Bluetooth

Bluetooth to standard telekomunikacyjny do dwukierunkowej wymiany danych na krótkie odległości z wykorzystaniem fal radiowych UHF w paśmie częstotliwości 2,4  GHz . Jego celem jest uproszczenie połączeń między pobliskimi urządzeniami elektronicznymi poprzez usunięcie połączeń przewodów. Można go zastąpić na przykład kabli między komputerami , tabletki , głośniki, telefony komórkowe między sobą lub z drukarek , skanerów , klawiatur , myszy , gry wideo kontrolerów, telefony komórkowe , osobiści asystenci , hands-free systemówdla mikrofonów lub słuchawek., Samochód radia , aparaty cyfrowe, czytniki kodów kreskowych i interaktywne kioski reklamowe.

Nazwa „  Bluetooth  ” jest bezpośrednio inspirowana zanglicyzowanym przezwiskiem duńskiego króla Wikingów Haralda z niebieskim zębem (po duńsku Harald Blåtand , po angielsku Harald Bluetooth ), znanym z tego, że udało mu się zjednoczyć duńskie plemiona w jednym królestwie, wprowadzając jednocześnie chrześcijaństwo. Nazwę tę zaproponował w 1996 roku Jim Kardach z firmy Intel , inżynier pracujący wówczas nad systemem, który umożliwiłby komunikację telefonów komórkowych z komputerami. Kiedy Kardach złożył tę propozycję, odpowiednik Ericssona powiedział mu o tym władcy po przeczytaniu powieści historycznej Orm the Red autorstwa Fransa Gunnara Bengtssona , która rozgrywa się podczas jego rządów. Wynika z tego, że tak jak król Harald zjednoczył swój kraj i połączył Danię i Norwegię , tak Bluetooth łączy ze sobą telekomunikację i komputery oraz „jednoczy” urządzenia.

Logo Bluetooth jest również inspirowane inicjałami w alfabecie runicznym ( ostatni Futhark ) Haralda Blåtanda Runiczna litera ior.svg  ( Hagall ) (ᚼ) i List runiczny berkanan.svg ( Bjarkan ) (ᛒ).

Historia

Specyfikacje

Bluetooth SIG zapisuje i wydaje specyfikacji standardu, która rozwinęła się od 1999 roku, z wersji 1.0, 1.1, 1.2, 2.0 EDR ( EDR ), 2,1 EDR, 3,0 + HS, 4,0, 4,1, a następnie 4.2grudzień 2014 i v5.

Normy

Opublikowane wersje standardów Bluetooth są następujące:

Tablica zbiorcza
Wersja Przestarzały Główne ulepszenia
1,0 maj 1999 kreacja
1.0b grudzień 1999 Interoperacyjność między markami
1,1 2002 Niektóre poprawki błędów

Możliwość korzystania z nieszyfrowanych kanałów

Dodanie sygnału do pomiaru mocy odbioru

1.2 2003 Zwiększona praktyczna przepustowość do 721 kb/s i zwiększona odporność na zakłócenia
2,0 2004 Doskonały praktyczny przepływ

Kompatybilność wsteczna

Zmniejszenie zużycia urządzeń peryferyjnych i optymalizacja transferów

2.0 + EDR 2004 Teoretyczna maksymalna prędkość zwiększona do 3 Mbit/s (przydatne 2,1 Mbit/s) w trybie EDR ( Enhanced Data Rate )
2,1 + EDR 2007 Łatwiejsze i szybsze parowanie.

Wzmocnione bezpieczeństwo

Dodanie trybu połączenia przez „NFC” ( Near Field Communication ), co ułatwia parowanie na bardzo krótkich dystansach.

3 2009 Teoretycznie wyższa prędkość wzrosła do 24 Mbit/s w trybie szybkim „HS” (Bluetooth v3.0 + Wi-Fi ) opcjonalnie, a następnie zrezygnowano.
4 + TE 2010 Klasyczny Bluetooth: mała zmiana

Stereofoniczna reprodukcja muzyki o jakości porównywalnej z płytą CD.

