Tytuł oryginalny | Samo południe |
---|---|
Produkcja | Fred Zinnemann |
Scenariusz | Carl Foreman |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne | Stanley Kramer Productions |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Trwanie | 85 minut |
Wyjście | 1952 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
The Train Will Whistle Three Times (W samo południe ) toamerykański western Freda Zinnemanna wydany w 1952 roku .
W 1989 roku film został wybrany do zachowania w Krajowym Rejestrze Filmowym przez Bibliotekę Kongresu ze względu na jego „kulturowe, historyczne lub estetyczne znaczenie”.
Pociąg zagwiżdże trzy razy, odbywa się mniej więcej w czasie rzeczywistym, co ilustrują powtarzające się ujęcia przedstawiające tarczę zegara biura szeryfa. Akcja filmu rozpoczyna się w efekcie na 10 godz 40 , a zakończył krótko po południu i trwa 85 minut.
O dziesiątej trzydzieści rano, w małym miasteczku Hadleyville, szeryf Will Kane ( Gary Cooper ) właśnie poślubił młodą kwakierkę Amy Fowler ( Grace Kelly ). Przygotowując się do poddania swojego gwiezdnego szeryfa , Will Kane dowiaduje się o rychłym powrocie do miasta Franka Millera, człowieka, którego kiedyś aresztował, a następnie został skazany na śmierć. Ostatecznie zwolniony po pięciu latach, Miller jest w drodze do Hadleyville z mocnym zamiarem wyrównania rachunków z byłym szeryfem. Miller musi przybyć w południe pociągiem na stację, gdzie czeka na niego trzech jego wspólników.
Will Kane i jego żona planują otworzyć sklep w pobliskim miasteczku, ale ostatecznie poczucie obowiązku zwycięża. Pomimo próśb żony, Kane postanawia zostać i próbuje rekrutować mężczyzn spośród mieszkańców miasta. Ale, jeden po drugim, wszyscy go zawodzą z powodu tchórzostwa, zainteresowania lub przyjaźni dla bandyty. Dlatego sam będzie musiał walczyć z czterema mężczyznami. Samotny, dopóki żona nie zrozumie, dzięki interwencji byłej kochanki męża, że jej miejsce jest przy nim. Kiedy nadjeżdża pociąg, ulice miasta są opustoszałe i zamieniają się w pole bitwy. Walka kończy się zwycięstwem szeryfa w asyście żony, która zabija jednego z czterech mężczyzn. Nie oglądając się za siebie, Will i Amy Kane opuszczają Hadleyville.
Niewymienieni aktorzy:
Oryginalny tytuł filmu operuje podwójnym znaczeniem słowa samo południe . Dosłownie oznacza to „punkt południa”, ale w przenośni oznacza „godzinę prawdy”. Po filmie bycie w samo południe stało się wyrazem, który oznacza „być zupełnie sam z wielkimi problemami”.
Francuski tytuł nawiązuje do tego, że pociąg południowy musi zagwizdać trzy razy na wypadek, gdyby wysiadł z niego pasażer (Frank Miller). Ale ta precyzja nie istnieje w oryginalnym dialogu. Wynalazek jest czysto francuski, stąd inspiracja dla tego tytułu. Co więcej, w filmie pociąg gwiżdże nie trzy razy, a cztery.
Pociąg zagwiżdże trzy razy to pierwszy filmowy występ Lee Van Cleefa w niemej roli. Jest to również pierwsza główna rola Grace Kelly .
Reżyser Fred Zinnemann komponuje Pociąg zagwiżdże trzy razy z trzech powtarzających się elementów wizualnych: Po pierwsze, wciąż kręcony na torach kolejowych, co oznacza spodziewane zagrożenie. Potem desperacka podróż szeryfa szukającego pomocy przez miasto. Wreszcie zegary, coraz większe na obrazku i coraz częściej pokazywane w miarę zbliżania się zagrożenia.
Piosenka z filmu w formie ballady została wykonana przez Texa Rittera pod tytułem Do not forsake me, oh my darlin' a we Francji przez Claude'a Dupuisa pod tytułem Si toi aussi tu m'abandonnes (wbrew powszechnemu przekonaniu że przypisałem to Johnowi Williamowi , cofając to dopiero później) . Teksty francuskie są podpisane przez Henri Conteta, który odmówił wykonania dosłownego tłumaczenia oryginalnych angielskich tekstów.
Początkowo scenarzysta i producent Carl Foreman chciał zrobić przypowieść o ONZ. Ale w obliczu groźby, że Komisja ds. Działań Nieamerykańskich zaczęła ciążyć Hollywood i rosnącego zaniepokojenia w kręgach filmowych, Foreman zmienił scenariusz, który stał się przypowieścią o Hollywood i maccartyzmie. Podczas kręcenia filmu Foreman otrzymał również wezwanie do Komisji i znalazł się w sytuacji Gary'ego Coopera: jego przyjaciele unikali go, gdy chciał się z kimś zobaczyć, nie było go tam. Foreman przeniósł do swojego scenariusza jakiś dialog.
Film był także nominowany do nagrody za najlepszą reżyserię , najlepszy film i najlepszy scenariusz .
Dla kino historyk Leonard Maltin , trzy razy Whistle Train to kompletne odejście od westernów od czasu: przyznaje bohaterowi się bać, że film ma bardzo niewiele scen akcji (z wyjątkiem na końcu) i jest on nakręcony w czerni i bieli , co było niezwykle rzadkie w westernach w 1952 roku. Inne elementy odróżniające ten film od innych westernów: okrojona ścieżka dźwiękowa, bardzo trzeźwy obraz, mleczne niebo. Postać Helen Ramírez ( Katy Jurado ) nie była wtedy banalna, ponieważ jest meksykańską bizneswoman.
Aktor John Wayne głęboko nienawidził tego filmu, który nazwał „nieamerykańskim”, potępiając milczącą większość i pewne obywatelskie tchórzostwo. Dla innych krytyków ten film nazywa się „surwestern”; to znaczy gatunku, który w częściowym zerwaniu z klasycznym westernem bez lęku i wyrzutów niuansuje obraz bohatera, wprowadza psychologię, historię (zwłaszcza przez nowy wizerunek Indianki), uwydatnia rolę kobiet , potępia szybką sprawiedliwość).
Zaledwie dwa lata później, w 1954 roku, cztery Strange Horsemen przez Allan Dwan oferuje wariacja na filmie Zinnemann za otwarcie objęciu taką samą działkę o ponowne przeczytanie tych samych tematów - maccartyzmu, małżeństwa z szeryfem, irruption z mściwym kwartet, tchórzostwo. współobywatele... -, tym razem w kolorze, ale w bardziej wyrazisty i sentymentalny sposób niż jego model. Martin Scorsese cytuje go w swoim dokumencie o amerykańskim kinie i ma dla niego wielki podziw.
Film Rio Bravo od Howard Hawks , wydany w 1959 roku, z John Wayne w roli głównej, został wprowadzony jako odpowiedź na High Noon . Hawks i Wayne nie lubili postaci szeryfa Kane'a, który odrzuca gwiazdę swojego szeryfa, wyznaje swój strach i desperacko szuka pomocy u ludzi. Ze swojej strony szeryf John T. Chance zwraca uwagę na to, by nie angażować żonatych cywilów w niebezpieczne akcje. Zapraszamy tylko single. Jeden z nich, grany przez Ricky'ego Nelsona, zostanie wstrząśnięty przez Johna T. Chance'a za to, że był „ostrożny” i pośrednio spowodował śmierć swojego szefa, gotowego pomóc szeryfowi. Ale powrót z błędów nie jest zabroniony.
W 1968 odcinek Zabiję cię w południe ( Noon Doomsday w oryginalnej wersji) sezonu 6 serialu Melonik i skórzane buty humorystycznie pastisz film. Patrick Macnee ( John Steed ) wciela się w rolę Gary'ego Coopera: niepełnosprawny na krześle, staje w obliczu zemsty człowieka, którego aresztował, ale który uciekł (Peter Bromilow przejmuje rolę Iana MacDonalda) i który chce go zabić ze swoimi wspólnikami dokładnie w południe. Tylko jego współpracowniczka Tara King ( Linda Thorson w roli Grace Kelly) może mu pomóc, ponieważ wszyscy mężczyźni dostępni w domu opieki odmawiają jego pomocy. Dlatego jest prawie sam.
Film Outland… daleko od ziemi ( Outland , 1981 ), Petera Hyamsa , z Seanem Connery , to remake Gwizdka pociągu trzykrotnie, z którego podejmuje zasadę, transponowaną w kosmicznej kolonii górniczej: ogólna apatia, człowiek zostaje sam w nieuczciwej walce.
Album Lucky Luke'a zatytułowany Les Dalton à la nuce , wydany w 1993 roku, podejmuje ogólny scenariusz i kilka kluczowych fragmentów filmu.
Jean-Marie Pallardy sparodiował tytuł filmu w erotycznej produkcji z 1975 roku The Butt Will Whistle Three Times , której scenariusz nie ma nic wspólnego z oryginałem.
W 1980 roku zostanie wyprodukowany telewizyjny sequel, zatytułowany Hight Noon 2 lub The Return of Will Kane . Bohater pod koniec swojej nowej przygody wznowi swoją gwiazdę szeryfa.
Pod koniec filmu, gdy szeryf szuka Millera i jego wspólników, mijają plakat reklamujący program o tematyce Mazeppy .
Film ukaże się po raz pierwszy na Blu-ray w marcu 2020 r., w wersji mediabookowej Blu-ray + DVD, wraz z książką The Story of a Film napisaną przez Patricka Briona (60 stron). Jako bonus prezentacja Bertranda Taverniera i prezentacja Patricka Briona, za kulisami kręcenia i robienia zdjęć.