Jean-Francois Mancel

Jean-Francois Mancel
Rysunek.
Jean-François Mancel w 2003 roku.
Funkcje
Poseł francuski
25 marca 2013 - 20 czerwca 2017 r
( 4 lata, 2 miesiące i 26 dni )
Wybór 24 marca 2013 ( częściowe )
Okręg wyborczy 2- gi Oise
Grupa polityczna UMP (2013-2015)
LR (2015-2017)
Poprzednik samego siebie
Następca Agnes Thill
19 czerwca 2002 - 25 stycznia 2013
( 10 lat, 7 miesięcy i 6 dni )
Wybór 16 czerwca 2002
Ponowna elekcja 17 czerwca 2007
17 czerwca 2012(anulowany)
Okręg wyborczy 2- gi Oise
Grupa polityczna UMP
Poprzednik Beatrice Marre
Następca samego siebie
19 września 1988 - 21 kwietnia 1997
( 8 lat, 7 miesięcy i 2 dni )
Wybór 18 września 1988
Ponowna elekcja 28 marca 1993
Okręg wyborczy 2- gi Oise
Grupa polityczna RPR
Poprzednik Roland Florian
Następca Beatrice Marre
2 kwietnia 1986 - 14 maja 1988
( 2 lata, 1 miesiąc i 12 dni )
Okręg wyborczy Oise
Grupa polityczna RPR
3 kwietnia 1978 - 22 maja 1981
( 3 lata, 1 miesiąc i 19 dni )
Wybór 19 marca 1978
Okręg wyborczy 5 p o Oise
Grupa polityczna RPR
Poprzednik Michel Commelin
Następca Guy Vadepied
Przewodniczący Rady Generalnej Oise
1 st April +1.985 - 31 marca 2004
( 18 lat, 11 miesięcy i 30 dni )
Poprzednik Henri bonan
Następca Yves Rome
Poseł europejski
24 lipca 1984 - 11 grudnia 1986
( 2 lata, 4 miesiące i 17 dni )
Okręg wyborczy Francja
Grupa polityczna RDE
Następca Charles Baur
Radny Generalny z Oise
25 marca 1979 - 29 marca 2015 r
( 36 lat i 4 dni )
Okręg wyborczy Kanton Noailles
Poprzednik André Bonal
Następca Kanton został usunięty
Przewodniczący gminy Thelloise
W biurze od 9 stycznia 2017 r
( 7 lat i 16 dni )
Wybór 9 stycznia 2017 r
Poprzednik Tworzenie między społecznościami
Biografia
Data urodzenia 1 st marzec +1.948
Miejsce urodzenia Beauvais ( Oise )
Narodowość Francuski
Partia polityczna UDR , RPR , UMP , LR
Ukończyć Sciences Po Paris
ENA
Zawód Administrator cywilny

Jean-François Mancel , urodzony dnia1 st marzec +1.948w Beauvais ( Oise ) jest francuskim politykiem . Był w szczególności posłem do Parlamentu Europejskiego w latach 1984-1986, przewodniczącym Rady Generalnej Oise w latach 1985-2004, Sekretarzem Generalnym RPR w latach 1995-1997 i kilkakrotnie członkiem Oise w latach 1978-2017.

Sytuacja osobista

Edukacja i kariera

Po uzyskaniu matury w Lycée Félix Faure ( Beauvais ), Jean-François Mancel studiował na wydziale prawa w Paryżu , gdzie uzyskał licencję z prawa publicznego , a następnie DES z prawa prywatnego . Następnie wstąpił do Sciences Po Paris , zanim został przyjęty do ENA ( promocja Malraux ).

Potem stał administrator cywilnej w służbie publicznej w Ministerstwie Equipment.

Rodzina

Jean-François Mancel jest ojcem sześciorga dzieci. Jego jedyny syn, Alexis Mancel, również zajmuje się polityką jako radny miejski Noailles i radny regionu Hauts-de-France .

Tło polityczne

Działacz UD- V e , partii gaullistowskiej, której w wieku osiemnastu lat został sekretarzem okręgu wyborczego, wstąpił do Związku Demokratów dla Republiki (UDR) w 1968 r., A rok później został jej radnym.

Jean-François Mancel dołączył do rady miejskiej Beauvais w 1971 roku i został zastępcą burmistrza. Funkcję tę pełnił do 1977 roku, kiedy to socjalista Walter Amsallem został wybrany na głowę miasta. Następnie został sekretarzem wydziałowym RPR . W tym okresie kontynuował naukę, w szczególności w ENA , którą ukończył w 1978 roku .

Był kandydatem w wyborach parlamentarnych w 1978 r. I tym samym został po raz pierwszy wybrany na posła w wieku 30 lat. W następnym roku został wybrany radnym generalnym Oise w kantonie Noailles , gdzie został ponownie wybrany aż do śmierci w 2015 r. W 1979 r. Był odpowiedzialny za handel i rzemiosło w RPR.

Pokonany w 1981 r., Został sekretarzem RPR ds. Animacji, aw 1982 r. Został członkiem komitetu centralnego i radą polityczną partii. W 1983 r. Był nieudanym kandydatem na burmistrza Beauvais przeciwko Walterowi Amsallemowi. , ale został przewodniczącym rady generalnej Oise , stanowisko to piastował przez dwadzieścia lat, od 1985 do 2004 roku.

W 1984 r. Wszedł do Parlamentu Europejskiego na listę „Unia Opozycji na rzecz Europy i Obrony Wolności”, kierowaną przez Simone Veil . Jest wiceprzewodniczącym komitetu polityki gospodarczej, monetarnej i przemysłowej tej instytucji. Był posłem do Parlamentu Europejskiego do 1986 r., Kiedy to powrócił na swoje miejsce jako członek Oise. Został ponownie wybrany w 1988 roku, w 2 nd  okręgu Oise. Po unieważnieniu jego wyboru przez Radę Konstytucyjną został ponownie wybrany w wyborach uzupełniających we wrześniu następnego roku.

Po ponownym wybraniu po raz trzeci z rzędu na przewodniczącego Rady Generalnej, w 1994 r. Został zastępcą sekretarza generalnego RPR, zanim w 1995 r. Został sekretarzem generalnym partii, gdy Jacques Chirac został wybrany na prezydenta. Republiki.

W 1997 r., Kiedy lewica zdobyła większość w Zgromadzeniu Narodowym , Jean-François Mancel został pokonany, w kontekście trójkąta z Frontem Narodowym , przez socjalistkę Béatrice Marre . Następnie zrezygnował z funkcji Sekretariatu Generalnego RPR.

W 1998 roku Jean François Mancel chciał, aby Front Narodowy stał się „prawicową partią jutra”. Uważa, że ​​„FN usunęła wszystko, co może nas najeżać wartościami”. Zachęca do wzajemnego wycofywania się z Frontem Narodowym podczas wyborów kantonalnych i regionalnych (w szczególności w Beauvais). W wyniku tych stanowisk został wykluczony z RPR. W tym samym roku, choć posiadając tylko względną większość, zachował mandat przewodniczącego rady generalnej dzięki koalicji w ramach zgromadzenia departamentalnego.

Następnie wstąpił do UMP , do którego był kandydatem w wyborach parlamentarnych w 2002 r. Z tej okazji zemścił się na swoim socjalistycznym przeciwniku w 1997 r. I ponownie został posłem.

W 2004 r., Jeśli sam został ponownie wybrany radnym generalnym w kantonie Noailles , stracił przewodnictwo w Radzie Generalnej po przegranej większości departamentalnej jednym głosem i oddał stanowisko socjalisty Yves Rome .