Bluetooth LE (tworzenie) : redukcja zużycia urządzeń peryferyjnych ( Low Energy )

4.1 2013 Klasyczny Bluetooth: niewielkie lub żadne zmiany

Bluetooth LE: połączenie kilku urządzeń na jednym masterze dostęp do wyjścia smartfonów LTE .

4.2 2014 Klasyczny Bluetooth: niewielkie lub żadne zmiany

Bluetooth LE: zmniejszone zużycie bezpiecznych protokołów IP dla podłączonych obiektów .

Zwiększono użyteczny rozmiar pakietu ( PDU ) z 31 do 256 bajtów, co znacznie skraca czas pobierania.

5 grudzień 2016 Klasyczny Bluetooth: redukcja zakłóceń z innymi urządzeniami (maska ​​dostępności gniazda)

Bluetooth LE: Wyższa prędkość teoretyczna (2 Mbit/s PHY), praktyczna: 1,4 Mbit/s, zasięg od 40 m do 350 m oraz do 500 m przy niektórych modułach.

5.1 Styczeń 2019 Klasyczny Bluetooth: niewielkie lub żadne zmiany

Bluetooth LE: Możliwość określenia przez urządzenie kierunku sygnału Bluetooth (lokalizacja)

5.2 Grudzień 2019

Klasyczny Bluetooth: niewielkie lub żadne zmiany

Bluetooth LE: Tworzenie profilu audio (wcześniej zarezerwowanego dla klasycznego Bluetooth) przy użyciu kodeka LC3

Podstawowe elementy produktu Bluetooth są zdefiniowane w dwóch pierwszych warstwach protokołu:

  1. warstwa radiowa  ;
  2. oraz warstwa pasma podstawowego .

Warstwy te zajmują się zadaniami sprzętowymi, takimi jak kontrola przeskoków częstotliwości i synchronizacja zegara.

Warstwa radiowa

Warstwa radiowa (najniższa warstwa) jest zarządzana na poziomie sprzętowym . To ona zajmuje się transmisją i odbiorem fal radiowych. Określa cechy takie jak pasmo częstotliwości i układ kanałów, charakterystyka nadajnika, modulacji, odbiornika itp.

System Bluetooth działa w pasmach częstotliwości 2,4 GHz ISM ( przemysłowych, naukowych i medycznych )  , które nie wymagają licencji do działania ze względu na niską moc transmisji i niskie ryzyko zakłóceń. To pasmo częstotliwości mieści się w zakresie od 2400 do 2483,5  MHz . Nadawczo-odbiorcze do przeskoku częstotliwości są wykorzystywane do tłumienia zakłóceń granicznej i.

W przypadku klasycznego Bluetooth (z wyjątkiem wersji BLE) zdefiniowane są dwie modulacje: jedna obowiązkowa przy użyciu modulacji częstotliwości binarnej ( FSK ) w celu zminimalizowania złożoności nadajnika; opcjonalna modulacja (tryb EDR) wykorzystuje modulację fazową ( cztero- i ośmiosymboliczny PSK ). Szybkość modulacji wynosi 1 Mbaud dla wszystkich modulacji. Transmisja dupleksowa wykorzystuje podział czasu.

Do 79 kanałów RF konwencjonalnych Bluetooth ( 40 w trybie BLE ) są ponumerowane od 0 do 78 , a oddzielony od 1  MHz, począwszy od 2402  MHz . Informacje są kodowane przez przeskoki częstotliwości, a okres wynosi 625  µs , co pozwala na 1600 przeskoków na sekundę.

W klasycznym Bluetooth na rynku dostępne są trzy klasy modułów radiowych Bluetooth:

Klasa Moc Zasięg ( m )
1 100  mW (20 dBm) 100
2 2,5  mW (4 dBm) 10 do 20
3 1  mW (0 dBm) kilka metrów

Większość producentów elektroniki używa modułów klasy 2.

W trybie Bluetooth Low Energy (BLE) moc nadawania może wahać się od 0,01  mW (-20 dBm) do 10  mW (10 dBm). Zastosowana modulacja jest typu GFSK ( Gaussian FSK ).

Zespół podstawowy

Zarządzanie pasmem podstawowym odbywa się na poziomie sprzętowym. Jest na poziomie pasma że adresy sprzętowe urządzeń peryferyjnych są zdefiniowane (odpowiednik adresu MAC z karty sieciowej ). Adres ten nosi nazwę BD_ADDR ( Adres urządzenia Bluetooth ) i jest zakodowany na 48  bitach .

Adresami tymi zarządza IEEE Registration Authority .

Jest to również pasmo podstawowe, które zarządza różnymi rodzajami komunikacji między urządzeniami. Połączenia nawiązywane między dwoma urządzeniami Bluetooth mogą być synchroniczne lub asynchroniczne, połączenia te nazywane są „Łączami Logicznymi” ( Łącze Logiczne ).

Pasmo podstawowe może zatem zarządzać dwoma głównymi typami łączy logicznych:

  • łącza SCO ( Synchronous Connection-Oriented ) ;
  • Łącza ACL ( Asynchronous Connection-less ).

Dane przesyłane przez te łącza logiczne mają postać pakietów. Istnieją różne rodzaje pakietów, które mogą być wykorzystywane przez oba łącza logiczne lub tylko przez jeden rodzaj łącza.

Każdy pakiet jest w zasadzie taki sam.

Istnieją trzy zasadnicze części:

  • Kod dostępu → 72 lub 68 bitów;
  • Nagłówka → 54 bitów;
  • Ładunek ( Ładunek = ładunek) → od 0 do 2745 bitów.
Sieć Pico

Piconet jest mini-sieć, która jest tworzona automatycznie i natychmiast, gdy kilka urządzeń Bluetooth w tym samym promieniu. Sieć piko jest zorganizowana zgodnie z topologią gwiazdy: jest „master” i kilka „slave”.

Urządzenie „master” może zarządzać maksymalnie:

  • 7 „aktywnych” niewolników;
  • 255 slave'ów w trybie "  zaparkowanym  ".

Komunikacja jest bezpośrednia między „masterem” a „slave”. „Niewolnicy” nie mogą się ze sobą komunikować.

Wszystkie „slave” sieci pico są zsynchronizowane z zegarem „master”. To „master” określa częstotliwość przeskoków dla całej sieci piko.

Sieć wewnętrzna Bluetooth

Urządzenia peryferyjne „podrzędne” mogą mieć kilka „nadrzędnych”: różne pikonety mogą być zatem ze sobą połączone.

Sieć utworzona w ten sposób nazywa się scatternet (dosłownie „rozproszona sieć”).

Kontroler łącza

Koduje i dekoduje pakiety bluetooth zgodnie z ładunkiem i parametrami związanymi z kanałem fizycznym, transportem logicznym i łączami logicznymi.

Menedżer linków

Tworzy, zarządza i niszczy kanały L2CAP do transportu protokołów usług i przepływów danych aplikacji. Wykorzystuje protokół L2CAP do interakcji z jego odpowiednikiem na zdalnych urządzeniach.

Ta warstwa zarządza łączami między urządzeniami „master” i „slave”, a także typami łączy (synchroniczne lub asynchroniczne).

To właśnie menedżer linków implementuje mechanizmy bezpieczeństwa, takie jak:

  • poświadczenie;
  • parowanie (stowarzyszenie);
  • tworzenie i modyfikacja kluczy;
  • i szyfrowanie .

Interfejs sterowania hosta

Ta warstwa zapewnia jednolity sposób dostępu do warstw materiału. Jego rola separacji umożliwia niezależny rozwój sprzętu i oprogramowania.

Obsługiwane protokoły transportowe to Universal Serial Bus (USB); Karta PC  ; RS-232  ; UART .

HCI umożliwia transfer danych z maksymalną szybkością, 720  kbit/s dla standardu 1.2 i trzykrotnie wyższą szybkością dla standardu 2.0 + EDR.

Warstwa L2CAP

Warstwa protokołu L2CAP ( Logical Link Control & Adaptation Protocol ) zapewnia usługi multipleksowania protokołów wyższego poziomu oraz segmentacji i ponownego składania pakietów, a także transportu informacji o jakości usług. Protokoły wysokiego poziomu mogą więc przesyłać i odbierać pakiety do 64 KB, co pozwala na kontrolę przepływu przez kanał komunikacyjny.

Warstwa L2CAP wykorzystuje kanały logiczne.

Usługi

RFCOMM

RFCOMM: oznacza „  Komunikację radiową  (en)  ”. Usługa ta oparta jest na specyfikacji RS-232 , która emuluje łącza szeregowe. Może być używany w szczególności do przekazywania komunikacji IP przez Bluetooth. RFCOMM jest używany, gdy szybkość transmisji danych nie przekracza 360  kbit/s (np. telefony komórkowe).

SDP

SDP: oznacza „  Protokół wykrywania usług  (en)  ”. Protokół ten umożliwia urządzeniu Bluetooth wyszukiwanie innych urządzeń i identyfikowanie dostępnych usług. To szczególnie złożona część Bluetooth.

OBEX

OBEX  : oznacza „  Wymianę obiektów  ”. Usługa ta umożliwia przesyłanie obiektów przy użyciu protokołu wymiany opracowanego dla IrDA .

Profile

Profil odpowiada specyfikacji funkcjonalnej do konkretnego zastosowania. Profile mogą również odpowiadać różnym typom urządzeń.

Celem profili jest zapewnienie współdziałania między wszystkimi urządzeniami Bluetooth.

Określają:

  • jak wdrożyć określone zastosowanie;
  • konkretne protokoły, które mają być stosowane;
  • ograniczenia i zakresy wartości tych protokołów.

Różne profile to:

  1. GAP: ogólny profil dostępu
  2. SDAP: profil aplikacji do wykrywania usług
  3. SPP: profil portu szeregowego
  4. HSP: Profil zestawu słuchawkowego
  5. Profil DUN  : Profil Dial-up Networking
  6. Profil dostępu do sieci LAN  : ten profil jest już przestarzały; zastępuje go profil PAN
  7. Profil faksu
  8. GOEP: Ogólny profil wymiany obiektów
  9. SP: Profil synchronizacji
  10. OPP: Profil wypychania obiektów
  11. FTP: profil transferu plików
  12. CTP: profil telefonii bezprzewodowej
  13. IP: Profil interkomu
  14. A2DP  : Zaawansowany profil dystrybucji audio (Zaawansowany profil dystrybucji audio)
  15. AVRCP: profil zdalnego sterowania audio-wideo (zdalne sterowanie)
  16. HFP: profil zestawu głośnomówiącego
  17. PAN: Profil sieci osobistej
  18. VDP: profil dystrybucji wideo
  19. BIP: podstawowy profil obrazowania
  20. BPP: podstawowy profil drukowania
  21. SYNC: Profil synchronizacji
  22. SAP: SIM Access Profile (umożliwia dostęp do karty SIM przez telefon samochodowy i korzystanie z anteny zewnętrznej)
  23. PBAP: Profil dostępu do książki telefonicznej
  24. HIDP: Profil urządzenia interfejsu HID
  25. MAPA: Profil dostępu do wiadomości

Ogólny profil dostępu

Ogólny profil dostępu (GAP) to podstawowy profil dziedziczony przez wszystkie inne profile. Definiuje ogólne procedury wyszukiwania urządzeń, połączenia i bezpieczeństwa.

Kwalifikacja i certyfikacja Bluetooth

W celu uzyskania certyfikatu Bluetooth wymagane są testy kwalifikacyjne. Testy kwalifikacyjne są dwojakiego rodzaju:

  • kwalifikacja częstotliwości radiowej;
  • kwalifikacja oprogramowania.

Kwalifikacja RF: celem testów jest wykazanie, że wykorzystywana platforma sprzętowa jest zgodna z wydajnością radiową standardu Bluetooth. Istnieje lista testów RF do wykonania, zarówno w transmisji, jak i w odbiorze. Te testy to:

  • Moc wyjściowa TRM/CA/01/C
  • TRM / CA / 02 / C Gęstość mocy
  • TRM / CA / 04 / C Widmo wyjściowe Tx — zakres częstotliwości
  • TRM / CA / 05 / C Widmo wyjściowe Tx - 20  dB BW
  • TRM / CA / 06 / C Widmo wyjściowe Tx — moc sąsiedniego kanału
  • Charakterystyka modulacji TRM/CA/07/C
  • TRM / CA / 08 / C Początkowa tolerancja częstotliwości nośnej
  • TRM / CA / 09 / C Dryft częstotliwości nośnej
  • TRC / CA / 01 / C Pozapasmowe emisje niepożądane
  • Czułość RCV / CA / 01 / C - pakiety z jednym slotem
  • Czułość RCV / CA / 02 / C - pakiety wieloslotowe
  • RCV / CA / 03 / C C / I wydajność
  • Wydajność blokowania RCV/CA/04/C
  • Wydajność intermodulacji RCV/CA/05/C
  • RCV/CA/06/C Maksymalny poziom wejściowy
  • Niepożądane pomiary są przeprowadzane zgodnie z normą ETSI EN 300 328. Procedury testowe są określone w dokumencie Specyfikacja testu dla systemu Bluetooth . Większość urządzeń pomiarowych umożliwia testowanie na 3 kanałach: dwóch skrajnościach i kanale centralnym. W przypadku testów na wszystkich kanałach konieczne jest opracowanie dodatkowych testów. Testy są najpierw przeprowadzane u producenta, przez producenta, w celu weryfikacji jego projektu. Następnie konieczne jest skontaktowanie się z zatwierdzonym organem w celu uzyskania certyfikatu Bluetooth (BQB: Bluetooth wireless Qualification Body ).

Kwalifikacja oprogramowania: jeśli producent sam wyprodukował oprogramowanie swojego nowego projektu, z górnymi warstwami HCI, RFCOMM, L2CAP, SDP lub innymi profilami Bluetooth, muszą one zostać zakwalifikowane. Certyfikacja oprogramowania odbywa się profil po profilu. Każda warstwa oprogramowania musi być zgodna ze standardem Bluetooth, aby była przestrzegana.

Te dwie kategorie testów kwalifikacyjnych przeprowadzonych i zaakceptowanych, certyfikacja Bluetooth jest następnie akceptowana. Wytworzony w ten sposób produkt jest zgodny z wersją standardu Bluetooth, dla którego jest certyfikowany, kompatybilny z produktami zgodnymi z tą samą wersją standardu Bluetooth. Producent otrzymuje wówczas certyfikat zgodności.

posługiwać się

Zasady

W wersjach wprowadzonych na rynek w 2015 roku (4.0 i 4.1), szeroko stosowanych, głównie w urządzeniach mobilnych, takich jak telefony komórkowe, łącze Bluetooth ma następujące cechy:

  • bardzo niski pobór mocy;
  • bardzo mały zasięg (w promieniu około dziesięciu metrów);
  • niska przepływność, jednak wystarczająca dla wysokiej jakości dźwięku stereo;
  • bardzo tanie i oszczędzające miejsce.

W rezultacie jest obecny na urządzeniach, które często działają na zasilaniu bateryjnym, chcąc wymienić niewielką ilość danych na niewielką odległość:

  • telefony komórkowe (prawie uogólnione), gdzie służy głównie do łączenia się z zestawem słuchawkowym lub wymiany plików, a nawet jako modem  ;
  • komputery przenośne, głównie do komunikacji z telefonami komórkowymi (służą jako modem, zapisywanie książek adresowych , wysyłanie SMS-ów itp.);
  • różne urządzenia peryferyjne, takie jak klawiatury, ułatwiające pisanie na urządzeniach, które ich nie posiadają;
  • specjalistyczne urządzenia peryferyjne do zastosowań medycznych ( elektrokardiogram , oksymetry , glukometry ) lub środowiskowych ( termometry , higrometry, itp.).

Kompatybilność między markami jest całkiem dobra, ale nie idealna: niektóre urządzenia nie łączą się z innymi.

Gra wideo

Bezprzewodowe kontrolery konsol Nintendo Wii (kontroler o nazwie Wiimote ) i Switch (kontrolery o nazwie Joy-Con ), a także konsole Sony PlayStation 3 (DualShock 3), PlayStation 4 (DualShock 4) korzystają z protokołu Bluetooth. Kontrolery Xbox 360, a także kontrolery Xbox One korzystają z zastrzeżonego połączenia bezprzewodowego. Nowa wersja kontrolera Xbox, który można rozpoznać po jego gnieździe, dostarczany w szczególności z Xbox One slim, zawiera moduł Bluetooth.

Realizacja

W celu wymiany danych urządzenia muszą być sparowane. Parowanie odbywa się poprzez uruchomienie wykrywania z urządzenia i wymianę kodu. W niektórych przypadkach kod jest bezpłatny, a oba urządzenia wymagają tylko wprowadzenia tego samego kodu. W innych przypadkach kod jest ustalany przez jedno z dwóch urządzeń (na przykład urządzenie bez klawiatury), a drugie musi go znać, aby się z nim połączyć. Kody są wtedy zapamiętywane i wystarczy, że jedno urządzenie zażąda połączenia, a drugie zaakceptuje je w celu wymiany danych.

Aby ograniczyć ryzyko włamania, urządzenia korzystające z zaprogramowanego kodu (często 0000 lub 1234) muszą być aktywowane ręcznie, a parowanie można przeprowadzić tylko przez krótki czas.

Udostępnianie urządzenia

W przypadku kolejnych udostępnień (na przykład bezprzewodowego zestawu słuchawkowego audio podłączonego do komputera, którego następnie chcesz używać z telefonem), pierwsze urządzenie będzie musiało przerwać połączenie z urządzeniem Bluetooth, zachowując informację o tym przez jakiś czas. późniejsze połączenie. Następnie musimy tylko podłączyć to urządzenie peryferyjne do drugiego urządzenia, dzięki czemu odkryje w procesie, czy nie jest jeszcze zarejestrowane na tym.

Robi się znacznie komplikuje, jeśli masz oba dwa lub więcej urządzeń nadawczych (np: telefon, tablet, komputer, etc.) oraz dwa lub więcej urządzeń (głośniki, słuchawki Bluetooth, zdalne sterowane urządzenie pokój dzienny, itp) odbieranie, ponieważ teoretycznie nowe parowanie zostanie odrzucone, jeśli którekolwiek z dwóch urządzeń zostało wcześniej sparowane w innym miejscu, nawet jeśli połączenie (ale nie parowanie!) zostało zakończone, a oryginalnie sparowany nadajnik jest wyłączony. To musi się skończyć.

Urządzenie nie ma dwóch możliwych stanów, ale cztery: wyłączone, włączone, sparowane, połączone (aw dwóch ostatnich przypadkach z innym urządzeniem).

Różnice w stosunku do Wi-Fi

Bluetooth korzysta z jednego z zakresów częstotliwości, z których korzysta również Wi-Fi (2,4  GHz ), co oznacza, że ​​jedna sieć może zakłócać działanie drugiej lub ograniczać jej prędkość. Bluetooth zużywa mniej energii niż łączność bezprzewodowa, ale w dobrych warunkach ma mniejszy maksymalny zasięg wynoszący 10  metrów , przy zmniejszonej funkcjonalności i mniejszej liczbie urządzeń, które można podłączyć jednocześnie.

W przeciwieństwie do Bluetooth, Wi-Fi zazwyczaj wymaga użycia punktu dostępu , ale niektórzy producenci umożliwiają bezpośrednie połączenie między urządzeniami za pomocą Wi-Fi Direct , podobnie jak Bluetooth o bardzo dużej przepustowości.

Warunki użytkowania sprzętu radiowego

ARCEP , dawniej ART, Urząd Regulacji Telekomunikacji, określa warunki korzystania ze sprzętu radiowego w paśmie 2,4  GHz  :

  • pasmo 2400-2454  MHz może być używane zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz przy mocy * poniżej 100 miliwatów (mW);
  • pasmo 2 454 do 2 483,5  MHz może być używane wewnątrz budynków o mocy mniejszej niż 100  mW i na zewnątrz budynków o mocy mniejszej niż 10  mW . Na terenie prywatnym moc ta może osiągnąć 100  mW na zewnątrz za zezwoleniem Ministerstwa Obrony.

