Falstaff (film, 1965)

Falstaff Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Amerykański plakat filmowy.

Kluczowe dane
Tytuł oryginalny Campanadas medianoche
Produkcja Orson Welles
Scenariusz Orson Welles
Główni aktorzy

Orson Welles
John Gielgud
Jeanne Moreau
Margaret Rutherford
Marina Vlady

Firmy produkcyjne Filmy międzynarodowe Filmy
alpejskie
Ojczyźnie Hiszpania Szwajcaria
Uprzejmy Dramat
Trwanie 115 minut
Wyjście 1965


Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja

Falstaff ( Campanadas medianoche ) to1965 hiszpański - Swiss Film przez Orsona Wellesa na podstawie charakteru Falstaffa , bohater odgrywa Henryka IV i Żony Wesołych z Windsoru autorstwa Williama Szekspira .

Orson Welles uważał ten film za swój najlepszy film z Procesem z 1962 roku. Niektórzy krytycy uważają, że jego najwybitniejsze dzieło, Falstaff jest zarówno postacią Szekspira odtworzoną od podstaw przez Wellesa – zrekonstruowaną – jak i szyderczym autoportretem. artysta i filmowiec.

Streszczenie

W karczmie książę Hal, syn króla Henryka IV , wiedzie rozpustne życie pod wpływem rycerza Jacka Falstaffa, jego opiekuna. Ale książę Hal zwycięsko prowadzi swoją armię na wojnę, gdy jego ojciec umiera. Zostań królem Henrykiem V , książę wyrzeka się starych przyjaźni i wypędza swoich towarzyszy pijących. Zdradzony Falstaff ginie w obliczu swoich rozbitych marzeń o wiecznej mocy i potędze.

Karta techniczna

Dystrybucja

Filmowanie

Nagrody

Nagrody

Nominacja

Analiza pracy

Druga postać w twórczości Szekspira, gdzie występuje w różnych sztukach, John Falstaff staje się Jackiem Falstaffem w rękach Orsona Wellesa, postaci przesiąkniętej nostalgią i syntezą tych, jak Kane, żądnych władzy, którzy stworzyli kino Wellesa. Groteskowa postać, będąca w równym stopniu satyrem, co silenusem, Jack Falstaff jest śmieszny, ale pod swoim otyłym i alkoholowym ciałem kryje się subtelny i filozoficzny umysł, który czyni go wzruszającą istotą. Przenosząc elżbietańską Anglię w andaluzyjskie pejzaże, film jest pożegnaniem dzieciństwa, marzeń o wszechmocy, we wszechświecie, który wyśpiewuje pamięć i wspomnienia w obliczu rzeczywistości bezwzględnej władzy młodego króla.

“  Falstaff to ja!  »Powiedział Orson Welles, który kręcił ten film w wieku 50 lat. Synteza całego jego życia artystycznego, jego sukcesów i niepowodzeń, przypomnijmy tutaj, że w wieku 16 lat opublikował „uproszczone” sztuki Szekspira dla Todd School, że grał je z Mercury Theater, i że „w 1960 roku w Dublin, był już Falstaffem na scenie, nie mówiąc już o Makbecie i Otello… ten film wydaje się być pożegnaniem dzieciństwa. Falstaff to błazeńska postać artysty w obliczu władzy, zepsuta i nieudana postać filmowca i reżysera. Wyprodukowany z niezwykłą oszczędnością środków, Falstaff jest uważany przez wielu krytyków za arcydzieło Orsona Wellesa.

Krytyczny

Pierre Billard w L'Express uważa film „Hénaurme [sic] i bez tchu” .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Henryk IV , część 1 i część 2 (w) .
  2. Wyciąg z jego wspomnień, 24 obrazy / sekundę , Éditions Fayard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-213-62358-9 )
  3. Marina Vlady w swoich wspomnieniach ( 24 klatki na sekundę ) opowiada o swoim ostatnim spotkaniu z Wellesem: „Widziałem Orsona Wellesa kilka razy. W 1984 r. był w Paryżu na wieczór, zwykły gość na ceremonii Cezarów . Nic nie powinno być wystarczająco piękne, by uhonorować tego artystę, ale, jak zawsze skromny, wyglądał też na bardzo szczęśliwego. Siedząc na wózku inwalidzkim, zauważył, że podchodzę do niego za kulisami. Wyciągnął ramiona, jak zwykle przywitał mnie tam, po czym, biorąc moją twarz w swoje wielkie ciepłe dłonie, przyciągnął mnie do oczu i szepnął, patrząc na mnie uważnie:
    - Moja Lady Percy, Marina! Falstaff pozostaje moim ulubionym filmem…
    Tłum oderwał mnie od tej krótkiej strony. Tak bardzo chciałabym powtórzyć mu mój serdeczny podziw, ale już musiałam opuścić to miejsce.
    Nigdy nie widziałem go ponownie. "
  4. Pierre Billard Wybór kina w L'Express N O  798 3-9 października 1966, str.  22