Falstaff (film, 1965)
Falstaff
Amerykański plakat filmowy.
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Falstaff ( Campanadas medianoche ) to1965 hiszpański - Swiss Film przez Orsona Wellesa na podstawie charakteru Falstaffa , bohater odgrywa Henryka IV i Żony Wesołych z Windsoru autorstwa Williama Szekspira .
Orson Welles uważał ten film za swój najlepszy film z Procesem z 1962 roku. Niektórzy krytycy uważają, że jego najwybitniejsze dzieło, Falstaff jest zarówno postacią Szekspira odtworzoną od podstaw przez Wellesa – zrekonstruowaną – jak i szyderczym autoportretem. artysta i filmowiec.
Streszczenie
W karczmie książę Hal, syn króla Henryka IV , wiedzie rozpustne życie pod wpływem rycerza Jacka Falstaffa, jego opiekuna. Ale książę Hal zwycięsko prowadzi swoją armię na wojnę, gdy jego ojciec umiera. Zostań królem Henrykiem V , książę wyrzeka się starych przyjaźni i wypędza swoich towarzyszy pijących. Zdradzony Falstaff ginie w obliczu swoich rozbitych marzeń o wiecznej mocy i potędze.
Karta techniczna
- Tytuł oryginalny: Campanadas a medianoche
- Francuski tytuł: Falstaff
- Reżyser: Orson Welles
- Dyrektor drugiego zespołu: Jesús Franco
- Scenariusz: Orson Welles , na podstawie odgrywa Ryszard II , Henryk IV , Henryk V , The Merry Plotki Windsor przez Williama Szekspira i Kroniki Anglii, Szkocji i Irlandii przez Raphael Holinshed
- Zestawy: José Antonio de la Guerra
- Kostiumy: Orson Welles
- Zdjęcia: Edmond Richard
- Dźwięk: Peter Parasheles
- Montaż: Elena Jaumandreu, Frederick Muller, Peter Parasheles
- Muzyka: Angelo Francesco Lavagnino
- Producenci: Harry Saltzman, Ángel Escolano, Emiliano Piedra
- Kierownik produkcji: Gustavo Quintana
- Firmy produkcyjne: Internacional Films (Hiszpania), Alpine Films (Szwajcaria)
- Spółki dystrybucyjne: Les Acacias (Francja), Tamasa Distribution (Francja)
- Kraj pochodzenia: Hiszpania , Szwajcaria
- Język: angielski
- Format: 35 mm - czarno-biały - 1,66:1 - dźwięk monofoniczny
- Gatunek: komedia dramatyczna
- Czas trwania: 115 minut
- Daty wydania:
-
(fr) klasyfikacje CNC : wszyscy widzowie, Art and Trial (wiza eksploatacja n o 32105 wydany19 lipca 1966)
Dystrybucja
Filmowanie
- Okres realizacji: od wrzesień 1964 w Kwiecień 1965.
- Na zewnątrz: Hiszpania .
- Wnętrza: Kawalerki w Madrycie (Hiszpania).
