Einigungsvertrag

Traktat zjednoczeniowy Niemiec Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Dwa egzemplarze traktatu, archiwum Urzędu Spraw Zagranicznych w Berlinie ( Niemcy ) Vertrag zwischen der Bundesrepublik Deutschland und der Deutschen Demokratischen Republik über die Herstellung der Einheit Deutschlands
Rodzaj traktatu Traktat dwustronny
Kaucja Niemcy ( wybrzeże  (z) 105-3)
Język Niemiecki
Kluczowe dane
Znak 31 sierpnia 1990( BGBl. 1990 II S. 885, 1055)
Berlin , Niemcy
Efekt 29 września 1990(ratyfikowany przez oba zgromadzenia w dniu 20 września 1990)
(Wiedza przez dwa zgromadzenia o ratyfikacji traktatu i zrzeczeniu się czterech uprawnień ich praw na terytorium)
Części
Części Zachodnie Niemcy wschodnie Niemcy
Sygnatariusze Wolfgang schäuble Günther Krause
Ratyfikatory Dieta federalna Dom Ludu

Traktat konferencji w Jałcie 2 + 4

Traktat zjednoczenie ( Einigungsvertrag ) podpisane między Republiką Federalną Niemiec (znane jako „RFN” lub RFN) i Niemieckiej Republiki Demokratycznej (znanego jako „NRD” lub GDR) określa główne zasady ustanowienia zjednoczenia dwóch państwa , przystąpienie do NRD NRD i jedność Niemiec.

W 1990 r. Po upadku muru między Wolfgangiem Schäuble za RFN i Güntherem Krause za NRD wynegocjowano traktat między dwoma państwami niemieckimi . Tekst został zatwierdzony w dniu20 września 1990przez Volkskammer (Izbę Ludową NRD) (299 głosów za, 80 przeciw, 1 wstrzymujący się). Tego samego dnia Bundestag (Sejm Federalny NRF) zatwierdził traktat (442 głosy za, 47 przeciw, 3 wstrzymujące się).

Warunkiem wejścia w życie na mocy prawa międzynarodowego traktatu zjednoczeniowego było zawarcie traktatu o ostatecznym uregulowaniu Niemiec, zwanego „traktatem dwa plus cztery”, w którym cztery mocarstwa zrzekły się swoich praw na terytorium Niemiec.

Historyczny

Po upadku muru berlińskiego ,9 listopada 1989rozpoczynają się negocjacje w sprawie przyszłości obu Niemców. François Mitterrand , ówczesny prezydent Francji, uważał, że Europa pozostanie podzielona, ​​gdy 30 stycznia 1990 roku Michaił Gorbaczow przyjął zasadę zjednoczenia Niemiec. Polityczne warunki zjednoczenia są omawiane z czterema sprzymierzonymi narodami obecnymi po obu stronach muru od 1945 roku (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja i ZSRR), co prowadzi do podpisania traktatu moskiewskiego znanego jako traktat dwa plus cztery . Wchodzi w życie3 października 1990i poprawki w procesie integracji z pięciu landów (które wcześniej utworzonego NRD) do Republiki Federalnej Niemiec, Berlin ponownie stał się stolicą zjednoczonych Niemiec i 3 października została zadeklarowana Dzień Jedności niemieckiego .

Staatsvertrag , traktat o unii gospodarczej, walutowej i społecznej ( Währungs-, Wirtschafts- und Sozialunion ) został podpisany w Bonn w Schaumburg Pałacu (Federal Kancelarii), na18 maja 1990między RFN a NRD jest to pierwszy znaczący akt zjednoczenia Niemiec. Na 1 st  lipca Następnie Deutsche Mark wydany przez Republikę Federalną Niemiec stała się również walutą Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Marka staro- wschodnioniemiecka (lub Ostmark ) jest konwertowana z parytetem 1: 1 dla wynagrodzeń, emerytur, rachunków rządowych, oszczędności  itp. .

Wraz ze wzrostem prawdopodobieństwa zjednoczenia, Ustawa Zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec oferuje dwie opcje konstytucyjne:

Podjęto decyzję, aby postępować zgodnie z art. 23 Ustawy Zasadniczej i opracować projekt traktatu wspólnego dla obu stron. Zaletą jest to, że akt prawny, taki jak traktat, umożliwia rozwiązanie wielu problemów związanych ze zjednoczeniem bez konieczności zmiany Konstytucji stosownie do napotkanych zmian.

Skład traktatu

Traktat zawiera dziewięć rozdziałów, które dotyczą całości życia politycznego kraju wewnątrz i poza jego granicami, pierwsze artykuły są następujące:

„Świadomy swojej odpowiedzialności przed Bogiem i przed ludźmi, ożywiany wolą służenia pokojowi międzynarodowemu jako pełnoprawny członek zjednoczonej Europy, naród niemiecki na mocy swej konstytucyjnej władzy przyjął tę fundamentalną ustawę.
Niemcy z krajów związkowych Badenii-Wirtembergii, Dolnej Saksonii, Bawarii, Berlina, Brandenburgii, Bremy, Hamburga, Hesji, Meklemburgii-Pomorza Przedniego, Nadrenii Północnej / Westfalii, Nadrenii-Palatynatu, Saary, Saksonii, Saksonii-Anhalt, Szlezwika-Holsztynu i Turyngia, swobodnie się rozporządzając, dopełniła jedności i wolności Niemiec. Niniejsza Ustawa Zasadnicza ma zatem zastosowanie do całego narodu niemieckiego. "

Uwagi i odniesienia

  1. Art. 445 traktatu czytanego w Internecie
  2. Traktat moskiewski, znany również jako Traktat cztery plus dwa lub Traktat dwa plus cztery , czytaj online
  3. François Mitterrand , Z Niemiec. Z Francji. , Paryż, Odile Jacob,1996, 247  s. ( ISBN  2-7381-0403-7 , czytaj online ).
  4. Tłumaczenie Traktatu Moskiewskiego na stronie Uniwersytetu w Perpignan.
  5. Konsekwencje unii gospodarczej i walutowej Niemiec.

Dopełnienia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne