M49

M49
Przykładowa ilustracja artykułu M49
Galaktyka eliptyczna M49
Dane obserwacyjne
( Epoka J2000.0 )
Konstelacja Dziewica
Rektascensja (α) 12 H  29 m  46,7 s
Deklinacja (δ) 08 ° 00 ′ 02 ″
Pozorna wielkość (V) 8,4
9,4 w paśmie B
Połysk powierzchni 13,22  mag / am 2
Pozorne wymiary (V) 10,2 ′ × 8,3 ′
przesunięcie ku czerwieni 0,003272 ± 0,000017
Kąt położenia 155 °

Lokalizacja w konstelacji: Panna

(Zobacz sytuację w konstelacji: Panna) Virgo IAU.svg
Astrometria
Prędkość radialna 981 ± 5  km / s
Dystans 13,7 ± 1,0  Mpc (∼ 44,7  mln al )
Charakterystyka fizyczna
Rodzaj obiektu Galaktyka eliptyczna
Typ galaktyki E2 E + 2 E.
Wymiary 133 000 al
Odkrycie
Odkrywcy Charles Messier
Przestarzały 19 lutego 1771
Oznaczenie (a) NGC 4472
PGC 41220
UGC 7629
MCG 1-32-83
Arp 134
CGCG 42-134
VDC 1226
Lista galaktyk eliptycznych

M49 ( NGC 4472 ) to eliptyczna galaktyka znajdująca się w konstelacji Panny w odległości od 43 do 52 milionów lat świetlnych od Drogi Mlecznej . Został odkryty przez francuskiego astronoma Charlesa Messiera w 1771 roku i umieścił go w swoim katalogu jako M49.

NGC 4472 była używana przez Gérarda de Vaucouleurs jako galaktyka typu morfologicznego E + 2. w swoim atlasie galaktyk.

M49 jest galaktyką aktywną typu Seyfert 2. Ponadto jest to galaktyka LINER , czyli galaktyka, której rdzeń ma widmo emisyjne charakteryzujące się szerokimi liniami słabo zjonizowanych atomów.

Odległość od M49

Prawie 70 nieoparte na pomiarach przesunięcie ku czerwieni ( przesunięcie ku czerwieni ) daje odległość 16,060 ± 2,873  Mpc (~ 52,4  miliona al ), która mieści się w odległościach obliczonych przy użyciu wartości przesunięcia. Podobnie jak kilka galaktyk w grupie M49 i gromadzie w Pannie, często skutkuje to mniejszą odległością Hubble'a . W odległości 16,060 Mpc maksymalny rozmiar M49 to 155 kal.

Charakterystyka

Ta gigantyczna galaktyka eliptyczna zawiera około 200 miliardów gwiazd. M49 była pierwszą odkrytą galaktyką w gromadzie w Pannie. Z tej odległości lub nawet bliżej jej jasność jest większa niż w jakiejkolwiek innej galaktyce.

Galaktyki eliptyczne zwykle mają duży odsetek starych gwiazd i bardzo mało niebieskich gwiazd. Ogólnie M49 jest żółta, co wskazuje, że jej gwiazdy są starsze i bardziej czerwone niż Słońce. W rzeczywistości ostatni okres powstawania gwiazd w tej galaktyce sięga około sześciu miliardów lat, zanim narodziło się Słońce!

M49 zawiera również wiele gromad kulistych , około 6000, które znacznie przekraczają 150 lub więcej w naszej galaktyce, Drodze Mlecznej. Średnio te klastry mają dziesięć miliardów lat. W centrum galaktyki znajduje się również supermasywna czarna dziura o masach ponad 500 milionów mas Słońca ( ).

Czarne dziury Messiera 49

Supermasywna czarna dziura

Według badań opartych na obserwacjach przez Chandra Kosmicznego Teleskopu z promieniami rentgenowskimi od centrum galaktyki M49 (NGC 4472 w artykule), opublikowanej w 2001 roku, jest supermasywnej czarnej dziury w centrum tej galaktyki, której masa wynosi 565 milionów mas Słońca.

Czarne dziury pochodzenia gwiazdowego

Między 2000 a 2009 rokiem w Messier 49 odkryto kilka oznak obecności czarnej dziury pochodzenia gwiazdowego. Na podstawie obserwacji teleskopu kosmicznego Chandra w 2011 roku znaleziono drugiego kandydata w jednej z gromad kulistych Ziemi. M49.

Supernova

Supernowa SN 1969Q została odkryta w M49 1 maja przez australijskiego astronoma amatora Roberta Evansa . Rodzaj tej supernowej nie został określony.

Grupy M49, M60 i klaster Virgo

M49 to największa i najjaśniejsza galaktyka w grupie galaktyk, która nosi jej nazwę. Grupa M49 opisany przez AM Garcia w artykule opublikowanym w 1993 roku, posiada 127 galaktyk. Na tej liście znajdujemy 63 galaktyki z New General Catalog, w tym NGC 4382 ( M85 ), NGC 4472 (M49), NGC 4649 ( M60 ), a także 20 galaktyk z katalogu indeksowego .

Z drugiej strony, M49 (NGC 4472) w obu artykułach) pojawia się również na liście 227 galaktyk z artykułu opublikowanego przez Abrahama Mahtessiana w 1998 roku. Lista ta obejmuje ponad 200 galaktyk z Nowego Katalogu Ogólnego i około piętnaście galaktyk z Indeksu Katalog . Na tej liście znajdujemy 10 innych galaktyk z Katalogu Messiera , to znaczy M49, M58 , M60 , M61 , M85 , M87 , M88 , M91 , M99 i M100 .

