Jean-Marie Straub i Danièle Huillet

Jean-Marie Straub i Danièle Huillet Kluczowe dane

Narodziny	Straub: 8 stycznia 1933 w Metz ( Mozela , Francja ) Huillet:1 st May +1.936 w Paryżu ( Francja )
Narodowość	Francuski
Śmierć	Huillet: 9 października 2006 w Cholet ( Maine-et-Loire , Francja )
Zawód	Dyrektor , reżyser
Wybitne filmy	Kronika Anny Magdaleny Bach Antygona Mojżesz i Aaron Von heute auf morgen Sycylia!

Jean-Marie Straub , urodzony dnia8 stycznia 1933w Metz ( Moselle ) i Danièle Huillet , urodzona dnia1 st May +1.936w Paryżu , zmarł dnia9 października 2006w Cholet ( Maine-et-Loire ) jest kilku francuskich filmowców .

Trasa

Jako młody człowiek Jean-Marie Straub prowadzi kluby filmowe w Metz, zanim spotkał w Paryżu kilku przyszłych autorów Nowej Fali , takich jak Jean-Luc Godard , Jacques Rivette , François Truffaut i Claude Chabrol .

Następnie spotyka Danièle Huillet. Wspólnie przygotowują kilka projektów. W 1954 roku zaproponowano scenariusz do Kronice Anna Magdalena Bach do Roberta Bressona , który odpowiedział: „Moi przyjaciele, to twój temat, to ci, którzy muszą zrobić film”. W 1956 roku Jean-Marie Straub pracował jako asystent Jacquesa Rivette'a przy filmie krótkometrażowym Le Coup du berger .

Wezwany do walki w Algierii , Jean-Marie Straub zdezerterował w 1958 roku w solidarności z algierskimi separatystami i opuścił Francję. Danièle Huillet wkrótce dołączył do niego w Niemczech Zachodnich przygotować Kronika Anna Magdalena Bach, które będą strzelać w roku 1967. W międzyczasie one skierowane Machorka-Muff i Non Réconciliés dwa filmy po Heinrich Böll , który połączył je wbrew sobie w Nowym Kino niemieckie .

Po filmie Narzeczony, aktorka i makrela w 1968 roku, filmie o „pożegnaniu” z Niemcami, wyjechali do Włoch - gdzie osiedlili się na stałe - by zdać sobie sprawę, że oczy nie chcą się zamykać cały czas albo Może. Być tym jednym dzień Rzym pozwoli sobie wybrać z kolei , według sztuki Othon z Pierre Corneille , które warto do nich wrogość części krytyki francuskiej.

Następnie, z pomocą wiernych współpracowników, takich jak Louis Hochet au son czy Renato Berta i William Lubtchansky , produkują samodzielnie i reżyserują bardzo różnorodne filmy o różnej długości, kolorowe lub czarno-białe, we Włoszech, w Niemczech i Francja, aż po Egipt ( za wcześnie, za późno ).

W Wrzesień 2006Jury z 63 III Festiwalu Filmowym w Wenecji , gdzie przedstawienia tych spotkań z nimi ( Quei loro incontri ), nagrody im specjalną nagrodę za swoją pracę jako całość, chwaląc ich „innowacje w języku filmowego”.

Od śmierci Danièle Huillet w r Październik 2006Jean-Marie Straub nadal reżyseruje liczne filmy, w asyście m.in. reżysera Christophe'a Claverta oraz producentów Barbara Ulrich i Arnaud Dommerc.

Pełna retrospektywa filmów Strauba i Huilleta została zaprezentowana w Centre Pompidou w 2016 roku.