-
Marina Vlady : „Nakręcić z Wellesem rolę zaczerpniętą z najbardziej pomysłowego ze wszystkich scenarzystów: Williama Szekspira ! Jak nie rzucić się w najtrudniejsze bitwy? […] Ten olbrzym o grzmiącym głosie, który od kostiumów po dekoracje, od świateł po wycieczki, zadbał o wszystko, wiedząc, jak od razu stworzyć idealną atmosferę, aby zapewnić najlepszą jakość pracy. Ponieważ praktycznie nie miał dużych środków technicznych. Do ujęć śledzących jego aparat został umieszczony na pudełkach po winie połączonych ze sobą drutem. Popychał ją rzadkimi machinami i sam ciągnął kable wraz z kilkoma urządzeniami. Gdy umieraliśmy z zimna w tym średniowiecznym zamku otwartym na wszystkie wiatry, ogrzewał nas, masował potężnymi dłońmi. Przechodził tam cały oddział: robotnicy, aktorzy, kucharze i stolarze. […] Wybucha burza, gdy stary król umiera. Operator Edmond Richard , nie mający wystarczającej liczby projektorów, użył bezprecedensowego podstępu, aby oświetlić ogromne średniowieczne sale: rozciągnął srebrny papier wzdłuż ścian, których nie było w terenie. Nie wiem, kto wymyślił ten nowy sposób na podwójne wykorzystanie ukłonów: może nasz genialny Orson miał z tym coś wspólnego? Efekt był zaskakujący. Błyskawice dały jeszcze większe napięcie, a piekielne wybuchy zdawały się ogłaszać wściekłość bogów. Wszyscy byliśmy podekscytowani, a pod koniec dnia pracy tak samo wyczerpani, jak i przytłoczeni. Mieliśmy wrażenie, że uczestniczymy w jakimś wspaniałym wydarzeniu. "
Nagrody
Nagrody
Nominacja
Analiza pracy
Druga postać w twórczości Szekspira, gdzie występuje w różnych sztukach, John Falstaff staje się Jackiem Falstaffem w rękach Orsona Wellesa, postaci przesiąkniętej nostalgią i syntezą tych, jak Kane, żądnych władzy, którzy stworzyli kino Wellesa. Groteskowa postać, będąca w równym stopniu satyrem, co silenusem, Jack Falstaff jest śmieszny, ale pod swoim otyłym i alkoholowym ciałem kryje się subtelny i filozoficzny umysł, który czyni go wzruszającą istotą. Przenosząc elżbietańską Anglię w andaluzyjskie pejzaże, film jest pożegnaniem dzieciństwa, marzeń o wszechmocy, we wszechświecie, który wyśpiewuje pamięć i wspomnienia w obliczu rzeczywistości bezwzględnej władzy młodego króla.
“ Falstaff to ja! »Powiedział Orson Welles, który kręcił ten film w wieku 50 lat. Synteza całego jego życia artystycznego, jego sukcesów i niepowodzeń, przypomnijmy tutaj, że w wieku 16 lat opublikował „uproszczone” sztuki Szekspira dla Todd School, że grał je z Mercury Theater, i że „w 1960 roku w Dublin, był już Falstaffem na scenie, nie mówiąc już o Makbecie i Otello… ten film wydaje się być pożegnaniem dzieciństwa. Falstaff to błazeńska postać artysty w obliczu władzy, zepsuta i nieudana postać filmowca i reżysera. Wyprodukowany z niezwykłą oszczędnością środków, Falstaff jest uważany przez wielu krytyków za arcydzieło Orsona Wellesa.
Krytyczny
Pierre Billard w L'Express uważa film „Hénaurme [sic] i bez tchu” .
Zobacz również
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Uwagi i referencje
-
Henryk IV , część 1 i część 2 (w) .
-
Wyciąg z jego wspomnień, 24 obrazy / sekundę , Éditions Fayard , Paryż, 2005 ( ISBN 2-213-62358-9 )
-
Marina Vlady w swoich wspomnieniach ( 24 klatki na sekundę ) opowiada o swoim ostatnim spotkaniu z Wellesem: „Widziałem Orsona Wellesa kilka razy. W 1984 r. był w Paryżu na wieczór, zwykły gość na ceremonii Cezarów . Nic nie powinno być wystarczająco piękne, by uhonorować tego artystę, ale, jak zawsze skromny, wyglądał też na bardzo szczęśliwego. Siedząc na wózku inwalidzkim, zauważył, że podchodzę do niego za kulisami. Wyciągnął ramiona, jak zwykle przywitał mnie tam, po czym, biorąc moją twarz w swoje wielkie ciepłe dłonie, przyciągnął mnie do oczu i szepnął, patrząc na mnie uważnie:
- Moja Lady Percy, Marina! Falstaff pozostaje moim ulubionym filmem…
Tłum oderwał mnie od tej krótkiej strony. Tak bardzo chciałabym powtórzyć mu mój serdeczny podziw, ale już musiałam opuścić to miejsce.
Nigdy nie widziałem go ponownie. "
-
Pierre Billard Wybór kina w L'Express N O 798 3-9 października 1966, str. 22