Nie wszystkie galaktyki na liście Mahtessy w rzeczywistości stanowią gromadę galaktyk . Przeciwnie, są one kilka grup galaktyk, które są wszyscy częścią galaktycznej gromady , gromady w Pannie . Aby uniknąć pomyłki z gromadą w Pannie, możemy nadać temu zestawowi galaktyk nazwę grupy M60 , ponieważ jest to jedna z najjaśniejszych na liście. Gromada w Pannie jest rzeczywiście znacznie większa i liczyłaby około 1300 galaktyk, a prawdopodobnie ponad 2000, zlokalizowanych w sercu supergromady w Pannie, której częścią jest Grupa Lokalna .

Wiele galaktyk z listy Mahtessego znajduje się w jedenastu grupach opisanych w artykule AM ​​Garcii, a mianowicie w grupie NGC 4123 (7 galaktyk), grupie NGC 4261 (13 galaktyk), grupie NGC 4235 (29 galaktyk), grupie M88 (13 galaktyk, M88 = NGC 4501), grupa NGC 4461 (9 galaktyk), grupa M61 (32 galaktyki, M61 = NGC 4303), grupa NGC 4442 (13 galaktyk), grupa M87 (96 galaktyk, M87 = NGC 4486), grupa M49 (127 galaktyk, M49 = NGC 4472), grupa NGC 4535 (14 galaktyk) i grupa NGC 4753 (15 galaktyk). Te jedenaście grup jest częścią gromady w Pannie i zawiera 396 galaktyk. Jednak niektóre galaktyki z listy Mahtesa nie pojawiają się w żadnej z grup Garcii i odwrotnie.

Uwagi i odniesienia

  1. (en) "  NASA / IPAC Extragalactic Database  " , Results for NGC 4472 (dostęp: 5 sierpnia 2020 )
  2. "  danych z" Revised NGC i IC katalogowy Wolfgang Steinicke "na miejscu ProfWeb NGC 4400 do 4499  "
  3. Jasność powierzchni (S) jest obliczana z pozornej wielkości (m) i powierzchni galaktyki zgodnie z równaniem
  4. uzyskaną prędkość recesji galaktyki za pomocą równania v = z × c , gdzie z jest przesunięciem ku czerwieni ( przesunięciem ku czerwieni ), a c prędkością światła. Względną niepewnością prędkości hemibursztynianu v / v jest równa Z uwagi na wysoką dokładność C .
  5. Odległość, która dzieli nas od galaktyki, otrzymujemy za pomocą prawa Hubble'a  : v = H o d , gdzie H o jest stałą Hubble'a (70 ± 5 (km / s) / Mpc). Względną niepewnością Δ d / d przez odległość jest równa sumie względne niepewności prędkości i o H O .
  6. (in) „  Professor Seligman Site C.  ” (dostęp: 5 sierpnia 2020 r. )
  7. (w) „  NGC 4472 on HyperLeda  ” (dostęp: 5 sierpnia 2020 )
  8. Średnicę galaktyki otrzymujemy jako iloczyn odległości między nami i kąta, wyrażonego w radianach , jej największego wymiaru.
  9. „  Twoje wyniki wyszukiwania NED  ” , na stronie ned.ipac.caltech.edu (dostęp: 5 sierpnia 2020 r. )
  10. Atlas galaktyk Vaucouleurs na stronie internetowej profesora Seligmana, NGC 4472
  11. (in) „  ESA M49, Invisible X-ray  ” (dostęp: 5 sierpnia 2020 r. )
  12. Michael Loewenstein , Richard F. Mushotzky , Lorella Angelini , Keith A. Arnaud i Eliot Quataert , „  Chandra Limits on X-Ray Emission Associated with the Supermassive Black Holes in Three Giant Elliptical Galaxies  ”, The Astrophysical Journal , vol.  555 # 1,Lipiec 2001, s.  L21-L24 ( DOI  10.1086 / 323157 , Bibcode  2001ApJ ... 555L..21L , czytaj online )
  13. Thomas J. Maccarone , Arunav Kundu , Stephen E. Zepf i Katherine L. Rhode , „  Nowa czarna dziura gromady kulistej w NGC 4472  ”, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society , vol.  410 # 3,styczeń 2011, s.  1655-1659 ( DOI  10.1111 / j.1365-2966.2010.17547.x , Bibcode  2011MNRAS.410.1655M , czytaj online )
  14. (w) "  Inne zdjęcia supernowych  " (dostęp: 5 sierpnia 2020 )
  15. A.M. Garcia , „  Ogólne badanie członkostwa w grupie. II - Określenie pobliskich grup  ”, Astronomy and Astrophysics Supplement Series , vol.  100 # 1,Lipiec 1993, s.  47-90 ( Bibcode  1993A i AS..100 ... 47G )
  16. Abraham Mahtessian , „  Grupy galaktyk. III. Niektóre cechy empiryczne  ”, Astrophysics , t.  41 # 3,Lipiec 1998, s.  308-321 ( DOI  10.1007 / BF03036100 , czytaj online , dostęp 21 września 2018 )
  17. (w) „  Cosmos Virgo Cluster  ” (dostęp: 22 kwietnia 2020 )
  18. (w) P. Fouque, E. Gourgoulhon P. Chamaraux G. Paturel, „  Groups of galaxies Within 80 Mpc. II - Katalog grup i członków grup  ” , Dodatek Astronomia i Astrofizyka , t.  93,1992, s.  211-233 ( Bibcode  1992A & AS ... 93..211F , czytaj online )
  19. (w) Tully, RB, „  Lokalna supergromada  ” , Astrophysical Journal , vol.  257,1982, s.  389-422 ( DOI  10.1086 / 159999 , Bibcode  1982ApJ ... 257..389T , czytaj online )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne