Hotchkiss | |
Godło Hotchkiss | |
kreacja | 1904 |
---|---|
Zanik | 1954 |
Założyciele | Benjamin Berkeley Hotchkiss |
Siedziba firmy | Francja |
Czynność | Przemysł motoryzacyjny i zbrojeniowy |
Następna firma | Tales |
Hotchkiss to francuski producent samochodów i uzbrojenia, który produkował pojazdy cywilne od 1904 do 1954 i pojazdy wojskowe do 1969.
Benjamin B. Hotchkiss (1826-1885) był obywatelem amerykańskim, urodzonym w Watertown w Connecticut . Utalentowany inżynier w dziedzinie broni, że nie uda się ustanowić się z amerykańskim wojskiem i przeniósł się do Francji w 1867 roku, gdzie stworzył firmę, która nosi jego imię: Hotchkiss znajdujący się na drodze z Gonesse do . Saint-Denis , filia firmy produkującej broń i amunicję, którą założył w 1855 r. Tuż przed wybuchem wojny francusko-francuskiej przeniósł się do Viviez , niedaleko Rodez , gdzie zajmował się produkcją metalowych skrzyń . Jej godłem były dwa skrzyżowane pistolety zwieńczone płonącym granatem, całość otoczona pasem zamykanym na sprzączkę, niemal dokładną kopią wojskowej odznaki Stanów Zjednoczonych „Departamentu Uzbrojenia”.
Nowa fabryka w Saint-Denis została otwarta w 1875 roku . Od czasu przeprowadzki do Francji Benjamin Berkeley Hotchkiss złożył wiele wniosków patentowych i firma prosperowała.
Fabryka produkująca broń i materiały wybuchowe szybko stała się stałym dostawcą dla armii francuskiej. Benjamin Berkeley Hotchkiss zmarł w 1885 roku, ale firma nadal rozwijała automatyczny karabin maszynowy. Pierwszy model, wyprodukowany w 1892 r., został przyjęty przez armię francuską w 1897 r. Po pewnych modyfikacjach i ulepszeniach, w 1914 r. model stał się „pistoletem Hotchkiss”, jednym ze standardowych ciężkich karabinów maszynowych na gaz używany przez Wielką Brytanię, Francję i Japonię . Na przełomie wieków wciąż prosperująca firma zdywersyfikowała się i zaczęła produkować części do samochodów, a następnie kompletne pojazdy. Hotchkiss był na dobrej drodze do stania się jedną z największych i najważniejszych firm zajmujących się inżynierią mechaniczną i motoryzacyjną we Francji .
W sierpniu 1936 fabryki zbrojeniowe Levallois-Perret i Clichy zostały znacjonalizowane przez Front Ludowy .
Wraz z produkcją broni francuski oddział interesował się mechaniką ogólną i od 1901 r. wykonywał na zamówienie części mechaniczne dla różnych klientów, w tym fabryk samochodów, takich jak Panhard i De Dion-Bouton . To dało kierownictwu pomysł, aby z kolei zająć się produkcją samochodów. Firma rekrutowani inżynier Georges Terrasse , który pracował przy Mors i Anglika HM Ainsworth, którzy chcieliby udać podział motoryzacyjnej od 1923 do 1952 roku .
W 1902 r. , kontynuując produkcję wojskową, Hotchkiss rozpoczął podwykonawstwo części zamiennych do samochodów, a następnie w 1904 r. zbudował swoje pierwsze podwozie z silnikiem o mocy 20 KM . Do zawodów przygotowywany był typ E - o pojemności prawie 18 litrów.
Podczas Salonu Samochodowego w Paryżu w 1922 roku Hotchkiss zaprezentował AM 12 HP i przyjął hasło „Złoty środek samochodu” w połowie lat 20. W rzeczywistości marka zsyntetyzowała głosy zamożnej klienteli burżuazyjnej, która szukała komfortu i wygody.
Od jesieni 1925 roku pojawiła się nowa linia silników OHV . Te 4 lub 6-cylindrowe silniki były produkowane z pewnymi udoskonaleniami technicznymi do 1954 roku: 2,3- litrowy 4-cylindrowy (13 KM) montowany w serii AM2 , następnie 6-cylindrowy 3- litrowy (17 KM ) o pojemności 3,5 litra (20 KM ) zainstalowany w AM80 .
Od Salonu 1934 odczuwalny jest wpływ aerodynamiki : lekko pochylony grill, zintegrowany i wyprofilowany bagażnik. Ciała te uwiedzione klasycyzmem i rozróżnieniem ich linii w concours d'elegance .
W 1936 roku , firma przedstawiła ciężarówka z kapturem 2 ton z PTC z silnikiem o 2,3 litra w benzynie (4 cylindry do 62 CV SAE).
Na Salonie 1937 , aby urozmaicić swój asortyment, Hotchkiss, który kupił Amilcar pod koniec 1936, wystawił Amilcar Compound . Był to prototyp opracowany przez inżyniera Jeana Alberta Grégoire'a przy wsparciu Aluminium Français. Nowoczesny samochód ( napęd na przednie koła , niezależne koła, podwozie ze stopów lekkich...), kosztował znacznie więcej niż konkurenci i nie mógł wygrać.
Podczas II wojny światowej produkowano jedynie furgonetkę Amilcar Compound i samochód elektryczny CGE- Tudor. Pod egidą COA (Automobile Organisation Committee), pod koniec lipca 1942 r . Peugeot przejął znaczny udział w stolicy Hotchkiss .
Po wyzwoleniu Hotchkiss powrócił na swoje miejsce w oficjalnych procesjach. Do swoich podróży po wyzwolonym Paryżu generał de Gaulle potrzebował francuskiego kabrioletu: Hotchkiss, odkryty nie bez trudności przez jego personel, był niezbędny.
Około 1948-49 testy samochodów przeprowadzono w Molines, niedaleko Ispagnac, w Lozère.
Po wojnie Hotchkiss powoli wznowił swoją działalność, modyfikując 2-tonową ciężarówkę, która stała się PL20 (nowa całkowicie stalowa kabina, nowe podwozie i hamulce hydrauliczne) oraz 13- konne i 20- konne samochody (niezależne przednie koła i hamulce hydrauliczne). Na Salonie w 1950 roku dwa modele 864 S49 i 686 S49 „ Artois ” zostały zastąpione modelami 1350 i 2050 „ Anjou ”, które zachowały tę samą mechanikę, ale otrzymały nowe nadwozie.
Na Salonie w 1951 wystawiono Hotchkiss Grégoire . Inżynierowi J.-A. Grégoire po raz kolejny udało się przekonać: jego prototyp Grégoire R z bardzo nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi (4-cylindrowy silnik płaski, 4 niezależne koła, zawieszenie o zmiennej elastyczności i podwozie ze stopu metali lekkich) znalazł się w prace antypody tradycyjnych koncepcji Hotchkissa. Ograniczona masa i bardzo korzystne Cx zapewniały dobre osiągi i umiarkowane zużycie paliwa, samochód wyprzedzał swoje czasy o 15 lat. Ale industrializacja okazała się kosztowna i trudna, a wysoka cena sprzedaży zmuszała do zatrzymania produkcji już po 247 egzemplarzach (numery seryjne od 500 do 747), co czyni go jednym z najrzadszych samochodów, jakie kiedykolwiek wyprodukowano. Ta przygoda pogłębiła trudności finansowe Hotchkissa i wkrótce po fuzji z Delahaye , pod koniec lipca 1954 , Hotchkiss zrezygnował z budowy samochodów osobowych. Ostatni model, Monceau , nadwozie firmy Chapron , z silnikiem o mocy 20 KM , nigdy nie trafi do sprzedaży.
W 1956 Hotchkiss połączył się z Société Nouvelle Brandt i stał się Hotchkiss-Brandt . W namiętności, PL50 ciężarówka pojawiła (5 ton DMC), zmodernizowana wersja z 1952 PL25 z wbudowanym projektory i 2.3- litrowy silnik popychane do 70 KM . Od 1954 roku w wersji dla straży pożarnej dostępny był blok 6-cylindrowy . Pierwszy wóz ratunkowy H 6 G 54 , który był wyposażony we wszystkie koszary paryskiej Straży Pożarnej , miał być eksploatowany do końca lat 70. XX wieku .
W maju 1963 Hotchkiss podpisał umowę marketingową z Leyland, która potrwa do końca 1967 roku na sprzedaż swoich ciężarówek we Francji . Na Salonie Samochodowym w 1964 roku ostatnie ciężarówki Hotchkiss PL60 / DH60 (6 ton masy całkowitej) były pierwszymi francuskimi ciężarówkami serii wyposażonymi w uchylną kabinę. O ładowności 3,7 do 5,7 ton , zakres nowych zaawansowanych modeli kabin korzysta 3.5- litr benzyny (115 KM SAE) lub diesel (91 KM SAE) silniki z 4 lub 4 przekładniami prędkości. 5 raportów .
Fabryka kontynuowała produkcję samochodów ciężarowych z oznaczeniem „Hotchkiss” do 1969 roku, a nazwa przetrwa do produkcji wojskowej, zanim w 1966 stanie się Thomson-Houston Hotchkiss-Brandt po połączeniu Thomson-Houston i Hotchkiss-Brandt, a następnie Thomson-CSF w 1971 roku . Pojazdy wojskowe marki Thomson-CSF utrzymały emblemat ze skrzyżowaną armatą z emblematem Thomsona.
Nazwa Hotchkiss-Brandt była używana do produkcji moździerzy, a Hotchkiss-Brandt-Sogème do działu maszyn do sortowania poczty.
Podczas wojny w Algierii armia wyposażyła część swoich M201 w działa bezodrzutowe 75 mm i 106 mm (M40 US). Pod koniec lat 60. niektóre z M201 były uzbrojone w przewodowe pociski przeciwpancerne SS10. W 1976 roku pojawił się M201 Milan ; każdy pojazd przewoził trzy pociski.
Emblemat przypomina amerykańską odznakę wojskową „Departamentu Ordnance” ukłon w stronę znaku w produkcji broni. Dwa skrzyżowane pistolety, nad nimi granat, otoczone pasem i napisem „Hotchkiss Paris”.