Plik 25 września 2019 r, w ramach Europejskich Dni Filmu, „Master Class” poświęcony „Algerian Straub! „Czy przewidziane przez eseista i krytyk filmowy Saad Chakali 17 th Zgromadzenie Filmowej Bejaia . „Algerian Straub”, pisze Saad Chakali, „ponieważ jego kino poświęcone zaginionym na ich miejscu ludziom za jednym z założeń odmówiło w 1958 roku wojny w Algierii. "

Estetyka i polityka

• Wszystkie filmy Jean-Marie Straub i Danièle Huillet to „adaptacje” tekstów literackich lub utworów muzycznych.
• Obaj filmowcy określają siebie jako „rzemieślników” kina, w opozycji do przemysłu filmowego i / lub oporu wobec niego.
• Jean-Marie Straub i Danièle Huillet regularnie odrzucali określenie „mniejszość”, które często odnosiło się do ich kina, a wręcz przeciwnie, zawsze podkreślało, że nie są „rzadkimi ptakami”.
• Straub i Huillet używają tylko bezpośredniego dźwięku dubli. Sprzeciwiają się temu, co nazywają „marnotrawstwem” w kinie, w którym dominuje kino skromności, ale luksusu, w którym ktoś poświęciłby czas na oglądanie i słuchanie, w szczególności naturę, którą filmowali, z większym naciskiem. Większość ich aktorów to amatorzy.
• Straub i Huillet wcześnie rozpoznali swój dług wobec Bertolta Brechta, którego kilkakrotnie dostosowywali ( Lekcje historii , Wprowadzenie do „Muzyki towarzyszącej na scenę filmową” Arnolda Schönberga , Antygona , Corneille-Brechta ) i któremu zawdzięczają drugi tytuł Nieuzgodniony  : „Tylko przemoc pomaga tam, gdzie panuje przemoc”. "

Filmografia

Wydania Montparnasse rozpoczęły się w październik 2007 wydanie ich całej pracy na DVD.

