Tytuł oryginalny | Królewscy Tenenbaumowie |
---|---|
Produkcja | Wesa Andersona |
Scenariusz |
Wes Anderson Owen Wilson |
Muzyka | Mark Mothersbaugh |
Główni aktorzy |
Gene Hackman |
Firmy produkcyjne |
Touchstone Pictures Amerykańskie zdjęcia empiryczne |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Uprzejmy | Dramat |
Trwanie | 109 minut |
Wyjście | 2001 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
The Royal Tenenbaums ( The Royal Tenenbaums ) to amerykański film wyreżyserowany przez Wesa Andersona wydany w 2001 roku . To trzeci film fabularny reżysera. Film opowiada o życiu trojga dzieci Tenenbaum, które w młodości odnosiły wielkie sukcesy, zanim jako dorośli doświadczyli rozczarowań i niepowodzeń. Royal, ich ojciec, który wyjechał dwadzieścia dwa lata wcześniej, powraca i cała rodzina Tenenbaumów spotyka się w rodzinnym domu, co powoduje napięcia między różnymi członkami.
To już druga współpraca Andersona z aktorem Billem Murrayem, który pojawia się we wszystkich filmach reżysera oprócz pierwszego. Oryginalną muzykę skomponował Mark Mothersbaugh . Film porusza tematy dysfunkcyjnej rodziny, zatartej granicy między stanem dziecka a dorosłości, przyjaźni, miłości, porażki, śmierci i żałoby.
W mieście podobnym do Nowego Jorku , Royal Tenenbaum i jego żona Etheline rozeszli się pod koniec lat siedemdziesiątych . Royal zostaje wyrzucony z domu przez żonę, zmęczoną wszystkimi jego kłamstwami i niewiernością ; jednak rozwód nie jest sformalizowany. Troje dzieci pary jest samotnie wychowywane przez Etheline i wszystkie odnoszą wielkie sukcesy w młodości: Chas jest geniuszem finansowym , Margot, ich adoptowana córka , pisze udane sztuki teatralne , a Richie, ulubiony syn Royala, jest mistrzem tenisa . Ich młody sąsiad Eli Cash jest prawie rodziną.
Bohaterów odnajdujemy 22 lata później, na początku XXI wieku . Royal dowiaduje się, że wkrótce będzie musiał opuścić hotel, w którym mieszka. Eli stał się znanym powieściopisarzem i jest uzależniony od narkotyków . Wszystkie dzieci Tenenbaum przechodzą trudny okres: Richie zrezygnował z tenisa i podróżuje po świecie na swoim statku wycieczkowym, zawsze był beznadziejnie zakochany w Margot. Margot nie pisała sztuk od lat i jest przygnębiona w wannie, źle rozumiana przez swojego męża Raleigha, starszego neurologa, który bada zachowanie młodego pacjenta z autyzmem, Dudleya Heinsbergena. Chas nie dochodzi do siebie po śmierci swojej żony Rachael w katastrofie lotniczej poprzedniego lata i stał się nadopiekuńczy wobec swoich dwóch synów, Ariego i Uzi. Etheline została archeologiem , nagle zostaje oświadczona przez swojego wieloletniego przyjaciela i księgowego Henry'ego Shermana. Royal zostaje szybko o tym poinformowany przez Pagodę, indyjskiego sługę rodu Tenenbaumów.
Chas, wciąż mający obsesję na punkcie bezpieczeństwa, wraca do mieszkania z matką z dwójką dzieci. Przygnębiona Margot robi to samo i dowiadujemy się, że ma romans z Elim. Royal absolutnie nie chce, aby jego żona ponownie wyszła za mąż. Aby zbliżyć się do niej, wmawia jej, że jest chory i że zostało mu tylko sześć tygodni życia. Poinformowany o tej wiadomości Richie wraca również do matki. Royal chce pogodzić się ze swoimi dziećmi i poznać dwójkę wnucząt, ale Chas nie pozwala mu ich zobaczyć. Royal spotyka się z nimi potajemnie i daje im wskazówki, jak zmienić zdanie ojca. Podstęp się sprawdza, a wkrótce potem Royal i jego rodzina udają się na cmentarz, aby zastanowić się nad grobami matki Royala i żony Chasa. Eksmitowany z hotelu, Royal przybywa do pokoju Richiego z całym sprzętem medycznym przeznaczonym do leczenia jego wyimaginowanego raka żołądka .
Raleigh uważa, że Margot ma kochanka. Kiedy mówi to do Richiego, jest tak zirytowany, że rozbija okno pięścią i rani sobie rękę. Biorąc pod uwagę, że Chas jest zbyt opiekuńczy wobec swoich dzieci, Royal zabiera je do wykonywania niebezpiecznych czynności, aby odwrócić ich uwagę i wzmocnić. Próbuje wypędzić Henry'ego z domu, wywołując z nim kłótnię rasistowskimi aluzjami, ale nie poddaje się i dzięki szybkiemu śledztwu uzyskuje potwierdzenie, że choroba Royala jest fałszywa. Ujawnia oszustwo rodzinie, a Royal zostaje natychmiast wyrzucony z domu.
Margot zrywa z Elim. Raleigh, który wynajął prywatnego detektywa, aby śledził Margot, dowiaduje się, że pali od 12 roku życia, że miała wielu partnerów seksualnych, w tym kobietę, i że zdradzała go z Elim. Zdenerwowany Richie próbuje się zabić, podcinając sobie żyły. Zostaje zabrany do szpitala i szybko wyzdrowiał, ucieka, by znaleźć Margot, której w końcu wyznaje swoją miłość. Richie następnie wyjawia swojemu ojcu, że jest zakochany w Margot, po czym idą do Eli'a, aby zabrać go na odwyk, ale on ucieka. Royal w końcu zgadza się na rozwód z Etheline. W dniu ślubu Henry'ego i Etheline, Eli pojawia się z dużą prędkością za kierownicą swojego samochodu i wpada do domu, prawie miażdżąc Ariego i Uzi, którzy są ledwo uratowani przez Royal, ale ich pies zostaje zabity. Szalony z wściekłości Chas walczy z Elim i przerzuca go przez ścianę podwórka. Po uspokojeniu obaj mężczyźni zgadzają się, że potrzebują pomocy psychologicznej.
Henry i Etheline w końcu pobrali się dwa dni po wypadku. Później Eli idzie na odwyk, Richie zostaje nauczycielem tenisa, Margot wystawia nową sztukę, a Chas przestaje nadopiekuć swoje dzieci. Royalowi udaje się nawiązać relacje z dziećmi i wnukami, a kiedy umiera na atak serca kilka miesięcy później w 2001 roku w wieku 68 lat, pogodził się z całą rodziną.
Gene Hackman w 2008 roku.
Anjelica Huston w 2005 roku.
Łukasza Wilsona w 2009 roku.
Gwyneth Paltrow w 2000 roku.
Bena Stillera w 2010 roku.
Owena Wilsona w 2011 roku.
Danny'ego Glovera w 2008 roku.
Bill Murray w 2010 roku.
Wes Anderson przyznaje, że zapożyczył imię Tenenbaum od kolegi, którego znał ze studiów, bo to imię dobrze mu brzmiało. Główną inspiracją dla tego filmu jest splendor Ambersonów przez Orsona Wellesa . Reżyser narysował także sztukę George'a S. Kaufmana i Edny Ferber The Royal Family , film , którego nie można zabrać ze sobą do Franka Capry oraz zbiór opowiadań JD Salinger Family Glass .
Danny Glover został wybrany, ponieważ Andersonowi podobały się jego role w filmach Świadek (1985), Rage au cœur ( Spać ze złością , 1990) i Ukochany (1998). Glover jest najbardziej znany ze swoich ról w filmach akcji, takich jak seria filmów Zabójcza broń Henry Sherman, nieśmiały i niezręczny księgowy w muszce, jest daleki od tego typu ról, ale jego dobre maniery odzwierciedlają osobowość Glovera w życiu.
