologii roślin , Dunod ,2008( czytaj online ) , s.  38.
4. (w) Maciej A. Zwieniecki, Charles K. Boyce, „  Ewolucja pojedynczej precyzji anatomicznej w żyłkach liści okrytozalążkowych znosi ograniczenia w ekologii roślin naczyniowych  ” , Flora , tom.  281 n O  1.77929 stycznia 2014, Strony 317-332 ( DOI  10.1098 / rspb.2013.2829 ).
5. Achille Richard , Nowe elementy botaniki i fizjologii roślin: z tabelą metodyczną naturalnych rodzin , Société typographique Belge. ogłoszenie. Wahlen,1837, 343  s. ( czytaj online ) , s.  53
6. Alphonse de Candolle , Wstęp do nauki botaniki lub elementarny traktat o tej nauce , Meline, Cans and Company,1837( czytaj online ) , s.  48
7. Peter H. Raven i in. , Biologia roślin , Uniwersytet De Boeck ,2003, 968  s. ( czytaj online ) , s.  631
8. Połączone są ze sobą mniejszymi, ledwo widocznymi żebrami.
9. Od greckiego craspedon , edge i dromos , race
10. Z greckiego camptos , zakrzywione
11. Z greckiego campylos , zakrzywione
12. Z greckich brochios , pętla
13. Z greckiego dictyos , sieć

Zobacz również

Bibliografia

Powiązany artykuł

• Forma liścia

Link zewnętrzny

• Niektóre fizyczne aspekty rozwoju roślin. Sieci żeber