Lou Doillon

Lou Doillon Obraz w Infoboksie. Lou Doillon na festiwalu filmowym w Cannes w 2008 roku . Biografia
Narodziny 4 września 1982 r.
Neuilly-sur-Seine , Hauts-de-Seine , Francja
Narodowość francuski brytyjski
Zajęcia Aktorka , modelka , piosenkarka , artystka nagrywająca
Okres działalności Od 1987
Tata Jacques Doillon
Matka Jane Birkin
Rodzeństwo Lola Doillon
Charlotte Gainsbourg
Kate Barry
Lina Doillon ( d )
Lili Doillon ( d )
Inne informacje
Skaleczenie 1,75 m²
Stronie internetowej glosy.fr
Nagrody Signet of Arts and Letters
Zwycięstwo artystki (2013)
Wymowa

Lou Doillon to francusko - brytyjska piosenkarka i autorka tekstów , aktorka i modelka , urodzona w dniu4 września 1982 r.w Neuilly-sur-Seine .

Po zagraniu w ponad piętnastu filmach Lou Doillon wydał w 2012 roku swój pierwszy album Places , który spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem krytyków i publiczności. W tym samym roku artystka otrzymała Zwycięstwo Muzyki . W 2015 roku wydała drugi album zatytułowany Lay Low, a w 2019 roku Soliloquy . W 2020 roku, dzięki swojej własnej strukturze, wydaje 3-utworową EP-kę Look at me now.

Biografia

Córka filmowca Jacquesa Doillona i aktorki Jane Birkin , Lou Doillon ma pięć przyrodnich sióstr i jednego przyrodniego brata: Kate Barry i Charlotte Gainsbourg ze strony matki, Lola Doillon , Lili Doillon, Lina Doillon i Lazare Doillon ze strony ojca.

Dzieciństwo spędziła we Francji kontynentalnej, następnie w Saint-Barthélemy , a następnie ukończyła edukację w Liceum Victor-Duruy . W 2002 roku urodziła syna Marlowe Jack Tiger Mitchell, którego ojcem był muzyk John Ulysses Mitchell.

Kino i telewizja

Lou Doillon odgrywa swoją pierwszą rolę w kinie, w filmie Kung Fu Mistrza przez Agnès Varda . Wylądowała swoje pierwsze role w 1999 roku w Mauvaises Fréquentations przez Jean-Pierre Améris aw Carrément à l'Ouest przez Jacques Doillon .

Kontynuowała swoją karierę z Blanche przez Bernie Bonvoisin , następnie Embrassez qui vous sais przez Michel Blanc .

W 2010 roku wystąpiła w amerykańskim serialu Gossip Girl , podczas sekwencji nakręconej w Paryżu w sezonie 4.

W 2011 roku ukazał się w Polisse przez Maïwenn , jak również w Go Go Tales przez Abel Ferrara .

Gra główną rolę w filmie Laure Charpentier Gigola , w którym młody chłopak przyciąga piękne i bogate kobiety.

W 2012 roku zagrała jedną z głównych ról w filmie Jacquesa Doillona Un enfant de toi .

Manekin

Oprócz kariery aktorskiej ma karierę modelki i współpracuje z kilkoma głównymi domami i fotografami: Inez & Vinoodh , Mario Sorrenti , Mario Testino , Terry Richardson , Jurgen Teller , Bruce Webber , Paolo Reversi , Corinne Day , Mert i Marcus , Ryan Mc Ginley , Glen Lunchford , itp. .

W wieku 16 lat stała się muzą Givenchy , ale także Morgana , a nawet Mango , na prośbę swojej przyjaciółki Milli Jovovich .

Lou Doillon współpracuje również z markami Vanessa Bruno , H&M , Eres , H&M , Miu Miu , JBrand, Gap , Chloé , Maje czy Hogan by Karl Lagerfeld , IKKS.

Pojawia się w kalendarzu Pirelli , obok Sophii Loren i Penelope Cruz .

Współpracuje również z wieloma fotografami: Inez & Vinoodh , Mario Sorrenti , Mario Testino , Terry Richardson , Jurgen Teller , Bruce Webber , Paolo Reversi , Corinne Day , Mert and Marcus , Ryan Mc Ginley , Glen Lunchford , etc .

Współpracuje również z Lee Cooperem i La Redoute jako kreatywny projektant, aby podpisać sześć kapsuł kolekcji. Współpracuje również ze szwedzką marką & Other Stories i tworzy parę butów dla Freelance.

Teatr

W 2007 roku Lou Doillon wraz z Michelem Didymem stworzyli Lettres Intimes , sztukę opartą na korespondencji znanych osób ( Louis Ferdinand Celine , Marcel Proust , Edith Piaf …). Po trzech miesiącach występów w Théâtre de la Madeleine odbyła dwuletnie tournée po Francji, samotnie na scenie.

Wyrobiła sobie sławę w świecie teatralnym i z kilkoma spektaklami w latach 2009-2012 rozwijała karierę jako lektorka teatru prywatnego i instytucji publicznych: Paroles d'Exil / Musique Interdite z Orchestre National de Marseille, Calamity Jane u boku Johna Mitchella , Dali i ja, dziennik geniusza, z Michelem Didymem, Liberté Égalité Fraternité w TNT for National Education ...

W 2010 roku rozpoczęła współpracę z Arthurem Nauzycielem , do którego dołączyła w Théâtre national d'Orléans, powtarzając zdanie/monolog Samuela Becketta , L'Image , obok tancerza i choreografa Damiena Jalleta i współczesnego muzyka Mileece. 

L'Image był wystawiany we Francji i Stanach Zjednoczonych, a następnie w 2017 roku w Théâtre national de Bretagne , nadal pod dyrekcją Arthura Nauzyciela .

Sztuka

Lou Doillon rysuje od 10 roku życia i często tworzył rysunki do swoich kolaboracji, ale także do swojej osobistej pracy. Zaprojektowała okładki do książek, a także limitowaną edycję winyla do swojego albumu LayLow.

Od 12 roku życia prowadzi dziennik, który zawiera zarówno teksty, jak i muzykę jej piosenek, a także narysowany pamiętnik.

W wrzesień 2017, wydała Drawings , w Éditions Astier de Villate, swoją pierwszą kolekcję sześćdziesięciu rysunków tuszem, a także faksymile niektórych stron jej pamiętnika. Po ukazaniu się książki następuje wystawa w Paryżu w Maison Moliere.

Kontynuuje współpracę z edycjami Astier de Villate, tworząc 18 oryginalnych projektów kubków oraz serię 16 unikalnych kubków, sprzedanych podczas otwarcia tokijskiej wystawy wlistopad 2017.

Pracuje tuszem z bardzo cienką stalówką i papierem, a także w swoich dziennikach Moleskine .

Muzyka

Lou Doillon odkrył muzykę przez swojego ojca: „Kiedy moi rodzice się rozeszli, odkryłem z ojcem muzykę, która ma deliryczny gust i co najmniej eklektyczny” . „Kiedy byłam dzieckiem, mój ojciec często mi powtarzał: „Siedź tam, nie ruszaj się i słuchaj uważnie. „Godzinami grał płyty Cheta Bakera , Siouxsie and the Banshees , Nicka Drake'a , Patti Smith ”, przechodząc od jazzu do folku i od folku do anglosaskiego rocka. Piosenkarz cytuje także Boba Dylana , Davida Bowie and the Kinks .

W 2012 roku Lou Doillon podpisał kontrakt na trzy albumy z francuską wytwórnią Barclay. Pierwsza EP - ka z czterema utworami zatytułowana ICU wychodzi w czerwcu: została wyprodukowana przez Étienne Daho, a zmiksowana przez Philippe'a Zdara , członka grupy Cassius . Piosenkarka podpisuje się pod słowami i muzyką, jej świat jest opisywany jako folk nawiedzany przez Nicka Drake'a i Leonarda Cohena . Wyzwolenie mówi o „elegancko ubranych, delikatnych i lekkich pieśniach ludowych” .

Jego pierwszy album Places został wydany we wrześniu ze znaczącym sukcesem krytyków. Magia magazyn daje mu pięć z sześciu ranking gwiazdkowy i pisze: „Te intymne fragmenty skorzystać z uzgodnień tak różnorodnych jak są olśniewające . ” Utwór Questions and Answers jest okrzyknięty potencjalnie hitem duszy. Płyta spotkała się również z dobrym przyjęciem krytyków przez Télérama i Les Inrockuptibles .

Pieczęć Lou Doillona jest opisywana jako „skarżąca się, ale zdeterminowana, autorytarna, ale wrażliwa” . O swoich piosenkach mówi: „dziwne jest produkowanie muzyki, której nie słucham na co dzień” . Jej ulubionymi piosenkarzami są Lhasa , Sibylle Baier , Kate Bush i Siouxsie Sioux, ale muzycznie lubi też nurt lo-fi. Jej świat jest podobny do świata Karen Dalton , Cat Power i Patti Smith.

Miejsca

Wydany we Francji w wrzesień 2012, pierwszy album został wyprodukowany we Francji w ciągu 15 dni w Studio La Seine z muzykami Francois Poggio, Alexi, Marcello i Philippe Entresangle.

Po pierwszym singlu następuje klip wyreżyserowany przez Antoine'a Carliera, ukazujący Lou przechadzającego się po Paryżu.

Lou rozpoczyna swoją pierwszą trasę koncertową w październik 2012w The Golden Arrow , roczne tournée (2012/2013), tournée po Francji, Belgii, Szwajcarii, Anglii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

8 lutego 2013, zdobyła nagrodę dla Artystki Roku na Victoires de la Musique , u boku Françoise Hardy i Céline Dion, stając się tym samym pierwszą artystką od czasu Vanessy Paradis, która otrzymała tę nagrodę za swój pierwszy album.

Album Places był numerem jeden w Kanadzie i numerem trzy we Francji.

Lou Doillon koncertował na francuskich i zagranicznych festiwalach ( Eurockéennes , Francofolies de La Rochelle , Osheaga...), zanim zakończył trasę po śmierci swojej siostry Kate Barry wGrudzień 2013.

Okładka została sfotografowana przez fotografów Inez & Vinoodh .

LayLow

W Boże Narodzenie 2014 roku pojechała do Montrealu, aby spotkać się z Taylorem Kirkiem, liderem grupy Timber Timbre , aby zaproponować jej współpracę. W styczniu rozpoczynają nagrywanie LayLow w legendarnym studiu Hotel2Tango w Montrealu. Album nagrywany jest na żywo z muzykami Timber Timbre przez okres półtora miesiąca. Lou Doillon wraca z zespołami do Francji i finalizuje album pomiędzy Londynem ( studia Rak ) a Paryżem (Studio La Seine). Album jest miksowany w Los Angeles przez Nicka Launeya i jego asystenta Adama Greenspana.

Laylow wyciąga9 października 2015, z pierwszym singlem Where to Start. Piosenka została wykorzystana w filmie Jean-Marca Vallée Demolition z Naomi Watts i Jake'em Gyllenhaalem .

Laylow został nominowany do Victoires de la Musique w kategorii „Najlepszy album rockowy” i został bardzo dobrze przyjęty zarówno we Francji, jak i za granicą.

W maj 2015, została wybrana przez Johna Cale'a do zaśpiewania Femme fatale podczas hołdu dla Velvet Underground w Philharmonie de Paris , obok Marka Lanegana , Saula Williamsa , Etienne Daho , Animal Collective i Libertines.

Pod koniec 2015 roku rozpoczęła nową francuską trasę, przejeżdżając przez Trianon w Paryżu.

Latem 2016 roku Lay Low Tour kontynuuje trasę festiwalową, obejmującą sceny z Belgii, Niemiec, Australii, Ameryki Północnej i Japonii. Następnie pojawia się na7 grudnia 2016w La Flèche d'Or w Paryżu z L or Doillon & Friends , finałowym koncertem trasy, poprzedzonym dzień wcześniej bezpłatnym minikoncertem Kitchen Acoustic .

W 2016 roku wzięła udział w hołdzie Leonardowi Cohenowi na MAC of Montreal obok Jarvisa Cockera , Chilly Gonzales , Half moon Run, wykonując cover piosenki Famous Blue Raincoat .

W 2017 roku występowała samotnie w akustyce, u boku Richarda Hawleya , Johna Granta , Jamesa Deana Bradleya, we Francji i w Anglii dla 3 Ring Circus.

Uczestniczy także w Acoustic Siestes z Bastienem Lallemandem , Albinem de la Simone , JP Natafem .

Pisze w akustycznej Gildii (D55) Lub na swoim pianinie; na scenie gra w szczególności na elektrycznym Eko .

cytaty

„Na przykład głęboko atakuję Rihannę ; kiedy widzisz, że w końcu Rihanna jest taka jak ja, w tym sensie, że lubi wszystkie laski, do których się nie przyznajemy, że ma wszystkich mężczyzn na świecie, którzy chcieliby z nią być, że jest multimiliarderką, że wszystko co ty Chcę i że tak naprawdę jedynym facetem, który lubi, jest facet, który kopie ją w twarz i nie szanuje jej, uważam, że śpiewanie tego jest o wiele bardziej interesujące. A jeśli to zaśpiewała, tam jest Nina Simone , tam jest Patti Smith , tam jest Ella Fitzgerald , tam ma rację. ” (Hep Taxi, 2012)

„Kobiety, musimy uważać, aby nie stracić gruntu pod nogami. Kiedy widzę Nicki Minaj i Kim Kardashian , to mnie gorszy. Mówię sobie, że moja babcia walczyła o coś innego niż prawo do noszenia stringów. " (El País, 2015)

„Ponieważ chłopcy już nas nie biją w dupę, robimy to sami. Ponieważ nikt już nie nazywa nas „suką”, mówimy to sobie nawzajem. Kiedy widzę Beyoncé śpiewającą nago pod prysznicem, błagającą swojego chłopaka, by ją zabrał, myślę sobie: „Jesteśmy świadkami katastrofy”. A poza tym mówi mi się, że nic nie zrozumiałam, że tak naprawdę jest feministką, bo na jej koncertach tak mówi wielki ekran. Ale niebezpiecznie jest myśleć, że jest fajny. " (El País, 2015)

Filmografia

Kino

Telewizja

programy telewizyjne Telewizja i filmy

Teatr

Dyskografia

Albumy studyjne

2012  : Miejsca
  • OIOM
  • Diabeł czy anioł
  • Dzień po dniu
  • Defiant'k
  • Ta sama stara gra
  • Zazdrość
  • Wydaje dźwięk
  • Huszaby
  • Pytania i odpowiedzi
  • Miejsca
  • Prawdziwe mądre
2015  : Połóż się
  • Pozostawiony w tyle
  • Nad moją głową
  • Gdzie zacząć
  • Nic nie zostało
  • Zniszczyć
  • Weekendowe dziecko
  • Pozwól mi odejść
  • Dobry człowiek
  • Warto powiedzieć
  • Robin Miller
  • Więc nadal
2019  : Solilokwium
  • Brat
  • Żart
  • Wszystkie te noce
  • Ostatni raz
  • Zbyt wiele
  • To ty
  • Palić się
  • Flirtuje
  • Nic
  • Monolog
  • Wdowy
  • Padał śnieg w

Syngiel

  • 2012  : OIOM
  • 2013: Diabeł czy anioł
  • 2013: Wyzywający
  • 2013: Pytania i odpowiedzi
  • 2015: Od czego zacząć
  • 2015: Dobry człowiek
  • 2015: Weekendowe dziecko
  • 2018: Palić

Nagrody

Nagroda

Dekoracja

Uwagi i referencje

  1. "  Lou Doillon  " , w internetowej bazie filmów ,2007(dostęp 24 lutego 2008 ) .
  2. Summer Litchfield, „  Dzikie dziecko  ” , na Times Online ,2007(dostęp 26 stycznia 2008 ) .
  3. Milla Jovovich wypuszcza swoją kolekcję Jovovich-Hawk dla Mango z Lou Doillon dla muzy , marieclaire.fr .
  4. Franck Vergeade, "Au Commencement", Magic! N O  165, wrzesień 2012 roku.
  5. Laurent mereu-Boulch, Lou Doillon: "Nie jestem radiowy Gainsbourg" , "Evene.fr", 13.09.2012, konsultowany na 09-19-2012.
  6. Philippe Brochen „Lou Doillon zna piosenkę” , wydanie , 12 czerwca 2012 r., Konsultacja 19-19-2012.
  7. Thibaut Allemand, „Miejsca (recenzja albumu)”, Magic! n o  165, 2012, str września 67, uwaga: pięć gwiazdek na sześć, „te kawałki korzyścią intymności z ustaleniami tak różne, jak są one olśniewający” .
  8. Nescop V:. "Lou Doillon odsłania swój tajemniczy ogród", powietrze le mag , n o   34, listopad 2012, str.   27.
  9. „Siedem płyt, które przerywają plecy” , Télérama , 6 września 2012 r obejrzano 1 st października 2012 r „ miejscach Highlights piosenkę w języku angielskim, intensywnego i pojedynczej, potężnej i tajemniczej”.
  10. Christopher Conte, "Lou Doillon: rock revival" , Lesinrocks , 13 lipca 2012, obejrzano 1 st października 2012 r "w smaku soczystych przestrzeniach który ukaże się we wrześniu, wydała pierwszą EP ICU".
  11. "  Odkryj ponownie Lou Doillon w Hep Taxi!" we wtorek 23 września o godz. 22.50 w La Deux  ” , na Kulturze RTBF ,22 września 2014 r.(dostęp 23 marca 2020 r. )
  12. (es) Álex Vicente y Nirave , „  Lou Doillon:„ Las mujeres tenemos que ir con mucho cuidado para no perder terreno ” | Gwiazdy  ” , na S Moda EL PAÍS ,11 lipca 2015 r.(dostęp 23 marca 2020 r. )

Linki zewnętrzne