Chociaż film był kręcony w Nowym Jorku , Wes Anderson upierał się, że miasto w fikcji to nie Nowy Jork. Wystrój to rodzaj Nowego Jorku w równoległym wszechświecie ze stylami późnych lat 70. i wczesnych 80. XX wieku . Podczas kręcenia filmu wykorzystano około 250 scenografii, dyrektor artystyczny Carl Sprague powiedział, że ekipa unikała identyfikacji miejsc dla Nowego Jorku i zmiany znaków drogowych. Dom użyty w filmie znajduje się w dzielnicy Hamilton Heights w Harlemie na Manhattanie przy 339 Convent Avenue. Właściciel Willie Woods planował go wyremontować, ale po uzgodnieniu finansowym zgodził się opóźnić prace o sześć miesięcy na kręcenie filmu. Central Park Zoo został użyty jako tło dla Nowej Gwinei Lasu . Na mecz tenisowy, w którym Richie całkowicie upada, zespół wykorzystał kort Forest Hills, który wyremontowali, pokrywając go sztuczną murawą. Hotel, w którym mieszka Royal, to Waldorf-Astoria na Manhattanie .
Projektantka kostiumów Karen Patch, tworząc ubrania w stylu lat 70., inspirowała się ówczesnymi celebrytami, takimi jak Kofi Annan czy Bjorn Borg .
Anderson i Huston mieli napięte relacje z Hackmanem, który nie zawsze był miły na planie. Pierwszego dnia, kiedy Hackman i Huston pojawili się razem w scenie, Huston musiał go spoliczkować. Później powiedziała, że policzek był prawdziwy: „Spoliczkowałam go naprawdę dobrze. Zobaczyłem odcisk mojej dłoni na jego policzku i pomyślałem, że mnie zabije. "
Oryginalny reżyser Wes Anderson chciał rozpocząć film od słynnego Hey Jude of Beatles . Śmierć gitarzysty George'a Harrisona uniemożliwiła mu negocjacje praw do utworu. Potem pomyślał o Elliotcie Smith, aby nagrać cover piosenki. Niestety, problemy z narkotykami i depresja, której doznała wokalistka w 2001 roku, zmusiły reżysera do powierzenia okładki Mutato Muzika Orchestra .
Elliott Smith zaznacza jednak ścieżkę dźwiękową filmu swoją „ Igłą w sianie” , która pojawiła się na jego drugim solowym albumie. Ten tytuł słyszymy, gdy Richie Tenenbaum otwiera żyły w łazience.
Oryginalną muzykę skomponował Mark Mothersbaugh .
W filmie wykorzystano również istniejące wcześniej piosenki i kompozycje różnych artystów: Nicka Drake'a , Van Morrisona , Lou Reeda , The Rolling Stones , The Beatles , Ramones , The Clash , Elliotta Smitha , Maurice'a Ravela , Erika Satie i Antonio Vivaldiego .
Pierwsza wersja ścieżki dźwiękowej na płycie CD została wydana w 2001 roku.
The Royal Tenenbaums (oryginalna ścieżka dźwiękowa)
Wyjście | 11 grudnia 2001 |
---|---|
Trwanie | 58:51 |
Język | język angielski |
Format | Płyta CD |
Kompozytor | Mark Mothersbaugh |
Etykieta | Rekordy Hollywood |
Krytyczny |
Rozszerzona wersja ścieżki dźwiękowej na CD została wydana w 2002 roku.
The Royal Tenenbaums (oryginalna ścieżka dźwiękowa)
Wyjście | 2 lipca 2002 r. |
---|---|
Trwanie | 1:05:24 |
Język | język angielski |
Format | Płyta CD |
Kompozytor | Mark Mothersbaugh |
Etykieta | Rekordy Hollywood |
Teren | Uwaga |
---|---|
Metacritic | 76/100 |
Zgniłe pomidory | 80/100 |
Okresowy | Uwaga |
---|---|
BBC | |
Chicago Sun-Times | |
Globus i poczta | |
Kronika Austina | |
Imperium | |
SBS | |
Newsweek | |
Kronika San Francisco | |
Bostoński Glob |
Rodzina Tenenbaumów jest uwielbiana przez krytyków, otrzymując 80% pozytywnych recenzji na temat Rotten Tomatoes ze średnią oceną 7,50/10 i 76% oceną na stronie Metacritic . Rotten Tomatoes podsumowuje recenzje w ten sposób: „ Rodzina Tenenbaumów to urocza komedia dla dorosłych, pełna dziwactw i emocji. Wielu krytyków szczególnie chwaliło występ Hackmana. "
Magazyn L'Express jest entuzjastycznie nastawiony do filmu, kwalifikując go jako „genialną, inteligentną, elegancką i melancholijną komedię” i uważa Wesa Andersona za „prawdziwego małego geniusza, którego pomysłowość i bogactwo wszechświata pozostawiają mowę. " Rick Groen kanadyjskiej gazety Globe and Mail uważają, że jest bardzo dobry film, on szczególnie docenia oryginalnego zapisu i humor. Ben Falk z BBC uwielbia ten film: „Zabawny, wzruszający, sprytny, dziwny… cóż, zatrzymajmy się, zanim skończą nam się superlatywy. Wystarczy powiedzieć, że prawdopodobnie nie zobaczysz w tym roku lepszego lub bardziej oryginalnego filmu. "
Serge Kaganski z Inrockuptibles ma mieszane zdanie, uważa film „trochę za ładny i estetycznie widzieliście mnie”, ale pozdrawia występy Gene'a Hackmana i Kumara Pallany, który gra jego indyjskiego służącego. Gazeta La Libre Belgique uważa, że film jest „niedorzeczną ludzką komedią, ale dobrze odczuwaną, poza czasami przesadną paplaniną i kilkoma kokieteriami. „ Andrew Sarris brytyjskiej gazety Observer docenić trochę filmu: ” Pan Anderson nie brakuje umiejętności i pomysłowość jako reżyser, ale więcej jest potrzebne do wyprodukowania filmu gwałtownie i emocjonalnie satysfakcjonujące. „ Kenneth Turan z Los Angeles Times nie jak w filmie jest on zbyt oderwane od rzeczywistości: ” jest to rzadkie, mówiąc, aby zobaczyć film, który żyje w swoim własnym świecie jako całości jako jeden. To jak pójście na imprezę, na której wszyscy mówią niezrozumiałą wersją znanego języka. "
Didier Péron z gazety Wyzwolenie nienawidzi tego filmu, pisze: „Rzadko kiedy film wywołuje tak niejasno wyróżniającą się nudę, jakby sumienne badanie totalnego impasu estetycznego zajęło dwie godziny. "
Film odniósł sukces kasowy, przyniósł na całym świecie około 70 milionów dolarów przychodów i pozostaje najbardziej popularnym filmem Anderson od ponad 10 lat, zanim został pokonany przez The Grand Budapest Hotel w 2014 roku z przychodami przekraczającymi 170 milionów dolarów .
Film cieszy się dużym uznaniem widzów: na IMDb film otrzymuje średnią ocenę 7,6/10 na podstawie ocen ponad 267 000 użytkowników. Na Rotten Tomatoes film zdobywa pozytywną ocenę od 89% widzów ze średnią oceną 4,2 / 5 na podstawie ocen ponad 250 000 użytkowników. Na AlloCiné film uzyskuje średnią ocenę 3,4/5 na podstawie ocen ponad 4900 użytkowników.
Film był nominowany do 46 nagród i otrzymał 10.
NagrodyRelacje rodzinne w tym filmie są bardzo trudne; wiele wskazuje na to, że rodzina jest dysfunkcyjna. Po pierwsze, ojciec Margot zawsze musi mówić, że jego córka jest adoptowana, kiedy przedstawia ją ludziom. Co więcej, Royal Tenenbaum bardzo często, jeśli nie cały czas, nosi okulary przeciwsłoneczne, nawet w pomieszczeniach. Czyniąc to, oddala się od swoich dzieci, ponieważ okulary tworzą rodzaj ściany między nim a innymi postaciami. Jednak trudne relacje to nie tylko relacje między rodzicami a dziećmi. Kiedy Chas wraca do rodzinnego domu, chowa plakat Richiego w pokoju dziecięcym, ponieważ nie chce widzieć twarzy brata. Chas ma również napięte relacje z ojcem. Drwi z niego o dniach, które mu pozostały do życia, kiedy Royal ogłasza swoją śmierć. Ponadto Chas nie chce przedstawiać swoich dzieci ojcu, a gdy ten w końcu je spotyka, oddziela je płot. Ponadto w scenie, w której Royal spada ze swojego szpitalnego łóżka, Chas pyta go „wszystko w porządku?”, a jego ojciec pyta go „kurwa ci zależy?”. Co do Margot, powtarza, że Royal nie jest jej ojcem, ani dla niej, ani dla Richiego, ani dla Chasa. Nie chce mieć z nim związku.
Wes Anderson swoją reżyserię fotograficzną i inscenizację opiera na upale i napięciu, a także na wycinaniu ujęć, aby zdystansować młodych ludzi od dorosłych. To właśnie w tej charakterystycznej dla reżysera cesze udaje się mu malować scenerię, w której dorośli i dzieci są często rozdzieleni. Bardzo ważne jest również, aby wspomnieć, że Wes Anderson nie używa odwróconego pola podczas dialogów między bohaterami. W ten sposób powstaje pewna bariera, która czasami służy oddaleniu postaci. W The Tenenbaum Family twórca filmu opiera się na ciepłych kolorach, w których światło często odgrywa ważną rolę w historii i scenerii. W wystroju kilka elementów pomaga przeciążać rzeczywistość i oddalać dzieci od dorosłych. Po pierwsze, ulica przed domem rodzinnym jest przedstawiana jako ciemne miejsce, miejsce odosobnienia. Wtedy dom reprezentuje odosobnienie, w którym wszyscy są podzieleni na małe, ciasne środowiska. Ostatecznie filmowiec postanowił sfilmować z bliska dzieci krewnych, podczas gdy filmuje dorosłych z daleka. Co więcej, kiedy ojciec Tenenbaum po raz pierwszy rozmawia ze swoimi wnukami, odgradza go od nich płot, który przypuszczalnie stoi z jakiegoś powodu: by oddzielić świat dorosłych od dzieci.
Ponadto, Wes Anderson bardzo często bawi się z rozmieszczeniem swoich zbiorów, dzięki czemu komunikaty niewerbalne (zestawy, kolory, postoju, po uzgodnieniu z podmiotami, kadrowania ujęć) wyjaśnić pewne sytuacje. Bohaterowie są niewolnikami zestawów, które czasem je rozdzielają, a czasem łączą. W Rodzinie Tenenbaumów twórca skupia się głównie na skutkach zamknięcia i uduszenia, a także na napięciach między członkami rodziny. Jednak kolektyw zdobywa kontrolę nad drugą częścią filmu, gdy rodzina zaczyna się ponownie łączyć. Bardzo uderzającą sceną tego początku wyzwolenia i zjednoczenia jest scena zjazdu, w której Margot i Richie spotykają się na lotnisku. Zwolnione tempo w tej scenie służy zawieszeniu czasu, a więc ucieczce z tego zamknięcia, tego uścisku kadru. Ponadto w wielu filmach Wesa Andersona domy często przypominają modele zamieszkane przez obsesyjne dorosłe dzieci i obsesyjne dorosłe dzieci. W filmie Richie, który odnajduje swój stary pokój, staje twarzą w twarz ze swoim dzieciństwem, kiedy rozstawia swój namiot i przeżywa na nowo wspomnienia z dzieciństwa. Dom oznacza więc dla niego i dla innych postaci miejsce nostalgii w całej społeczności. Najbardziej symboliczną sceną kolektywu w Rodzinie Tenenbaumów jest ostatnia: „długa sekwencja ujęcia, która kończy małżeństwo Etheline i Henry'ego, podczas której ujęcie z boku łączy wszystkie postacie, aż do Chasa, najbardziej przebiegłego z członków rodziny, wreszcie wybacz Royal pod oczami Etheline ”.