| Narodziny |
3 maja 1821 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
9 lutego 1887(65 lat) Paryż |
| Podstawowa działalność | pianista, przemysłowiec |
| Dodatkowe zajęcia | kompozytor, nauczyciel gry na fortepianie |
| Trening | Konserwatorium Paryskie |
| Mistrzowie | Zimmerman , Fromental Halévy |
| Edukacja | Konserwatorium Paryskie |
| Rodzina |
Gustave Lyon (zięć), André Michelin (zięć), Édouard Michelin (zięć), Joseph Wolff (syn) kapitan oficera Legii Honorowej specjalizującego się w okrętach podwodnych marynarki wojennej |
| Nagrody | I nagroda w klasie fortepianu w Konserwatorium Paryskim |
| Korona | Kawaler Legii Honorowej |
Auguste Désiré Bernard Wolff , urodzony dnia3 maja 1821w Paryżu i zmarł dalej9 lutego 1887w Paryżu jest francuskim pianistą , kompozytorem i przemysłowcem.
Auguste Wolff, syn komisarza paryskiej policji, studiował w Konserwatorium Paryskim, gdzie był uczniem Zimmermana na fortepianie, Halévy'ego w zakresie kompozycji i Aimé Leborne'a w zakresie kontrapunktu . W 1839 roku zdobył w tym samym czasie co Victor Massé znakomitą pierwszą nagrodę w klasie fortepianu. W 1842 został profesorem klasy fortepianu w Konserwatorium Paryskim . W tym samym okresie skomponował około trzydziestu utworów na fortepian.
Porzuciwszy nauczanie i komponowanie, w 1850 roku dołączył do fabryki fortepianów Pleyel z jej dyrektorem i przyjacielem Camille Pleyel . Został jego wspólnikiem w 1852 roku, zanim sam został dyrektorem w 1855 roku. Pod jego kierownictwem firma Pleyel, Wolff & Cie doświadczyła bezprecedensowego rozwoju. W 1865 roku Auguste Wolff kazał zbudować nową fabrykę w Saint-Denis (Seine-Saint-Denis) , na ziemi znanej dziś jako Carrefour Pleyel . Rozłożone na 4 hektarach budynki fabryczne były wykorzystywane do przetwarzania materiałów potrzebnych do produkcji fortepianów. Z biegiem lat produkcja wzrosła z 1000 do 3000 fortepianów rocznie. Budynek przy rue de Rochechouart 22 mieści Salle Pleyel , kilka warsztatów montażowych, a także biura administracyjne i sale sprzedaży. Pod przewodnictwem Auguste Wolffa otwierają się targi handlowe w Londynie i Brukseli , nadając firmie międzynarodowy wymiar.
Szef społeczny Auguste Wolff założył wiele instytucji dla pracowników. Tym samym w domu Pleyel, Wolff & Cie funkcjonowało towarzystwo wzajemnej pomocy, nieoprocentowany fundusz pożyczkowy dla pracowników i pracowników oraz szkoła dla 60 dzieci i kolejna dla 45 praktykantów. W fabryce Saint-Denis znajdowała się biblioteka, sala gimnastyczna i kaplica dla robotników.
Poza talentami przemysłowca Auguste Wolff był płodnym wynalazcą. Jako pianista-wirtuoz, długo pracował nad ulepszeniami, jakie należy wprowadzić w fortepianach, które już słynęły z doskonałej jakości akustycznej. Auguste'owi Wolffowi zawdzięczamy wynalezienie pedału , klawiatury nóżek dostosowanej do wszystkich fortepianów. Był także ojcem klawiatury transponującej, klawiatury , która automatycznie transponuje jeden lub więcej tonów wyżej lub niżej granej partytury.
Kontynuując akcję Camille'a Pleyela , Auguste Wolff sprawił, że jego firma stała się obowiązkowa dla artystów Drugiego Cesarstwa . Z wykształcenia muzyk, żonaty z siostrzenicą Ambroise Thomasa , miał w swoich krewnych wszystko, co Paryż miał na temat muzyków. Członek Towarzystwa Kompozytorów Muzycznych , został jego honorowym prezesem.
Ożeniony w 1855 z Marguerite Thomas, miał Jean-Gabriela Devérię jako szwagra . Ojciec dwunastu dzieci, jego córki Sophie (1858-1918) i Jeanne (1874-1956) poślubiły André Michelin w 1881 i 1919 roku, jego córka Germaine (1864-1906) poślubiła Gustave Lyon , jego córkę Marie-Thérèse (1870-1953) poślubił Édouarda Michelin, a jego córka Marie-Anne (1877-1969) poślubiła Williama Marçais .
Odznaczony Legią Honorową w 1862 roku zmarł w Paryżu dnia 9 lutego 1887. Został pochowany na cmentarzu Montmartre .