Zaangażowany w 2002 r. Wraz z Nicolasem Sarkozy'm , brał udział w jego wydziałowej i krajowej kampanii i został ponownie wybrany na zastępcę w 2007 r., Uzyskując 52,77% głosów przeciw radnej generalnej Sylvie Houssin. W 2008 roku został ponownie wybrany radnym generalnym w kantonie Noailles.

Jean-François Mancel jest członkiem Komisji Finansowej Zgromadzenia Narodowego, gdzie jest w szczególności specjalnym sprawozdawcą ds. Misji zagranicznej państwa. W 2011 roku jako jeden z nielicznych głosował większością głosów za ustanowieniem małżeństw osób tej samej płci .

W wyborach parlamentarnych w 2012 roku został ponownie wybrany w drugiej turze w układzie trójstronnym z 38,97% głosów, przeciwko kandydatowi socjalistów (38,85%) i kandydatowi z Frontu Narodowego (22,18%). Rada Konstytucyjna odwołuje operacje wyborcze 10 i17 czerwca 2012, w decyzji opublikowanej w dniu 25 stycznia 2013. Wskazuje w szczególności na fakt, że ekipa wyborcza Jean-François Mancel rozdała dzień przed wyborami ulotkę, w której nieuczciwie uwikłano swojego przeciwnika. W drugiej turze wyborów uzupełniających z marca 2013 r. Jean-François Mancel został ponownie wybrany przeciwko kandydatowi Frontu Narodowego, Florence Italiani: uzyskał 51,4% głosów, tylko około 800 głosów między dwoma kandydatami.


Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Azerbejdżanu, uważany jest za regularnego sztafety we Francji z Azerbejdżanu. Wwrzesień 2017, popiera reżim azerbejdżański i zeznaje przeciwko dwóm dziennikarzom w procesie o zniesławienie wniesionym przez państwo azerbejdżańskie we Francji.

Popiera Nicolasa Sarkozy'ego w wyborach republikańskich prawyborów prezydenckich w 2016 roku .

Nie kandyduje do reelekcji w wyborach parlamentarnych w 2017 roku . To jego syn, Alexis Mancel, został nominowany na kandydata Les Républicains do jego następcy. Zostaje wyeliminowany w pierwszej turze głosowania.

W związku z wyborami samorządowymi w 2020 roku zapowiada, że ​​nie będzie zabiegał o nowy mandat międzygminny, ale nie wypowiada się o swoim udziale w wyborach samorządowych.

Sprawy sądowe

W 1997 r. Był przedmiotem wstępnych informacji w „ Sprawie Caddies  ”, w której został oskarżony o ponoszenie wydatków osobistych w latach 1989–1992 za pośrednictwem Rady Generalnej „Oise”. Dokonuje częściowego zwrotu tych kosztów. W 1998 r. Prokurator w Beauvais zamknął sprawę pod warunkiem zwrotu kosztów.

Zarzuca mu się również konflikt interesów pomiędzy pełnieniem funkcji przewodniczącego rady generalnej, która udziela kontraktów Euro-2C, a statusem akcjonariusza sieci perfumeryjnej „Séduire”, której Euro-2C był również jednym z udziałowców. Po wyroku pierwszej instancji wydanym przez sąd karny w Beauvais jest to złagodzone29 listopada 2001przez Sąd Apelacyjny w Amiens . Ten przystanek był zepsuty27 listopada 2002przez Sąd Kasacyjny , który uważa, że ​​elementy zebrane w instrukcji Sądu Apelacyjnego charakteryzują przestępstwo. Plik14 kwietnia 2005Jean-François Mancel skazany przez 9 th  izby Sądu Apelacyjnego w Paryżu do 18 miesięcy w zawieszeniu oraz 30.000 euro grzywny. Europejski Trybunał Praw Człowieka , zatrzymany przez Jeana-François Mancela, uważa, że ​​„istniały obiektywne powody, by obawiać się, że Sąd Kasacyjny wykazał krzywdę”, w związku z czym przyznaje skarżącemu odszkodowanie w wysokości 3000 euro.

Szczegóły mandatów

ZastępcaPoseł europejskiRada miejska Beauvais (Oise)Miejska Rada Nowicjuszy (Oise)Rada Generalna OiseWspólnota gmin kraju ThelleWspólnota gmin Pays de Thelle i Ruraloise

Pracuje

Uwagi i odniesienia

  1. „  Alexis Mancel - Your Municipal Council of Noailles and Regional Councilor Hauts-de-France  ” , o Alexis Mancel (dostęp 6 lutego 2017 )
  2. „  Spotkanie Bruno Le Maire'a w Noailles  ”, leparisien.fr ,6 lutego 2017 r( czytaj online , sprawdzono 6 lutego 2017 r. )
  3. „  Régionales 98. RPR wyklucza Mancela, który jest zbyt przyjazny dla FN. Były gaullista numer 2 negocjował zbliżenie z Frontem.  " ,19 marca 1998(dostęp 5 marca 2015 )
  4. Legislative in the Oise: Pojedynek UMP-FN w drugiej rundzie , Jim Jarrassé, lefigaro.fr , 18 marca 2013
  5. Hélène Bekmezian , „Po  prawej: trzydzieści lat wahania przeciwko FN  ”, Le Monde.fr ,14 czerwca 2012( ISSN  1950-6244 , czyt. Online , przeglądano 24 czerwca 2016 r. )
  6. Ci prawicowi deputowani, którzy głosowali za małżeństwami homoseksualnymi , lexpress.fr , 15 czerwca 2011
  7. „  Wyniki wyborów parlamentarnych 2012  ” , na interieur.gouv.fr (dostęp: 16 października 2020 ) .
  8. Rada Konstytucyjna , decyzja nr 2012-4594 AN z 25 stycznia 2013 r .
  9. Częściowe ustawodawstwo 17 i 24 marca w Oise , Le Figaro , 7 lutego 2013 r
  10. „  Stowarzyszenia - Francja w Azerbejdżanie - Ambasada Francji w Baku  ”
  11. „  Ambasada Azerbejdżanu we Francji  ” , na www.azambassade.fr (dostęp 2 sierpnia 2016 )
  12. Laura Motet, Operacja uwodzenia na wsi we Francji w Le Monde, 6 września 2017 s.  5
  13. Benoît Vitkine, „  In Nanterre, dwóch francuskich dziennikarzy w obliczu„ dyktatury ”Azerbejdżanu  ” , w Le Monde ,6 września 2017 r(dostęp 6 września 2017 )
  14. „Serge Dassault i Patrick Balkany wśród parlamentarzystów wspierających Nicolasa Sarkozy'ego” , lemonde.fr , 9 września 2016 r.
  15. „Oise: syn Mancel przejmuje obowiązki od ojca” , courier-picard.fr, 9 maja 2017 r.
  16. Pays de Thelle-Oise: Jean-François Mancel rozłączy się w 2020 roku , l'Observateur de Beauvais, 19 września 2019.
  17. Jean-François Mancel odesłany do Beauvais (Oise) , leparisien.fr , 9 lipca 2000
  18. Oise szuka kłopotów w Mancel. Wybrani urzędnicy Oise złożyli wczoraj skargę za nadużycie zaufania wobec Prezydenta RPR Rady Generalnej. Jean-François Mancel zostaje oskarżony o nadmierne wydatki na koszt departamentu. , TORAVAL ARMELLE, Liberation , 2 grudnia 1997
  19. Jean-François Mancel wciąż w oku sprawiedliwości , humanite.fr , 6 maja 1998
  20. wyrok z dnia 24 czerwca 2010 roku ETPCz w przypadku Mancel i Branquart v. Francja (wniosek nr 22349/06) [1]

Linki zewnętrzne