Jean-Marie Straub i Danièle Huillet

• 1962: Machorka-Muff , wg Hauptstädtisches Journal autorstwa Heinricha Bölla , 35  mm , czarno-biały, 18 min
• 1965: Unreconciled or Only Violence Helps, Where Violence Reigns ( Nicht versöhnt oder Es hilft nur Gewalt wo Gewalt herrscht ), wg The Two Sacraments ( Billard um halb zehn ) Heinricha Bölla (1959), 35  mm , czarno-białe, 55 min
• 1967: Kronika Anny Magdaleny Bach ( Chronik der Anna Magdalena Bach ), 35  mm , czarno-biała, 93 min
• 1968: Narzeczony, aktorka i makrela ( Der Bräutigam, die Komödiantin und der Zuhälter ), wg Ferdinanda Brucknera i Jeana de La Croixa , 35  mm , czarno-białe, 23 min
• 1969: Oczy nie chcą zamknąć w każdej chwili lub Być może pewnego dnia Rzym pozwoli sobie wybrać , w zależności Othona przez Pierre'a Corneille'a (1664), 16  mm następnie napompować do 35  mm , kolory, 88 min
• 1972: Historia lekcje ( Geschichtsunterricht ), na podstawie powieści Les affaires de Monsieur Jules Cesar przez Bertolta Brechta (1957), 16  mm , kolory, 85 min
• 1972: Wprowadzenie do „Muzyki akompaniamentowej do sceny filmowej” Arnolda Schoenberga ( Einleitung zu Arnold Schoenbergs Begleitmusik zu einer Lichtspielscene ), 16  mm , kolor i czarno-białe, 15 min
• 1974: Moïse et Aaron ( Moses und Aron ), wg opery Arnolda Schönberga (skomponowana w latach 1930-1932), 35  mm (2 strzały 16  mm ), kolorystyka, 105 min
• 1976: Fortini / Cani , wg Les Chiens du Sinaï ( I Cani del Sinaï , 1967) Franco Fortiniego , 16  mm , kolory, 83 min
• 1977: Każda rewolucja to rzut kostką , według Un coup de dés Never Will Abolish Chance autorstwa Stéphane Mallarmé (1897), 35  mm , kolory, 10 min
• 1979: Od chmury do oporu ( Dalla nube alla resistenza ), według Dialogues avec Leuco (1947) i La Lune et les Feux (1949) Cesare Pavese , 35  mm , kolory, 105 min
• 1980-1981: Too Early, Too Late ( Zu Früh / Zu Spät; Too Early / Too Late; Troppo presto / troppo tardi ), na podstawie listu Friedricha Engelsa z 1887 roku do Karla Kautsky'ego oraz Walka klas w Egipcie od 1945 do 1968 przez Mahmoud Husajna (1970), 16  mm , kolory, cztery języki, 105 min
• 1982: Odkupienie , według Ah Ernesto! przez Marguerite Duras (1971), 35  mm , czarno-białego, 7 min
• 1984 Ameryka klasy Reports (Klassenverhältnisse ), w przeliczeniu na niewykończonym powieść Ameryki przez Kafki (1927), 35  mm , czarno-białym, 130 min
• 1985: Montaggio in quattro movimenti per La Magnifica ossessione , video, colours and black & white, 40 min
• 1986: Der Tod des Empedokles oder Wenn dann der Erde Grün von neuem Euch erglänzt ( Śmierć Empedokles  lub  Gdy zielona Ziemi będzie świecić jeszcze raz dla ciebie ), po Śmierci Empedokles przez Friedricha Hölderlina (1798), 35  mm , kolory, cztery różne montaże, 132 min
• 1988 Schwarze Sünde ( czarne sin ) po trzeciej wersji La Mort d'EMPEDOCLE przez Friedrich Hölderlina (1799), 35  mm , kolory, cztery różne montowanie na 40 minut
• 1989: Cézanne , po Dialogue with Joachim Gasquet (Les éditions Berheim-Jeune), 35  mm , kolorystyka, dwie wersje językowe, 51 min
• 1991 Die Antygona z Sophokles nach der Hölderlinschen Übertragung für die Bühne bearbeitet von Brechta w 1948 roku (Suhrkamp Verlag) ( Antygona ), od wersji scenicznej z Bertolta Brechta (1947) przekładzie Friedricha Hölderlina (1803) spośród Sofoklesa tragedii , 35  mm , kolory, dwa różne sposoby montażu, 100 min
• 1994: Lothringen! , Na podstawie nowych Colette Baudoche przez Maurice BARRES (1909), 35  mm , kolory, dwa języki 21 min
• 1996: Von heute auf morgen ( z dnia na dzień ), w oparciu o opera przez Arnold Schönberg (1928-29), 35  mm , czarno-białego, 62 min
• 1998: Sicilia! Po  rozmowy en Sicile  przez Elio Vittorini (1939), 35  mm , czarno-białego, trzy montowanie 66 min
• 2000: Operai, contadini ( pracownicy, chłopów ) po  Les Femmes de metzeńskiego przez Elio Vittorini (1949), 35  mm , kolorów, 123 min
• 2000: Il viandante ( Le chemineau ), według Elio Vittorini , nowy montaż fragmentu z Sycylii! , 35  mm , czarno-biały, 5 min
• 2000: Le Rémouleur , po Elio Vittorini , nowy montaż fragmentu z Sycylii! , 35  mm , czarno-biały, 7 min
• 2002: Il ritorno di figlio prodigo - Umiliati ( Umiliati che niente di fatto o toccato da loro, di uscito dalle mani loro, risultasse esente dal diritto di qualche estraneo (Operai, contadini - seguito e fine) ) ( Powrót syna marnotrawnego - Upokorzony ) po  kobietom Messina  przez  Elio Vittorini (1949), 35  mm , barwniki, 64 min
• 2003: Wizyta w Luwrze , ze słów Cézanne'a przekazanych przez Joachima Gasqueta , 35  mm , kolory, 49 min
• 2005: Quei loro incontri ( te spotkania z nich ) po  dialogów z Leuco za Cesare Pavese (1947), 35  mm , kolorów, 68 minut; Nagroda Marguerite-Duras 2007
• 2006: Europa 2005-27 października , miniDV (Sony PD150), format 4/3, kolory, 11 min (kamera i montaż: Jean-Claude Rousseau , asystent: Christophe Clavert)
• 2008: Itinerary of Jean Bricard , 35  mm , black & white, około 40 minut (film podpisany przez Danièle Huillet i Jean-Marie Straub)

Jean-Marie Straub

• 2008: Kolano Artemidy , po Dialogach z Leuco Cesare Pavese (1947), 35  mm , kolory, dwie wersje, 26 min i 27 min
• 2008: Le Streghe, kobiety między nimi , po dialogu z LEUCO przez Cesare Pavese (1947), 35  mm , kolor, 21 min
• 2009: Corneille-Brecht , na podstawie słuchowiska Le Protokół de Lucullus przez Bertolta Brechta (1940) i dwóch zwrotek przez Pierre'a Corneille'a pobranej od Horacego i Othón , miniDV (Panasonic AG DVX 100), format: 4/3, kolory, trzy wersje około 27 minut
• 2009: O somma luce, po Dante Alighieri , HD, kolory, format 16/9, 18 min
• 2009: Joachim Gatti , HD, kolory, format 16/9, 1 min 30 s
• 2010:  L'nieustanny, po dialogu z Leuco za Cesare Pavese (1947), miniDV (Panasonic AG DVX 100) format: 4/3, kolorów, dwie wersje od około 15 minut
• 2010: Spadkobierca , z rozdziału w służbie Niemiec przez Maurice Barres (1903), miniDV Panasonic AG DVX (100), formatu 4/3, kolorów, dwie wersje około 21 min
• 2011: Schakale und Araber (Szakale i Arabowie) , na podstawie opowiadania Franza Kafki (1917), miniDV (Panasonic AG DVX 100), format: 4/3, kolory, dwie wersje po ok. 11 min
• 2011: La Madre , po dialogu z LEUCO  przez Cesare Pavese (1947), HD (Canon 5D), format: 4/3, kolorów, dwie wersje o 20 min
• 2012: Opowieść Michela de Montaigne na podstawie „De l'Exercitation”, rozdział VI książki drugiej Essais de Montaigne , HD (Canon 5D), format: 4/3, kolory, 34 min
• 2012: Niepocieszeni
• 2013: Dialogue d'ombres , na podstawie opowiadania Georgesa Bernanosa (1928), HD (Canon 5D), format: 4/3, kolory, 29 min (film wyreżyserowany przez Jean-Marie Strauba i zaprojektowany we współpracy z Danièle Huillet )
• 2014: O Wenecja ( Geschichtsunterricht ), po La Mort de Venise przez Maurice Barres (1903), HD (Canon 5D), format: 4/3, kolory, 24 min
• 2014: Kommunisten , wg André Malraux , film składający się z dwóch sekwencji nakręconych w jakości HD (Canon 5D), format: 4/3, kolory i fragmenty czterech poprzednich filmów JM Strauba i Danièle Huillet, 70 min
• 2014: Wojna algierska , wg Jean Sandretto, HD (Canon 5D), format: 4/3, kolory, 2 min
• 2015: The Aquarium and the Nation , wg Les Noyers de l'Altenburg autorstwa André Malraux (1943), HD (Canon 5D), format: 4/3, kolory, 32 min
• 2016: Gdzie jesteś Jean-Marie Straub? , HD (Canon 5D), proporcje: 4/3, kolory, 9 min
• 2017: Gens du Lac , na podstawie tytułowej powieści Janine Massard (2013), HD, format: 4/3, kolory, 18 min (Wyróżnienie Nagrody Filmowej Krótkometrażowej 2018)
• 2020: Francja przeciwko robotom , na podstawie eseju Georgesa Bernanosa (1945), HD, format: 4/3, kolory, 9 min

Zobacz też

Bibliografia

• Louis Seguin, do rozproszonego zdesperowanego, że jesteśmy ... , Paryż, 2007.
• Anne-Marie Faux (reż.), Jean-Marie Straub i Danièle Huillet. Conversation en archipel, Paryż / Mediolan, Cinémathèque française / Mazzotta, 1999.
• Barton Byg, (en) Landscapes of Resistance: The German Films of Danièle Huillet and Jean-Marie Straub , Berkeley, 1995.
• Domique Païni i Charles Tesson (red.), Jean-Marie Straub, Danièle Huillet , Aigremont, Ed. Antigone, 1990.   
• Riccardo Rossetti, (en) Straub-Huillet Film , Rzym, 1984.
• Richard Roud, (en) Jean-Marie Straub , Nowy Jork, 1972.
• Ted Fendt, (de) Jean-Marie Straub & Danièle Huillet , FilmmuseumSynemaPublikationen 26, Wiedeń 2016, ( ISBN  978-3-901644-64-1 ) .

Artykuły

• Frustration of Violence, w Cahiers du Cinéma in English (Nowy Jork),styczeń 1967.
• Roud, Richard, w Sight and Sound (Londyn), lato 1968.
• Polt, Harriet, w Film Quarterly (Berkeley), zima 1968–69.
• Baxter, B., Jean-Marie Straub, in Film (Londyn), lato 1969.
• Engel, Andi, Jean-Marie Straub, w Second Wave, Nowy Jork, 1970.
• Weapons, Roy, Jean-Marie Straub, w London Magazine,Wrzesień 1970.
• Roth, W. i G. Pflaum, Gesprach mit Danièle Huillet und Jean-Marie Straub, w Filmkritik (Monachium),Luty 1973.
• Die Filmography - Jean-Marie Straub, in Information (Wiesbaden),Styczeń 1974.
• Walsh, M., Political Formations in the Cinema of Jean-Marie Straub, w Jump Cut (Chicago), listopad-Grudzień 1974.
• Seguin, L., The Family, the story, the novel, w Cahiers du Cinéma (Paryż), październikListopad 1975.
• Greene, N., Raport z Wiednia: Cinema and Ideology, w Praxis (Berkeley), no. 2, 1976.
• Danièle Huillet / Jean-Marie Straub's Fortini / Cani, w Filmkritik (Monachium),Styczeń 1977.
• Dermody, S., Straub / Huillet: The Politics of Film Practice, w Cinema Papers (Melbourne), wrzesień-Październik 1976.
• Simsolo, Noël, Jean-Marie Straub i Danièle Huillet w Cinéma (Paryż),Marzec 1977.
• Grant, J., The Fight Against Printing, w Cinema (Paryż),Styczeń 1978.
• Nau, P., Die Kunst des Filmesehens, w Filmkritik (Monachium),styczeń 1979.
• Vatrican, V., Tout est musique, w Cahiers du Cinéma (Paryż), no. 492,Czerwiec 1995.
• Chakali S. & Roux A., Algierski Straub! , na blogu News from the front (Saint-Denis),20 sierpnia 2019 r.

Filmy dokumentalne

• Schaut euch diesen Berg an, einstmals war er Feuer przez Haralda Bergmann , dokumentalnych, Niemcy, 1991. Film został nakręcony w Hamburgu podczas edycji trzeciej wersji „Śmierć Empedokles”. Został on opublikowany w dziale archiwum DVD Lyrische Suite / Das untergehende Vaterland ( Lyrical Suite / The Dark Fatherland ) wydanego w 2012 roku. Pełna transkrypcja dialogów w języku niemieckim jest również dostępna w towarzyszącej książce.
• Lyrische Suite , Harald Bergmann , Niemcy, 1992.
• Sycylia! Si gira przez Jean-Charles Fitoussi , dokumentalny na planie filmu Sicilia! , nakręcony w 1998 roku i wydany w 2001 roku.
• Danièle Huillet, Jean-Marie Straub: filmmakers , Pedro Costa , dokument z serii Cinéma de notre temps na temat montażu trzeciej wersji filmu Sicilia! , 72 minuty, 2001
• Gdzie leży twój ukryty uśmiech? przez Pedro Costa , długiej wersji przez Danièle Huillet Jean-Marie Straub: filmowców, 2001.

Linki zewnętrzne

• Jean-Marie Straub na data.bnf.fr
• Danièle Huillet na data.bnf.fr
• Danièle Huillet, zawiadomienie BnF n o  FRBNF11907996
• Jean-Marie Straub i Danièle Huillet na stronie internetowej Ciné-ressources (Cinémathèque française)
• (en) Jean-Marie Straub i Danièle Huillet w internetowej bazie danych filmów
• Straub-Huillet.com Oficjalna strona twórców filmu
• Dokumenty i wywiady z Jean-Marie Straub i Danièle Huillet
• The Straubs autorstwa Serge Daney ,3 października 1984
• Jean-Marie Straub i Danièle Huillet na Uniwersytecie Genewskim w 1987 roku po pokazie ich filmu La Mort d'Empédocle
• Wywiad przez Jean-Michel Froda w Le Monde du15 września 1999
• Prace nad tekstem z Elio Vittorini Daniele Huillet i Jean-Marie Straub
• Notatki filmowe Sicilia! przez Jean-Charles Fitoussi w la lettre du kina n o  8 / zima 1999
• Portret grupowy ze Straubem , Jean-Marie Straubem, wMarzec 2009w Cinémathèque française. 57 minut [wideo]
• Wywiad z Jean-Marie Straubem (1 st kwiecień 2004)
• mi!… vi!… ci!… , Jean-Marie Straub w otoczeniu aktorów i jego przyjaciół, po przedstawieniu La Madre , w teatrze Francesco di Bartolo, Buti, Toscana,wrzesień 2011. 20 minut [wideo]
• Polityka Straub-Huillet dotycząca Period ,luty 2015.

Uwagi i odniesienia

1. AlloCine , „  Death of filmmaker Danièle Huillet  ” (dostęp 3 sierpnia 2015 )
2. „Interesowałem się kinem. Miałem w Metz dwa różne rodzaje klubów filmowych. Do Paryża jechałem autostopem, żeby zobaczyć najnowsze filmy Renoira, Buñuela, Bressona czy Johna Forda, np. The Quiet Man . » Spotkania z Jean-Marie Straub i Danièle Huillet , Beaux-Arts de Paris les éditions, 2008, s.  98-99 .
3. Spotkania z Jean-Marie Straub i Danièle Huillet , Beaux-Arts de Paris les éditions, 2008, s.  98 .
4. „Jedynym reżyserem, dla którego pracowałem, jest Rivette, a ja po prostu nosiłem pudełka. Zrobiłem to, ponieważ było to spotkanie przyjaciół, a oni nie mieli dość pieniędzy, aby opłacić asystentów. Oczywiście byłem bardzo szczęśliwy, mogąc to zrobić, ale mój udział ograniczał się do noszenia pudeł ” (wywiad przeprowadzony w 1976 roku przez Joela Rogersa dla Jump Cut . Tłumaczenie: Mehdi Benallal)
5. Straub-Huillet, w zakazanym kierunku , Wyzwolenie, 3 czerwca 2016 r
6. RCB 2019 pod znakiem zmagań poprzez siódmą sztukę , Reporterzy Algierii, 21 września 2019
7. por. konferencja na temat „akt stworzenia” przez Gillesa Deleuze'a
8. „Nie wiem, co to jest mniejszość. W każdym razie Lenin odpowiedział na to pytanie, mówiąc, że dzisiejsza mniejszość będzie jutro większością. Więc to nie ma sensu. Ale nie możemy wiedzieć ... Gdybyśmy dali takie same możliwości, jeśli chodzi o dystrybucję i reklamę, filmom oskarżanym o to, że są robione dla mniejszości, jak tym, które są określane jako „komercyjne”, to pytanie nie powstałoby. Ale tak nie jest. » Rozmowa między Pierre Clémenti, Miklós Jancsó, Glauber Rocha i Jean-Marie Straub
9. Nagrody dla 40. Festiwalu Real Cinema
10. „  Danièle Huillet, Jean-Marie Straub: filmmakers - Tënk  ” , na www.tenk.fr (dostęp 17 września 2017 )