Fragment

Fragment jest forma literacka w prozie skrajnej zwięzłości.

Bardzo stara forma istnieje we wszystkich językach. Tak więc około roku 1000 japońska poetka Sei Shônagon , towarzyszka cesarzowej Sadako, zinwentaryzowała w Makura-no-sôshi ( Notatki nocne , dosłownie Wiersze do poduszki ), co jej się podobało, to, czego nienawidzi, co znajduje śmieszne lub smutne. Inauguruje nowy gatunek literacki zuihitsu („za pędzlem”).

Tej formy literackiej nie należy mylić z fragmentami historycznymi. Odnoszą się one do starożytnych tekstów, które częściowo dotarły do ​​nas dzięki pracom innych autorów lub dokumentom, takim jak papirusy . W ich historycznej definicji fragmenty nie odpowiadają zatem żadnej określonej formie literackiej.

We Francji

We Francji tego typu pisma po raz pierwszy użył Blaise Pascal . Xavier Forneret ten sam wzór w XIX XX  wieku do szeregu fragmentów Bez tytułu , znamienny tym, czarny humor . Félix Fénéon jest częścią tej linii w swoich Wiadomościach w trzech wierszach . Od tego czasu inni autorzy wykopali tę bruzdę, czasami autobiograficzną. Wśród nich są Roland Barthes , Oulipians Georges Perec (i jego książka Je me souviens ) i Hervé Le Tellier (a Amnestics nie doświadczyli niczego niezapomnianego , tysiące odpowiedzi na pytanie „Co myślisz?”), Albo znowu Michelle Grangaud , za swoją kolekcję Geste . Valérie Mréjen (w Eau sauvage , le parfum de son père) używa tej formy, aby przywołać rodzinne wspomnienia. Dotyczy to również Laurenta Bourdelasa ( Le Chemin des Indigotiers lub Les Chroniques d'Aubos ), Patricka Mialona i Colette Corneille. Fragment został również wykorzystany w dużych fragmentach prac Henri Michaux , Emila Ciorana , Christiana Bobina i Laurenta Grisona .

To dotyczy również formy, takie jak fragmenty komedii ludzkiej w wykrojów dołączonych do Komedii Ludzkiej od Balzaca , bardzo krótkie wiadomości Philippe Cousin, o Jacques Sternberg , w nanotextes od Patrick Moser i micronouvelles z czarnego humoru Jacques'a Fuentealba ( All przeciwpożarowej wszystko płomienia ).

Kształt fragmentu kwestionuje rozszczepienie pamięci i myśli. Wraca do sprawy i śmieszności, a zatem, przeciwnie, do formy powszechności.

Niemiecki romantyzm

Fragment jest uprzywilejowaną formą literacką wczesnego niemieckiego romantyzmu . Według Germanisty Rogera Ayraulta idea „fragmentu” w Chamfort jest jednym ze źródeł „fragmentu romantycznego  ”. Christian Godin cytuje Friedricha Schlegela, który tak opisuje romantyczny fragment: „Jak małe dzieło sztuki, fragment musi być całkowicie oderwany od otaczającego świata i zamknięty w sobie jak jeż” .

W Ameryce Łacińskiej

Pisarz Augusto Monterroso naznaczył historię literatury pisząc historię tak krótki w języku hiszpańskim , dinozaur , którego zwięzłość nie zostało przekroczone (w 2005 roku) przez fikcji rzutowej Luis Felipe Lomelí, emigranta

Lista prac w formie fragmentarycznej

Uwagi i odniesienia

  1. Na przykład kolekcja Budé w wydaniach Les Belles Lettres publikuje według katalogu z 2016 r. 20 fragmentów różnych autorów.
  2. Zobacz w szczególności Zobacz gwiazdy na objazdach. Pieśń miłosna w czasie wojny - Fragmenty 1915 - , Lucie Éditions, przeb. „Poezja”, 2013.
  3. Roger Ayrault , Geneza niemieckiego romantyzmu , tom III 1797-1804 (I), Paryż, Aubier, 1969, s. 111-137 („Chamfort i„ romantyczny ”fragment”).
  4. Christian Godin, Całość , Champ Vallon, 2003, str.  123 .
  5. Friedrich Schlegel, „Athenäums” -Fragmente und andere Schriften , Stuttgart, 2005, s.  99 : „  Ein Fragment muß zugleich einem kleinen Kunstwerke von der umgebenden Welt ganz abgesondert und in sich selbst vollendet sein wie ein Igel  ” .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne