Diomedes

Diomedes Obraz w Infoboksie. Funkcjonować
Król Argos ( d )
Biografia
Tata Tydee
Matka Deipyle
Rodzeństwo Comaetho ( d )
Małżonkowie Aegiale ( en )
Euippe ( d )
Dziecko Q60032550
Inne informacje
Konflikt wojna trojańska

W mitologii greckiej , Diomedes (w starożytnej Grecji Διομήδης  / Diomedesa ), syn Tydeus i Deipyle powiedział DioMed ( Τυδείδης  / Tudeídês ) jest król Argos . Jest jednym z greckich bohaterów wojny trojańskiej .

Mit

Epigoni

Diomedes jest synem Tydeusa , króla Argolidy , i Deipyle , córki króla Adraste . Jeszcze jako dziecko jego ojciec wziął udział w wyprawie Siedmiu przeciwko Tebom , w której zginął. Jako dorosły Diomedes dołącza do synów pozostałych uczestników, by pomścić swojego ojca: to wyprawa Epigonów , dosłownie „potomków”. Tam, gdzie ich ojcowie zawiedli, udaje im się zdobyć Teby . Diomedes następnie toczy wojnę w Etolii przeciwko dzieciom swego wuja Agriosa , uzurpatora tronu Oeneas  : właśnie podczas tej nieobecności Agamemnon najeżdża jego królestwo, tylko po to, by zwrócić mu je w zamian za udział w wojnie w Troi. To nie jest Diomedes, który następnie udaje dziadka na tronie Calydon , ale Andremon , który ożenił się z córką Oenea, wąwóz. Diomedes zastąpi swojego ojca na Argolidzie .

wojna trojańska

Wyjechał z innymi greckimi przywódcami do Troi , zabierając ze sobą 80 statków, z jedną z załóg Argolidy . Jest jednym z największych wojowników greckich, a zarazem najmłodszym. Jest szesnastu zabitych z jego ręki w Iliadzie , co plasuje go na drugiej pozycji za Achillesem  ; jego aristie toczy się w pieśni V. Co ciekawe, nigdy nie prowadzi wymiany z Achillesem: nigdy nie rozmawia z nim ani w walce, ani w poradach, a podczas igrzysk pogrzebowych na cześć Patroklosa jest jego giermkiem, który otrzymuje nagrodę dla siebie od Achillesa. Jako jedyny wśród wszystkich jest stale chroniony przez Atenę .

Zawsze zwycięski, popycha śmiałość do ataku na bogów: rani Aresa i Afrodytę , a ścigany Apollo musi mu przypominać, że ludzie i bogowie to dwie różne rasy. W epopei jest absolutnym wojownikiem. W piosence V jest porównywana, w czasie jej arystii, do sił natury:

„Idzie wściekły przez równinę, jak wezbrana rzeka, wezbrana przez deszcze burzowe, których wody wkrótce zawróciły wszelkie wzniesienia na ziemi. Wały tworzące wały nie zatrzymują go tak samo jak ogrodzenia kwitnących sadów, gdy nagle nadchodzi, w dni, kiedy deszcz Zeusa pada ciężko na ziemię. (…) W ten sposób, pod szokiem syna Tydée, potrącane są zwarte bataliony Trojan i, jakkolwiek by one były liczne, nie wytrzymują przed nim. "

Diomedes jest przyzwyczajony do walki na piechotę, a za nim jego drugi Sthenelos, który stale stoi za nim na rydwanie.

Podczas igrzysk pogrzebowych Patroklosa bierze udział w wyścigu rydwanów z końmi Tros, które zabrał od Eneasza  ; on konkuruje z Eumelos , Ménélas , Antiloque i Merion . Podczas wyścigu jest za Eumelosem, gdy zirytowany Apollo upuszcza bat; Atena interweniuje, aby mu go zwrócić i złamać jarzmo rydwanu Eumelos. W ten sposób Diomedes zdobywa nagrodę: brązowy statyw i jeniec. Następnie toczy pojedynek z Ajaksem Wielkim o ramiona Sarpedona , licyjskiego księcia zabitego przez Patroklosa . Wygrywa, gdy Achajowie, obawiając się o Ajax, kończą walkę. Diomedes następnie otrzymuje połowę ramion Sarpedona, a także tracki sztylet ze srebrnymi gwoździami.

Następnie Diomedes pomaga Odyseuszowi, gdy w nocy wchodzi do Troi, aby ukraść Palladion , wizerunek Ateny, który według wróżbity Helénos jest niezbędny Grekom do zniszczenia miasta.

Powrót

W zemście za krzywdę, którą jej wyrządził, Afrodyta nakłania żonę, by była mu niewierna, gdy walczy w Troi. Wracając do domu, Diomedes zostaje zaatakowany i wypędzony przez Cométèsa, syna Epigona Stenelosa , tytułowego kochanka jego żony, któremu Diomedes powierzył opiekę nad jego interesami podczas jego nieobecności; bohater musi schronić się przy ołtarzu Hery, aby ocalić swoje życie. Diomedes następnie opuścił Grecję, aby założyć Argyrippa (lub Arpi ) w Magna Graecia . Tam zostaje zabity na polowaniu przez króla Daunosa (lub jednego z jego synów). Następnie Atena nadaje mu nieśmiertelność i przemienia jego towarzyszy w czaple - Diomedes nadaje w ten sposób swoje imię gatunkowi Calonectris diomedea , czyli burzykowi Scopoli .

W Virgil „s Eneidy

Wergiliusz opowiada, jak Eneasz spotkał Diomedesa wiele lat po zakończeniu wojny trojańskiej: w pieśni XI zwolennicy królowej Amaty i Turnusa dowiadują się, że Diomedes nie pomoże im w walce z trojanami, ponieważ nie chce już znosić gniewu Wenus, która wzbudziła pasję do innych w sercu królowej Ægialé: zostając królem przez małżeństwo, Diomedes opuścił Grecję po powrocie z Troi .

Kult

Diomedes jest przedmiotem heroicznego kultu , zwłaszcza w regionie Adriatyku . Jest uhonorowany na przykład w Corcyra , Brindisi , wśród Peucetes w Ilirii , w Benevento czy nawet w Arpi . Na Wyspy Tremiti , w Apulii , kiedyś nazywane „Wyspy Diomedesa”: Theophraste w swojej książce Historia Roślin w księdze IV, drzewo samolot jest bardziej powszechne wokół sanktuarium niż gdziekolwiek indziej w Włoszech . Dziś w Cieśninie Beringa znajdują się Wyspy Diomedesa .

Drzewo genealogiczne Diomedesa


Zeus   ?            
                           
           
    Ethlios   Calyce                
                                     
           
        Endymiona   Nimfa                
                                     
           
            Aetolos   Wyraźny                
                                           
                 
          Calydon   Płacz   Xanthippe  (pl)                
                                               
         
                    Agénor   Epikasta                
                                                     
           
                        Porthaon   Euryta                
                                                         
           
                              Enea   Perybea                
                                                                                 
                                                                       
      Deipyle   Tydee   Olénias   Tersite   Onchest   Protoos   Celeutor   Likkoppe   Melanippos                
                                                                   
           
          Diomedes                      


Uwagi i referencje

  1. Homer , Iliada [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] (VI, 134-169).
  2. Apollodorus , Biblioteka [ szczegóły wydań ] [ czytane online ] (III, 7, 2-3); Hyginus , Fables [ wersje detaliczne ] [ (a)  czytać online ] (LXXI); Pauzaniasz , Opis Grecji [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] (II, 20, 5).
  3. Homer , Iliada [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] (IV, 404-410).
  4. Iliada (II, 559-568)
  5. Pierre Vidal-Naquet , „  L'Iliade sans transesti”, wprowadzenie do wydania Iliady wydanego przez Gallimarda (Zbiór „Folio”, Paryż, 1975, s.  27.)
  6. Iliada (V, 846-857)
  7. Iliada (V, 351-339)
  8. Iliada (V, 431-470)
  9. Iliada (V, 87-94). Wyciąg z przekładu Paula Mazona .
  10. Iliada (XXIII, 290-292)
  11. Iliada (XXIII, 376-400).
  12. Iliada (XXIII, 499-508).
  13. Iliada (XXIII, 799-817).
  14. Iliada (XXIII, 818-823).
  15. Iliada (XXIII, 824-825).
  16. Pierwsza historia w Małej Iliady z Lesches de Pyrrha , podjęte w szczególności przez Apollodorus , uosobieniem [ szczegó edycjach ] [ czytać online ] (V, 13).
  17. Muzeum Bazylei
  18. Historia opowiedziana jest luźno przez poetę Likofron z Chalkis i znacznie bardziej szczegółowy przez scholie z Iliady . ΣbT To. (V, 412); Lycophron , Alexandra [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] (562-632).
  19. Amigues 2010 , s.  149, przypis 76
  20. Diomedes zranił Afrodytę w Iliadzie
  21. V (297-431)
  22. Amigi 2010 , s.  149
  23. Héraclide du Pont , De rebus publicis (XXVII) = FHG II, 220.
  24. Pseudo- Arystoteles , De mirabilibus auscultationibus (110).
  25. Virgil , Eneid [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] (VIII, 9).
  26. Scholie z Eneidy ( Canto XI , 246).
  27. Beaumont, s.  172.

Zobacz również

Bibliografia

  • Virgile ( przekład  Maurice Lefaure, pref.  Sylvie Laigneau), L'Énéide , Le Livre de poche , coll.  „Klasyka”,2004, 574  s. ( ISBN  978-2-253-08537-9 ). Książka użyta do napisania artykułu
  • (fr) Homere ( tłum.  Robert Flacelière ), L'Iliade , Éditions Gallimard , coll.  „  Biblioteka Plejady  ”,1993( 1 st  ed. 1955) ( ISBN  2-07-010261-0 ). Książka użyta do napisania artykułu
  • Edith Hamilton (  tłum . Abeth de Beughem), Mitologia: jej bogowie, jej bohaterowie, jej legendy , wyd. Maroko ,1978, 414  s. ( ISBN  978-2-501-00264-6 )
  • Suzanne Amigues ( tłumaczenie  ze starożytnej greki), Badania roślin  : U początków botaniki , Paryż, Belin ,2010, 432  s. ( ISBN  978-2-7011-4996-7 )
  • (en) RL Beaumont, „  Grecki wpływy na Morzu Adriatyckim przed IV wiekiem pne  ” , The Journal of Hellenic Studies , tom.  56,1936, s.  159-204.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne