Hathor
| Hathor | ||||||||||
| bóstwo egipskie | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Bogini Hathor | ||||||||||
| Charakterystyka | ||||||||||
| Inne nazwy) | Athyra | |||||||||
| Imię w hieroglifach |
lub
lub
|
|||||||||
| Transliteracja Hanniga | w.t-Ḥr | |||||||||
| Reprezentacja | krowa , czyli kobieta niosąca tarczę słoneczną między rogami | |||||||||
| Boska grupa | Hermopolis Ogdoade | |||||||||
| Paredre | Horusa | |||||||||
| Kult | ||||||||||
| Region kultu | Starożytny Egipt | |||||||||
| Skronie) | Dendera | |||||||||
| Główne miejsce uroczystości | Edfu | |||||||||
| Symbolika | ||||||||||
| Atrybut (y) | Ménat (kołnierz przeciwwagi), dysk słoneczny otoczony rogami, sistrum | |||||||||
| Zwierzę | krowa | |||||||||
| Kolor | turkus | |||||||||
W mitologii egipskiej , Hathor (od starożytnego greckiego Άθώρ / Hathor znaczenia „House of Horus ”.) Jest boginią miłości, piękna, muzyki i radości macierzyństwa.
Jest to pierwotnie niebiańska bogini mylona z Nut . Re zastępuje Shou jako ojciec Geba i Nuta. Tak więc Nut częściowo przyjmuje funkcję Hathor jako kochanki jawora, drzewa, które dostarcza zmarłemu jedzenia i picia, a Hathor jest częściowo przedstawiana jako niebiańska bogini. Jego atrybutem jest menat (kołnierz z przeciwwagą). Uważana za oko Ra , to ona, w wersji Ogdoade Hermopolis , karze ludzi.
Ale najbardziej znana jest jako bogini świąt i miłości. W tej roli jest czczona w Denderze i związana z bogiem Horusem w mieście Edfu . Jest przedstawiana jako krowa lub kobieta niosąca dysk słoneczny między rogami.
Hathor ma małżonka Horusa (jej imię oznacza „siedzibę boga Horusa ”, co czyni ją żoną boskiego jastrzębia) oraz syna Harsomtousa (nazywanego Horusem młodszym) i Ihi .
Jest jedną z najpopularniejszych i najważniejszych bogiń w historii starożytnego Egiptu , czczoną zarówno przez rodzinę królewską (jest nianią faraona ), jak i przez pospólstwo, w grobach, z których jest opisywana jako „kochanka Zachód”, witając zmarłych w swoim nowym życiu. Pomaga także kobietom rodzić i jest boginią patronką nieletnich.
Czczona jest także poza Egiptem: nosi tytuły „Pani Nubijskiej ”, „Królowej Libii ”, „Oblubienicy Syrii ” i „Wielkiej Palestyny ”. Bardzo wcześnie została włączona do panteonu fenickiego jako wielka „dama Byblos ”, ale także królowa krainy Punt .
Prezentacja
Pierwsze występy
Pierwsze wyraźne reprezentacje Hathor terminie od IV XX dynastii ; jest tam reprezentowana pod postacią krowy lub rogatej kobiety.
Bóstwo krowy pojawia się wcześniej na królewskim pasie z wiosła Narmera , który pochodzi z epoki przeddynastycznej. Może to być Hathor lub bogini Nietoperz, z którą czasami jest utożsamiana. Niektóre elementy, w szczególności fragment Tekstów piramid , skłaniają się jednak ku Hathor.
Ponadto kamień urn znaleźć na Hierakonpolis datowany na I ponownie dynastia była na krawędzi reprezentacji wobec krowy-headed bóstwa, z gwiazd na uszach i rogów. Ten opis może sprawić, że ktoś pomyśli o Hathor, czyli Nietoperze , jako bogini nieba. Innym artefakt że ponowne dynastii przedstawia krowa leży na wygrawerowanym słoniowej z napisem „Hatory w bagien” wskazuje na jego powiązanie z roślin i bagien papirus w szczególności.
Rodzina
Związek między Hathor i Ra jest złożony. Hathor, oko Ra, uważane jest za jego córkę, ale czasami staje się także jego żoną lub matką. Odziedziczyła tę matczyną rolę po innej krowiej bogini Mht wrt („Wielka powódź”), która nosiła Re między rogami w micie stworzenia. Jako matka każdego ranka rodzi Ra na wschodnim brzegu, a jako kobieta każdego dnia tworzy z nim jedność.
Hathor jest także żoną Horusa, z którym ma syna Ihi .
Podobnie jak Izyda , Hathor jest czasami opisywana jako matka Horusa, dlatego faraonowie są czasami określani jako „Syn Hathor”. Dwie boginie, początkowo rywalizujące, są mylone w późniejszych okresach, a pojawiają się przedstawienia Izydy z nakryciem głowy Hathor.
Jest również powiązana z Bastet , Sekhmet i Tefnout .
Reprezentacje i stowarzyszenia
W trzecim tysiącleciu pne Hathor, podobnie jak bogini Orzech , jest związana z Drogą Mleczną . Cztery nogi niebiańskiej krowy reprezentujące Nut lub Hathor można zobaczyć jako filary, na których niesione jest niebo, gwiazdy na jej brzuchu reprezentują Drogę Mleczną, po której płynie słoneczna barka Re , reprezentująca słońce. W starożytnym Egipcie, Droga Mleczna jest postrzegana jako wodospad w niebiosach, jak The Nilu w niebie . Z tego powodu uważa się, że Hathor jest źródłem corocznych wylewów Nilu . Wyjaśnia to również, dlaczego jest postrzegany jako zwiastun zbliżającego się narodzin, analogicznie do błony owodniowej, która rozdziela i uwalnia swoje wody.
Hathor kojarzy się również z królestwem zmarłych. Kult Ozyrysa obiecuje sprawiedliwym życie wieczne. U początków kultu każda śmierć godna tego życia wiecznego, mężczyzna lub kobieta, staje się Ozyrysem. Ale we wczesnych czasach rzymskich kobiety utożsamiały się z Hathor, a mężczyźni z Ozyrysem. Hathor jest wtedy nazywana „Boginią nekropolii tebańskiej” lub „Boginią jaworu” (drzewo reprezentujące świat zmarłych).
Ale Hathor pozostaje zasadniczo boginią radości i jako taka jest bardzo kochana przez ogół społeczeństwa. Czczona jest przez kobiety, które dążą do wcielenia się w jej wielorakie role żony, matki i kochanki. W związku z tym zdobyła tytuł „Pani Domu Radości” i „Ta, która radością napełnia sanktuarium”. Kult Hathor jest tak popularny, że poświęca się mu wiele festiwali, a wiele dzieci nosi jego imię (bardziej niż jakikolwiek inny bóg). Nawet kapłaństwo Hathor jest niezwykłe, ponieważ mają do niego dostęp zarówno mężczyźni, jak i kobiety.
Hathor jest ogólnie przedstawiana jako krowa bogini, z rogami, pomiędzy którymi pojawia się dysk słoneczny i ureus . Czasami pojawiają się również podwójne pióra w późnych okresach, a także naszyjnik menat , turkusowy naszyjnik muzyczny często noszony przez kobiety.
Starożytni Grecy utożsamiają Hathor z boginią Afrodytą , a Rzymianie z Wenus .
Żądny krwi wojownik
Państwo Środka zaczyna się, gdy faraon Górnego Egiptu Montuhotep II siłą przejmuje kontrolę nad Dolnym Egiptem , który uzyskał niepodległość w pierwszym okresie pośrednim . To zjednoczenie skutkuje brutalną wojną trwającą co najmniej dwadzieścia osiem lat, która przynosi wiele ofiar. Pod koniec wojny powraca spokój, a panowanie kolejnego faraona Montuhotepa III jest spokojne; Egipt znów zaczyna prosperować.
Opowieść z Dolnego Egiptu ( Księga Niebiańskiej Krowy ) opowiada o tym wojowniczym doświadczeniu. W opowieści po wojnie Re (reprezentujący faraona Górnego Egiptu ) nie jest już szanowany przez lud (Dolnego Egiptu), a Egipcjanie przestają być mu posłuszni. Re następnie oznajmia Hathorowi, że niektórzy ludzie na ziemi planują go zamordować. Jest tak wściekła, że ludzie, których stworzyła, są na tyle odważni, by zagrozić Re, że staje się Sekhmet (boginią wojowników Górnego Egiptu), by ich zniszczyć. Jest spragniona krwi i zaczyna zabijać ludzi. Podczas gdy rzeź trwa, Re, widząc chaos na ziemi, postanawia powstrzymać krwiożerczą lwicę. Następnie wylewa na ziemię duże ilości krwistego piwa, aby je uwięzić. Pije tak dużo – myśląc, że to krew – że upija się, a potem wraca do swojej tożsamości jako spokojna Hathor.