Bezpieczeństwo i bluetooth

Bezpieczeństwo na smartfonach

Uwagi i referencje

  1. Jim Kardach, „Historia technologii: Jak Bluetooth ma nazwę icts” , EE Times , 3 kwietnia 2008, dostęp 18 października 2014.
  2. Ericsson, „Kamienie milowe w rozwoju technologii Bluetooth”, strona internetowa zarchiwizowana 20 czerwca 2004 r.
  3. Brent A. Miller, „Bluetooth: bezprzewodowa sieć osobista”, w: Hossein Bidgol, wyd. The Internet Encyclopedia , Tom 1, John Wiley & Sons, 2004, s. 84-85.
  4. (w) [PDF] Specyfikacja systemu Bluetooth, patrz „Historia wersji”, str. 415 ieee.org Grudzień 1999
  5. (en) podstawowe specyfikacje Bluetooth bluetooth.com; konsultowane w kwietniu 2020 r.
  6. (w) Grupa Bluetooth opuszcza ultrawideband eetimes.com, 29 października 2009 r.
  7. Ukończenie wersji 5 Bluetooth , grudzień 2016 r.
  8. Sébastien Gavois , „  Bluetooth 5.1: znajdowanie kierunku w celu pomiaru kierunku sygnału i poprawy geolokalizacji  ” , na stronie www.inpact-hardware ,30 stycznia 2019(dostęp 16 kwietnia 2020 r. )
  9. (w) Witamy na oficjalnej stronie internetowej członków Bluetooth Special Interest Group , na stronie bluetooth.org
  10. (w) Obejmuje prace GIS i wszystkie wersje standardu Bluetooth , stronę bluetooth.org
  11. (w) Przyjęte specyfikacje bluetooth.com, dostęp we wrześniu 2016 r.
  12. (w) Bluetooth SIG, Nasza historia Bluetooth SIG, dostępna w kwietniu 2020 r.
  13. Guillaume Fourcadier, „  CES 2020: Bluetooth LE Audio, czyli przyszła rewolucja dźwiękowa  ” , na clubic.com ,7 stycznia 2020(dostęp 8 sierpnia 2020 r. )
  14. (en) Ferdie Brillantes, TAIYO YUDEN, „  Get Up to Speed ​​​​on Bluetooth 5  ” , na allaboutcircuits.com ,23 sierpnia 2017(dostęp 8 sierpnia 2020 r. )
  15. (w) Specyfikacja Bluetooth Core 5.2, Vol6, rozdział 3: charakterystyka nadajnika www.bluetooth.com, 31 grudnia 2019 r.
  16. (w) Panasonic wprowadza kontroler Bluetooth do telewizorów HD z najwyższej półki Na stronie bluetooth.com
  17. Podstawy - Informacje techniczne na french.bluetooth.com
  18. (w) Martin Sauter , Od GSM do LTE-Advanced i Pro 5G: Wprowadzenie do sieci komórkowych i mobilnego dostępu szerokopasmowego , John Wiley & Sons ,2 sierpnia 2017, 491  s. ( ISBN  978-1-119-34690-6 , czytaj online ).
  19. (w) Jyrki TJ Penttinen , The Telecommunications Handbook: Engineering Guidelines for Fixed, Mobile and Satellite Systems , John Wiley & Sons ,16 marca 2015, 129  s. ( ISBN  978-1-119-94488-1 , czytaj online ).
  20. (w) ETSI EN 300 328 V1.7.1 (2006-05) - cs.berkeley.edu [PDF]
  21. (en) Specyfikacja testu dla systemu Bluetooth — na bluetooth.org wymagane logowanie
  22. (w) Projektant BT: Sprzęt testowy
  23. (w) Projektant BT: Kwalifikacja Bluetooth
  24. Nadajnik i odbiornik zachowują swoje dane parowania, ponieważ początkowo wielokrotne parowanie było rzadkie, a ponowne parowanie byłoby nużące.
  25. „Normalizacja, organy normalizacyjne, regulacje i regulacje” na stronie tic.aquitaine.fr .
  26. „Wytyczne dotyczące eksperymentowania z sieciami ogólnodostępnymi przy użyciu techniki RLAN” , na stronie citic74.fr , listopad 2002 [PDF] .

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne