La Chanson des gueux to zbiór wierszy Jeana Richepina pierwotnie opublikowany w maju-czerwcu 1876 r., następnie ponownie opublikowany w 1881 r. w tak zwanej „ostatecznej” formie (ale będzie wiele innych wydań, w tym „nowe wydanie” w 1893 r. oraz tak zwane wydanie „kompletne” w 1910 r.).
W 1876 r. opinia publiczna odkryła Richepina z La Chanson des gueux , co natychmiast postawiło jego autora przed sądem za obrazę dobrych obyczajów. Książka została skonfiskowana, a Richepin skazany na miesiąc więzienia w Sainte-Pélagie .
W 1881 r. Richepin opublikował poprawioną wersję, uwzględniającą cenzurę: usunął dwa wiersze Ballade de joyeuse vie i Fils de fille , plus tłumaczenie dwóch „Sonetów bigornes” i poprawił trzy, Idylle de Poor , Bracie, ty muszę żyć , a Voyou . Jednocześnie uzupełnia inne, a przede wszystkim dodaje trzydzieści pięć niepublikowanych, a także przedmowę i końcowy „Słowniczek slangowy”.
Najbardziej znanym wierszem w zbiorze (a może i w całym utworze Jeana Richepina) jest Les Oiseaux de passage , ostatni w dziale Rośliny, Rzeczy, Zwierzęta . Został on rzeczywiście zaadaptowany (i amputowany) w piosence Georgesa Brassensa na albumie Misogynie à part wydanym w 1969 roku.
Brassens zaadaptuje także drugi wiersz z trzeciej części zbioru, Chanson des bells de baptisme , pod tytułem Filistyni .