Kult Hathor
Uczty na cześć Hathor
Wiele festiwali odbywa się na cześć Hathor przez cały rok. Miesiąc ( Athyr , wrzesień-październik) jest nawet w nazwie, odbywa się tam wiele festiwali płodności. W szczególności obchodzony jest również w Denderah w Nowy Rok. Między listopadem a styczniem, w czasie powodzi, święto świętuje powrót Nubii bogini, z którą powraca powódź.
Jego najważniejszy festiwal odbywa się w maju-czerwcu, pod koniec roku egipskiego. Świętuje spotkanie Hathor i jej męża Horusa ( Horbehedety ). Z tej okazji posąg Hathor zostaje wyjęty ze świątyni Dendery i przewieziony łodzią do Edfu . Tam ponownie spotyka się z mężem o ósmej godzinie nowiu w jedenastym miesiącu roku i ponownie świętuje się ich mistyczne małżeństwo . Święto trwa wtedy czternaście dni.
Miejsca kultu
Ponieważ kult Hathor sięga czasów prehistorycznych i jest spleciony z kultem innych krowich bogów, nie jest możliwe ustalenie geograficznego pochodzenia jego kultu.
Świątynia Denderze , którego budowa spready pomiędzy Pepi I st i Ptolemeuszy , jest niezwykła, ponieważ jest on dedykowany do niego. Nabożeństwo odprawiały tam kapłanki i księża, którzy również tańczyli i śpiewali w towarzystwie innych artystów.
Główne egipskie świątynie i kaplice poświęcone Hathor| Świątynia lub sanktuarium poświęcone | Lokalizacja |
|---|---|
| Hathor, pani Imawa | Kom el-Hisn |
| Hathor | Kom Abou Billou |
| Hathor, Pani Sykomory Południowej | Heliopolis |
| Hathor | Memphis |
| Hathor | Dendera |
| Hathor | Deir el-Medinah |
| Hathor | Deir el-Bahari |
| Hathor | Philae |
| Hathor | Gebelein |
| Hathor | Kertassi ( Nubia ) |
| Hathor | Abu Simbel ( Nubia ) |
| Hathor, Pani Turkusu | Sarabit al-Chadim ( Synaj ) |
| Hathor | Timna ( Izrael ) |
Hathor z Doliny Nilu
Hathor jest czczony w Kanaanie w XI th wpne. W tym czasie prowincją rządził Egipt. Hathor jest szczególnie czczona w świętym mieście Chazor , które według Starego Testamentu zostało zniszczone przez Jozuego ( Js 11,13-21 ).
Jedna z głównych świątyń Hathor została zbudowana przez Setiego II w kopalniach miedzi w Timnie w regionie Edomu . Starożytna miejscowość Sarabit al-Khadim (arab. سرابت الخادم) znajduje się w południowo-wschodniej części Półwyspu Synaj , gdzie w starożytności wydobywano w dużych ilościach turkus . Te wykopaliska , prowadzone początkowo przez Sir Flinders Petrie , ujawnił dawne kolonie górnicze oraz świątyni Hathor.
Grecy, władcy Egiptu na 300 lat przed rządami rzymskimi z lat -31, czcili także Hathor, którego utożsamiali z Afrodytą .
Hołd
Hathor jest jedną z 1038 kobiet, których nazwisko widnieje na piedestale współczesnego dzieła The Dinner Party autorstwa Judy Chicago . Jest tam kojarzona z boginią Isztar , trzecim gościem skrzydła I stołu. Asteroida (2340) Hathor została nazwana na jego cześć.
Korony hatoryczne
- Korona Izydy i Hathor: składa się z dwóch rogów w kształcie liry, które otaczają dysk słoneczny i zwieńczona dwoma piórami strusich.
- „Ta korona składa się z tarczy słonecznej otoczonej krowimi rogami i [prawdopodobnie] zwieńczonej dwoma wysokimi, prostymi piórami sokoła lub podwójnie zakrzywionym piórem strusia. "
Galeria zdjęć
-
Popiersie Hathor, Muzeum Luksorskie
-
Królowa Tiyi nosząca atoryczną koronę ze strusich piór. Nowe Muzeum
-
Hathor w Muzeum Egipskim w Kairze
-
Hathor (w środku) na płaskorzeźbie ze świątyni Dendera
-
Bogini Izyda reprezentowana przez atrybuty Hathor. Płaskorzeźba ze świątyni Izydy w File , okres ptolemejski .
Uwagi i referencje
- Tekst trumny VI , 140d, M22C
- Claas Jouco Bleeker, Hathor i Thoth: dwie kluczowe postacie starożytnej religii egipskiej , s. 22-102 , Wydania Brill , 1973, ( ISBN 978-90-04-03734-2 )
- Peter Der Manuelian, przekład Jamesa P. Allena, Teksty starożytnych egipskich piramid , s. 432 , Éditions Brill, 2005, ( ISBN 90-04-13777-7 ) (również powszechnie tłumaczone jako „Dom Horusa”)
- Lorna Oakes, zilustrowanym Encyclopedia starożytnego Egipt , Southwater, str. 157-159 , ( ISBN 1-84476-279-3 )
- „ Rzuty uwagi na eksploatację i wykorzystanie minerałów i skał przez cywilizację egipską ” , Państwowy Serwis Informacyjny Egiptu,2005(dostęp 20 kwietnia 2010 )
- Toby Alexander Howard Wilkinson , Wczesnodynastyczny Egipt: strategie, społeczeństwo i bezpieczeństwo , s. 312 , Routledge , 2001, ( ISBN 0-415-26011-6 )
- Toby Alexander Howard Wilkinson , Wczesnodynastyczny Egipt: strategie, społeczeństwo i bezpieczeństwo , s. 283 , Routledge , 2001, ( ISBN 0-415-26011-6 )
- Donald Bruce Redford (redaktor), Oxford Guide to Egyptian Mythology , s. 157-161 , Berkley Reference, 2003, ( ISBN 0-425-19096-X )
- Bogowie Egiptu , Po stronie odkrycia, Hachette , s. 56-61 , ( ISBN 2-84634-349-7 )
- David P. Silverman, Edward Brovarski, W poszukiwaniu starożytnego Egiptu: sztuka, architektura i artefakty z University of Pennsylvania Museum of Archeology and Anthropology , University of Pennsylvania. Muzeum Archeologii i Antropologii, s. 41 , Cornell University Press, 1997, ( ISBN 0-8014-3482-3 )
- EO James, Drzewo życia: badania archeologiczne , s. 66 , Brill, 1967, ( ISBN 90-04-01612-0 )
- Zmiana położenia Drogi Mlecznej w Luksorze (Teby), Egipt: 6500 p.n.e. do 19.300 r. n.e. Regularne lata i cykl precesyjny
- Donald Bruce Redford (redaktor), Oxford Guide to Egyptian Mythology , s. 172 , Odniesienie Berkley, 2003, ( ISBN 0-425-19096-X )
- Reginald Eldred Witt, Izyda w starożytnym świecie , s. 125 , JHU Press, 1997, ( ISBN 0-8018-5642-6 )
- Muzeum Brooklyńskie – Hathor
- Christiane Ziegler i Jean-Luc Bovot, Starożytny Egipt: sztuka i archeologia , La Documentation française, École du Louvre, Réunion des Musées Nationaux-Grand Palais, coll. „Małe podręczniki ze Szkoły Luwru”,2011( 1 st ed. 2001), 511 , str. , 20,5 cm ( ISBN 2-1100-4264-8 , 2-7118-4281-9 i 978-2-7118-5906- 1 ) , s. 412
- Michel Malaise, „ Historia i znaczenie atorskiej fryzury z piórami ”, Studien zur Altägyptischen Kultur , t. 4,1976, s. 216 ( czytane online , konsultowane 10 maja 2020 r. ) na JSTOR, dostęp po bezpłatnej rejestracji.